บทที่ 15 เงื่อนไขการทดสอบระดับ 10

ตอนเย็น

พวกเขากินเนื้อแกะย่างอร่อย

ถังชิง เลี้ยง

ไม่ขาดเงินอยู่แล้ว กินแบบไม่อั้น สุดท้ายเสียเงินถึง 1,100 หยวน นี่เป็น 'ชีวิตหรูหรา' ที่แต่ก่อนคิดไม่กล้าคิด ปริมาณการกินทำให้พ่อลูก หลี่ข่าย  ตะลึง

กินเสร็จ

แยกย้ายกลับบ้าน

พรุ่งนี้ยังต้องยุ่งต่อ

หลังอาบน้ำแต่งตัวลวกๆ

ถังชิง นอนบนเตียง นึกถึงวันที่ยุ่งวุ่นวาย

ใช้เวลาแค่วันเดียว ทำภารกิจเงินกู้เสร็จหมด แค่รอสองคนคืนเงินเพื่อรับประสบการณ์ และการลงทุนครั้งแรกของเขาก็ถือว่าสำเร็จ ที่เหลือก็แค่นั่งรอรับเงิน

วันนี้มีเรื่องหนึ่งที่ ถังชิง คิดว่าพิจารณาไม่รอบคอบ

คือลูกค้าที่ระบบแนะนำ ต่อไปควรทำให้เสร็จวันที่ 1 หรือวันที่เซ็นสัญญาควรกำหนดวันชำระคืนเป็นวันที่ 1 เพราะไม่มีความเสี่ยงและไม่มีการลงโทษ

ถ้าพลาดการประเมินวันที่ 1

แม้จะได้รับรางวัลตามปกติ

แต่ไม่ว่าจะเป็นเงินกู้ภายนอก เงินกู้ส่วนตัว และการเปิดฟังก์ชั่นช่วยเหลือ ทั้งหมดจะให้หลังการประเมินวันที่ 1 เดือนถัดไป เท่ากับเสียเวลาไปหนึ่งเดือนเปล่าๆ

ไม่คุ้มเลย

ส่วนลูกค้าที่หาเอง

ควรกำหนดวันชำระคืนเป็นวันที่ 2 จะดีที่สุด

ป้องกันเขาจ่ายไม่ไหว เขาจะได้ไม่เดือดร้อน ไม่งั้นเขาคงร้องไห้น้ำตาเป็นเลือด

แต่

ตอนนี้มีเรื่องสำคัญอีกสองเรื่อง

เรื่องแรกคือปัญหาการบ้าน

เขามีนิสัยว่า การบ้านที่ครูสั่งเขาจะจดไว้ในสมุดการบ้านโดยเฉพาะ ทำเสร็จแต่ละข้อก็ทำเครื่องหมายถูกหรือขีดทิ้ง เมื่อคืนเขาดูแล้ว เยอะมากจริงๆ

สำหรับเขาคนก่อนยังพอรับได้

แต่สำหรับเขาตอนนี้แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำเสร็จ

แล้วจะทำยังไง? ก็ต้องลอกสิ จะทำไงได้

เขาวางแผนจะลอกข้อที่ยาก ส่วนข้อง่ายๆ รอลุงกลับมา เขาก็ออกไปข้างนอกตามใจไม่ได้แล้ว เพราะขึ้น ม.6 แล้ว ตอนนั้นค่อยๆ กลับมาทำเอง

อีกเรื่องคือต้องหาเหตุผลสำหรับโทรศัพท์และเสื้อผ้าชุดนี้

ซ่อนก็ซ่อนไม่ได้

ตอนนี้เขา 'งานยุ่ง' ต้องพกติดตัวตลอด

และด้วยความรักความห่วงใยของลุง ไม่ใช่แค่บอกว่าถูกรางวัลแล้วจะผ่านไปได้ การสืบสาวถึงรากเหง้าและสายตาที่แหลมคมของทหารผ่านศึกบวกตำรวจอาชีพ

ถังชิง คิดแล้วยังรู้สึกอยากจะคุกเข่า

น่ากลัวมาก

ด้วยความสามารถในการสังเกตและเทคนิคการสอบถามของลุง ถ้าไม่ได้ผ่านการฝึกพิเศษ แม้เขาจะเกิดใหม่ แค่สบตากับลุงสักพัก ด้วยความที่ลุงรู้จักเขาดี รับรองว่าต้องแตกแน่นอน

พูดง่ายๆ

ถังชิง ในชาติก่อนก็เป็นแค่คนธรรมดา

ไม่ใช่สายลับ

จะสู้ลุงที่เป็นตำรวจในเรื่องเล่ห์เหลี่ยมได้ยังไง อย่าประมาทความสามารถของตำรวจเก่า... ไม่มีวัน... ไม่มีวัน... คุณจะตายอย่างน่าอนาถ อย่างน่าเวทนา อย่างไร้มนุษยธรรม...

ถังชิง รู้สึกหงุดหงิด

จะไปอยู่หอดีไหม?

แต่แค่วินาทีเดียวก็โยนความคิดนี้ทิ้ง เพื่อของพรรค์นี้จะย้ายออกจากบ้านที่เขารู้สึกอบอุ่นและมีความสุข มันไม่คุ้มค่า และเสียดายด้วย สมองเขายังไม่ได้เป็นกาวหรอก

คิดสักพัก

ถังชิง ก็คิดวิธีดีๆ ไม่ออก

ก็เลยไม่คิดแล้ว

พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

เขายังมีภารกิจที่ยังไม่เสร็จ นั่นคือรายงานประเมินความเสี่ยง พร้อมกันนั้นก็นึกถึงอีกเรื่อง เงินกู้ของ หลี่เจี้ยนกั๋ว ต้องส่งรายงานประเมินความเสี่ยงให้ระบบไหม?

เหมือนไม่ได้พูดถึง

ตอนนั้นเขาได้รับประสบการณ์เลย ดูเหมือนไม่ต้อง แต่ไม่รู้ว่าทำไม

จึงรีบถามระบบทันที

"ลูกค้าที่ผมหาเอง ทำไมไม่ต้องมีรายงานประเมินความเสี่ยง?"

"นี่เป็นเรื่องของคุณเอง ระบบจะเก็บคืน แต่ไม่บังคับ แต่แนะนำให้สร้างนิสัย ตอนระดับ 10 รายงานประเมินความเสี่ยงคุณภาพสูงของลูกค้าที่ไม่ได้ระบบแนะนำเป็นหนึ่งในเนื้อหาที่ได้คะแนนเพิ่ม"

ระบบเปิดเผยเงื่อนไขการเพิ่มคะแนนของระดับ 10 เป็นครั้งแรก

ถังชิง พอได้ยิน

รีบลุกขึ้นนั่งทันที

ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าระดับ 10 ต้องทดสอบอะไรบ้าง ตอนนี้ระบบระบุชัดเจนถึงเนื้อหาที่ได้คะแนนเพิ่มหนึ่งอย่าง ถังชิง จึงตัดสินว่ารายงานประเมินความเสี่ยงเป็นหนึ่งในเนื้อหาการทดสอบระดับ 10

นั่นหมายความว่า

รายงานประเมินความเสี่ยงของลูกค้าที่ระบบแนะนำเป็นเนื้อหาการทดสอบ

ส่วนลูกค้าที่หาเองเป็นเนื้อหาที่ได้คะแนนเพิ่ม

คิดถึงตรงนี้ ถังชิง ตื่นเต้น ในที่สุดก็รู้เนื้อหาการทดสอบหนึ่งอย่าง ดูเหมือนว่าแค่ตัวเองทำตามเงื่อนไขกระตุ้น ก็จะค่อยๆ รู้เนื้อหาการทดสอบได้ คิดดูก็ใช่

การลงทุนไม่ใช่แค่โยนเงินออกไป ยังต้องรับประกันความปลอดภัยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

รายงานประเมินความเสี่ยงมีความสำคัญอย่างยิ่ง ระบบไม่ได้บังคับ เขาก็เข้าใจได้ นี่ก็คือบทเรียนสำคัญบทที่สองที่ระบบสอนเขา - รับผิดชอบ - รับผิดชอบต่อความเสี่ยงทั้งหมด

ถังชิง เริ่มเขียนรายงาน

รายงานของ จางตงชิง  เขียนง่ายกว่า

แต่ของ หลี่เจี้ยนกั๋ว ยุ่งยากมาก

เพราะทุนของตัวเองก็มีส่วนร่วม เรื่องจึงซับซ้อนขึ้น แม้แต่ตัวเขาเองก็เป็นจุดเสี่ยง แต่นี่ก็ไม่ได้ยากเกินความสามารถเขา แค่ยุ่งยากหน่อยเท่านั้นเอง

แค่อธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนก็พอ

แม้แต่พัฒนาการของครอบครัว หลี่เจี้ยนกั๋ว ในชาติก่อนเขาก็เขียนลงไป คิดว่าละเอียดหน่อยคงไม่ผิด

ส่วนเรื่องที่เกี่ยวกับการเกิดใหม่ของเขา ถังชิง ไม่สนใจ ระบบยังมีอยู่ การเกิดใหม่ของเขาจะเป็นอะไรไป บางทีการเกิดใหม่ของเขาอาจจะเป็นเพราะระบบด้วยซ้ำ

เรื่องเหลือเชื่อสองเรื่องเกิดกับตัวเขาพร้อมกัน

จะบอกว่าไม่เกี่ยวกัน ผีถึงจะเชื่อ โลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง แม้ระบบจะไม่พูด แต่แค่คนที่มีไอคิวเป็นบวก ก็สรุปได้ว่าสองเรื่องนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกันแน่นอน

เมื่อทุกคนรู้แล้ว

ระบบก็จะเก็บรายงานคืน คนอื่นไม่มีทางได้เห็น เขาก็ยิ่งไม่ต้องกังวล

...

มองดูรายงานสองฉบับหายไปต่อหน้า

ถังชิง อดถอนหายใจโล่งอกไม่ได้ ในที่สุดก็เสร็จ คิดว่าจะใช้เวลาสิบกว่านาที แต่ใช้เวลาเต็มๆ สองชั่วโมงกว่าเกือบสาม เขียนยาวเหยียดรวมกว่าหมื่นตัวอักษร เขียนจนมือเมื่อย

ถ้าระบบให้พิมพ์ได้ก็ดี

หรือแม้แต่ใช้ความคิดเขียน

ด้วยความเร็วของสมอง สิบกว่ายี่สิบนาทีหรือสั้นกว่านั้นก็เสร็จแล้ว

แต่ชัดเจนว่าระบบไม่ได้ให้บริการนี้ ให้แค่แม่แบบรายงานกับกระดาษ ใช้มือเขียนทีละตัว ถ้าไม่รู้สึกว่าสมองแจ่มใสขึ้น คงต้องใช้เวลาอีกชั่วโมงกว่าถึงจะเขียนเสร็จ

ทำภารกิจ 1 เสร็จ ถังชิง ได้ประสบการณ์เพิ่ม 5 คะแนน แม้จะไม่มีประโยชน์อะไร แต่ของเล็กน้อยสะสมกันก็มากได้

ถังชิง ดูข้อมูลของตัวเองอีกครั้ง:

ชื่อเจ้าของ: ถังชิง

ระดับ: 1

ประสบการณ์: 30/100

วงเงินกู้เดือนนี้: 500,000/500,000

วงเงินส่วนตัวเดือนนี้: 300,000/100,000

ทรัพย์สินที่ถอนได้: 10,000

จิตใจ: 51+15

ร่างกาย: 49+15

ค่าพลังต้นกำเนิด: 15

มองดูเงินที่เหลือแค่หมื่นหยวน

ถังชิง อดถอนใจไม่ได้ว่าเงินมาเร็วไปเร็วกว่า สองวันก็เกือบหมดแล้ว

ในใจยังรู้สึกเสียใจนิดหน่อย เขาที่ใช้วงเงินกู้ส่วนตัวเกินไปหนึ่งแสนแล้ว จะไม่ยอมเสียอีกหนึ่งแสนอีกเด็ดขาด คิดดูว่าหนึ่งแสนหายไปแบบนี้ ใจเขาแทบจะเลือดตก

ลืมไปเลยว่านี่ไม่ใช่ของให้

แต่เป็นเงินที่ต้องคืน

เฮ้อ... ไม่คิดแล้ว เวลาเลยสิบเอ็ดโมงแล้ว นอนดีกว่า พรุ่งนี้ยังมีงานอีกเยอะ

......

3 ตุลาคม แต่เช้าตรู่

ไม่รู้ว่าเพราะร่างกายแข็งแรงขึ้นหรือยังไง สองวันนี้นอนหลับสบายเป็นพิเศษ แถมเวลานอนยังลดลงด้วย

กินข้าวเช้าเสร็จ

รีบมาที่ร้าน

วันนี้มีงานไม่น้อย รับสมัครพนักงาน จัดวางโต๊ะเก้าอี้ จัดการหอพัก ซัพพลายเออร์ก็จะมาเจรจาวันนี้ โดยเฉพาะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และอุปกรณ์ทานอาหารแบบใช้ครั้งเดียว วันนี้ต้องตกลงให้หมด

หลี่เจี้ยนกั๋ว สั่งของเกือบหมดแล้วเมื่อวาน

วันนี้ไม่ได้วางแผนจะออกไปข้างนอกแล้ว

แม้ว่า ถังชิง จะเป็นเจ้าของคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่แค่ยืนดูทำตัวเป็นเจ้านายวางท่า ตอนที่ควรช่วยก็ต้องช่วย หลี่ข่าย  ก็เช่นกัน ถูกจับมาเป็นแรงงาน วุ่นวายขึ้นๆ ลงๆ

ทั้งเช้า

ด้วยความช่วยเหลือของพนักงานใหม่และพ่อค้าส่งของ ในที่สุดก็จัดวางโต๊ะเก้าอี้เรียบร้อย อุปกรณ์ครัวและเตียงที่หอพักจะมาส่งตอนบ่าย

จางจิ้ง ก็ลาออกแต่เช้ามาช่วย

ตอนบ่ายคนมาสมัครงานมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกอย่างเร่งรัดขึ้น แต่ปัญหารายละเอียดก็มีไม่น้อย เช่น แขวนรูปบนผนัง ของตกแต่ง แม้แต่โทรทัศน์และเครื่องเล่นดีวีดีในห้องวีไอพี

ถังชิง บอกปัญหาและไอเดียการโฆษณาที่คิดได้ให้ หลี่เจี้ยนกั๋ว ทั้งหมด

เพราะพรุ่งนี้เขาจะไม่มาแล้ว

ที่บ้านยังมีเรื่องต้องจัดการอีกเยอะ

ส่วนการอบรมพนักงานช่วงหลังและการทดลองเปิดร้าน เขาก็ไม่ได้วางแผนจะมา จะมาวันเปิดร้านอีกที ยังไงก็มี จางจิ้ง คอยดู มี หลี่เจี้ยนกั๋ว ที่คุ้นเคยคอยจัดการ คงไม่มีปัญหาอะไร

เขาก็สามารถขี้เกียจอย่างเปิดเผยได้

หลี่ข่าย  มองถังชิง อย่างน้อยใจ

ไม่ใช่เพราะพ่อให้เขาช่วยทำงาน แต่เพราะบอกให้เขาเอาอย่าง ถังชิง ทำการบ้านดีๆ ให้ทำที่ร้านโดยมีคนคอยดู

นี่เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแจ้ง

ขอให้โชคดีเถอะ! ถังชิง กระซิบข้างหู หลี่ข่าย  อย่างสะใจก่อนจากไป

(จบบท)