บทที่ 37 : แผนการของฉีหยวน

หลังจัดการด้วยมีดเสร็จ ฉีหยวนกวาดล้างสำนักซานดำจนหมดเกลี้ยงราวกับลมพัดเมฆ

แน่นอน เนื่องจากเวลาจำกัด สิ่งที่เขาให้ความสำคัญในการกวาดล้างมากที่สุดคือห้องคัมภีร์

สำหรับฉีหยวน วิชากำลังภายในสำคัญที่สุด

วิชากำลังภายในมากมายนับไม่ถ้วน ให้ความรู้มหาศาลแก่เขา ประกอบกับดวงตาที่มองเห็นข้อมูลซ่อนเร้นของเขา จึงสามารถปรับปรุง 'คัมภีร์ฉีหยวน' ต่อไป เดินบนเส้นทางบำเพ็ญเซียนอันยิ่งใหญ่

"ต้องไปแล้ว"

ฉีหยวนประเมินเวลา รีบออกจากสำนักซานดำ

......

ตวนเฉียนโหรวสวมกระโปรงคอวีสีขาวสะอาดถึงอก ขณะนี้นางนั่งอยู่บนรถกระต่ายเมฆ

กระต่ายเมฆมีสามหัวแปดขา เดินดิน เหาะเหิน มั่นคงยิ่ง ดังนั้น ชะตากรรมของกระต่ายจึงดี เป็นผู้ชำนาญการลากรถทั้งบนดินและในอากาศ ไม่ต้องกังวลว่าหัวจะถูกกิน

"ทุกท่าน การเจรจากับสำนักซานดำครั้งนี้ พวกเราต้องยืนหยัดเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่อาจถอย การส่งผลึกเลือดให้สำนักซานดำสองส่วน เป็นขีดจำกัดของพวกเราแล้ว ไม่อาจเพิ่มอีก!" ชายร่างกำยำคนหนึ่งกล่าว

บนรถกระต่ายเมฆคันนี้ มีคนกว่าสิบคน ล้วนเป็นเจ้าของเหมืองผลึกเลือดต่างๆ ในเมืองไร้เลือด

เมื่อไม่กี่วันก่อน สำนักซานดำเรียกร้องให้เจ้าของเหมืองทั้งหลายเพิ่มสัดส่วนการส่งผลึกเลือด จากสองส่วนเป็นสามส่วน

ทำให้เจ้าของเหมืองเหล่านี้โกรธเป็นอย่างมาก

เมืองไร้เลือดไม่ได้อยู่ภายใต้การปกครองของสำนักซานดำ การส่งสองส่วนก็ไม่สมเหตุสมผลแล้ว

ผลคือตอนนี้เพิ่มเป็นสามส่วนเลย ช่างเผด็จการเหลือเกิน

"เฮ้อ เถ้าแก่หวัง พวกเราสามัคคีกันแล้วจะทำอย่างไรได้?

สำนักซานดำมีปีศาจไก่ดำหนุนหลัง แม้แต่สำนักบำเพ็ญเซียนสามแห่งก็ต้องให้เกียรติพวกเขา

พวกเราผู้บำเพ็ญอิสระพวกนี้ จะไปสู้กับสำนักซานดำได้อย่างไร?

ข้าเกรงว่าพวกเราไม่ยอมเพิ่มส่วนแบ่ง ก็อย่าหวังจะกลับเมืองไร้เลือด" ชายชราขั้นจู้จี้คนหนึ่งกล่าว น้ำเสียงจนปัญญา

ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นล้วนสีหน้าเคร่งเครียด

เรื่องแบบนี้ สำนักซานดำทำได้

เฒ่าทั้งหลายในสำนักซานดำ มีคนไหนไม่ใช่ตัวร้าย?

แม้แต่หยกหลิงหลงที่ดูน่าสงสารนั่น ก่อนถูกปีศาจไก่ดำรับไว้เป็นสนม ก็ฆ่าคนเพื่อฝึกวิชาเต๋า

ส่วนศิษย์ของสำนักซานดำ ส่วนใหญ่มาจากโจร นิสัยเลวร้ายเพียงใด คิดก็รู้

"เฮ้อ หากวันใดมีเซียนดาบมาสักคน ฟันสำนักซานดำทิ้งด้วยดาบเดียว คงดีเหลือเกิน!"

"แม้แต่สำนักใหญ่สามแห่งยังไม่มีทางจัดการสำนักซานดำได้ จะมีเซียนดาบมาจากที่ใด?"

"เถ้าแก่หวัง ท่านเบาเสียงหน่อย อย่าให้คนของสำนักซานดำได้ยิน"

ตวนเฉียนโหรวนั่งในรถกระต่ายเมฆ จิตใจก็หม่นหมองอยู่บ้าง

แต่ในตอนนั้น รถกระต่ายเมฆก็ชะลอความเร็วลง

คนในรถใจหายวาบ นึกว่าเจอคนของสำนักซานดำ

ม่านหน้าต่างถูกเลิกขึ้น ทุกคนก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง

ตวนเฉียนโหรวรู้สึกประหลาดใจ เพราะชายหนุ่มคนนี้ เป็นคนที่สนทนากับมารดาของนางอย่างออกรสในวันนี้

เขา... ทำไมถึงมาอยู่ในเขตสำนักซานดำ?

และยังอยู่ใกล้ที่ตั้งสำนักซานดำขนาดนี้?

หรือว่า เขาเป็นศิษย์สำนักซานดำ?

คิดถึงตรงนี้ ตวนเฉียนโหรวรู้สึกรังเกียจขึ้นมา

ไม่ใช่นางด่วนตัดสิน แต่สำนักซานดำไม่มีคนดีจริงๆ!

"ทุกท่าน รบกวนด้วย" ผู้มาคือฉีหยวนที่เพิ่งทำลายล้างสำนักลงเขามา เขามองทุกคน พูดช้าๆ "ขอถามทุกท่าน ตลาดใกล้ๆ นี้ที่ไหนมีหอเหลิงเทียน?"

ทุกคนได้ยินว่าเป็นการถามทาง ก็โล่งใจ

กลัวแต่จะเป็นศิษย์สำนักซานดำ

"ในตลาดเทียนอวิ๋นมี" ตวนเฉียนโหรวตอบ

"ขอบคุณทุกท่าน!" ฉีหยวนคำนับ สุภาพเรียบร้อย พร้อมกับรำพึงในใจว่า โลกนี้ยังมีคนดีมากกว่า

ตวนเฉียนโหรวนึกถึงบางอย่าง อดถามไม่ได้: "ท่านมาที่สำนักซานดำได้อย่างไร?"

ทุกคนเข้าใจว่า ตวนเฉียนโหรวรู้จักชายหนุ่มคนนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร

"ข้ามาที่นี่... ดูดาว" ฉีหยวนกลอกตาไปมา เขาไม่เก่งการโกหก พูดส่งๆ ไป

ตวนเฉียนโหรวหัวเราะคิก: "ข้าถามล่วงเกินไป อ้อใช่ สำนักซานดำอันตราย หากไม่จำเป็น อย่ามาที่นี่เด็ดขาด"

"ท่านพูดถูก ที่นี่อันตรายเหลือเกิน ข้าต้องรีบหนีแล้ว!" ฉีหยวนพูดจบ ก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว

เห็นฉีหยวนหายวับไป ทุกคนในที่นั้นล้วนรู้สึกประหลาดใจ

"ท่านเจ้าของเหมืองตวนรู้จักชายหนุ่มคนนี้?" เถ้าแก่หวังถาม "นิสัยเขา ช่างแปลกประหลาดน่าสนใจ"

"ไม่รู้จัก" ตวนเฉียนโหรวปฏิเสธ

ทุกคนก็ไม่พูดอะไร เพียงคิดว่าหญิงสาวตวนมีจิตใจเมตตา

นี่เป็นเพียงเหตุการณ์เล็กน้อย

ทุกคนไม่ได้ใส่ใจ

รถกระต่ายเมฆแล่นอย่างรวดเร็ว

ทุกคนมาถึงประตูสำนักของสำนักซานดำอย่างรวดเร็ว

"เอ๊ะ สะพานกระดูกขาดไปได้อย่างไร?"

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

การจะไปสำนักซานดำ ต้องข้ามสะพานกระดูก

ตอนนี้ สะพานกระดูกนั้นหายไป

"ทุกท่านดูสิ นั่นคืออะไร?"

ทุกคนรีบใช้วิชาเต๋ามองเข้าไปในประตูสำนักซานดำ

เห็นประตูสำนักซานดำพังทลาย และภายในสำนักซานดำ มีศพเกลื่อนกลาด

"นั่นคือเฒ่า... ขั้นหยวนตัน" มีคนฟันกระทบกันด้วยความกลัว

"สำนักซานดำถูกคนทำลายล้าง!"

ทุกคนตกตะลึง

นั่นคือสำนักซานดำ สำนักซานดำที่เผด็จการสุดขีด!

การจะทำลายล้างสำนักซานดำได้ อย่างน้อยต้องเป็นปีศาจขั้นเซินอิงใช่หรือไม่?

ไม่กลัวขัดใจปีศาจไก่ดำหรือ?

ทุกคนพลันมองไปที่เถ้าแก่หวังที่เพิ่งพูดถึงเซียนดาบทำลายสำนักซานดำ

เถ้าแก่หวังรีบโบกมือ: "ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ทำ!"

ส่วนตวนเฉียนโหรวหรี่ตา นึกถึงชายหนุ่มที่พบระหว่างทาง

เขา... เห็นอะไรหรือไม่?

ทุกคนในที่นั้นมีความคิดต่างกัน แต่พวกเขาล้วนเข้าใจ

ว่า ประเทศต้าซาง กำลังจะวุ่นวายแล้ว

......

ตลาดเทียนอวิ๋น

ฉีหยวนเดินเร็วกว่าปกติ

หลังจากลงจากสำนักซานดำ เขาพลันพบว่า ตนจัดการเรื่องไม่เรียบร้อย

แม้จะพูดได้ว่า หยกหลิงหลงถูกเขาทำลายล้างอย่างสิ้นซาก

แต่... หากในสำนักซานดำมีร่างไผ่ม่วงไม่เพียงคนเดียวล่ะ?

หากว่า ประมุขสำนักซานดำ เต๋าเฟิงดำก็เป็นร่างไผ่ม่วงล่ะ?

ปีศาจไก่ดำกำลังวางหมากใหญ่ หยกหลิงหลงเป็นเพียงร่างไผ่ม่วงที่เปิดเผย บุตรบุญธรรมของเขาเต๋าเฟิงดำ หรือแม้แต่คนอื่นในสำนักซานดำเป็นร่างไผ่ม่วงที่ซ่อนอยู่

เขาไม่กล้ากลับไปสำนักซานดำอีก

ดังนั้นเขาครุ่นคิดนาน จึงหาวิธีหนึ่งได้

นั่นคือเผยแพร่ข่าวว่าในสำนักซานดำมีร่างไผ่ม่วงออกไป!

เช่นนั้นแล้ว เกรงว่าเมื่อปีศาจไก่ดำออกจากการบำเพ็ญ มาถึงสำนักซานดำ สิ่งที่เห็น... คงเป็นสำนักซานดำที่ไม่เหลือแม้แต่ศพสักศพ

เพื่อการก้าวข้ามขั้น และยังเป็นการก้าวสู่ขั้นหยวนอิง จนถึงขั้นจื่อฟู่ ผู้บำเพ็ญจะบ้าคลั่งเพียงใด ฉีหยวนจินตนาการไม่ออก

ดังนั้น เขาจึงถามทางไปหอเหลิงเทียนระหว่างทาง

หอเหลิงเทียน เป็นสถานที่พิเศษในประเทศต้าซาง

อาจกล่าวได้ว่า แผ่นหยกเกมแปดส่วน แผ่นหยกฉายภาพเก้าส่วน แผ่นหยกสื่อสารห้าส่วนของประเทศต้าซาง ล้วนมาจากหอเหลิงเทียน

ตามความเข้าใจของฉีหยวน นี่ก็คือ 'เทนเซ็นต์' ในชาติก่อน

จุดประสงค์ที่เขามาหอเหลิงเทียน คือต้องการใช้ช่องทางแผ่นหยกต่างๆ ของหอเหลิงเทียน ให้ผู้บำเพ็ญในประเทศต้าซางรู้ว่า สำนักซานดำมีร่างไผ่ม่วง

เช่นนี้แล้ว ต้องมีผู้บำเพ็ญนับไม่ถ้วนเสี่ยงบุกไปสำนักซานดำ

เช่นนั้น เมื่อปีศาจไก่ดำออกจากการบำเพ็ญ มาถึงสำนักซานดำ จะมาสืบสวนผู้ทำลายล้างสำนักซานดำ?

สืบสวนอะไร!

มีแต่คน!

ศพศิษย์สำนักซานดำ กระจายไปทั่วประเทศ!

(จบบทที่ 37)