บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 525 น่าจะสามารถเป็นนิรันดร์ได้แล้วกระมัง

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 525 น่าจะสามารถเป็นนิรันดร์ได้แล้วกระมัง

“ท่านพ่อเก่งจังเลยเจ้าค่ะ”

ภายในทะเลความโกลาหล สองพี่น้องได้พุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของหลี่ซู

ด้านข้าง จิตใจของจักรพรรดิโบราณ ในที่สุดก็ไม่รู้สึกอิจฉาอีกต่อไป

“ความรู้สึกของการเหยียบสวรรค์เป็นอย่างไรบ้าง”

นางถาม

“ก็ดี”

หลี่ซูกล่าว

คำตอบที่ไม่ใส่ใจนี้ ทำให้จักรพรรดิโบราณรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย

เพียงแต่ หลังจากที่ราตรีมาถึง หลี่ซูได้รวมกายกับนาง จึงทำให้นางได้สัมผัสความรู้สึกของการเหยียบสวรรค์

ความรู้สึกแบบนั้น...วิเศษอย่างมาก

แม้แต่อริยะมหามรรค ก็ยังคงอยู่ใต้มหามรรค

การควบคุมมรรค ก็จำเป็นต้องทำตามมรรค

หากยุคสมัยหนึ่งเสื่อมถอยลง พลังของอริยะมหามรรคก็จะเสื่อมถอยลงเช่นกัน

นี่เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่หลังจากเหยียบสวรรค์แล้ว ตนเองก็จะเป็นต้นกำเนิดของพลังทั้งหมด

ฟ้าดินเสื่อมสลาย แต่ข้าไม่เสื่อมสลาย

แม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนแปลง หลี่ซูก็ยังคงสามารถยืนหยัดอยู่บนจุดสูงสุดได้

“ตอนนี้ น่าจะสามารถเป็นนิรันดร์ได้แล้วกระมัง”

หลี่ซูมองไปยังสถานที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

นิรันดร์!

เขาไม่ค่อยแน่ใจ

เพราะไม่มีใครรู้ว่าเมื่อเวลาผ่านไป จะเกิดอะไรขึ้น

เพียงแต่ หลังจากเหยียบสวรรค์แล้ว ตัวเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการเสื่อมถอยของยุคสมัยอีกต่อไป

อืม เป็นเพียงตัวเขาเอง

ผู้หญิงและลูกหลานของเขา...หลี่ซูก็ไม่ค่อยแน่ใจ

นอกจากนี้ สาเหตุที่ยุคสมัยเสื่อมถอยลง หลี่ซูก็ยังไม่รู้

ถึงแม้จะผ่านไปหนึ่งพันล้านกว่าปีแล้ว ยุคสมัยนี้ก็ยังคงอยู่ในช่วงที่รุ่งเรือง

หรือแม้แต่

ยุคสมัยนี้ เพราะการมีอยู่ของเขา เกรงว่าจะแข็งแกร่งกว่ายุคสมัยทั้งหมดในอดีต

หากพูดว่า “ทั้งหมด” ก็ยังคงเป็นการพูดที่เกินจริงไปเล็กน้อย

เพราะไม่มีใครรู้ว่า ในอดีตที่ผ่านมา แท้จริงแล้วมีกี่ยุคสมัย

ในยุคสมัยที่ยาวนานอย่างมาก เช่นหนึ่งพัน หนึ่งหมื่น หรือแม้แต่ก่อนหน้านั้น จะมียุคสมัยที่แข็งแกร่งกว่านี้หรือไม่...ไม่มีใครรู้

ยุคสมัยบางยุคที่ยาวนานเกินไป เกรงว่าจะไม่หลงเหลือแม้แต่ซากปรักหักพัง

เวลา สุดท้ายแล้วจะกัดกร่อนทุกสิ่งทุกอย่าง

แม้จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ผ่านไปหลายร้อยหลายพันยุคสมัย...ก็อาจจะไม่หลงเหลือร่องรอยใด ๆ

ท้ายที่สุด เวลาที่ยุคสมัยหนึ่งดำรงอยู่ ล้วนคำนวณโดยใช้หนึ่งร้อยล้านปีเป็นเกณฑ์

กาแล็กซีที่หลี่ซูอยู่ก่อนที่จะข้ามภพมา อายุขัยของดาวฤกษ์ ก็ยังคงไม่ถึงหนึ่งร้อยล้านปี

.

เพียงแต่ หลี่ซูเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าจะยังคงสามารถพึ่งพาระบบเพื่อทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เพียงแค่เรื่องนี้ ก็ทำให้หลี่ซูแน่ใจ

หลังจากเหยียบสวรรค์แล้ว เหนือกว่านั้น ก็ยังคงมีระดับ สามารถเติบโตขึ้นได้อย่างต่อเนื่อง

ดังนั้น หลี่ซูจึงไม่ได้รีบร้อน

หลังจากมีชีวิตอยู่มานานหนึ่งพันล้านกว่าปีแล้ว จิตใจของเขาก็ยิ่งสงบนิ่งมากขึ้น

เขาสามารถอดทนรอได้

หลังจากนั้น หลี่ซูจึงได้ให้ความสำคัญกับการศึกษาวิจัยปัญหาการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย

และ เขาต้องคิดหาวิธี ทำให้ตระกูลหลี่ทั้งหมดเป็นนิรันดร์ไปพร้อมกับเขา

ไม่ต้องพูดถึงตระกูลหลี่ทั้งหมด ท้ายที่สุด ตระกูลหลี่ในตอนนี้มีขนาดใหญ่มาก ลูกหลานปุถุชนที่อยู่ห่างออกไปหลายรุ่น ตัวพวกเขาก็ยังคงอยู่ในวัฏจักรการเกิดแก่เจ็บตาย

อย่างน้อย ก็ต้องทำให้ผู้หญิงและลูกหลานที่เขาให้ความสำคัญ ไม่ได้รับผลกระทบจากยุคสมัย

ท้ายที่สุด ถึงแม้ว่าจะมีระบบเสริมพลัง ผู้หญิงและลูกหลานที่เขาให้ความสำคัญ ในบรรดาพวกเขา คนที่สามารถเป็นอริยะได้ ก็ยังคงมีน้อยมาก

คนที่สามารถเป็นอริยะมหามรรคได้ ก็ยิ่งน้อยลงไปอีก

คนที่สามารถเหยียบสวรรค์ได้...ก็มีเพียงไม่กี่คนที่มีความหวัง

หากไม่สามารถหยุดการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยได้ ก็ทำได้เพียงคิดหาวิธี ทำให้คนที่เขารักเป็นนิรันดร์ไปพร้อมกับเขา

แน่นอน ด้วยโอสถของระบบที่ผูกติดกับอายุขัยของหลี่ซู ผู้หญิงและลูกหลานของเขา น่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

เพียงแต่ พลังจะค่อย ๆ เสื่อมถอยลง

.

หลังจากที่หลี่ซูเหยียบสวรรค์แล้ว ตอนที่หลี่ซูเข้าไปในโลกเซียน เขาก็รับรู้ได้ถึงความแตกต่างอย่างชัดเจน

ฟ้าดินของโลกเซียนก็ยังคงต้อนรับเขา เพียงแต่ ในขณะเดียวกัน ก็มีความรู้สึก “เกรงกลัว” อยู่บ้าง

ตอนที่อริยะมากมายเผชิญหน้ากับหลี่ซู ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น

ตอนที่หลี่ซูเป็นอริยะมหามรรค มรรคของอริยะจะถูกหลี่ซูกดข่มโดยสมบูรณ์ ถึงแม้หลี่ซูจะไม่ได้ตั้งใจทำอะไร แต่อริยะแต่ละคนตอนที่อยู่ต่อหน้าหลี่ซู ก็ยังคงรู้สึกกดดันอย่างมาก

แต่อริยะก็ยังคงกล้าที่จะลงมือกับอริยะมหามรรค เพียงแต่สู้ไม่ได้

แต่ตอนนี้...ถึงแม้ว่าอริยะจะมีความกล้าที่จะลงมือ “มรรค” ของพวกเขาก็จะไม่เคลื่อนไหวใด ๆ

นี่ไม่ใช่การกดข่มอีกต่อไป

พลังของโลกทั้งใบ พวกเขาก็ไม่สามารถเสริมพลังได้

หลี่ซูเพียงแค่เหยียบเท้าหนึ่งครั้ง ก็สามารถทำลายการเสริมพลังของโลกทั้งใบที่มีต่อพวกเขา ทำให้อริยะถึงแม้จะอยู่ในโลกเซียน พลังต่อสู้ก็ไม่แตกต่างจากตอนที่อยู่ในทะเลความโกลาหล นี่ก็คือการเหยียบสวรรค์

หากหลี่ซูไม่อนุญาต ถึงแม้ฟ้าก็ยังไม่กล้าเคลื่อนไหว!