บทที่ 27 : การทดสอบครั้งเเรก!
บทที่ 27 : การทดสอบครั้งเเรก!
ณ หอพักชาย อาคาร 312
แสงยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าของเซียวซิงหยู
เซียวซิงหยูที่กำลังหลับสบาย ได้ถูกปลุกด้วยเสียงแจ้งเตือนของระบบ
[ติ๊ง~]
[ประกาศภารกิจระบบ]
[ภารกิจระบบ: ล่าสัตว์อสูรระดับสมบูรณ์ 1 ตัว]
[รางวัลภารกิจ: ยาเม็ดเลือดมังกร 1 เม็ด, คูปอง 1,000 แต้ม]
เซียวซิงหยูลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ขยี้ตาด้วยความง่วง
"ฉันเป็นแค่ปรมาจารย์อสูรระดับ 1 ดาว แต่จะให้ไปล่าสัตว์อสูรระดับสมบูรณ์?”
“ระบบ ภารกิจนี้มันบ้าบอเกินไปแล้ว!”
ตอนนี้หมาป่าวายุนรกของเขาอยู่ในระดับเริ่มต้น (ขั้น 1) ถึงแม้จะมีพรสวรรค์สามธาตุ แต่ก็แค่พอจะจัดการกับสัตว์อสูรระดับเติบโต (ขั้น 1) ได้เท่านั้น
สัตว์อสูรระดับสมบูรณ์นั้น มันแข็งแกร่งกว่าระดับเติบโตอยู่หนึ่งขั้น การต่อสู้ข้ามสองขั้นแบบนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
"แต่เอาเถอะ ถือว่าเป็นภารกิจที่มีความเสี่ยงสูงแต่รางวัลก็ถือว่าคุ้มค่าอยู่"
รางวัลภารกิจคือยาเม็ดเลือดมังกร 1 เม็ด และคูปอง 1,000 แต้ม
เมื่ออสูรกลืนยาเม็ดเลือดมังกร พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในทันที เป็นเวลา 5 นาที และจะได้รับคุณสมบัติพิเศษเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย
ซึ่งคุณสมบัตินี้คือยิ่งพลังชีวิตเหลือน้อยพลังโจมตีก็จะยิ่งสูงขึ้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ หลังจากที่หมาป่าวายุนรกกลืนยาเม็ดเลือดมังกรเข้าไป ยิ่งมันได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้มากเท่าไหร่ พลังโจมตีของทักษะก็จะยิ่งสูงขึ้นตาม
ในทางทฤษฎี เมื่อพลังชีวิตของหมาป่าวายุนรกเหลือ 1% การใช้ทักษะจะสร้างความเสียหายคริติคอลได้มหาศาล!
ทันใดนั้น เซียวซิงหยูก็เริ่มวิเคราะห์อย่างจริงจัง
"ยาเม็ดเลือดมังกรมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ในยามคับขันมันสามารถใช้เพื่อสร้างการโจมตีกลับที่รุนแรงได้ แต่ก็จะส่งผลเสียต่ออสูรไม่น้อย ดังนั้นจึงไม่ควรใช้พร่ำเพรื่อ"
หมาป่าวายุนรกเป็นอสูรตัวแรกที่เซียวซิงหยูทำสัญญาด้วย เขาจะไม่เอาชีวิตของมันไปเสี่ยงอย่างเด็ดขาด, ดังนั้น เซียวซิงหยูจึงตัดสินใจเก็บยาเม็ดเลือดมังกรไว้เป็นไพ่ตาเท่านั้น
และนอกจากยาเม็ดเลือดมังกรแล้ว รางวัลภารกิจยังมีคูปอง 1,000 แต้ม
เซียวซิงหยูมักจะเข้าไปดูสินค้าในร้านค้าระบบอยู่บ่อยๆ, เเละสินค้าที่เขาสนใจส่วนใหญ่มีราคาตั้งแต่ 1,000 แต้มขึ้นไป
ต้องยอมรับว่ารางวัลภารกิจที่แสนล่อตาล่อใจนี้ ทำให้เซียวซิงหยูหวั่นไหวจริงๆ
…..
ไม่กี่นาทีต่อมา
เพื่อนร่วมห้องก็ตื่นกันหมด เเละทุกคนต่างก็รีบแต่งตัว
อู๋เซิงโหย่วส่องกระจก แต่งตัวอย่างหล่อเหลา พร้อมหวีผมอย่างเรียบร้อย
ซ่งหู่คาบแปรงสีฟันไว้ในปาก
เฉินอี้ฝูรีบลงไปซื้ออาหารเช้ามาสี่ชุด
"ซิงหยู วันนี้เป็นวันทดสอบที่ภูเขาหยินหนาน….สำหรับนักเรียนใหม่ อย่างพวกเรา พวกเราจะได้เห็นสาวสวยจากห้องอื่นๆแล้ว!"
"ฉันหวังว่าจะจีบสาวสวยๆในการทดสอบนี้ติดสักคนนะ!"
การทดสอบที่ภูเขาหยินหนานคือบทเรียนแรกอย่างแท้จริงของนักเรียนใหม่
ที่ชานเมืองหลงอิ๋น มีเทือกเขาที่ถูกปิดล้อมโดยสมบูรณ์ที่เรียกว่าภูเขาหยินหนาน
เนื่องจากสภาพภูมิประเทศของภูเขาลูกนี้ มันทำให้มีฝนตกตลอดทั้งปี มีแต่เมฆครึ้มทั้งสี่ฤดู จึงเป็นที่มาของชื่อหยินหนาน
ในเทือกเขาทั้งหมด มีสัตว์อสูรระดับเริ่มต้นมากกว่า 3,000 ตัว
สัตว์อสูรระดับเริ่มต้นมีระดับต่ำสุด ไม่เป็นภัยคุกคามต่อเมืองหลงอิ๋นที่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดและมีผู้เชี่ยวชาญมากมาย
ดังนั้น แทนที่จะกำจัดพวกมันทั้งหมด ก็เก็บพวกมันไว้เป็นคู่มือฝึกซ้อมสำหรับนักเรียนดีกว่า
ทางวิทยาลัยชิงหลงจึงกำหนดให้ภูเขาลูกนี้เป็นสถานที่ทดสอบสำหรับนักเรียนใหม่ นักเรียนใหม่ทุกคนต้องเข้าไปในภูเขาหยินหนานในวันทดสอบเพื่อทำภารกิจล่าสัตว์อสูร
…..
เวลาสิบโมงเช้า
ณ ลานกว้างกลางของวิทยาลัยชิงหลง
นักเรียนใหม่ทั้ง 10 ห้องเรียนมารวมตัวกันจนทำให้มีนักเรียนทั้งหมดถึง 600 คน
โซนของห้องสาม
เซียวซิงหยูยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เเละกำลังกลายเป็นจุดสนใจ
"นั่นไง เซียวซิงหยูจากห้องสาม หล่อใช้ได้เลยนะ"
"นอกจากหล่อแล้วยังเก่งด้วยนะ ลูกชายของรองอธิการบดีหวังยังแพ้เขาเลยเมื่อวานนี้"
"ฮิฮิ ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าอัจฉริยะคนนี้จะทำผลงานในการทดสอบได้ดีมากแค่ไหน"
ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส
แต่ทันใดนั้นทุกคนก็เงียบเสียงลง เพราะอธิการบดีมาถึงแล้ว
ซูหรูหยาน อธิการบดีวิทยาลัยชิงหลงปรากฏตัวบนเวที
เเละข้างๆเธอคือหวังตงเซิง รองอธิการบดี
หวังตงเซิงมองไปรอบๆ จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่เซียวซิงหยู
ในขณะเดียวกัน หวังเยี่ยนก็แอบมองไปทางเซียวซิงหยูอยู่เช่นกัน
สองพ่อลูกยิ้มอย่างมีเลศนัยโดยพร้อมเพรียงกัน
"เซียวซิงหยู การทดสอบในวันนี้จะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายในชีวิตของเเก, ฉันจะให้เเกได้รู้ว่าการเป็นศัตรูกับตระกูลหวังของฉันจะต้องเจอกับอะไร!"
ดวงตาของหวังเยี่ยนลุกโชนด้วยความโกรธแค้น
ตอนนี้ เขากำลังจินตนาการถึงภาพที่เซียวซิงหยูถูกสัตว์อสูรจับกินในการทดสอบ
ทันใดนั้น หวังตงเซิงก็ถือไมโครโฟนแล้วพูดขึ้น
"วันนี้เป็นวันทดสอบที่ภูเขาหยินหนาน ฉันขอเตือนพวกเธอทุกคนว่า จำนวนสัตว์อสูรที่ล่าได้คือเกณฑ์การประเมินผล ยิ่งล่าได้มากเท่าไหร่ ระดับการประเมินก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น”
“สำหรับสามอันดับแรกจะได้รับทรัพยากรและวัตถุดิบวิวัฒนาการอสูรที่มีคุณภาพจากวิทยาลัยมากขึ้น”
“นอกจากนี้ เรายังได้เตรียมรางวัลใหญ่ไว้อีกด้วย”
ข้างๆหวังตงเซิงมีกล่องอยู่สามใบ
กล่องเหล่านี้ทึบแสง เลยมองไม่เห็นว่าข้างในมีอะไร
แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ ข้างในต้องเป็นวัตถุดิบวิวัฒนาการที่มีมูลค่าสูงมากอย่างเเน่นอน
ทันใดนั้น เสียงพูดคุยของเหล่านักเรียนก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง
"ด้วยพรสวรรค์ของฉัน คงรั้งที่โหล่สามอันดับแรกมั้ง"
"ฉันคงล่าได้มากสุดแค่ 3 ตัว หลังจากนั้นพลังวิญญาณก็คงหมดแล้ว"
"ฉันจำได้ว่าปีที่แล้ว เย่ซวงหนิงได้ที่หนึ่งในการทดสอบที่ภูเขาหยินหนาน"
"ใช่ เย่ซวงหนิงล่าสัตว์อสูรไป 109 ตัว จนได้คะแนนระดับ S+"
"สำหรับฉัน ถ้าฉันได้ระดับ B ก็พอใจมากแล้ว"
…..
ทันใดนั้นเอง ซูหรูหยานก็พูดขึ้น
"รองอธิการบดีหวัง ก่อนเริ่มการทดสอบ ประกาศรายชื่อออลราวเดอร์ในรุ่นนี้หน่อยสิ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังตงเซิงก็พยักหน้า แล้วตะโกนเสียงดัง
"จากการทดสอบ นักเรียนใหม่รุ่นนี้มีออลราวเดอร์ทั้งหมด 3 คน"
"ห้อง 1 มู่หรงหยางซั่ว"
"ห้อง 1 มู่หรงซินซิน"
"ห้อง 3 เซียวซิงหยู"
การประกาศรายชื่อออลราวเดอร์ทำให้เกิดการพูดคุยกันอย่างครึกครื้น
"บ้าไปแล้ว ห้อง 1 มีตั้งสองคน"
"ตระกูลมู่หรง? หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่นี่นา…เเบบนี้ก็สมเหตุสมผลแล้วล่ะ"
ตระกูลมู่หรงเหมือนกับตระกูลเย่ พวกเขาเป็นตระกูลปรมาจารย์อสูรที่มีพรสวรรค์สูงมาตั้งเเต่เกิด
มู่หรงหยางซั่วและมู่หรงซินซินเป็นพี่น้องกัน และเป็นดาวเด่นรุ่นเยาว์ของตระกูลมู่หรงในปีนี้
บนหน้าจอขนาดใหญ่ปรากฏภาพใบหน้าของพี่น้องคู่นี้
ทั้งสองมีหน้าตาคล้ายกัน ผู้ชายหล่อ ผู้หญิงสวย แต่พวกเขาดูเงียบขรึมมาก จึงไม่เข้ากับบรรยากาศรอบข้างที่กำลังวุ่นวายเเละเสียงดัง
"พี่น้องมู่หรงสนิทกันมาก แถมยังอยู่ห้องเดียวกันอีก"
"แบบนี้พี่เซียวก็ดูโดดเดี่ยวเลย"
"ฉันอยากเห็นภาพการแข่งขันระหว่างเซียวซิงหยูกับพี่น้องมู่หรงในการแข่งขันจัดอันดับนักเรียนใหม่ในอีกสองวันนี้จัง!"
…..
บนเวที ณ ตอนนี้
เฉินฉีเหนียน ยืนอยู่ข้างๆอธิการบดีซูหรูหยานด้วยท่าทางนอบน้อม
เเละทันใดนั้น ซูหรูหยานก็พูดขึ้น
"อาจารย์เฉิน ท่านคิดว่าอัจฉริยะเเบบใหนที่น่ากลัวที่สุด?"
"ต้องเย่ซวงหนิงซิครับ" เฉินฉีเหนียนตอบโดยไม่ลังเล
ซูหรูหยานกลับส่ายหัว
"คนทั่วประเทศรู้จักตระกูลเย่ ตระกูลมู่หรง ตระกูลหลี่ และตระกูลเซียว”
“สายเลือดของสี่ตระกูลปรมาจารย์อสูรนี้ล้วนเป็นอัจฉริยะ แต่ถ้าพูดถึงพรสวรรค์ที่น่ากลัวที่สุด...ฉันคิดว่าเป็นเด็กหนุ่มที่มักถูกนำไปเปรียบเทียบกับอัจฉริยะเหล่านี้ต่างหาก”
หลังจากพูดจบ สายตาของซูหรูหยานก็จับจ้องไปที่เซียวซิงหยูเขม็ง
เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินฉีเหนียนก็พยักหน้าเห็นด้วย
"ใช่เเล้วครับ, เซียวซิงหยูมาจากเมืองเล็กๆ ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีอำนาจ ไม่มีฐานะ แต่ทุกครั้งที่ผู้คนพูดถึงอัจฉริยะจากตระกูลใหญ่ๆ พวกเขาก็มักจะพูดถึงชื่อของเซียวซิงหยูด้วย นี่แหละคืออัจฉริยะที่น่ากลัวที่สุด"
"เรามาลองเดิมพันกันไหม ว่าเซียวซิงหยูจะล่าสัตว์อสูรได้กี่ตัวในการทดสอบครั้งนี้?" ดวงตาของซูหรูหยานเป็นประกายขณะที่พูด
เฉินฉีเหนียนเป็นอาจารย์ประจำชั้นของเซียวซิงหยู เขาจึงคิดว่าตนรู้จักความสามารถของเซียวซิงหยูดี
"ผมว่าน่าจะประมาณ 50 ตัว"
"ฉันเดาว่าประมาณ 80 ตัว" ซูหรูหยานให้มากกว่า
"ท่านอธิการบดี ถ้าเราทายผิดล่ะ? เเล้วเขาทำลายสถิติของเย่ซวงหนิงล่ะ?" เฉินฉีเหนียนถามยิ้มๆ
ซูหรูหยานหรี่ตามองไปยังท้องฟ้า
"ถ้าเราทายผิดก็ยิ่งดีสิ เพราะนั่นหมายความว่าเราได้พบเจอกับคนที่สามารถสร้างอนาคตให้มนุษยชาติได้แล้ว"
เฉินฉีเหนียนยิ้มและพยักหน้า ดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน
"ใช่ เรารอคนเเบบนั้นมานานมากแล้ว"
…………………..
