บทที่ 24 จะมาขโมยบอสหรอ?

ชูเป่ยมองดูสกิลสองอย่างของดาบชิงเยี่ย

คอมโบชิงเยี่ย: โจมตีต่อเนื่องใส่เป้าหมายเดียว นาน 30 วินาที คูลดาวน์สกิล 60 นาที

ทำลาย: หลังจากโจมตีเกราะ สามารถโจมตีเกราะซ้ำได้ มีโอกาสทำให้เกิดการบาดเจ็บรุนแรงและพิการ เพิ่มอัตราคริติคอล 50% คูลดาวน์สกิล 3 นาที

เห็นสกิลทั้งสองนี้ ในใจของชูเป่ยมีแค่สองคำ ยอดเยี่ยม!

ชูเป่ยเปลี่ยนจากดาบราชันย์ซอมบี้เป็นดาบชิงเยี่ยนี้ ในมือไม่รู้สึกถึงน้ำหนัก แต่มองดูแสงเย็นที่แผ่ออกมาจากคมดาบอันคมกริบ มันทรงพลังจนไม่อาจมองข้าม

อย่างไรก็ตาม อาวุธนี้เป็นไอเทมที่ถูกผนึก ไม่รู้ว่าถ้าปลดผนึกแล้วจะมีคุณสมบัติแบบไหน

ในโลกแห่งตำนาน มีอาวุธมากมายที่ถูกผนึก หากต้องการปลดผนึก ต้องหาเบาะแสภารกิจที่เกี่ยวข้อง แล้วดูว่าโชคดีจะทำภารกิจปลดผนึกได้หรือไม่ ถึงจะปลดผนึกได้

อย่างไรก็ตาม อาวุธนี้ถือว่าทรงพลังมากในช่วงนี้ อาวุธที่มีคุณสมบัติเกินสามหลักยังไม่เคยปรากฏบนเว็บบอร์ด อาวุธระดับสูงแบบนี้หายากมาก!

ชูเป่ยเจอฝักดาบบนแท่นบูชา หยิบดาบชิงเยี่ยและออกจากสุสานชิงเยี่ย กลับไปที่ที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าจะออกไปได้ต้องกลับทางเดิมเท่านั้น ไม่มีทางอื่น

โชคดีที่ทางเดินแม่น้ำใต้ดินค่อนข้างกว้างและเดินได้ ชูเป่ยเดินทวนน้ำไปสามชั่วโมงและมาถึงถ้ำธรรมชาติ เมื่อมองขึ้นไป พบช่องว่างขนาดใหญ่บนหน้าผา

ช่องว่างนี้ถูกหนามหินของแรดเขาทองเจาะทะลุ เขาตกจากตรงนี้ลงไปในแม่น้ำใต้ดินและถูกพัดพาลงไป

ชูเป่ยใช้วิชาเหยียบเมฆ การเหินบนชายคาและกำแพงเป็นเรื่องธรรมดา ดูเหมือนช่องว่างสูง 30 เมตรจะบินขึ้นไปได้ในไม่กี่หายใจ

ข้างนอกแดดแรง หลุมยังอยู่ที่เดิม และแรดเขาทองที่บาดเจ็บก็ยังอยู่ มันเห็นกำลังเลียแผลและนอนนิ่งอยู่กับพื้น

ตอนนี้ชูเป่ยแอบหนีไปได้ แต่เขาไม่อยากจากไปแบบนี้ บอสอยู่ตรงหน้า จะปล่อยไปก็น่าเสียดาย

หลังจากชูเป่ยตัดสินใจ เขาก็ชักดาบชิงเยี่ยออกมา ดาบนี้มีความเสียหายทะลวงเกราะ 80% และยังมีสกิลทำความเสียหายหลังทะลวงเกราะ ถ้าสามารถทะลวงการป้องกันสูงของแรดเขาทองได้ จะมีโอกาสฆ่ามัน!

ในขณะที่แรดเขาทองยังไม่ทันตั้งตัว ชูเป่ยหามุมที่ชาญฉลาดมาก เล็งไปที่ท้องที่ค่อนข้างอ่อนนุ่มของแรดเขาทอง แล้วเปิดใช้สกิลอวี่อวิ๋นปู้ ใช้จู่โจมพลังแท้จริง!

ชูเป่ยกลายเป็นเงาที่เหลืออยู่และวิ่งเข้าหาแรดเขาทอง ระยะทางไม่ไกล แค่สามลมหายใจ ชูเป่ยก็มาถึงตัวแรดเขาทองแล้ว

แรดเขาทองเพิ่งตั้งตัวได้ตอนนี้และหันกลับมามองโดยอัตโนมัติ

ในตอนนี้ ดาบคมในมือชูเป่ยได้แทงเข้าไปในท้องอ่อนนุ่มของแรดเขาทองแล้ว ทิ้งบาดแผลใหญ่ไว้!

ชูเป่ยดีใจเมื่อเห็นแบบนี้ ทะลวงเกราะสำเร็จ!

รีบฉวยโอกาสใช้ท่าที่สองทำลายบาดแผล และใช้ดาบอีกครั้งทะลวงเกราะ ดาบนี้ดุดันยิ่งกว่า และดาบชิงเยี่ยเรืองแสงสีเขียว

มีเสียง "ฉ่า"

ดาบชิงเยี่ยจมลงในร่างของแรดเขาทอง ตัดบาดแผลซ้ำและทำความเสียหายคริติคอล!

แรดเขาทองเงยหน้าและกรีดร้องเพราะความเจ็บปวดรุนแรง ดวงตาของมันสว่างเหมือนระฆังทองแดง เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

เขาของมันเปล่งแสงสีทอง และหนามหินปรากฏจากท้องของมัน พยายามบังคับให้ชูเป่ยถอยไป

แต่ชูเป่ยจะยืนอยู่ที่นั่นโง่ๆ ได้อย่างไร? เขาใช้คอมโบชิงเยี่ยพร้อมกับฝีเท้าเหยียบเมฆเพื่อโจมตีบาดแผลอย่างต่อเนื่อง

การโจมตีกะทันหันขัดจังหวะเวทมนตร์ของมัน และคอมโบ 30 วินาทีทำให้มันต้านทานไม่ได้ เพราะแต่เดิมมันบาดเจ็บสาหัสและลุกไม่ได้ ตอนนี้จึงเท่ากับเป็นเป้านิ่งที่มีเลือดเยอะ!

หลังจากคอมโบบ้าคลั่ง 30 วินาที แรดเขาทองบาดเจ็บสาหัส และชูเป่ยก็บาดเจ็บสาหัส

แรดเขาทองคำรามด้วยความโกรธ เขาของมันเปล่งแสงสีทอง หนามหินยังคงผุดขึ้นรอบตัวมัน แม้แต่ปิดท้องของมัน แล้วบังคับให้ชูเป่ยถอยไป

ชูเป่ยกระโดดหนี และเห็นว่าเลือดของแรดเขาทองเหลือเพียงหนึ่งในสาม และเลือดยังคงลดลงในสภาพบาดเจ็บสาหัส!

มีโอกาสฆ่าบอสตัวนี้!

ชูเป่ยกำลังจะโจมตีต่อ เมื่อจู่ๆ ลูกธนูน้ำแข็งสองดอกพุ่งมาจากบนหลุม ยิงใส่ชูเป่ย ขวางทางเขา

มีคนอยู่ข้างบนนั่น!

ชูเป่ยเคลื่อนที่ในพื้นที่สั้นๆ เพื่อหลบลูกธนูน้ำแข็งสองดอก

"ฮ่าๆ บังเอิญจัง เสี่ยวเหยาเป่ยเฟิง เราเจอกันอีกแล้ว" เสียงหนึ่งดังมาแต่ไกล

ชูเป่ยมองขึ้นไปและเห็นว่าเป็นชายผมสั้นจากกิลด์ทรราชคราวที่แล้ว หนึ่งในสองคนที่เชิญชูเป่ยเข้าร่วมกิลด์ทรราชคราวที่แล้ว

นอกจากเขา ยังมีอีกสี่คน หนึ่งในนั้นสวมเกราะสีน้ำเงินและถือธนูสีน้ำเงิน ไอเย็นยังไม่จางหาย ดูเหมือนลูกธนูสองดอกนั้นจะถูกเขายิงมา

คนพวกนี้จู่ๆ มาหยุดเขาไม่ให้ฆ่าแรดทอง พวกเขาคงไม่ได้มาดี

"หมายความว่าไง?" ชูเป่ยถือดาบชิงเยี่ยและเผชิญหน้ากับห้าคนจากกิลด์ปาเทียน

ถังจุ้นมีความประทับใจที่ไม่ดีต่อชูเป่ยมาตลอด โดยเฉพาะคราวที่แล้วชูเป่ยปฏิเสธคำเชิญของกิลด์ทรราชอย่างตรงไปตรงมา ซึ่งเป็นการตบหน้ากิลด์ทรราช

ตามคำสั่งของหวงฟู่ปาเทียน หัวหน้ากิลด์ทรราช ถ้าไม่สามารถเป็นพวกเดียวกับเรา ก็จะต้องเป็นศัตรูในอนาคตแน่นอน และต้องกำจัดเมื่อจำเป็น!

ไม่คิดว่าวันนี้จะออกมาสู้กับมอนสเตอร์เพื่ออัพเลเวล แล้วเจอหลุมแปลกๆ และเจอไอ้เด็กนี่ที่นั่น

และมีบอสเลเวล 35 ที่บาดเจ็บสาหัสอยู่ก้นหลุม!

นี่เป็นโอกาสที่สวรรค์ส่งมาให้จริงๆ หลังจากกำจัดไอ้เด็กนี่ ก็สามารถปล้นบอสของมันได้ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

"ฮ่าๆ เสี่ยวเหยาเป่ยเฟิง ไม่รู้หรือว่านี่เป็นพื้นที่ทรัพยากรของกิลด์ทรราช?" ถังจุ้นชักดาบยาวออกมาและยิ้มอย่างนุ่มนวล

ชูเป่ยอดขำไม่ได้: "มีชื่อกิลด์ทรราชของพวกนายเขียนไว้ตรงนี้ด้วยหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดินแดนในโลกแห่งตำนานเป็นของกิลด์ทรราชพวกนาย? ไปซื้อที่ดินมาจากทางการหรือไง?"

ถังจุ้นโกรธจัด หน้าแดงก่ำ "ปากคอเจ้าคมนัก อย่าคิดจะออกไปจากที่นี่วันนี้ หลุมใหญ่นี่เหมาะสำหรับฝังศพเจ้าพอดี ฉันจะได้ไปรับรางวัล บอสนี่ฉันจะรับไว้ด้วยความยินดี!"

"ยังไง จะมาขโมยบอสหรอ ?" ชูเป่ยถือดาบชิงเยี่ยและค่อยๆ เดินเข้าไป ดวงตาเปล่งประกายฆาตกรรม

ถังจุ้นยิ้มเยาะ "แล้วไง? นายทำงานหนักมานาน ตอนนี้บอสนี่เป็นของฉัน และหัวของนายก็เป็นของฉันด้วย!"

พูดจบ เขาก็โบกมือ และนักธนูด้านหลังก็เริ่มยิงธนู ยิงลูกธนูน้ำแข็งใส่ชูเป่ย

อีกสามคนชักอาวุธต่างๆ ออกมา คนหนึ่งเป็นตัวละครโล่เนื้อถือค้อน และอีกสองคน คนหนึ่งถือหอก อีกคนถือดาบใหญ่ ดูเหมือนจะรับผิดชอบการโจมตีระยะประชิด

การแบ่งงานในทีมห้าคนนี้ชัดเจนมาก

แต่ชูเป่ยเพิ่งได้ดาบชิงเยี่ยมาและยังไม่ได้ฆ่าใครเลย ก็จะใช้พวกเขาลองของ

"เหยียบเมฆ!"

ชูเป่ยหลบหลีกลูกธนู วิ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ทั้งห้า

"การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจัง!" ใบหน้าของนักธนูเปลี่ยนไป และพูดด้วยความตกใจว่าเขายิงเป้าที่เร็วขนาดนั้นไม่โดน!

พูดจบ ชูเป่ยก็ฆ่าคนไปสามคนแล้ว คนแรกที่เขาเจอคือโล่เนื้อที่ถือค้อน สวมเกราะหนา

ชายคนนั้นดูไม่กลัวดาบชิงเยี่ยของชูเป่ยเลย และวางแผนจะใช้ร่างกายต้านทาน แล้วตีค้อนใส่ชูเป่ย

แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ตะลึงไปเลย!

ดาบชิงเยี่ยตัดผ่านเกราะของเขาเหมือนตัดเต้าหู้ และแทงหัวใจเขาด้วยดาบเดียว!

"อะไรนะ? มันทะลวงเกราะได้ด้วย!" ถังจุ้นประหลาดใจเมื่อเห็นภาพนี้