ตอนที่ 31 : กลับประเทศ

นายพลหมดสติไปด้วยความเจ็บปวดในตอนนี้

หนิงชวนก้าวเร็วๆ ไปข้างหน้า คว้าคอเสื้อของเขา

"คนผู้นี้คือผู้บัญชาการใหญ่กบฏ! วันนี้ข้าน้อยจะเอาคำตอบให้ผู้ล่วงลับ!"

พูดไม่ทันขาดคำ หนิงชวนก็ตบหน้าเขาฉาดใหญ่

เสียงดังกังวานไปทั่วห้องประชุมในทันที

นายพลถูกตบจนฟื้น

เขาไม่ได้ใช้พลังแท้ใดๆ ใช้เพียงกำลังร่างกาย

กลัวจนพูดไม่ออก ยังคงสั่นไม่หยุด

"ตบนี้ เพื่อประชาชนมังกรผู้บริสุทธิ์!"

"แปะ!" เสียงดังกังวานอีกครั้ง

"ตบนี้ เพื่อทูตสามท่านที่ถูกสังหาร!"

หนิงชวนยกเขาขึ้นสูง ฝ่ามือรวบรวมพลังแท้ ปล่อยมือที่จับคอเสื้อ

เขาไม่ปรานีเลย ซัดอีกฝ่ายกระเด็นออกไป

ใบหน้านายพลบวมเป่งเหมือนหัวหมู พุ่งชนกระจกแตก ร่วงลงมาจากตึกรัฐสภาที่สูงลิ่ว

ต้องรู้ว่า ในขณะนี้ ผู้ชมจากหลายประเทศกำลังดูถ่ายทอดสด

นี่คือการตบหน้าระบอบการปกครองใหม่ต่อหน้าสาธารณชนอย่างไม่ต้องสงสัย!

"ฝ่ามือนี้ ข้าแค่ต้องการระบายอารมณ์เท่านั้น"

หนิงชวนสลัดข้อมือเบาๆ หลังถอนกำลัง หมุนตัวเดินไปที่ทางออกห้องประชุม

กำลังจะเปิดประตูออกไป จู่ๆ นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง เขาจึงหันกลับมาอย่างรวดเร็ว

"ทุกท่าน เรื่องวันนี้เป็นการกระทำส่วนตัวของข้า ไม่เกี่ยวกับประเทศมังกร"

"เฮ้ หัวหน้ากบฏ ข้าอยู่ที่วัดเต๋าบนเขาไกปิ่งในประเทศมังกร ถ้าเจ้าอยากแก้แค้น ก็มาหาข้าได้ บางทีตอนนี้ในประเทศเจ้าอาจยังมีประชาชนมังกร หากข้าพบว่าพลเมืองมังกรแม้แต่คนเดียวต้องตายเพราะกบฏของเจ้า ข้าจะกลับมาตบเจ้าอีกที"

พูดไม่ทันขาดคำ ดาบเสวี่ยนเทียนก็ส่งเสียงดังไพเราะ ราวกับตอบรับความตั้งใจของเขา

นักข่าวทั้งหมดตกใจจนเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าขยับ

ผู้นำกบฏรีบโทรศัพท์สั่งลูกน้องให้ปล่อยพลเมืองมังกรทั้งหมด และต่อไปหากเจอก็ให้หลีกเลี่ยง!

เขาเพิ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดของอำนาจอย่างยากลำบาก ไม่อยากเสียอนาคตเพราะความโกรธชั่ววูบฆ่าคนมังกรไม่กี่คน!

ภาพนี้ถูกนักข่าวทุกคนในที่เกิดเหตุบันทึกไว้

เห็นหนิงชวนเตรียมจะไป นักข่าวทางการมังกรรีบวิ่งตามไป

"หนิงชวน อาจารย์หลิน"

ได้ยินคนเรียก หนิงชวนหยุดฝีเท้า หันกลับไปมอง

เห็นว่าผู้มาเป็นคนมังกร ใบหน้าเขาก็ฉายรอยยิ้มทันที ไม่เห็นร่องรอยการฆ่าฟันเมื่อครู่เลย

"อาจารย์หลิน กลับไปกับพวกเราเถอะ ตอนนี้นอกจากเครื่องบินพิเศษของเรา เที่ยวบินอพยพประชาชนก็ออกหมดแล้ว"

หนิงชวนพยักหน้าตกลง ขึ้นเครื่องบินกลับประเทศกับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าการกระทำของเขาได้สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วโลกแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมดาบฆ่าศัตรู หรือใช้มือเปล่าสังหารผู้นำกบฏ ล้วนทำให้ผู้คนทั่วโลกตะลึง

นักข่าวทุกประเทศถ่ายทอดสดในที่เกิดเหตุ ส่งภาพเหล่านี้ไปทั่วโลก

นักข่าวมังกรก็รีบเขียนข่าวระหว่างเดินทางไปสนามบิน ส่งภาพถ่ายไปที่สำนักงานใหญ่

ข่าวเร็วๆ นี้ปรากฏหัวข้อแบบนี้:

"หนิงชวน นักพรตเต๋าคนสุดท้าย เมื่อการอพยพประชาชนถูกขัดขวาง เพื่อให้พลเมืองมังกรกลับประเทศอย่างปลอดภัย และเอาความยุติธรรมคืนให้พี่น้องร่วมชาติที่ถูกฆ่าในประเทศนั้น บุกเข้าฐานบัญชาการกบฏเพียงลำพัง"

ในขณะเดียวกัน วีรกรรมนี้ก็ทำให้หนิงชวนและลัทธิเต๋าเข้าสู่สายตานานาชาติ!

สื่อทุกประเทศเริ่มค้นหาข้อมูลของหนิงชวนอย่างบ้าคลั่ง นำมาผสมในข่าวของตน โฆษณาอย่างหนัก เพื่อดึงดูดความสนใจมากขึ้น พวกเขาถึงกับขุดค้นตัวตนของหนิงชวนในฐานะทายาทเต๋า

ขณะนี้ หวังซงและคณะมาถึงสนามบินมังกรแล้ว ทุกคนต่างแสดงความขอบคุณ

นอกสนามบิน แม้จะดึกแล้ว แต่ฝูงชนที่มารอต้อนรับก็แออัดสองข้างถนน

บนเครื่องบิน หวังซงได้อธิบายภาพรวมของลัทธิเต๋าให้ทุกคนฟังแล้ว

เขาประกาศว่าผู้ที่คุ้มครองพวกเขาไม่ใช่พระพุทธเจ้า แต่เป็นหนิงชวนแห่งลัทธิเต๋า

เมล็ดพันธุ์ถูกหว่านลงในใจผู้โดยสารกว่า 400 คนอย่างเงียบๆ

คนที่แต่เดิมนับถือศาสนาอื่นเริ่มสั่นคลอนในความเชื่อ หันมาเข้าหาลัทธิเต๋า

เทพเจ้าและพระพุทธเจ้าที่พวกเขาเคยสวดอ้อนวอน ทำไมไม่ยื่นมือช่วยเหลือเมื่อพวกเขาเผชิญวิกฤต?

กลับเป็นลัทธิเต๋าที่ไม่เคยได้ยินชื่อ หนึ่งคนหนึ่งดาบ บุกเข้าค่ายข้าศึกเพียงลำพัง เพื่อเอาความยุติธรรมคืนให้พวกเขา

หวังซงและหลิวจวินไม่ได้กลับ พวกเขารู้ว่าหนิงชวนกำลังเดินทางกลับ

ทั้งสองยืนรออย่างเงียบๆ ที่สนามบินเพื่อรอหนิงชวน

พวกเขาเงียบ สีหน้าเคร่งเครียด ภาพทูตสามคนตายต่อหน้าต่อตาช่างสะเทือนใจเหลือเกิน

บ่ายวันรุ่งขึ้น หนิงชวนและคณะจึงลงจากเครื่อง หนิงชวนยังคงสวมเสื้อคลุมเต๋าสีเขียวตัวนั้น

เขาเดินช้าๆ อยู่ท้ายขบวน

คนอื่นอยากจะตามไป แต่คิดว่าหนิงชวนไม่สนใจชื่อเสียง จึงไม่ได้ฝืน

ตอนผ่านด่าน เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองตรวจพาสปอร์ตทุกคน แล้วปล่อยนักข่าวและคนอื่นๆ ผ่าน

มีเพียงหนิงชวนที่ถูกกักตัวไว้

พาสปอร์ตของเขาหายไปนานแล้ว ไม่รู้ว่าทำหล่นในสุสานโบราณ หรือระหว่างรีบเดินทาง

"ขอโทษคุณ คุณเข้าประเทศไม่ได้"

คำพูดของเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองทำให้คนที่ผ่านด่านไปแล้วหันกลับมามอง

"เพื่อนร่วมชาติ คุณไม่รู้หรือว่าเขาคือใคร?"

นักข่าวถามอย่างประหลาดใจ

วีรกรรมของหนิงชวนกำลังเป็นที่ถกเถียงบนโลกออนไลน์

ทั้งประเทศมองเขาเป็นแบบอย่าง

แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็รู้จักชื่อหนิงชวน

ข่าวเช้านี้ยังได้รับการชมเชยจากช่องทางการมังกร สรรเสริญจิตวิญญาณที่เขาทำเพื่อชาติและประชาชน

พร้อมแนบข้อมูลส่วนตัวของเขา

เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองหญิงคนนี้หน้าตาเย็นชา นิ้วเกาเล็บไปมา

"เกี่ยวอะไรกับฉัน? ฉันแค่ต้องปล่อยคนที่มีเอกสารครบ อย่างเขานี่ไม่มีแม้แต่พาสปอร์ต ถ้าเกิดเป็นสายลับขึ้นมาจะทำยังไง?"

แม้เธอจะเคยได้ยินชื่อหนิงชวน แต่ไม่รู้จักหน้าตาเขา

ขณะนั้น หวังซงและหลิวจวินที่ยืนรออยู่ข้างๆ ก็เดินเข้ามาใกล้

พวกเขาเอาหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งตบลงตรงหน้าเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง

นี่เป็นหนังสือพิมพ์เช้าที่พวกเขาเพิ่งซื้อมา

หน้าแรกรายงานวีรกรรมที่หนิงชวนเรียกร้องความยุติธรรมเพื่อประชาชน

ท้ายเรื่องเขียนว่า: "ต่อไปนี้ การอพยพประชาชนในยามสงครามของแต่ละประเทศจะราบรื่นยิ่งขึ้น หากกบฏกล้าทำร้ายพลเมืองมังกร ดาบยาวสีเขียวจะแขวนอยู่เหนือหัวพวกมัน พวกมันต้องนอนลืมตาเฝ้าระวังแม้ยามหลับ!"

เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองไม่แม้แต่จะมอง หน้าที่ของเธอคือบังคับใช้กฎอย่างเคร่งครัด ผู้ที่เอกสารไม่ครบห้ามผ่าน

หวังซงได้แต่ยิ้มขื่น

สนามบินของพวกเขาทำงานกันยังไงกัน?

เครื่องบินลำนี้ลงจอดที่นี่ พวกเขาไม่รู้รายชื่อผู้โดยสารหรือ?

ไม่รู้หรือว่าหนิงชวนจะมา?

ขณะที่เขากำลังจะโทรหาผู้จัดการสนามบิน กลุ่มคนใส่สูทติดป้ายชื่อก็หลั่งไหลมา

เบื้องหลังพวกเขามีนักข่าวมากมายและฝูงชนที่ถือธงชาติอย่างคลั่งไคล้

(จบตอนที่ 31)