บทที่ 51 หยวนไป๋ซี
“โง่ไม่ดูทาง~” ลู่เฉินพึมพำเสียงเบา กระโดดจากไหล่ของยักษ์ถูซานลงไปอย่างรวดเร็ว แล้วเดินอย่างเงียบๆ ไปยังกำแพงเมือง เมื่อถึงกำแพงเขากระโดดขึ้นและยื่นมือไปจับที่รอยแตกของกำแพง ใช้มือและเท้าปีนขึ้นไปเงียบๆ จนถึงยอดกำแพง เขารอให้ทหารที่กำลังตรวจตราผ่านไป ลู่เฉินใช้ความมืดเป็นเครื่องช่วย แอบแฝงตัวเข้าไป...
