ตอนที่20 กลุ่มนักบุญแห่งสำนักฉือหางจิ้งไจ้! ทุกคนคุกเข่าลง!

ในตอนที่ต้วนมู่หลิงยังไม่เกิดการรู้แจ้ง นางยังสามารถพูดได้ แต่พอคิดออกว่าทำไมถึงมีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นตรงหน้า นางก็รีบจดจ่อจิตใจไปยังพลังอันยิ่งใหญ่นั้นทันที

จากนั้น นางก็ตกอยู่ในสภาวะรู้แจ้งเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

ความวุ่นวายที่กลุ่มนักบุญหญิงแห่งสำนักฉือหางจิ้งไจ้สร้างขึ้นนั้นไม่น้อยเลย ตอนนี้พวกนางยืนแข็งทื่อไม่ขยับ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็สงสัย

พวกเขามองกลุ่มหญิงสาวที่ยืนนิ่ง หลับตาทำท่าเหมือนซ่อนความลับบางอย่างไว้

มีคนที่อยากรู้อยากเห็นมาก เมื่อเห็นพวกนางในสภาพเช่นนี้ก็อยากเข้าไปถามว่ากำลังทำอะไรกันแน่

แต่พอยังไม่ทันเข้าไปใกล้ ก็ได้ยินเสียงเหมือนคมมีดนับไม่ถ้วนตัดผ่านอากาศดังสนั่นขึ้นรอบตัว

ฟู่ ฟู่ ฟู่!

เสียงต่อเนื่องเหล่านั้นทำให้เขาตกใจจนก้าวถอยหลังแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เกือบล้มลงก้นจ้ำเบ้าไปเสียแล้ว

"อะไรเนี่ย?"

ด้วยความตกใจ เขามองซ้ายขวา แต่กลับไม่เห็นอะไรเลย

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขานั้นเหมือนกับภาพลวงตาที่เกิดขึ้นจากความคิดบ้าๆ ของตัวเอง

เขารู้สึกเหมือนโดนแกล้ง จึงลุกขึ้นด้วยความโกรธ ตั้งใจจะด่าพวกนางเสียหน่อย

แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็รู้สึกถึงลมที่พัดผ่านเข้ามา ให้ความรู้สึกเย็นสบายอย่างประหลาด

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"

เขาสงสัยจึงก้มลงมอง

โอ้โห!

เสื้อผ้าของเขารอบตัวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กลายเป็นชุดขอทานไปเสียแล้ว

มีรอยขาดแหว่งเป็นทาง เหมือนถูกคนฟันขาดออก

นี่มันอะไรกัน!

เขามองดูสภาพตัวเองอย่างงุนงง แต่แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าถูกเหล่าจอมยุทธ์หญิงข้างหน้านั่นสั่งสอนเข้าให้

พวกนางเป็นยอดฝีมือในยุทธภพ สามารถฟันจนชุดของเขาขาดเป็นริ้วไปทั้งตัว โดยที่เขาไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ!

เมื่อรู้เช่นนี้ เขาก็เข้าใจถึงคำว่า "ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมว" เขาไม่กล้าสืบสาวต่ออีก

ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย จนสุดท้ายต้องก้มหน้าวิ่งหนีไป

คนที่อยู่รอบๆ เมื่อเห็นเขาปิดหน้าแล้ววิ่งหนี ต่างก็หวาดกลัวอยู่ในใจ

แม้ว่าจะสงสัยว่าเหล่านักบุญแห่งสำนักฉือหางจิ้งไจ้กำลังทำอะไรอยู่ แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้

ความจริงแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับชายคนนั้นไม่ใช่การลงมือของกลุ่มนักบุญหญิง

พวกนางยังคงจดจ่ออยู่กับการสัมผัสถึงเจตนากระบี่ของโจวหยวนที่แผ่ออกมา

การได้รับพลังจากเนื้อหัวหมูก่อนหน้านี้ก็ส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาแบบนี้ขึ้นด้วยเช่นกัน

เพี่ยงแต่ซือเฟยเสวียนที่สั่งสมพลังมาจนถึงจุดและสัมผัสได้ทันทีหลังจากทานเข้าไป

ส่วนฝานชิงฮุ่ย, เหยียนจิ้งอัน, ต้วนมู่หลิง, ฉินเมิ่งเหยา และจิ้นปิงอวิ๋น ต่างก็มีพลังที่ซ่อนอยู่

ตอนนี้

แม้ว่าพวกนางจะเคยฝึกฝนกันมาอย่างหนัก แต่ก็ยังไม่อาจก้าวข้ามสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงได้

ทว่าตอนนี้

หลังจากพวกนางกลับมาอย่างโกรธแค้นและตั้งใจจะสร้างปัญหากับโจวหยวน

โจวหยวนถึงแม้จะมั่นใจว่าไม่มีปัญหาอะไร แต่เพื่อความมั่นใจ เขาจึงลองเสี่ยงโชค และครั้งนี้โชคดีมาก เขาได้รวมเข้ากับ “การ์ดตัวละครหงเหม่า”

จากนั้น โจวหยวนก็บรรลุสู่ขั้นเทพเซียนแห่งพิภพ สัมผัสพลังกระบี่ลึกล้ำทั่วร่าง เจตนากระบี่แผ่กระจายไปทั่วสี่ทิศ

กลุ่มของฝานชิงฮุ่ยที่ได้รับพลังจากผลลัพธ์ของหัวหมูมาก่อนหน้านี้ก็ได้รับโอกาสตามไปด้วย ทำให้พวกนางเข้าสู่สภาวะรู้แจ้งทันที

การรู้แจ้งในครั้งนี้แตกต่างจากการที่ซือเฟยเสวียนสัมผัสพลังด้วยตัวเองก่อนหน้านี้

เพราะในครั้งนี้เกิดจากพลังกระบี่เชื่อมโยงพวกนาง ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

ขณะนี้ทั่วทั้งร่างของฉินเมิ่งเหยาและกลุ่มของนาง เต็มไปด้วยเจตนากระบี่ที่คุกกรุ่น

ในฐานะยอดฝีมือที่มีพลังภายในลึกล้ำ เมื่อจิตวิญญาณตื่นขึ้น พลังอันยิ่งใหญ่ก็เผยตัว

ดังนั้น จึงไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงภายในร่างพวกนางเท่านั้น แต่ยังเกิดการขยายพลังที่คล้ายกับ “อาณาเขต” ขึ้นรอบๆ

ในยามสงบ คนอื่นอาจมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงรอบๆ พวกนาง

แต่เมื่อผู้ชมคนนั้นพยายามก้าวล้ำเข้าไป การตอบสนองตามธรรมชาติของ “อาณาเขต” ก็กระตุ้นขึ้นทันที

เจตนากระบี่พุ่งพล่านขึ้นมาในพริบตา

การที่เขาถูกตัดเสื้อผ้าให้กลายเป็นชุดแปลกๆ นั่นก็เพราะเขาไหวตัวทันและหนีออกมาอย่างรวดเร็ว

ถ้าช้าไปอีกนิด คงไม่ใช่แค่เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นเท่านั้น

ทั้งตัวเขา แขนขาจะครบถ้วนหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับโชคแล้ว

ไม่ต้องพูดอะไรมาก

ระหว่างที่ฝานชิงฮุ่ยและพรรคพวกอยู่ในภาวะรู้แจ้ง พวกนางสัมผัสได้ว่าระดับกระบี่ของตนกำลังพุ่งทะยานขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ขั้นกระบี่ที่เคยได้แค่มองอยู่ไกลๆ ราวกับเงาจันทร์ในน้ำหรือดอกไม้ในกระจก แต่ตอนนี้ประตูสู่ภาวะจิตกระบี่ใสกระจ่างกลับเปิดกว้างให้พวกนาง

ความปีติยินดีไม่อาจระงับได้ ท่วมท้นอยู่ในใจของพวกนางแต่ละคน

จนกระทั่งพวกนางรู้สึกตัวและตื่นขึ้นจากภาวะรู้แจ้ง แต่จิตใจยังคงไม่สามารถละออกจากความสุขนั้นได้ง่ายๆ

เวลาผ่านไปนาน จู่ๆ เสียงของต้วนมู่หลิงก็ทำลายความเงียบขึ้นมา

“ข้าเข้าใจแล้ว!”

เสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้สายตาของคนอื่นๆ หันมามองนาง

ต้วนมู่หลิงเผชิญสายตาของศิษย์พี่น้อง พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า

“ข้ารู้แล้วว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้!”

นางย้ำด้วยความหนักแน่น

“ที่ทำให้ซือเฟยเสวียนรู้แจ้งก่อน แล้วพวกเราได้ยกระดับขึ้นพร้อมกัน สิ่งที่ไม่น่าเชื่อพวกนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะหัวหมูนั้น!”

“หัวหมูนั้นไม่เพียงแต่ไม่มีปัญหา แต่มันยังเป็นของวิเศษที่ช่วยให้พวกเรารู้แจ้งได้!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ทุกคนก็รู้สึกตัวทันที

ใช่แล้ว

หากถามว่าอะไรคือจุดร่วมที่ทำให้พวกนางได้โอกาสอันล้ำค่านี้

ก็ต้องเป็นหัวหมูที่เพิ่งกินในโรงเตี๊ยมแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ทุกอย่างก็เริ่มสอดคล้องกันเป็นอย่างดี

ซือเฟยเสวียนรู้แจ้งก่อน เพราะนางกินเยอะกว่าใคร

และด้วยความสามารถและโชคของนางเองที่สะสมมาถึงจุดสำคัญพอดี

หลังจากที่ย่อยเนื้อหัวหมูแล้ว พวกเขาก็สามารถบรรลุได้ทันที

ส่วนพวกเราเองแม้จะได้รับผลดีบ้าง แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นบรรลุได้สำเร็จ

คาดว่าภายหลังนั้นเพราะผู้อาวุโสในโรงเตี๊ยมคงทนไม่ไหว จึงได้ปล่อยเจตนากระบี่ออกมา เพื่อชี้นำพวกเราให้ได้เห็นถึงเส้นทางกระบี่อันไร้เทียมทาน!!

เมื่อเข้าใจสิ่งเหล่านี้ ไม่เพียงแต่ต้วนมู่หลิงจะตื่นเต้น คนอื่นๆ ก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่คล้ายกัน

ในเวลานี้ พวกนางไม่สนใจเรื่องท้องเสียอีกต่อไปแล้ว

ตามตำนาน การชำระร่างกายมักจะต้องมีสิ่งปฏิกูลถูกขับออกมา เหมือนพวกนางที่เพิ่งจะปั่นป่วนท้องไส้ไปเมื่อครู่ ชัดเจนว่าเป็นสิ่งที่คล้ายกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ไม่ใช่ความจริง

แค่ท้องเสียครั้งเดียว แต่ได้รับโอกาสบรรลุ นี่ถ้าเรื่องนี้ถูกเล่าต่อออกไป ผู้ฝึกวรยุทย์ทั่วหล้าคงต้องแย่งกันจนคลั่ง!

ด้วยความปลื้มปีติ พวกนางยังได้ยืนยันข้อสงสัยแรกเริ่มของพวกนางด้วย:

“เทพเซียนแห่งพิภพ!”

“ผู้อาวุโสในโรงเตี๊ยม ท่านต้องเป็นเทพเซียนแห่งพิภพจริงๆ!”

เรียกได้ว่าด้วยการคิดไปเอง พวกนางก็ได้ข้อสรุป พร้อมทั้งความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

ผู้อาวุโสได้มอบโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้กับพวกเรา พวกเรากลับไม่รู้จักบุญคุณ ยังกล้าคิดไปสร้างปัญหากับท่าน?

ช่างไม่ควรนัก

ทั้งหวาดกลั

ว ทั้งโล่งใจ

ครั้งนี้พวกนางไม่สนสิ่งอื่นใดอีกต่อไป คุกเข่าลงทันที

ตามความหมายตรงตัว—

ฝานชิงฮุ่ย ฉินเมิ่งเหยา และเหล่านักบุญจากสำนักฉือหาง ต่างคุกเข่าลงกับพื้น…