ตอนที่ 320 ผลประโยชน์มากมายมหาศาล! (ฟรี)

ตอนที่ 320 ผลประโยชน์มากมายมหาศาล!

[ตรวจพบผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับราชันย์ขั้นสูงสุด ไป๋เล่อจาง ด้านหลัง 100,000 เมตร!]

“ไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาวกลับมาแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ไป๋จิ้งเย่จะเปลี่ยนคำพูด”

ไป๋จื่ออันมองคำแนะนำจากสวรรค์ของ [เนตรหยั่งรู้] เขาก็เข้าใจสาเหตุทันที

ดูเหมือนว่าไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาว บรรพบุรุษของตระกูลไป๋จะมีสถานะที่สูงส่งมากในใจของไป๋จิ้งเย่

ดังนั้นในสถานการณ์เมื่อกี้ ไป๋จิ้งเย่จึงเปลี่ยนความคิด ปล่อยเรื่องนี้ไป

ไป๋จื่ออันรู้สึกโล่งใจ

พูดตามตรงว่าสถานการณ์เมื่อกี้ ถ้าหากยืดเยื้อต่อไป มันก็อาจจะกลายเป็นความขัดแย้งได้

ถึงแม้ว่าไป๋จื่ออันจะยืนกรานก็จริง แต่การที่เผชิญหน้ากับผู้มีพลังระดับราชันย์ที่แท้จริง ไป๋จื่ออันรู้สึกกดดันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

การที่สามารถแก้ไขได้อย่างสันติถือว่าเป็นเรื่องดี

พูดได้เลยว่าการกลับมาของไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาวเป็นเรื่องดี มันช่วยแก้ไขความขัดแย้งที่มองไม่เห็น

แต่หลังจากที่เรื่องนี้จบลง ไป๋จื่ออันก็ระแวงไป๋จิ้งเย่ ผู้นำตระกูลไป๋มากขึ้น

เพราะไป๋จิ้งเย่เป็นคนเจ้าเล่ห์และโลเล

พูดตามตรง ไป๋จื่ออันไม่แน่ใจว่าการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของไป๋จิ้งเย่เป็นเพราะเขากลัวไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาว หรือว่าเขามีแผนการอื่น

แต่หลังจากที่เรื่องนี้จบลง ความระแวงที่ไป๋จื่ออันมีต่อไป๋จิ้งเย่ไม่ได้ลดลง แต่มันกลับเพิ่มขึ้น

“แต่บางทีฉันอาจจะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์บางอย่างจากไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาวก็ได้”

ไป๋จื่ออันพึมพำในใจ เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้

จากแผนการเดิมของเขา หลังจากที่แก้ไขปัญหาของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋เสร็จแล้ว เขาควรจะเดินทางไปยังเมืองโมดู

แต่ตอนนี้ไป๋เล่อจาง ราชันย์มังกรขาวกลับมาแล้ว ไป๋จื่ออันจึงอยากจะพบเขา

เมื่อคิดได้แบบนั้น ไป๋จื่ออันก็ตัดสินใจได้

แน่นอนว่าตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ไม่เหมาะที่จะไปเยี่ยมเยียน

ยิ่งไปกว่านั้น ไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาน่าจะรอเขามานานแล้ว

ดังนั้นไป๋จื่ออันจึงไม่รอช้า เขาก็กลับไปที่ลานของตระกูลที่สอง

“เสี่ยวอัน ลูกไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ย?”

“เด็กคนนี้ ทำไมถึงได้ทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้? ถ้าหากได้รับบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไง?”

พอเห็นไป๋จื่ออันกลับมา ไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาก็รีบมาหาไป๋จื่ออัน พวกเขารีบตรวจสอบอาการของไป๋จื่ออัน

หลังจากที่เห็นว่าไป๋จื่ออันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ทั้งสองคนก็โล่งใจ พวกเขาก็เริ่มดุไป๋จื่ออัน

เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในสนามประลองแล้ว

ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก ไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาตกตะลึงมาก

โดยเฉพาะหลี่ไฉหยุน แม่ของไป๋จื่ออัน เธอเกือบจะเป็นลม

พวกเขาไม่คิดเลยว่าแผนการลับที่ไป๋จื่ออันพูดถึงเมื่อวานนี้จะเป็นการประกาศสงครามกับคนรุ่นใหม่ของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋

ท้าสู้กับคนรุ่นใหม่ของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋ด้วยตัวคนเดียว

เรื่องแบบนี้เหนือความคาดหมายของพวกเขามาก มันทำให้พวกเขาตกตะลึง

พวกเขากังวลมาก แทบจะอดใจไม่ไหวที่จะไปที่สนามประลอง

แต่ตอนที่พวกเขากำลังจะออกเดินทาง พวกเขาก็ถูกไป๋จื่อกับไป๋เส้าขวางเอาไว้

แน่นอนว่านี่เป็นคำสั่งของไป๋จื่ออัน

จุดประสงค์ก็คือป้องกันไม่ให้พ่อแม่ของเขามาที่นี่ เพื่อที่จะไม่ให้เกิดปัญหา

ดังนั้นไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาจึงอดกลั้นความกังวลเอาไว้ พวกเขาไม่ได้ไปที่สนามประลอง

จนกระทั่งตอนนี้ หลังจากที่ไป๋จื่ออันกลับมาอย่างปลอดภัย ทั้งสองคนก็โล่งใจ พวกเขาก็เทศนาไป๋จื่ออัน

ไป๋จื่ออันไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาพูด

เพราะเขารู้ดีว่าพ่อแม่ของเขากังวลเรื่องเขา พวกเขาจึงคอยกำชับ นี่คือความรักของพ่อแม่

ไม่นานไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาก็สงบสติอารมณ์ลง พวกเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของไป๋จื่ออัน แต่กลับถามถึงผลลัพธ์สุดท้าย

“ถึงแม้ว่าระหว่างนั้นจะมีเรื่องวุ่นวาย แต่สุดท้ายก็สำเร็จ”

“ตระกูลสาขาคงจะไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับพวกเราอีก”

ไป๋จื่ออันยิ้ม เขาพูดอย่างช้าๆ

พูดตามตรง ถึงแม้ว่าตอนท้ายของการต่อสู้บนเวทีจะมีไป๋จิ้งเย่เข้ามาจัดการก็จริง แต่จุดประสงค์ของไป๋จื่ออันก็บรรลุผลแล้ว

ตอนนี้ไป๋จื่ออันกลายเป็นฝันร้ายของคนรุ่นใหม่ของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋

ส่วนผู้อาวุโสของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋นั้น หลังจากที่เรื่องนี้จบลง พวกเขาก็น่าจะถูกลงโทษ พวกเขาไม่น่าจะกล้าคิดร้ายต่อตระกูลไป๋ในเมืองไป๋หลินอีก

ในทางกลับกัน ถึงแม้ว่าไป๋จื่ออันจะไม่อยากยอมรับก็จริง แต่ไป๋จิ้งเย่ก็มีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้

โดยเฉพาะคำเตือนที่เขามีต่อตระกูลสาขาของตระกูลไป๋

หลังจากที่ไป๋จื่ออิงบอกเรื่องนี้ให้กับผู้อาวุโสของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋ ผู้อาวุโสของตระกูลสาขาก็ไม่กล้าทำอะไรตามใจชอบ

คำพูดของไป๋จิ้งเย่ ผู้นำตระกูลไป๋ยังคงมีน้ำหนักมากในตระกูลไป๋

ยังไงซะคนที่ไม่กลัวไป๋จิ้งเย่ กล้าท้าทายไป๋จิ้งเย่อย่างไป๋จื่ออันก็มีน้อยมาก

นอกจากนี้ ไป๋จื่ออันยังได้รับผลประโยชน์บางอย่าง

อย่างเช่นเหรียญจิ่วโจวที่ชนะมาจากการต่อสู้บนเวทีนั้นมีจำนวนมหาศาล

ไป๋จื่ออันลองคำนวณดูคร่าวๆ แล้วพบว่าเหรียญจิ่วโจวที่เขาได้รับในวันนี้มีมากกว่า 5 พันล้าน นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ

“เสี่ยวอัน สัญญากับแม่นะว่าต่อไปอย่าทำอะไรบ้าๆ แบบนี้อีก”

“ต่อให้เจอกับปัญหา พวกเราก็ไม่อยากให้ลูกเสี่ยงอันตราย”

“ความปลอดภัยของลูกสำคัญที่สุด นี่คือสิ่งเดียวที่พวกเราต้องการ”

ไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาพูดกับไป๋จื่ออันด้วยสีหน้าจริงจัง

ในฐานะที่เป็นพ่อแม่ของไป๋จื่ออัน พวกเขารู้สึกกดดันมาก

ยังไงซะไป๋จื่ออันก็มักจะทำเรื่องใหญ่ๆ

มันทำให้พวกเขากังวลมาก พวกเขากังวลเรื่องความปลอดภัยของไป๋จื่ออัน

ดังนั้นพวกเขาจึงยอมลำบากเอง ดีกว่าเห็นไป๋จื่ออันต้องเจอกับอันตราย

“ผมรู้แล้วครับ ผมจะคิดให้รอบคอบ”

ไป๋จื่ออันรู้สึกอบอุ่นหัวใจเมื่อได้ยินคำพูดของพ่อแม่

นี่คือครอบครัวที่เขาต้องการปกป้อง

การให้และการรับล้วนแล้วแต่เป็นการตอบแทนซึ่งกันและกัน

เป็นเพราะไป๋เฉิงจื่อกับภรรยาห่วงใยเขามาก ไป๋จื่ออันจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อพวกเขา

ไม่นานไป๋จื่ออันก็เปลี่ยนเรื่อง เขาพูดถึงเรื่องต่อไป

แน่นอนว่าเรื่องที่เขากำลังจะออกจากเมืองจินหลิง ไปที่เมืองโมดู เขาก็ไม่ได้ปิดบังพ่อแม่ของเขา

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ยังไงซะนี่ก็ไม่ใช่เรื่องแย่ แต่มันเป็นเรื่องที่ดี

พวกเขาคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งดึก ไป๋จื่ออันก็กลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อน

ในเวลาเดียวกัน ตอนที่ไป๋จื่ออันกำลังพักผ่อน คนของตระกูลสาขาของตระกูลไป๋กลับนอนไม่หลับ