บทที่ 115 ไม่ทำย่างเสียดายพรสวรรค์
"ไฟ...สามรส?" ลู่หยางงงงัน คิดในใจว่าศิษย์พี่ใหญ่แยกตัวอักษร 'เหม่ย' (ศักดิ์สิทธิ์) กับ 'เว่ย' (รส) ไม่ออกหรือ สองตัวอักษรแค่เขียนคล้ายกัน อ่านออกเสียงต่างกันสิ้นเชิง แล้วลู่หยางก็นึกได้ว่าความรู้ด้านอักษรของศิษย์พี่ใหญ่คงสูงกว่าเขา ลู่หยางพยายามทำเป็นสงบนิ่ง หัวเราะฝืดๆ: "ฮ่าๆๆ ศิษย์พี่ใหญ่พูดเล่น...