ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 2 แม่เป็นอย่างไร ลูกก็เป็นอย่างนั้น

ตอนที่ 1 องค์รัชทายาทที่ถูกปลด


“สัตว์เดรัจฉาน!”

เสียงตะโกนดังลั่นราวกับฝันร้าย หนิงอันที่กำลังหลับไหลก็สะดุ้งตื่น

ขณะนั้น มีหญิงสาวในชุดโบราณผมเผ้ากระจัดกระจายยืนอยู่ตรงหน้า นางกำลังถือแท่นขัดหมึกและจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ดุร้าย

“เธอเป็นใคร?”

หนิงอันตกใจ เขาเพิ่งถูกนำตัวขึ้นรถพยาบาล และตอนนี้ควรจะอยู่ในโรงพยาบาล

เป็นไปได้ไหมว่ารถพยาบาลทำผิดพลาดและพาเขาไปโรงพยาบาลจิตเวช?

มิฉะนั้นจะอธิบายหญิงสาวที่ดูเหมือนคนไข้ตรงหน้าได้อย่างไร?

ขณะที่กำลังคิดฟุ้งซ่าน หนิงอันก็รู้สึกปวดศีรษะเล็กน้อย ความทรงจำแปลกปลอมไหลเข้ามาเหมือนน้ำท่วม

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน

เขาได้ย้อนเวลามาแล้ว

ตอนนี้เขาคือองค์รัชทายาทที่ถูกปลดซึ่งมีชื่อเสียงที่เลวร้ายในราชวงศ์ต้าหนิง

ต้าตี้จื่อ[1]ของฮ่องเต้ต้าหนิงผู้นี้ได้รับความรักจากมารดาตั้งแต่ยังเล็ก ทำให้เขามีนิสัยที่ดื้อรั้นและทำแต่ความชั่ว

สามปีก่อน ฮ่องเต้ที่ทนไม่ไหวจึงปลดเขาออกจากตำแหน่งและลดฐานะให้เป็นตงไห่อ๋อง

ถึงกระนั้น องค์รัชทายาทที่ถูกปลดผู้นี้ก็ยังไม่เปลี่ยนนิสัย

วันนี้เขามาพระราชวังเพื่อไปกราบทูลเสด็จแม่ของเขาคือ เซียวฮองเฮา

บังเอิญมีสตรีในตระกูลขุนนางมาเยี่ยมเซียวฮองเฮา

องค์รัชทายาทที่ถูกปลดผู้นี้เห็นหญิงสาวคนนี้เข้าก็ถูกใจทันที

จึงแสร้งทำเป็นใช้คำสั่งของเซียวฮองเฮา ให้หญิงรับใช้พาหญิงสาวคนนี้ไปยังห้องข้างเคียงเพื่อหวังจะทำเรื่องชั่วช้า

แต่เขาไม่คาดคิดว่าหญิงสาวคนนี้จะมีแรงมากกว่าเขา เหมือนกับว่านางฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ผลคือไม่ได้ตัวหญิงสาวแต่กลับถูกหญิงสาวทุบหัวอย่างแรง

“เจ้าเป็นใคร! กล้ามาทำเรื่องชั่วช้าในวัง” ขณะที่หนิงอันกำลังงงงวย หญิงสาวก็ตะโกนอีกครั้ง แท่นขัดหมึกสั่นไหว นางลังเลที่จะทุบหัวคนลามกตรงหน้าอีกครั้ง

หนิงอันที่เข้าใจทุกอย่างแล้วก็กลับมาคิดได้ เขาเดาเจตนาของหญิงสาวและรีบพูดว่า “ข้าคือตงไห่อ๋อง หนิงอัน”

การโจมตีของหญิงสาวเมื่อครู่ทำให้องค์รัชทายาทที่ถูกปลดสิ้นใจไปแล้ว เขาไม่อยากโดนอีก

“หนิงอัน? ตงไห่อ๋อง?” หญิงสาวได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป นางคุ้นเคยกับชื่อนี้ดี

หนิงอันพยักหน้า โล่งใจ

จากสีหน้าของหญิงสาว ดูเหมือนว่านางจะไม่ลงมืออีกแล้ว

แต่หลังจากความตกใจในตอนแรก หญิงสาวก็สงบลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของนางกระพริบราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

หนิงอันรู้สึกไม่ดี

มีข่าวลือว่าฮ่องเต้หนิงชุนเกลียดชังการกระทำที่ชั่วร้ายขององค์รัชทายาทที่ถูกปลดมากขึ้นเรื่อยๆ และต้องการหาเหตุผลเพื่อลงโทษเขา ไม่ว่าจะเป็นการเนรเทศหรือลดฐานะให้เป็นสามัญชน

ความโหดร้ายของราชวงศ์

ตั้งแต่โบราณมา องค์รัชทายาทที่ถูกปลดมักจะจบไม่สวย

สำหรับฮ่องเต้แล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการรักษาอำนาจของตนเอง

เนื่องจากฮ่องเต้หนิงชุนสามารถปลดต้าตี้จื่อได้ จึงสามารถฆ่าไก่ให้ลิงดูเพื่อเอาชนะใจประชาชนได้เช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น องค์รัชทายาทที่ถูกปลดแทบจะไม่มีโอกาสกลับมาเป็นองค์รัชทายาทอีกแล้ว ในสายตาของทุกฝ่าย เขาเหมือนกับขยะไร้ค่า

ครั้งนี้องค์รัชทายาทที่ถูกปลดเกิดอารมณ์ทางเพศในวังและล่วงละเมิดสตรีในตระกูลขุนนาง หากหญิงสาวไปฟ้องร้อง เขาก็จะจบชีวิต

นึกถึงตรงนี้ หนิงอันจึงยิ้มอย่างเป็นมิตร เพื่อที่จะทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็ก

เขาจึงพูดว่า “ผู้ที่สามารถเข้าออกห้องบรรทมของฮองเฮาได้อย่างอิสระ นอกจากฮ่องเต้แล้วก็มีเพียงเปิ่นหวางคนเดียวเท่านั้น”

“ข่าวลือไม่ผิดจริงๆ เจ้าเป็นคนชั่วช้า!”

รอยยิ้มที่เป็นมิตรของหนิงอันไม่ได้ทำให้หญิงสาวผ่อนคลายความระมัดระวัง แต่กลับทำให้นางกำแท่นขัดหมึกแน่นขึ้น

นางได้ยินเรื่องราวชั่วร้ายขององค์รัชทายาทที่ถูกปลดมาหลายครั้ง และทุกครั้งที่ได้ยินก็อยากจะต่อยเขาสักที

ในความคิดของนาง ตอนนี้รอยยิ้มของหนิงอันเหมือนกับสุนัขจิ้งจอกแก่

เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกคุกคาม หญิงสาวจึงถอยหลังช้าๆ และกำลังจะเปิดประตูหนีออกไป

หนิงอันคิดว่าไม่ดีแล้ว

หากหญิงสาวออกไป เรื่องอื้อฉาวที่องค์รัชทายาทที่ถูกปลดก่อขึ้นก็จะปิดไม่มิด

ด้วยความฉับไว เขาจึงล้มลงกับพื้น กุมศีรษะและร้องออกมาว่า “โอ๊ย เปิ่นหวางจะตายแล้ว มีคนมาลอบสังหารเปิ่นหวาง ช่วยด้วย ทำไมในพระราชวังถึงมีนักฆ่าหญิง!”

หญิงสาวที่กำลังจะออกไปได้ยินดังนั้นก็หยุดทันที หันกลับมามองด้วยความตกใจและโกรธ “เจ้าพูดอะไร! ชัดเจนว่าเจ้า…”

นางไม่เคยพบคนหน้าด้านไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อน กลับกล้าที่จะกลับคำกล่าวหาอีกฝ่าย

รอยยิ้มที่เป็นมิตรของหนิงอันหายไป เขาแสร้งทำเป็นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

จริงๆแล้วเขาบริสุทธิ์กว่า เขาไม่ได้ต้องการจะล่วงละเมิดหญิงสาว

แต่การพูดคุยกับหญิงสาวอย่างจริงจัง ด้วยนิสัยขององค์รัชทายาทที่ถูกปลดที่เลวทราม หญิงสาวจะไม่เชื่อแน่

เพื่อแก้ไขวิกฤต เขาจึงต้องสร้างชิปเสมือนจริงขึ้นมา กล่าวหาคนอื่นก่อน อาจจะมีโอกาสพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

เขาจึงพูดว่า “กูเหนียง[2] ตอนนี้มีเพียงเราสองคนเท่านั้น สวรรค์รู้ ดินรู้ เจ้ารู้ ข้ารู้ แต่คนอื่นไม่รู้ ถ้าเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าเจ้าโจมตีเปิ่นหวาง หรือเปิ่นรังแกเจ้า?”

หญิงสาวตกใจ มองไปที่แท่นขัดหมึกในมือ และตงไห่อ๋องที่ยังมีเลือดไหลอยู่บนศีรษะ

นางมองตัวเองดู นางแค่เสื้อผ้ายับยู่ยี่เท่านั้น ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

หากคนนอกมาเห็น ก็ดูเหมือนว่านางเป็นคนโจมตีตงไห่อ๋อง

แรกเริ่มถูกตงไห่อ๋องรังแก ตอนนี้กลับถูกใส่ร้ายป้ายสี ด้วยความเสียใจ นางทั้งโกรธและรีบร้อน น้ำตาคลอเบ้า

หนิงอันเห็นดังนั้นก็รู้สึกผิดเล็กน้อยที่รังแกเด็กสาว

แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เขาที่ก่อขึ้น ถ้ามาแล้วใครไม่อยากนอนบนตักหญิงงามและควบคุมโลก?

หากไม่หยุดหญิงสาว เขากลัวว่าจะต้องตาย

เขาจึงพูดต่อว่า “กูเหนียง เราลองคุยกันดูหรือไม่”

“เจ้าอย่าหวังจะแตะต้องข้า มิฉะนั้นข้าจะฆ่าเจ้า แล้วฆ่าตัวตาย” รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของหนิงอันทำให้หญิงสาวคิดว่าเขายังมีความคิดที่ไม่ดี นางจึงยกแท่นขัดหมึกขึ้นสูง

หนิงอันรีบถอยหลังหนึ่งก้าว คิดในใจว่าหญิงสาวคนนี้เป็นพริกจริงๆ

ก่อนหน้านี้องค์รัชทายาทที่ถูกปลดก็เคยล่วงละเมิดสตรีในตระกูลขุนนางในวังมาแล้ว

แต่ตอนนั้นเขาเป็นองค์รัชทายาท มีอำนาจและมีอิทธิพล

สตรีในตระกูลขุนนางถูกข่มขู่ จึงไม่กล้าพูดอะไร

นี่คือเหตุผลที่เขาถึงกล้าทำแบบเดิมในวังอีกครั้ง

แต่เขาดูเหมือนจะไม่รู้ว่าวันนี้แตกต่างจากอดีต เขาไม่ใช่องค์รัชทายาทที่ทุกคนเคารพนับถืออีกต่อไป และครั้งนี้เขากลับไปยุ่งกับคนแข็งกร้าว

เขาส่ายหัวและพูดว่า “กูเหนียง เจ้าเข้าใจผิดแล้ว จริงๆแล้วเปิ่นหวางอยากจะบอกว่าเรื่องในห้องข้างเคียงขอให้เจ้าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เปิ่นหวางไม่ได้แตะต้องเจ้า แต่กลับถูกทุบหัวจนแตกเลือดไหล เจ้าได้เปรียบ เปิ่นหวางเสียเปรียบ”

หลังจากนั้นไม่นาน หนิงอันก็พูดอย่างใจเย็น “ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ก็จะไม่ดีต่อชื่อเสียงของเจ้าด้วย ลูกหลานของตระกูลขุนนางจะคิดอย่างไร? เปิ่นหวางมีชื่อเสียงที่เลวร้ายอยู่แล้ว ไม่กลัวว่าจะเลวร้ายกว่านี้ แต่ถ้าทำให้ชื่อเสียงของเจ้าเสียหายก็เสียดาย”

“ฮึ่ม เจ้าก็รู้ตัวบ้าง แต่…”

หญิงสาวได้ยินว่าเขาไม่มีความคิดที่จะล่วงละเมิดนางอีกแล้ว จึงรู้สึกโล่งใจ

ในขณะเดียวกันนางก็คิดว่าสิ่งที่ตงไห่อ๋องออกพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง

ตงไห่อ๋องแม้จะมีเจตนาไม่ดี แต่ก็ไม่ได้ได้เปรียบอะไรกลับเสียเปรียบเสียอีก

ถ้าทะเลาะกันจริงๆ ใครถูกใครผิดก็ยากที่จะพูดให้ชัดเจน ชื่อเสียงของนางกลับจะเสียหาย

มองไปที่ตงไห่อ๋องที่หน้าตาโทรมและน่าสงสาร นางเกือบจะหัวเราะออกมา แต่ก็รีบกลั้นไว้ แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าพูดจริงหรือ?”

“จริง จริงแน่นอน” หนิงอันดีใจ รีบตบหน้าอกเพื่อรับรอง

ตราบใดที่หญิงสาวไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้อง เรื่องนี้ก็จะจบลง

ตอนนี้เขาจึงมีเวลาสังเกตหญิงสาวอย่างละเอียด

ต้องบอกว่าองค์รัชทายาทที่ถูกปลดนั้นมีสายตาที่ดีจริงๆ

หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ดวงตาเป็นประกาย ริมฝีปากสีแดงสด คิ้วเรียวเล็กแสดงถึงความสง่างาม

เสื้อผ้าที่หลวมๆ ปกปิดรูปร่างที่สวยงามไม่ได้ แขนเล็กๆ ที่โผล่ออกมาขาวนวล น่าดึงดูดใจสำหรับผู้ชายทุกคน

เขาชมในใจอยู่เงียบๆ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบจากด้านนอก ดูเหมือนว่าจะมีคนจำนวนมากกำลังมาที่ห้องข้างเคียง

ใจของหนิงอันเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่ใจสงบลงไปแล้วก็กลับมาตื่นเต้นอีกครั้ง

[1] 的嫡子 De dízǐ บุตรที่เกิดจากฮองเฮา

[2] 姑娘 Gūniáng แม่นาง ใช้เรียกผู้หญิงที่อายุยังน้อย ยังไม่แต่งงาน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด