บทที่ 117
ตึก...ตึก...ตึก… เสียงฝีเท้าก้องกังวานในสำนักงานที่มีแสงสลัว แสงจันทร์ส่องผ่านลอดหน้าต่างตกกระทบพื้นสะท้อนเป็นเงา คิงพินคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ หน้าอกของเขายังคงขึ้นลงถี่รัวจากการหายใจหนัก เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และสิ่งแรกที่เห็นคือรองเท้าสีน้ำตาลกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน หัวใจของคิ...