บทที่ 55 ท่านผู้อาวุโส ท่านคงจำคนผิดแล้ว!
"น้ำใจคนเบางาย ความรักเปราะบาง ดั่งดอกไม้ยามพลบค่ำที่ร่วงโรยในสายฝน" เมื่อได้ยินประโยคนี้ หัวใจของเนี่ยนเชาซีที่เจ็บปวดรวดร้าวอยู่แล้ว ยิ่งแทบจะแตกสลาย ราวกับถูกเข็มนับพันนับหมื่นทิ่มแทง ค่อยๆ ฉีกหัวใจของนางให้แหลกลาญ! กู้ซิว... ทำไมถึงพูดเช่นนี้ออกมาได้? ในอดีต กู้ซิวเคยเป็นคนที่เปี่ยมด้วยความมั่นใ...