บทที่ 306 กับดักฆ่าหมู

บทที่ 306 กับดักฆ่าหมู

“ใครน่ะ?” หลี่เซียนอิงร้องตะคอกอย่างดุดัน

“อย่าขยับ!” หลงห้ายใช้มือข้างหนึ่งจับที่ท้ายทอยของหลี่เซียนอิง อีกมือหนึ่งกดลงบนไหล่ของหม่าจวิน ทำเอาหม่าจวินหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ ทั้งยังรู้สึกว่าถูกดูหมิ่นเหลือเกิน

แต่หลงห้ายกลับประเมินพลาด เขาคิดว่าหลี่เซียนอิงกับหม่าจวินเป็นเพียงหัวขโมยตัวเล็กๆ จึงไม่คาดคิดว่าหม่า จวินจะรุนแรงขนาดนี้ หม่าจวินสลัดมือออกอย่างแรงแล้วต่อยตรงเข้าที่หน้าของหลงห้าย หลงห้ายตกใจจนต้องหลบหมัดในเสี้ยววินาที

เมื่อหมัดของหม่าจวินพลาดเป้า หลงห้ายยังไม่ทันยิ้มดี รู้สึกหนักๆ ที่หลังหัว หลี่เซียนอิงได้ใช้ด้ามปืนฟาดลงไปเต็มแรง

“อ๊ากก!” หลงห้ายร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ด้วยความอดทนที่ฝึกมา เขายังไม่สลบ กลับพลิกตัวฟาดแขนตรงไปที่คอของหลี่เซียนอิง

หลี่เซียนอิงที่ไม่มีอาวุธจริงๆ ก็เสียเปรียบ แต่โชคดีที่มีหม่าจวินอยู่ด้วย หลงห้ายจึงถูกจับข้อมือแน่น หลงห้ายพยายามดึงแขนออกอย่างแรง แต่ก็สลัดไม่หลุด หม่าจวินเป็นคนโสดมายาวนาน มีกำลังแขนเป็นหนึ่งในสามที่แข็งแกร่งที่สุดของกรมตำรวจฮ่องกง เขาบีบข้อมือของหลงห้ายไว้แน่น

เมื่อการโจมตีพลาดเป้า หลงห้ายไม่ลังเล ใช้ศีรษะพุ่งกระแทกไปที่คางของหม่าจวิน

“ผั้วะ!”

หม่าจวินกุมคางด้วยความเจ็บปวด การควบคุมหลงห้ายก็หลุดตามไป หลงห้ายเห็นว่าการโจมตีได้ผล มือขวาของเขาพุ่งเข้าใส่ดวงตาทั้งสองข้างของหม่าจวินทันที

สีหน้าของหม่าจวินซีดลง เขารู้ดีว่าไม่มีทางหลบได้ทัน เขามองดูปลายนิ้วของหลงห้ายที่กำลังพุ่งเข้ามาใกล้

“ผั้วะ!”

ปลายนิ้วของหลงห้ายหยุดกลางคัน หม่าจวินเงยหน้ามองหลงห้ายที่ยืนนิ่งหน้าแข็งทื่อ ก่อนจะล้มลงไปกับพื้น

หลี่ซือที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ในมือจับอิฐครึ่งก้อนที่ไม่รู้ว่าหยิบมาจากมุมไหนในกำแพง

“หัวหน้า!” หม่าจวินร้องเรียกด้วยความดีใจ

“หัวหน้าบ้านแกสิ อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ฉัน” หลี่ซือโยนอิฐลงกับพื้นอย่างหงุดหงิด “หมอนี่มันเป็นใครกัน?”

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ ก็โผล่มาโจมตีพวกเรา” หม่าจวินเกาศีรษะอย่างงุนงง

“น่าจะเป็นคนของพวกในบ้าน คิดว่าการกระทำของพวกเราถูกจับได้แล้ว” หลี่เซียนอิงกล่าวด้วยความระมัดระวัง “อันหนีกับพวกอาจจะตกอยู่ในอันตราย”

หลี่ซือพลิกตัวดูหลงห้ายที่นอนแน่นิ่ง เขาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะใช้วิทยุสื่อสารถามไปยังภายในคฤหาสน์ “อันหนี ด้านในมีอะไรผิดปกติไหม?”

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ หนูเก่งขนาดนี้ ครูวางใจได้เลย!” อันหนีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเบิกบานใจ โดยไม่รู้เลยว่าเธอพูดอะไรกำลังถูกเกาจิ้นตีความไปอีกแบบ

‘ครู?’ เกาจิ้นย่นคิ้วสงสัย ‘อย่างนี้คงจะตัดประเด็นเรื่องตำรวจออกไปได้ การจับการพนันถ้าตำรวจมาเล่นด้วยเองก็คงเหมือนเป็นการล่อให้มาติดกับ’

เกาจิ้นมีความมั่นใจในฝีมือจึงรู้สึกว่าเกมพนันในคืนนี้น่าจะสนุกขึ้นมาก หวังว่าหลงห้ายจะทำให้เขาประหลาดใจได้บ้าง

แต่คนที่ถูกหลี่ซือฟาดจนสลบแบบหลงห้าย เกาจิ้นคงยากที่จะได้รับเซอร์ไพรส์อะไรจากเขา ส่วนการล่อให้มาติดกับแบบนั้น สำหรับหลี่ซือก็คงเป็นเรื่องธรรมดามาก

“สองคนนี้รู้กฎของที่นี่หรือเปล่า?” นานเกอจิบวิสกี้แล้วเอ่ยแนะนำด้วยรอยยิ้ม “ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ ต้องจ่ายชำระเงินสดที่นี่เท่านั้น เราไม่รับหนี้ค้างนะ”

ครูฝึกหูยักไหล่แบบไม่ใส่ใจนัก เผยความเป็นนักเลงมีเงินเต็มที่

เกาจิ้นเองก็ดูไม่ยี่หระ

“นานเกอ เริ่มได้แล้ว คุณคิดว่าพวกเราเหมือนคุณนักเหรอ ผมต้องกลับบ้านให้ทันเที่ยงคืนเมียจะได้ไม่สงสัย” ชายวัยสามสิบกว่าปีคนหนึ่งพูดขึ้น

นานเกอยกแก้ววิสกี้ขึ้นพลางหัวเราะ “ในเมื่อคุณรีบร้อนจะเอาเงินมาให้ผม ก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องชักช้าแล้ว”

“เริ่มได้!” นานเกอส่งสัญญาณให้คนข้างหลังเริ่มเกมทันที

“พี่เกาช่วยผมด้วยนะครับ คืนนี้ชนะก็แบ่งคนละครึ่ง แพ้เดี๋ยวผมรับผิดชอบทั้งหมดเอง” ต้าเยว่เอ่ยขอความช่วยเหลือจากเกาจิ้น

นานเกอกับอาเสียงได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดในใจ ต้าเยว่คงไม่รู้ว่าการทำตัวเป็นเพื่อนเป็นอย่างไร แต่ในฐานะหมูอ้วนที่จะล่อมาติดกับนี่ นับว่าเขาไม่ธรรมดาจริงๆ มีที่ไหนเล่นพนันที่แพ้จ่ายเอง ชนะถึงจะแบ่งกำไร!

“ได้ งั้นเดี๋ยวผมจะจัดการพวกเขาให้หมดเลย” เกาจิ้นพูดออกมาอย่างถ่อมตัว

“ต้าเยว่ คุณจะไม่เล่นสองสามตาหน่อยเหรอ?” นานเกอยิ้มพลางหันไปถามเกาจิ้นว่า “แล้วคุณเพื่อนของคุณชื่ออะไรครับ?”

“ฟ่านจิ้น จะเรียกพี่จิ้นก็ได้ถ้าอยากให้เกียรติ ถ้าไม่ก็เรียกตามสบาย” เกาจิ้นตอบอย่างเป็นกันเอง

“คุณผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นๆ นะครับ ชื่ออะไรครับ?” เกาจิ้นหันไปถามครูฝึกหูบ้าง

“คุณมานี่เพื่อพนันหรือเพื่อถามชื่อคนกันแน่?” อันหนีกอดอกตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ใช่ครับ มาเล่นสนุกดีกว่า เชิญนั่งตามสบาย!” นานเกอรีบเข้ามาทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย

เพื่อให้สามารถเล่นงานครูฝึกหูซึ่งเป็นหมูอ้วนคนสำคัญได้สะดวก นานเกอจึงจัดคนมาประกบเกมเปิดให้เป็นพวกตัวประกอบสองสามคน

เกมแรกเริ่มขึ้น เป็นเกมโซฮา

เกาจิ้นมองดูวิธีการสับไพ่ของดีลเลอร์แล้วส่งยิ้มอย่างมีนัยให้เขา

ในรอบแรก ครูฝึกหูได้ไพ่ควีนโพดำกับควีนอีกใบเป็นไพ่ล่าง ซึ่งนับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีมาก

ครูฝึกหูมองไปรอบๆ โต๊ะ เกาจิ้นมีไพ่ 8 อยู่ในมือ นานเกอมีไพ่ J และผู้เล่นตัวประกอบอีกสองคนถือไพ่ 7 กับ 6 ซึ่งไพ่ของครูฝึกหูนั้นเป็นไพ่ที่ใหญ่ที่สุดในรอบนี้

“ควีนโพดำพูดครับ” ดีลเลอร์เชิญให้ครูฝึกหูลงเดิมพัน

“เกมแรกไม่ต้องลงเยอะหรอก ห้าหมื่นพอ” ครูฝึกหูยิ้มพร้อม

จะวางชิปห้าหมื่นลงไป

นานเกอมองท่าทางการเล่นของครูฝึกหูแล้วแทบจะหลุดขำ หมูอ้วนตัวนี้ท่าทางเล่นพนันได้แย่มาก แค่คนที่ดูไพ่ออกนิดหน่อยก็มองเห็นแล้วว่าครูฝึกหูถือไพ่ดี

เกาจิ้นที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเองก็แทบจะหัวเราะออกมา แต่เขาก็รู้ทันว่าท่าทีของครูฝึกหูนั้นที่ดู "เล่นไม่เก่ง" เป็นเพียงการแสดงเพื่อซ่อนกลยุทธ์ที่แท้จริง

“หมอบ” ผู้เล่นคนแรกยอมแพ้ทันที

“ดูเหมือนคุณได้ไพ่ดีนะ ผมขอหมอบเหมือนกัน” ผู้เล่นอีกคนก็หมอบไปตามกัน

“ไพ่ของคุณอาจจะดี แต่ไพ่ของผมก็ไม่ได้แย่เหมือนกัน ผมขอตามห้าหมื่น” นานเกอเพียงแค่ลังเลเล็กน้อยแล้วโยนชิปห้าหมื่นลงไป

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เกาจิ้น

เกาจิ้นยักไหล่เล็กน้อย “มองผมทำไม เงินของผมไม่ได้ปลิวมา ผมไม่ตามนะ” เกาจิ้นเก็บไพ่ลงแล้วตัดสินใจหมอบ

ตอนนี้จึงเหลือเพียงครูฝึกหูกับนานเกอที่ตามเดิมพันอยู่

ดีลเลอร์เริ่มเปิดไพ่ใบที่สอง ครูฝึกหูได้แจ็ค

ครูฝึกหูยกไพ่แจ็คในมือขึ้นโชว์แล้วหันไปเย้าเยาะนานเกอ “ดูเหมือนแจ็คของคุณจะหลงทางมาอยู่กับผมนะ”

นานเกอหัวเราะก่อนจะเปิดไพ่ใบที่สองของเขาออกมาเป็นควีน

“ควีนของคุณก็ดูเหมือนจะหลงทางมาอยู่ที่ผมเหมือนกันนะ”

ตอนนี้ทั้งครูฝึกหูและนานเกอต่างมีไพ่คู่ของ J และ Q ดูท่าว่าจะพอฟัดพอเหวี่ยงกัน

“ควีนข้าวหลามตัดเริ่มพูดครับ” ดีลเลอร์เชิญให้นานเกอเดิมพัน

“ไพ่ใบแรกลงห้าหมื่น ใบที่สองจะต้องขึ้นไปสักหนึ่งแสนสิ” นานเกอยิ้มกว้างก่อนจะวางชิปหนึ่งแสน

“ตามแสนหนึ่ง แล้วผมเพิ่มอีกสามแสน” ครูฝึกหูตอบพลางดันชิปออกไปสามแสน

สีหน้าของนานเกอเปลี่ยนไปทันที แม้เขาจะตั้งใจจะหลอกให้ครูฝึกหูเข้ามาเล่น แต่ถ้าเสียมากเกินไปแบบนี้เขาก็ไม่สบายใจ

“ดูเหมือนคุณจะมั่นใจมากนะ แบบนี้ไพ่ล่างของคุณคงเป็นควีนสินะ” นานเกอมองตาครูฝึกหูอย่างแน่วแน่

ครูฝึกหูเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยท่าทางหยิ่งยโส “ถ้าไม่กล้า ก็หมอบไปซะสิ”

“ได้ ผมตามสามแสน!” นานเกอกัดฟันตามครูฝึกหู

ดีลเลอร์แจกไพ่ใบที่สาม ครูฝึกหูได้ควีนอีกใบ ครูฝึกหูตอนนี้มีสองควีนและแจ็คหนึ่งใบ และหากนับควีนที่ซ่อนอยู่ด้านล่างอีกใบ ครูฝึกหูก็ได้ควีนครบสามใบแล้ว

แถมยังบังเอิญที่นานเกอได้แจ็คใบที่สาม ทำให้เขาก็มีแจ็คครบสามใบเหมือนกัน

“คู่ออกมาเป็นควีน ครูฝึกหูเชิญครับ” ดีลเลอร์กล่าว

“ไม่คิดมากแล้วล่ะ โซฮา!” ครูฝึกหูยิ้มกว้างพลางดันชิปทั้งหมดลงบนโต๊ะ

นานเกอหน้าเปลี่ยนสีทันที แน่นอนว่าเขาไม่กล้าเสี่ยงตามหากไม่คิดจะเสียมากกว่านี้ เขาหมอบทันที ทำให้เขาเสียเพียงสี่แสนกว่า

ครูฝึกหูยิ้มอย่างมีความสุขขณะเก็บชิปของตัวเอง นานเกอได้แต่แอบหัวเราะในใจ

'รอให้ได้ที่แล้วคราวนี้เจอแน่ เจ้าอ้วนใหญ่!'