บทที่ 88 ความผันผวนในพื้นที่ลี้ลับ 

บทที่ 88 ความผันผวนในพื้นที่ลี้ลับ

เมื่อได้ยินเสียงคนด้านหลังกะทันหัน หลี่จิ้งก็ตกตะลึงเล็กน้อย

ไก่วิญญาณสิบตัว?

พระเจ้า!

นี่มันระดับการใช้จ่ายอะไรกัน?

ทำงานในร้านไก่มานาน เขายังไม่เคยเจอลูกค้าใหญ่แบบนี้มาก่อน

ถ้าไม่นับการซื้อขายระหว่างร้านไก่กับร้านอาหาร ลูกค้าที่มาซื้อไก่วิญญาณที่ร้านโดยตรงซื้อสองสามตัวก็ถือว่าเยอะแล้ว บางคนถึงขั้นต้องรวมเงินกันสองคนซื้อหนึ่งตัว

ด้วยความประหลาดใจ เขาหันกลับไปมองเห็นร่างของชายหญิงคู่หนึ่ง

เมื่อเห็นทั้งสองคน หลี่จิ้งขมวดคิ้วเล็กน้อยแทบไม่สังเกตเห็น

คู่ชายหญิงที่มาที่ร้านแต่งตัวดูดีมาก

ผู้ชายใส่สูทเนี้ยบ ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนประสบความสำเร็จในสังคม

ผู้หญิงรูปร่างอ้อนแอ้น หน้าตาน่ารัก เกาะแขนชายหนุ่มอย่างสนิทสนม

แวบแรกดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ

บุรุษรูปงาม สตรีโฉมสะคราญ เหมาะสมกันดี

แต่ในสายตาของหลี่จิ้ง

เหนือศีรษะของหญิงสาว มีแถบพลังชีวิตยาวเหยียดที่มีค่าน่าตกใจ

4,463!

ระดับสามช่วงปลาย อีกนิดเดียวก็จะก้าวเข้าสู่ระดับสี่!

อีกด้าน หลิวซือซือเห็นชายหญิงทั้งสองเดินเข้ามาในร้านและบอกว่าจะซื้อไก่วิญญาณสิบตัว ใบหน้าก็รีบประดับรอยยิ้มสดใส

ไก่วิญญาณสิบตัว!

นี่มันการค้าครั้งใหญ่

ร้านเพิ่งกลับมาเปิดใหม่ เปิดมาไม่ถึงสองชั่วโมงก็เจอลูกค้าใหญ่แบบนี้

ยอดขายวันนี้ต้องพุ่งแน่ๆ!

เธอดันหลี่จิ้งที่ยืนขวางอยู่หน้าเคาน์เตอร์ออกไป แล้วถามอย่างกระตือรือร้น

"ไก่วิญญาณตัวละห้าหมื่น ทั้งสองคนทราบราคาก่อนมาหรือเปล่าคะ?"

"เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา"

ชายหนุ่มพูดอย่างใจป้ำ

"ราคาห้าหมื่นถือว่าสมเหตุสมผล ไปร้านอื่นยังแพงกว่านี้เลย"

ราคาที่หลิวซือซือตั้งไว้จริงๆ แล้วไม่แพง

เพราะร้านอยู่ในเขตเป่ยเฉิง ราคาไม่สูง ในร้านนอกจากเธอก็มีแค่หลี่จิ้งที่เงินเดือนสองพันห้า ต้นทุนร้านจึงต่ำกว่าร้านอื่นๆ มาก

เห็นว่าผู้ชายศึกษาราคามาก่อนแล้วถึงได้พูด รอยยิ้มของหลิวซือซือก็ยิ่งสดใสขึ้น

"ไก่วิญญาณสิบตัวที่ต้องการ จะให้ฆ่าสดๆ หรือว่า..."

"เอาตัวเป็นๆ"

ผู้หญิงเอ่ยปาก พลางซบอิงชายหนุ่มอย่างออดอ้อน

"ฉันกับฝานฮ่าวออกมาตลาดเพื่อสั่งวัตถุดิบสำหรับงานหมั้นในอีกไม่กี่วัน ไก่วิญญาณต้องเอากลับไปเลี้ยงไว้สักพัก"

"งานหมั้นเหรอ?"

หลิวซือซือตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจ

"อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง! งั้นต้องขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับคู่บ่าวสาวด้วยนะคะ!"

พูดพลางหันไปมองหลี่จิ้ง

"อย่าเพิ่งยืนเหม่อสิ ไปช่วยเลือกไก่วิญญาณสิบตัวที่อ้วนพีให้ลูกค้าที่หลังครัว เอากรงไก่ใส่มาด้วย จะได้สะดวกพกพา"

"อ๋อ ครับ"

หลี่จิ้งรับคำ แอบชำเลืองมองแถบพลังชีวิตเหนือศีรษะของหญิงสาว แล้วมองชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินไปที่หลังครัว

......

ไม่นาน หลี่จิ้งก็เลือกไก่วิญญาณสิบตัวใส่กรงเดินออกมาจากหลังครัว

ไก่วิญญาณสิบตัวอยู่ในกรงเดียวกัน เบียดกันส่งเสียงร้องกุ๊กๆ

เห็นไก่วิญญาณแล้ว คู่ชายหญิงที่มาก็จ่ายเงินห้าล้านผ่านการสแกนอย่างรวดเร็ว

จ่ายเงินแล้ว ชายหนุ่มเดินออกไปนอกร้านโบกมือเรียกรถเข็นคันหนึ่ง

หลี่จิ้งเห็นดังนั้นก็อุ้มกรงไก่ออกไปส่งนอกร้าน วางบนรถ

ชายหญิงทั้งสองไม่ได้หยุดพัก เดินจากไปด้วยกัน

ยืนอยู่หน้าร้านมองส่งทั้งสองคนจนลับตา สีหน้าของหลี่จิ้งดูประหลาด

หลังจากเห็นวิญญาณร้ายเมื่อคืน เขาก็แน่ใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้มองเห็นแค่แถบพลังชีวิตของปีศาจเท่านั้น

แต่การที่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์และปะปนอยู่ในสังคมมนุษย์ได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นปีศาจร่างมนุษย์

เรื่องนี้หลี่จิ้งก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

เหมือนกับจีชิงนั่นแหละ

หนึ่งคือไม่ได้ก่อเรื่อง สองคือไม่ได้ทำอะไร เขาเห็นก็แค่เห็น

ปีศาจร่างมนุษย์ปะปนอยู่ในสังคมมนุษย์ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก สิ่งที่ทำให้เขาสนใจคือ...

ผู้ชายกับผู้หญิงที่มีแถบพลังชีวิต กำลังจะหมั้นหมายกัน

มนุษย์กับปีศาจ?

ความรักข้ามสายพันธุ์?

พี่คนนี้รู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงที่ตัวเองชอบเป็นปีศาจ?

คิดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเอง หลี่จิ้งส่ายหน้าแล้วเดินกลับเข้าร้าน

หลิวซือซือเพิ่งทำการค้าครั้งใหญ่ อารมณ์กำลังดี

เห็นหลี่จิ้งกลับมา เธอยิ้มฮิๆ พูดว่า

"ไม่คิดว่าร้านเพิ่งเปิดก็มีลูกค้ามาแล้ว ยอดขายครั้งนี้เท่ากับหลายวันเลย ใกล้เที่ยงแล้ว ไปฆ่าไก่สักตัวที่หลังครัวสิ วันนี้เราไม่สั่งอาหารข้างนอกแล้ว"

หลี่จิ้งได้ยินแล้วตาเป็นประกาย รับคำว่า "ครับ!" แล้วเดินเข้าหลังครัว

ครู่ต่อมา

ไก่วิญญาณที่มีค่าแถบพลังชีวิต 9 แต้มถูกฆ่าตายด้วยมีด

"ได้รับแต้มประสบการณ์ +9"

......

เวลาผ่านไปจวนสี่โมงเย็น

ได้กินไก่วิญญาณเป็นอาหารกลางวันตามที่หวัง หลี่จิ้งก็พอใจเต็มที่

รสชาติของไก่วิญญาณนั้นดีจริงๆ

ฝีมือของหลิวซือซือก็ไม่ต้องพูดถึง

แต่อาหารเย็น เขาคงขอแชร์ไม่ได้แล้ว

วันนี้เขายังคงเข้ากะกลางคืน ต้องไปรับช่วงต่อ

บอกลาหลิวซือซือ หลี่จิ้งก็หามุมเงียบๆ ในตลาดลอยตัวขึ้น กลับไปที่วิลล่าเปลี่ยนชุดเครื่องแบบ แล้วมุ่งหน้าไปชายฝั่งตะวันออก

พบกับลู่หยางเฉิงและอี้ซิวจู่ที่เข้าเวรพร้อมกัน แล้วส่งเวรกับสมาชิกหน่วยลาดตระเวนที่อยู่เวรกลางวัน สามคนก็เริ่มการลาดตระเวนรอบแรก

......

ไม่นาน การลาดตระเวนรอบแรกของกะก็เสร็จสิ้น

ทั้งสามคนเลือกดาดฟ้าตึกริมทะเลแห่งหนึ่งลงจอด พักผ่อนชั่วคราว

ลงจอดยืนนิ่ง ลู่หยางเฉิงมองไปทางชายหาดหลานเทียน หันกลับมาพูดว่า

"วันนี้ในเน็ตมีข่าวเกี่ยวกับพื้นที่ลี้ลับหลุดออกมาเยอะ พวกนายติดตามกันบ้างไหม?"​​​​​​​​​​​​​​​​

หลี่จิ้งกำลังจะหยิบเสี่ยวแ้ายออกมาเพื่อใช้เวลาพักศึกษาหาความรู้ ได้ยินเสียงแล้วหันหน้าไป

"ฉันมีธุระยุ่งตอนกลางวัน ไม่ได้สนใจ ในเน็ตมีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษงั้นเหรอ?"

ก่อนที่ลู่หยางเฉิงจะได้พูด อี้ซิวจู่ที่กำลังหยิบมือถือออกมาเพื่อหาข้อมูลก็เอ่ยขึ้น

"หน่วยสำรวจแนวหน้าของสำนักจัดการภัยพิบัติพลาดท่า มีคนตายเยอะ ว่ากันว่าบาดเจ็บล้มตายอย่างน้อยร้อยคน"

?

หลี่จิ้งค่อยๆ แสดงสีหน้าสงสัย

เพราะมีวิญญาณร้ายหรือภูติอาถรรพ์ สำนักจัดการภัยพิบัติจึงส่งกำลังพลชั้นยอดที่อย่างน้อยต้องผ่านการฝึกเนตรสวรรค์มาจากทั่วประเทศ

แล้วยังจะพลาดท่าได้?

ความน่ากลัวของวิญญาณร้ายจะแสดงออกมาก็ต่อเมื่อไม่สามารถตรวจจับได้เท่านั้น

หรือว่าสำนักจัดการภัยพิบัติเจออะไรอย่างอื่นในพื้นที่ลี้ลับ?

ขณะกำลังสงสัย ลู่หยางเฉิงก็พูดว่า

"ข่าวในเน็ตน่าจะเป็นเรื่องจริง ตอนกลางวันกองกำลังใหญ่ของสำนักจัดการภัยพิบัติเมืองเจียงไห่เข้าประจำการที่ชายหาดหลานเทียน ตั้งค่ายกลรอบทิศที่บริเวณชายหาด เห็นได้ชัดว่าเตรียมป้องกันบางสิ่งที่อาจจะออกมาจากพื้นที่ลี้ลับ"

"ค่ายกลรอบทิศ?"

หลี่จิ้งสูดหายใจเฮือก

ค่ายกลรอบทิศเป็นค่ายกลขั้นสูงที่มีชื่อเสียงในศาสตร์ค่ายกล

ค่ายกลรอบทิศที่สมบูรณ์สามารถต้านทานการโจมตีระดับห้าลงมาได้อย่างง่ายดาย ขณะเดียวกันก็สามารถสังหารผู้ที่อยู่ในระดับสี่ได้ด้วยการเปลี่ยนแปลงค่ายกลเพียงครั้งเดียว

แม้แต่ผู้อยู่ในระดับห้าที่ตกอยู่ในค่ายก็แทบจะประคองตัวได้แค่ครู่เดียว

ค่ายกลระดับนี้ไม่ใช่จะตั้งขึ้นมาง่ายๆ

การจะตั้งค่ายกลรอบทิศให้สมบูรณ์ ต้องใช้ผู้อยู่ในระดับสี่อย่างน้อยร้อยคนร่วมมือกัน ใช้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางค่ายจึงจะสำเร็จ

ก่อนหน้านั้น ยังต้องมีผู้อยู่ในระดับห้าที่ทุ่มเทศึกษาค่ายกลรอบทิศจนเข้าใจแผนผังค่ายกลอย่างทะลุปรุโปร่งมาควบคุมอีกด้วย

ค่ายกลขั้นสูงที่ทั้งโจมตีและป้องกันได้อย่างค่ายกลรอบทิศนี้ คนทั่วไปใช้เวลาสิบกว่าปีก็ยังไม่แน่ว่าจะเข้าใจได้ คนที่มีความสามารถเข้าใจแผนผังค่ายกลอย่างทะลุปรุโปร่งและมีพลังระดับห้า ต้องเป็นระดับผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน

สำนักจัดการภัยพิบัติถึงกับต้องดึงค่ายกลรอบทิศออกมาใช้ ในพื้นที่ลี้ลับคงเกิดปัญหาใหญ่แน่...​​​​​​​​​​​​​​​​