บทที่ 1052 : ห้องรับรองพิเศษในเหมืองนักโทษอุด้ง

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ อยากขอให้ทุกคนสนับสนุนไปจนจนนะครับ ส่วนคนที่สนับสนุนแล้ว ก็ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมาครับ]

บทที่ 1052 : ห้องรับรองพิเศษในเหมืองนักโทษอุด้ง

"นี่แกจับเชลยมาเหรอ? ดูไม่ค่อยแข็งแกร่งเลยนะ"

"โฮกกกก"

มังกรแปดหัวโยนโจรสลัดกลุ่มโบว์ไฮ่ไปที่หน้าไคโด จนกระทั่งถึงตอนนี้ ความทรงจำลึก ๆในใจของบางคนก็ถูกปลุกขึ้นมา

"คุณอพู ผม...ผมนึกออกแล้วว่าเจ้าตัวประหลาดนี่คืออะไร มันคือพาหนะของไคโด! มังกรปีศาจไฮดรา! ค่าหัวห้าร้อยล้านเบรี!"

ความจำของมนุษย์มีจำกัด แม้บางสิ่งจะจดจำได้ แต่มันก็แค่ตกค้างอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำ จะนึกขึ้นได้ก็ต่อเมื่อได้พบเจอกับสิ่งที่เกี่ยวข้องเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ พวกเขาถูกหมูป่าไล่ล่า จากนั้นก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าอย่างไม่ทราบสาเหตุ สุดท้ายก็เจอมังกรร้ายแปดหัว ด้วยความตื่นตระหนก พวกเขาจึงไม่ได้ทันสังเกตว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตรงหน้าคือตัวอะไรกันแน่

แต่เมื่อพวกเขาถูกพาไปที่หน้าไคโด ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

สงครามมารีนฟอร์ดทำให้ชื่อเสียงของไคโดโด่งดังเป็นพลุแตก โจรสลัดส่วนใหญ่ต่างคิดว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใหม่ แม้แต่ในโลกที่คนส่วนใหญ่มักจะจำหน้าคนสับสน ใบหน้าของไคโดก็ยังคงเป็นที่จดจำได้ง่าย

"ขอบใจนะ ที่เพิ่งนึกเรื่องแบบนี้ออก"

ถ้าอพูรู้มาก่อนว่ามังกรประหลาดตัวนี้เกี่ยวข้องกับไคโด เขายอมเสี่ยงโดดหน้าผาตาย ดีกว่าเลือกใช้ระเบิดเสียงโจมตีภูเขาน้ำแข็ง

"คุณอพู ตอนนี้เราจะทำยังไงดีครับ? จะลองหนีไหม? ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจเราเลย"

หลังจากที่มังกรแปดหัวบินมาถึงที่นี่ มันก็โยนพวกเขาทิ้งไว้ข้างๆภูเขาน้ำแข็งที่ยามาโตะสร้างขึ้น แล้วเข้าไปคลอเคลียอยู่ข้างๆไคโดเหมือนแมวเลี้ยง ส่วนยามาโตะก็พูดอะไรบางอย่างกับไคโด ดูเหมือนจะไม่สนใจพวกเขาเลยสักนิด

"อย่าคิดเลย เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นบินได้ ถึงกระโดดลงทะเลไปก็ว่ายน้ำหนีไปได้ไม่ไกลหรอก ยอมรับชะตากรรมเถอะ"

"ยังไงฉันก็เป็นซูเปอร์โนวา น่าจะมีค่าอยู่บ้างแหละ"

"คุณอพู ค่าหัวของคุณแค่ร้อยเก้าสิบแปดล้านเบรีเองนะครับ แต่พาหนะของเขามีมูลค่าตั้งห้าร้อยล้าน"

"หุบปาก!"

พวกเขาไม่ได้ยินว่าไคโดกับยามาโตะคุยอะไรกัน ถ้าได้ยิน คงจะเจ็บใจยิ่งกว่านี้

"พวกนี้เป็นใครน่ะ?"

"โฮกกกก"

"ไม่รู้สิ พ่อ รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวหนูไปเช็คข้อมูลก่อน"

มังกรแปดหัวจับพวกนี้มาเพราะความไม่พอใจ ส่วนไคโดก็แค่จำพวกตัวประกอบพวกนี้ไม่ได้ สำหรับเขา ไม่ว่าค่าหัวจะหนึ่งร้อยล้านหรือห้าร้อยล้าน ตราบใดที่คนๆนั้นไม่ใช่พวกเก่งกาจระดับเทพ ก็สามารถจัดการได้ด้วยกระบองเดียว

ยามาโตะก็เหมือนกัน แต่ไคโดไม่อยากจำเรื่องไร้สาระพวกนี้ ส่วนยามาโตะเคยเห็นหน้าพวกนี้แล้ว แต่จำไม่ได้ ถ้าเป็นโรบินคงจะให้คำตอบได้อย่างแม่นยำ

โชคดีที่โรตอมยังใช้การได้ ทำให้ยามาโตะค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอพูได้สำเร็จ

"พ่อ พวกนี้คือซูเปอร์โนวาปีนี้ กัปตันชื่ออพู เป็นเผ่าแขนยาว"

"ซูเปอร์โนวานี่เอง งั้นก็พาไปขุดเหมืองที่อุด้งด้วยเลยละกัน บาบานูกิเพิ่งบ่นว่าหลังจากนักโทษวาโนะชุดนั้นพ้นโทษไป คนงานก็เริ่มไม่พอ ดีเลย จะได้ไปเสริมกำลัง"

สิทธิพิเศษของการเป็นซูเปอร์โนวา มีโอกาสที่จะได้เข้าไปในเหมืองนักโทษอุด้งโดยตรง ซึ่งเท่ากับเป็นการเข้าสู่ใจกลางของกลุ่มร้อยอสูรทางอ้อม

โดยทั่วไปแล้ว ซูเปอร์โนวามักจะมีความสามารถพิเศษบางอย่าง ตราบใดที่พวกเขากินอิ่ม ประสิทธิภาพในการขุดเหมืองของพวกเขาก็เทียบเท่ากับคนธรรมดาหลายสิบคน เรียกได้ว่าเป็นเครื่องขุดเจาะมนุษย์เลยทีเดียว

หลังสงครามมารีนฟอร์ด ทะเลก็ยิ่งวุ่นวาย ความต้องการอาวุธยุทโธปกรณ์จากทั่วโลกก็เพิ่มสูงขึ้น ในฐานะผู้จัดจำหน่ายอาวุธยุทโธปกรณ์รายใหญ่ที่สุด คำสั่งซื้อของกลุ่มร้อยอสูรยาวไปจนถึงอีกหลายเดือนข้างหน้า ดังนั้น กลุ่มร้อยอสูรจึงต้องการวัตถุดิบมากขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นหินไคโรหรือแร่เหล็ก ก็ต้องการผลผลิตที่มากขึ้น นักโทษทั่วไปที่พ้นโทษ โจรสลัดที่ถูกจับกุมตัวได้ ก็ต้องแบกรับภาระงานที่หนักขึ้น คุณธรรมมีไว้สำหรับพวกพ้อง พวกโจรสลัดที่บุกรุกดินแดนแล้วถูกจับได้ที่เกาะโอนิงะชิมะนี้ ล้วนเสียสิทธิมนุษยชนไปนานแล้ว

ภายใต้การทำงานหนัก ก็เริ่มมีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ นั่นเป็นเหตุผลที่บาบานูกิบ่นว่าคนงานไม่พอ

"ต่อไปลูกจะไปแดนยักษ์กับยัยเด็กนั่นใช่ไหม?"

"เอ่อ... จริงๆแล้ว แดนยักษ์ไม่ได้อยู่ในแผนเดิม..."

"ก็ตามใจลูกแล้วกัน พ่อจะกลับวาโนะก่อน เจ้าแปดหัว! พาพวกนั้นไปด้วย กลับบ้านกัน!"

พูดจบ ไคโดก็แปลงร่างเป็นมังกรสีฟ้า บินขึ้นสู่ท้องฟ้า มังกรแปดหัวพาเชลยของมันตามไคโดไป เหลือเพียงยามาโตะที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างโดดเดี่ยว

"ไอ้พ่อบ้า! ทิ้งฉันไว้แบบนี้จริงดิ!?"

ยามาโตะไม่ได้รู้สึกผ่อนคลาย แต่กลับรู้สึกว่ามีแผนการบางอย่างซ่อนอยู่ หลังจากผ่านไปครึ่งวัน เมื่อแน่ใจว่าไคโดจากไปแล้วจริงๆ ยามาโตะก็ยังคงอยู่ในสภาพที่ไม่อยากจะเชื่อ

"ช่างเถอะ! ไม่สนแล้ว! เอาล่ะ คิดก่อนดีกว่าว่าต่อไปจะไปไหนดี..."

"เอาแบบที่หาศิลาแห่งชีวิตของพ่อบุญธรรมเจอทั้งหมดเลยจะดีที่สุด แต่มีข้อแม้ว่าเขาห้ามไปเพิ่มพลังให้ไอ้พ่อบ้านั่นอีก ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆ"

ยามาโตะขยี้ใบหน้าตัวเองเบาๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าไปตามโรบินก่อนดีกว่า ไปแดนยักษ์ดูท่าจะไม่เลว

ส่วนไคโดจะมาหาเธอเมื่อไหร่ เธอไม่คิดมาก ต่อให้เขาจะเก่งขึ้นอีก นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต

หลายวันต่อมา ไคโดกลับมาถึงวาโนะอีกครั้ง ด้วยความสามารถในการบินได้อย่างอิสระบนท้องฟ้า ทำให้เขาเดินทางได้เร็วกว่าโจรสลัดทั่วไปที่ต้องอาศัยเรือมาก และเหมืองหินอุด้งก็ได้ต้อนรับแขกกลุ่มใหม่

"บาบานูกิ ฝากพวกนี้ไว้กับแก ที่เหลือไม่ต้องให้ฉันสอนนะ?"

"วางใจได้ครับ ท่านไคโด พวกเรามีขั้นตอนที่ชำนาญอยู่แล้ว ในนี้มีใครที่ท่านอยากชักชวนเข้ากลุ่มบ้างไหมครับ?"

"สองคนนั้นน่ะ ซูเปอร์โนวา ดูน่าสนใจดี แต่ต้องขัดเกลาความเย่อหยิ่งของพวกมันก่อน"

"ครับ เข้าใจแล้ว"

หลังจากเห็นไคโดจากไป บาบานูกิก็เปิดดูรายชื่อนักโทษใหม่ จากนั้นก็มอบหมายงานให้อัน

"ทำความสะอาดห้องขังเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? เอากุญแจมือหินไคโรมาเพิ่มอีกสองสามอัน แขกใหม่ของเราดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ ต้องเตรียมเครื่องประดับให้พวกมันหน่อยแล้ว!"

คุกใต้ทะเลอิมเพลดาวน์มีพิธีต้อนรับแบบพิเศษ เหมืองหินอุด้งก็มีเหมือนกัน แต่พวกเขาจะไม่ใช้น้ำร้อนราดตัวนักโทษ แต่จะต่อยพวกเขาหนึ่งหมัด ประเมินความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายจากผลกระทบของหมัด จากนั้นจึงจัดระดับห้องขัง

"นี่ แบบนี้มันไม่จำเป็นหรอกมั้ง? ผมยอมแพ้เลยได้ไหมครับ?"

อพูยกมือขึ้นทั้งสองข้าง เขาไม่อยากโดนต่อยแบบไร้เหตุผล การเข้าร่วมกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเป็นแผนการของเขาอยู่แล้ว เพียงแต่ระหว่างทางมังกรแปดหัวไม่ให้โอกาสเขาพูดเลย แค่เขาอ้าปากก็จะกินลมเข้าไปเต็มท้อง

"กฎก็คือกฎ ถ้าแกไม่พอใจ ต่อไปมีโอกาสก็เอาคืนได้"

พูดจบ บาบานูกิก็ต่อยเข้าที่ท้องของอพูหนึ่งหมัด ดูจากปฏิกิริยาของเขา ก็จัดห้องขังให้เขา

"คนต่อไป เดรก? ชื่อแบบนี้ได้ไง? พาไอ้ธงแดงนั่นมา!"

เมื่อเห็นชื่อในรายชื่อ บาบานูกิก็เรียกโค้ดเนมของเขา เพราะในเมืองหลวงแห่งดอกไม้มีเอ็กซ์ เดรกที่ออกเสียงเหมือนกัน การเรียกชื่อตรงๆทำให้บาบานูกิรู้สึกแปลกๆ แถมยังคิดอะไรพิเศษขึ้นมาได้

"ตามลำดับ เดือนนี้เธอน่าจะมายืมเงินฉันแล้วสินะ..."

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_