ตอนที่ 669 ประมาณนั้น, ควบคุมคะแนนน่าจะไม่ใช่ปัญหา

บ่ายวันนี้ แอนโทนี่ มาหาเขาอย่างกะทันหัน พอดีกับที่มีงานเลี้ยงอาหารค่ำในคืนนี้ โหว เทียนฮว๋า จึงตั้งใจให้ แอนโทนี่ มาร่วมงานเพื่อแนะนำเขาให้รู้จักเหล่าบรรดาผู้นำทางธุรกิจในมหานครเซี่ยงไฮ้

โหว เทียนฮว๋า ได้พา แอนโทนี่ ไปรู้จักกับเหล่ามหาเศรษฐี และบุคคลสำคัญมากมายของเซี่ยงไฮ้

แม้ว่าในอดีต แอนโทนี่ จะเคยอยู่ในจุดสูงสุดมาก่อน แต่เขากลับแสดงท่าทีสุภาพ ไม่ได้แสดงความเย่อหยิ่งแต่อย่างใดเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ทรงอิทธิพลเหล่านี้

หลังจากแนะนำกันเสร็จ โหว เทียนฮว๋า กล่าวขึ้นเป็นนัยๆ ว่า :

“อีกสักครู่จะมีบุคคลสำคัญมาที่นี่ ฉันจะแนะนำให้รู้จัก”

เขาพูดอย่างตั้งใจเมื่อหันไปมองรอบๆ แล้วไม่เห็น เย่เฉิน

“บุคคลสำคัญ?”

แอนโทนี่ เมื่อได้ยินสิ่งที่ โหว เทียนฮว๋า พูดแล้วเขาก็มีแววตาที่ตื่นเต้นยิ่งขึ้น

เขาเพิ่งจะรู้จักมหาเศรษฐีในเซี่ยงไฮ้ไปหลายคน แต่นั่นยังไม่มีใครที่สามารถแก้ปัญหาให้เขาได้

ตอนนี้เขารอคอยที่จะได้พบกับบุคคลสำคัญคนนั้น เนื่องจากคงมีแต่บุคคลระดับนี้เท่านั้นที่จะช่วยแก้ไขปัญหาของเขาได้ไม่ยาก

“คุณลุงโหว คนที่คุณพูดถึงคือใครเหรอครับ?”

แอนโทนี่ อดไม่ได้ที่จะถาม

“เขาเป็นผู้ถือหุ้นของเครือโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชั่นแนล กรุ๊ปของเรา”

โหว เทียนฮว๋า เปิดเผยข้อมูลเล็กน้อย

ทันใดนั้น แอนโทนี่ ก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง

ผู้ถือหุ้นของเครือโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชั่นแนล กรุ๊ป?

เครือโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชั่นแนล กรุ๊ป ติดอันดับท็อปเท็นของโลกจริงๆ และผู้ถือหุ้นของมันก็ถือว่าเป็นบุคคลสำคัญได้..

แอนโทนี่ ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมา เย่เฉิน ก็มาถึง

พอเห็น เย่เฉิน โหว เทียนฮว๋า ก็รีบพา แอนโทนี่ เดินตรงเข้าไปหาในทันที

“นี่คือ คุณเย่”

โหว เทียนฮว๋า ส่งสัญญาณทางสายตาให้ แอนโทนี่ โดยบอกเป็นนัยๆ ว่านี่คือบุคคลสำคัญที่เขาพูดถึง

แต่เมื่อเห็น เย่เฉิน แอนโทนี่ กลับไม่ได้รู้สึกยินดีแต่อย่างใด

“คุณ?!”

แอนโทนี่ จ้องมอง เย่เฉิน ด้วยความตกตะลึง และประหลาดใจบนใบหน้าของเขา

ที่จริงแล้ว เย่เฉิน เองก็ไม่คาดคิดว่าพอมาแล้วจะเจอกับชายชาวต่างชาติคนนี้

“คุณเป็น...ผู้ถือหุ้นของเครือโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชั่นแนล กรุ๊ป?!!!”

แอนโทนี่ พูดด้วยเสียงสั่นเครือ

ตอนที่เขาไปเจอ เย่เฉิน เมื่อเช้านี้ เขาคิดว่า เย่เฉิน เป็นเพียงเจ้าของศูนย์การค้าหรูแห่งหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงแสดงท่าทีเย็นชา และหยิ่งผยอง

แต่คาดไม่ถึงว่า เย่เฉิน จะยังเป็นผู้ถือหุ้นของเครือโรงแรมฮิลตัน อินเตอร์เนชั่นแนล ด้วย?

ช่างน่าอับอายเสียจริง

“มีอะไรหรือ คุณรู้จัก คุณเย่ ด้วยเหรอ?”

โหว เทียนฮว๋า ถามด้วยความประหลาดใจ

“ตอนเช้าผมเพิ่งเจรจากับเขา แต่ไม่สำเร็จน่ะครับ”

แอนโทนี่ ตอบอย่างอับจน

โหว เทียนฮว๋า อึ้งไปเมื่อได้ยินคำตอบนี้

บ่ายวันนี้ แอนโทนี่ บอกกับเขาว่าเขาไปเจรจากับเจ้าของศูนย์การค้า เหิงหลง พลาซ่า แล้วแต่..ไม่สำเร็จ

“มหาเศรษฐีลึกลับที่ซื้อศูนย์การค้า เหิงหลง พลาซ่า ในเซี่ยงไฮ้เมื่อไม่นานมานี้ คือ คุณเย่ เองหรอกหรือ?!”

น้ำเสียงของ โหว เทียนฮว๋า เปลี่ยนไปทันที

แอนโทนี่ ที่เพิ่งมาจากต่างประเทศอาจจะไม่รู้..

แต่ก่อนหน้านี้ มหาเศรษฐีลึกลับที่ซื้อศูนย์การค้า เหิงหลง พลาซ่า ดึงดูดความสนใจจากเหล่าผู้ทรงอิทธิพลในเซี่ยงไฮ้มากมาย

นั่นคือหนึ่งในศูนย์การค้าหรูระดับชั้นนำของเซี่ยงไฮ้ รายได้ต่อปีสูงถึงหลายหมื่นล้านหยวน

นั่นเป็นเสมือน ‘ต้นไม้เงินต้นไม้ทอง’ เลยทีเดียว

การที่สามารถซื้อมาจากบริษัท เหิงหลง เรียล เอสเตท กรุ๊ปได้นั้น แสดงให้เห็นถึงอำนาจทางการเงิน และเครือข่ายของมหาเศรษฐีลึกลับคนนั้นได้อย่างดี..

ในตอนนั้น โหว เทียนฮว๋า และเพื่อนๆ หลายคนของเขาก็พูดถึงเรื่องนี้ด้วย

เขาไม่นึกเลยจริงๆ ว่ามหาเศรษฐีลึกลับคนนั้นจะเป็น คุณเย่ เอง!

เมื่อได้ยินคำพูดของ โหว เทียนฮว๋า แขกในงานเลี้ยงก็พากันตกตะลึง

“สวัสดีครับ คุณเย่”

“คุณเย่ ผมเป็นประธานบริษัท เฟิงหง่วง กรุ๊ปครับ...”

หลังจากตะลึงไปไม่กี่วินาที บรรดามหาเศรษฐี และเจ้าของกิจการหลายคนก็กรูกันเข้ามาทักทาย หวังว่าจะได้ฝากตัวให้เป็นที่รู้จักต่อหน้า เย่เฉิน

แม้แต่ โหว เทียนฮว๋า ก็ไม่พลาดโอกาสนี้ ส่วน แอนโทนี่ ก็ถูกละเลยไปโดยสิ้นเชิง

ตลอดงานเลี้ยง แอนโทนี่ ถูกทิ้งให้อยู่สุดขอบของงาน ไม่มีใครสนใจเขาเลย

แม้ว่า โหว เทียนฮว๋า จะเป็นเพื่อนกับพ่อของ แอนโทนี่ แต่เขาก็จะไม่อาจทำให้ คุณเย่ ผู้ถือหุ้นของ ฮิลตัน ต้องไม่พอใจเพื่อเห็นแก่ แอนโทนี่ ได้

หลังจากงานเลี้ยงอาหารค่ำจบลง แขกมากมายต่างมาส่ง เย่เฉิน กลับออกไปพร้อมกัน

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ เย่เฉิน เลื่อนดูวิดีโอบน Douyin และบังเอิญเห็นการพูดคุยถึง ‘บริษัท ฟิวเจอร์ เกม’

มีคนในวงการเกมพูดว่า บริษัท ฟิวเจอร์ เกม เป็น ‘ม้ามืด’ ที่ใหญ่ที่สุดของปีนี้

พวกเขาหาผู้เชี่ยวชาญมาคำนวณแล้วพบว่าการพัฒนาเกม ‘Doomsday is Coming’ มีค่าใช้จ่ายอยู่ที่หลายสิบล้านถึงหนึ่งร้อยล้าน

และด้วยกระแสของเกมในตอนนี้ คาดว่าผลกำไรในอนาคตจะอยู่ที่ประมาณ 300 ถึง 500 ล้าน

“กำไรมากขนาดนี้เลยหรือ?”

เย่เฉิน เพิ่งจะรู้เป็นครั้งแรก

เกม ‘Doomsday is Coming’ ได้เกินความคาดหมายของพวกเขาไปมาก

ตอนที่ เย่เฉิน คุยกับโม่ เมิ่งเฟย ก่อนหน้านี้ ทั้งคู่ไม่ได้ตั้งเป้าหมายไว้สูง ขอแค่เกมได้รับการตอบรับที่ดี และทำเงินได้สักหลายสิบล้านก็พอใจแล้ว

เกมเล็กๆ เกมหนึ่งที่ทำกำไรได้หลายสิบล้านก็ถือว่าเยี่ยมแล้ว

แต่นึกไม่ถึงว่าเกมนี้จะทำให้ เย่เฉิน ได้กำไรมากกว่าหลายเท่า

แม้ว่าสำหรับ เย่เฉิน ในตอนนี้ เงินไม่กี่ร้อยล้านจะไม่ใช่เรื่องใหญ่

แต่สัดส่วนระหว่างต้นทุน และผลตอบแทนนี้..ถือว่าดีมาก

อิทธิพล และชื่อเสียงของบริษัท ฟิวเจอร์ เกม ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจากเกมนี้

ต่อไปบริษัทสามารถออกแบบเกมเล็กๆ แบบนี้เพิ่มขึ้นอีกหน่อย เก็บเล็กผสมน้อย สุดท้ายก็จะได้กำไรที่น่าพอใจ

นอกจากนี้ ความสำเร็จของเกม ‘Doomsday is Coming’ ยังส่งผลให้ผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมเกมต้องหันมาสนใจ

มีคนไปสัมภาษณ์พนักงานธรรมดาคนหนึ่งของบริษัท ฟิวเจอร์ เกม ที่ไม่ต้องการเปิดเผยชื่อ และทราบเรื่องผลตอบแทนของพนักงานบริษัท ฟิวเจอร์ เกม

เมื่อได้รู้เรื่องนี้แล้ว ผู้มีความสามารถในวงการออกแบบเกมหลายคน รวมถึงคนระดับผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคก็อดไม่ได้

พวกเขาค้นหาในอินเทอร์เน็ต และพบว่าบริษัท ฟิวเจอร์ เกมกำลังเปิดรับสมัครบุคลากรเทคนิคระดับแนวหน้าอยู่

เมื่อเห็นดังนั้น คนเหล่านี้จึงอดใจไม่ไหว

หลังจากนั้น ในแต่ละวันจะมีคนที่มีความสามารถในด้านเทคนิคเข้ามาสมัครงานที่บริษัท ฟิวเจอร์ เกม อย่างต่อเนื่อง

บริษัท ฟิวเจอร์ เกม จึงได้รับบุคลากรที่มีความสามารถด้านเทคนิคจำนวนมาก รวมถึงผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าด้านการออกแบบเกมอีกหลายคน

นี่เป็นผลลัพธ์ที่ เย่เฉิน คาดไม่ถึงจริงๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก

ด้วยการเข้าร่วมของบุคลากรด้านเทคนิคเหล่านี้ ความเร็วในการพัฒนาเกม ‘เข้าสู่โลกอนาคต’ ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

บ่ายวันนี้เขามีแค่หนึ่งคาบเรียน

“เหล่าเย่ ไปห้องสมุดกันไหม?”

หลังเลิกเรียน เพื่อนที่นั่งข้างๆ ก็เอ่ยปากชวน เย่เฉิน

“ไปห้องสมุดทำไมเหรอ?”

เย่เฉิน ถามอย่างแปลกใจ

“ก็ใกล้จะสอบปลายภาคแล้ว ไปห้องสมุดอ่านหนังสือทบทวน”

เพื่อนคนนั้นตอบ

ปกติช่วงปลายภาค นักศึกษาหลายคนจะไปที่ห้องสมุดที่เงียบสงบเพื่ออ่านหนังสือกัน

“อย่างนี้นี่เอง งั้นฉันไม่ไปละกัน”

เย่เฉิน ส่ายหน้า

“เหล่าเย่ นายทบทวนบทเรียนหมดแล้วเหรอ?”

เพื่อนคนนั้นถามด้วยความประหลาดใจ

“ยัง”

“งั้นนายยังจำบทเรียนทุกอย่างได้ แล้วยังเข้าใจทั้งหมดอีกงั้นเหรอ?”

เพื่อนถามอย่างสงสัย

เย่เฉิน พยักหน้า และตอบอย่างเรียบๆ ว่า :

“ประมาณนั้น ควบคุมคะแนนน่าจะไม่ใช่ปัญหา”