บทที่2

เสียงร้องของนกฟีนิกซ์ตัวน้อยดึงดูดให้ฟีนิกซ์อีกตัวที่เกิดใหม่ในกองเถ้าถ่านบนจานทองออกมา!

ฟีลด์ที่เกิดใหม่กระโดดลงจากโต๊ะและใช้หัวถูไปมาอย่างอ่อนโยนกับนกฟีนิกซ์ตัวน้อยที่ยังดูสับสน

ปีเตอร์ ยอร์กมองตัวเองที่กลายเป็นเด็กน้อยด้วยความตกใจและรู้สึกงุนงง!

ตอนที่เลือดของฟีนิกซ์ทรมานจนแทบทนไม่ไหวนั้น เขาก็เสียใจมาก ความทรงจำสุดท้ายที่มีคือเสียงในหัวที่ดังขึ้น จากนั้นฟีลด์ก็จุดไฟเผาตัวเองและเปลวไฟพุ่งมาเผาเขาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ซึ่งสิ้นสุดความเจ็บปวดของเขา!

"ระบบ? อยู่ไหม?" ปีเตอร์ลองถาม

"เครื่องฟิวชั่นยีนสุดยอดให้บริการโฮสต์! มีคำถามอะไรไหม?" เสียงกลไกดังขึ้นในหัวของปีเตอร์

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ปีเตอร์รู้สึกตื่นเต้นและรีบถามทันทีว่า "นายทำอะไรได้บ้าง?"

"เครื่องฟิวชั่นยีนสุดยอดเป็นเครื่องมือจากจักรวาลที่สามารถผสานยีนของสิ่งมีชีวิตหลากหลาย เพื่อทำให้ผู้ใช้งานแข็งแกร่งขึ้น! โฮสต์จะได้รับคะแนนจากการเรียนรู้และใช้ชีวิตประจำวัน เมื่อคะแนนถึงหนึ่งร้อยก็จะสามารถแลกโอกาสฟิวชั่นยีนได้หนึ่งครั้ง!" เสียงกลไกตอบกลับมา

ปีเตอร์มองตัวเองแล้วรีบถามด้วยความสงสัยว่า "ระบบ นี่นายทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ใช่ไหม? แล้วฉันจะกลับไปเป็นมนุษย์ได้ยังไง?"

"ระบบนี้ทำหน้าที่เฉพาะในการฟิวชั่นยีน ไม่ได้เปลี่ยนแปลงรูปร่างของโฮสต์ การที่โฮสต์กลายเป็นแบบนี้เพราะฟีนิกซ์ของโฮสต์ในช่วงสุดท้ายได้แบ่งส่วนหนึ่งของไฟฟื้นคืนชีพเพื่อช่วยชีวิตโฮสต์ ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่คาดเดาไม่ได้ โฮสต์ต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง" ระบบตอบกลับอย่างเป็นกลไก

"ห๊ะ?" เมื่อรู้ว่าเป็นเพราะฟีลด์ ปีเตอร์ก็ถึงกับอึ้งไป

ปีเตอร์ ยอร์กถือเป็นคนที่โชคดีที่สุดในรอบพันปี เพราะนกฟีนิกซ์นั้นหาได้ยากยิ่ง ไม่อย่างนั้นในโลกเวทมนตร์ก็คงจะไม่ใช่แค่ดัมเบิลดอร์ที่มีฟีนิกซ์

ปีเตอร์ ยอร์กซึ่งได้รับเลือดฟีนิกซ์นั้น แทบจะไม่มีทางรอด แต่โชคดีที่ได้ระบบฟิวชั่นยีนช่วยไว้ เขาจึงผสานยีนของฟีนิกซ์สำเร็จ และเมื่อได้รับไฟฟื้นคืนชีพของฟีนิกซ์ จึงฟื้นคืนชีพเป็นฟีนิกซ์ตัวใหม่!

ไฟฟื้นคืนชีพเป็นแหล่งพลังไม่รู้จบของฟีนิกซ์ เป็นไฟที่มีเพียงฟีนิกซ์แต่ละตัวเท่านั้นที่เก็บรักษาไว้อย่างยิ่งยวด ไม่มีฟีนิกซ์ตัวไหนที่จะแบ่งปันมัน

โชคดีที่ฟีลด์ยังเป็นฟีนิกซ์เด็ก มีจิตใจที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ มองปีเตอร์เป็นครอบครัว จึงยอมเผชิญความเจ็บปวดของการฟื้นคืนชีพเพื่อช่วยเขา

ถ้าให้ฟีลด์โตขึ้นอีกหน่อย แม้จะรักใคร่แค่ไหนก็คงจะไม่ยอมช่วยปีเตอร์ ยอร์กด้วยวิธีนี้ นั่นจึงทำให้ปีเตอร์กลายเป็นคนที่โชคดีที่สุด!

"ปีเตอร์! ปีเตอร์!" เสียงอ่อนๆ ดังขึ้นข้างหูของปีเตอร์ ฟีลด์ที่เพิ่งเริ่มบินได้ค่อยๆ โบกปีกและส่งเสียงร้องอย่างไพเราะ

"นี่เธอพูดกับฉันใช่ไหม ฟีลด์?" ปีเตอร์มองฟีลด์ที่ตอนนี้สูงเท่ากันกับเขาอย่างตื่นเต้น แต่เสียงที่พูดออกมากลับเป็นเสียงร้องเหมือนดนตรี

ฟีลด์พยักหน้า "ปีเตอร์ ยอร์กกลายเป็นเหมือนฟีลด์แล้ว ฟีลด์ดีใจมาก!"

พูดจบมันก็ถูไถปีเตอร์ด้วยความสนิทสนม

ปีเตอร์ ยอร์กในที่สุดก็เข้าใจ เขาที่ตั้งใจจะใช้เลือดฟีนิกซ์เพื่อเป็นพ่อมด แต่กลับกลายเป็นสัตว์วิเศษตัวใหม่ นกฟีนิกซ์!

เมื่อคิดจะกลับเป็นมนุษย์ พลังเวทในตัวเขาก็พุ่งขึ้น ร่างกายของเขาเริ่มปรับโครงสร้างใหม่จนกลายเป็นมนุษย์อีกครั้ง

ในตอนนี้ ปีเตอร์ดูแตกต่างออกไป ผมสีทองอ่อนเปลี่ยนเป็นสีทองสว่างดั่งทองคำ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้บุคลิกโดยรวมของเขาเหมือนเทวดาที่ตกลงมาจากสวรรค์

ปีเตอร์ ยอร์กไม่ใช่คนธรรมดาอีกแล้ว ฟีนิกซ์คือรูปร่างที่สองของเขา เป็นตัวตนอีกแบบของเขา

สถานะนี้คล้ายกับเวทมนตร์ชั้นสูงในโลกเวทมนตร์ที่เรียกว่า "แอนิเมจัส"

เลือดของฟีนิกซ์ไหลเวียนในร่างกาย มอบพลังเวทมหาศาลให้กับปีเตอร์ ยอร์ก เขากลายเป็นพ่อมดแล้ว และยังเป็นพ่อมดวัยสิบขวบที่มีศักยภาพไร้ขีดจำกัด

การเปลี่ยนแปลงในรูปลักษณ์ทำให้ผู้คนรอบตัวสนใจ บรรดาคนรับใช้ในคฤหาสน์ยอร์กต่างพากันสงสัยว่าเด็กน้อยในบ้านเติบโตได้รวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?

แม้แต่พ่อบ้านวิลเลียมที่ใกล้ชิดกับปีเตอร์ ยอร์กก็ยังรู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงของเขา แต่ด้วยความเป็นพ่อบ้านที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี เขาก็สามารถระงับความสงสัยของตัวเองได้ แม้จะเห็นนกตัวใหญ่ที่สวยงามแปลกตาอยู่ตรงหน้า วิลเลียมก็ไม่ถามอะไร นี่เป็นความภาคภูมิใจของเขาในฐานะบัณฑิตจากสถาบันการจัดการราชวงศ์ชั้นสูง

สามสี่เดือนผ่านไป ร่างฟีนิกซ์ของปีเตอร์ ยอร์กไม่ใช่ลูกนกอีกต่อไป ปีกที่กางออกสามารถพาเขาบินขึ้นได้แล้ว และยังสามารถยกของที่หนักกว่าเขาหลายเท่าด้วย!

พลังเวทมหาศาลในตัวเขาทำให้เกิดการระเบิดของพลังเวทอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งทำให้ของในห้องลอยขึ้น โชคดีที่ไม่มีใครเห็น

…

ในปี 1989 วันเกิดปีที่ 11 ของปีเตอร์ ยอร์กจัดขึ้นที่คฤหาสน์ยอร์ก มีเพียงป้าคริสติน, พ่อบ้านวิลเลียม และสาวใช้ไม่กี่คนเท่านั้นที่ร่วมฉลอง

คริสตินเสนอให้จัดงานเลี้ยงวันเกิด แต่ปีเตอร์ ยอร์กปฏิเสธ เขาไม่อยากใส่หน้ากากเข้าหาคนอื่นในวันเกิดของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีนกฮูกจากฮอกวอตส์ที่จะส่งจดหมายมาให้ด้วย

"ปีเตอร์ ตอนนี้หลานอายุ 11 แล้ว หลานคิดจะไปเรียนที่โรงเรียนอีตัน หรือจะจ้างครูมาสอนที่บ้าน?" คริสตินถามหลานชายที่ดูหล่อเหลาของเธอพร้อมรอยยิ้ม

เธอรู้ดีว่าปีเตอร์แม้อายุจะเพียง 11 ปี แต่จิตใจเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าวัย จึงเคารพในการตัดสินใจของเขาเสมอ

ปีเตอร์เพิ่งจะอ้าปากตอบคำถามของเธอ แต่จู่ๆ นกฮูกตัวหนึ่งก็บินเข้ามาจากประตูห้องนั่งเล่น มันบินมาตรงโต๊ะของปีเตอร์ พร้อมกับซองจดหมายในปาก

เมื่อเขารับจดหมายมาและมองเห็นสัญลักษณ์รูปสิงโต, งู, นกอินทรี และแบดเจอร์บนซอง เขาก็โล่งอก เขารู้ว่าตัวเองกลายเป็นพ่อมดเพราะฟีนิกซ์ฟีลด์ แต่ยังไม่แน่ใจว่าฮอกวอตส์จะรับเขาหรือไม่

"ถึง ปีเตอร์ วิลเลียม ยอร์ก ห้องที่อยู่ทางขวาสุดชั้นสอง คฤหาสน์ยอร์ก, สโลนพลาซ่า 33, เขตเชลซี, กรุงลอนดอน!"

คริสตินมองดูซองจดหมายในมือของปีเตอร์อย่างสงสัย "นี่เป็นแค่การล้อเล่นหรือเปล่า? ช่างคิดได้ดีจริงๆ"