ตอนที่ 49 เป้าหมายบรรลุ

หอไป่เซียง

หมิงเซียงกลับมาถึงห้องนอนแล้วก็ล้างเครื่องประทินโฉมออก

เปลี่ยนเป็นชุดสีเหลืองอ่อน นั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่

นางกำลังคิดถึงการพบเจอกับตงไห่อ๋องสองครั้ง ครั้งแรกดูเหมือนคนดี ครั้งที่สองกลับดูเหมือนคนเจ้าเล่ห์ ทำให้นางมองดูเขาด้วยความสงสัย

ทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดออก พี่ชายของนางก็เดินเข้ามา

“ตงไห่อ๋องเป็นอย่างไรบ้าง?” พี่ชายถาม

“นอกจากพูดจาไม่ระมัดระวังและล้อเล่นแล้ว เขาก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย” หมิงเซียงตอบ “สุดท้ายข้าให้เขามาหาข้าที่หอไป่เซียง ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือเปล่า”

พี่ชายพยักหน้า “ครั้งนี้เจ้าควรได้รับความไว้วางใจจากเขาแล้ว เขาจะมา จากนั้นเจ้าก็หาโอกาสเอาจี้หยกมังกรคู่มา”

หมิงเซียงพยักหน้า แต่นางรู้สึกว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิด คนอื่นบอกว่าตงไห่อ๋องเป็นคนเจ้าชู้ แต่นางมองคนมาเยอะ รู้สึกว่าเขาไม่ธรรมดา

พี่ชายไม่ได้สังเกตเห็นความกังวลของหมิงเซียง เขากล่าวต่อ “เว่ยอ๋องอยากจะใช้กลยุทธ์เหยี่ยวจับตั๊กแตน แต่เขาไม่รู้เลยว่าเขาคือตั๊กแตน ส่วนข้าคือเหยี่ยว”

คำพูดนี้เตือนหมิงเซียง นางพูดว่า “พี่ ถ้าคุณชายหยางและเว่ยอ๋องรู้เรื่องนี้ เราก็จะอันตราย หลังจากได้จี้หยกมังกรคู่แล้ว เราควรกลับไปยังเจียงหนานโดยเร็ว”

“แน่นอน เมื่อได้จี้หยกมังกรคู่แล้ว พวกเขาก็จะต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า ความปรารถนาของบิดาจะสำเร็จในมือของข้า” พูดจบ ใบหน้าของพี่ชายก็แสดงออกถึงความกระตือรือร้น

จวนตงไห่อ๋อง

หลังจากกินปิ้งย่างและดื่มสุราจนเมา

ก็มีเพียงทหารองครักษ์เท่านั้นที่ยังคงสติอยู่ คนอื่นๆ เมาหมดแล้ว หนิงอันถูกซู่สุ่ยและชิวอวิ๋นพยุงกลับห้องบรรถม

เขาไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นเตียงได้อย่างไร และถอดเสื้อผ้าเมื่อไหร่

เมื่อตื่นขึ้นมา แสงแดดส่องเต็มห้องนอนแล้ว เขาไปหาเสี่ยวหง เอาสุราหนึ่งไห แล้วสั่งให้เหลิ่งเถี่ยพาทหารไปที่หอฉางฟู่

เขาไม่ได้ลืมจุดประสงค์ที่แท้จริงของการผลิตสุรา ที่หอฉางฟู่ เขาเจอเพียงถูซื่อ องค์หญิงฉางฟู่มักจะไม่มา

เขาเปิดไหสุราให้ถูซื่อชิม ถูซื่อรีบส่งคนไปที่จวนองค์หญิง เพียงไม่นาน องค์หญิงฉางฟู่ก็มาถึง

เมื่อเห็นหนิงอัน นางยิ้ม ดูเป็นมิตรกว่าปกติ ตั้งแต่เป่ยไห่โฮ่วเสียชีวิต นางก็ให้ความสำคัญกับเงินมากขึ้น เหมือนกับขันทีที่ชอบเงิน เพราะไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว

ดังนั้น นางจึงกังวลกับเรื่องที่หอไป่เซียงมีชื่อเสียงเหนือกว่าหอฉางฟู่ แม้ว่านางจะได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้หนิงชุน แต่หอไผ่หอมก็เป็นของตระกูลหยาง เธอจึงทำอะไรไม่ได้

ไม่คาดคิดว่าหนิงอันที่พูดเล่นๆ ว่าเขามีวิธีแก้ไข ตอนนี้เขากำลังทำจริง

“จื่อเอ๋อร์[1] สุราชนิดนี้ทำอย่างไร?”

ในห้องส่วนตัว องค์หญิงฉางฟู่ได้กลิ่นสุรา ใบหน้าแสดงความพึงพอใจ นางชอบเงิน และชอบดื่มสุรา ผู้ชายทั่วไปไม่สามารถดื่มสุราได้มากเท่านาง ดังนั้นเมื่อเห็นสุราของหนิงอัน นางจึงรู้ว่ามันดีกว่า

สุราชนิดนี้ แม้แต่สุราในวังก็ยังเทียบไม่ติด

“นี่เป็นความลับ ขออภัยที่จื่อเอ๋อร์ไม่สามารถบอกได้” หนิงอันจะไม่บอกวิธีการกลั่นสุราให้องค์หญิงฉางฟู่ มิฉะนั้นเขาจะได้เงินอย่างไร

องค์หญิงฉางฟู่ก็ถามเล่นๆ ดื่มสุราหมดจอก นางพูดว่า “แล้วเจ้าจะร่วมมือกับป้าอย่างไร?”

หนิงอันกล่าวว่า “ง่ายมาก บ่อนการพนันยังคงเป็นของท่านป้า ข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยว หอเฟิ่งหมิงและหอฉางฟู่จะร่วมมือกัน สุราขาวจะจัดหาโดยข้า ให้ท่านป้าสองส่วน ส่วนที่เหลือแบ่งกันคนละครึ่ง”

นั่นหมายความว่า เขาให้ความสำคัญกับการขายสุรามากที่สุด ซึ่งเป็นส่วนที่มีกำไรมากที่สุด ส่วนกำไรจากอาหาร เขาไม่แย่งชิง

ส่วนสุราที่ให้องค์หญิงฉางฟู่สองส่วน นั่นก็เหมือนกับการจ่ายค่าคุ้มครอง เมื่อเขาเดือดร้อน ก็หวังว่าองค์หญิงจะช่วยพูดให้

องค์หญิงฉางฟู่พยักหน้า นางพอใจกับการแบ่งส่วนของหนิงอัน ตราบใดที่ลูกค้ากลับมา นางก็พอใจแล้ว ธุรกิจบ่อนการพนันของนางจะดีขึ้น และนี่คือสิ่งที่นางให้ความสำคัญมากที่สุด

ตอนนี้ หนิงอันไม่แย่งส่วนแบ่งกำไรจากบ่อนการพนัน และยังให้กำไรจากสุราขาวสองส่วนแก่นาง นางไม่ได้เสียเปรียบเลย

นางยิ้ม พูดว่า “ถ้าเจ้าฉลาดแบบนี้ตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องย้ายออกจากวังบูรพา”

“ตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไป ตอนนี้จื่อเอ๋อร์ไม่ต้องการอะไร อยากเป็นเพียงอ๋องที่อยู่เฉยๆ” หนิงอันไม่กล้าพูดอะไรมากมายต่อหน้าเจ้าหญิงฉางฟู เพราะมันเสี่ยงเกินไป

องค์หญิงฉางฟู่พูดประโยคนี้เพื่อทดสอบ ดูว่าหนิงอันมีความคิดอันตรายหรือไม่ ถ้ามี นางก็จะไม่ร่วมมือกับเขา ตอนนี้หนิงอันพูดแบบนี้ นางจึงสบายใจ

“ตกลง เตรียมการสักสองสามวัน หลังจากงานชุมนุมกวีหลีหยวน เราจะกำจัดหอไป่เซียง”

นางยังพูดอีกว่า “อยากให้ป้าพูดกับเสด็จพ่อของเจ้าหน่อยดีหรือไม่ ให้เจ้าเข้าร่วมงานชุมนุมกวีสวนต้นสาลี่?”

“ขอบคุณท่านป้า แต่ไม่จำเป็น จื่อเอ๋อร์ไม่รู้เรื่องกวี อยู่บ้านดื่มสุราดีกว่า” หนิงอันดีใจในใจ

องค์หญิงฉางฟู่เริ่มคิดถึงเขาแล้ว

เขากำลังเดินไปในทางที่ถูกต้อง

[1] 侄儿 Zhí er หลานชาย