ตอนที่ 22 : การออกเดินทาง

"ท่านหวัง อาตมาต้องขึ้นไปบนเขาก่อน เพื่อแจ้งเรื่องนี้กับคนที่รับเข้ามาเมื่อไม่กี่วันก่อน เพราะต้องจากกันนาน มีบางเรื่องต้องสั่งการให้ชัดเจน" หนิงชวนพูดกับศาสตราจารย์หวังหลังส่งทุกคนกลับ หวังซงพยักหน้ายิ้มๆ เพราะไม่อยากรบกวนหนิงชวนในเรื่องนี้อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ ขณะที่เขากำลังจัดระเบียบเอกสารลัทธิเต๋าในสำนักงาน ผู้บังคับบัญชาได้มอบภารกิจเร่งด่วนให้เขา

ประเทศหนึ่งในตะวันออกกลางตกอยู่ในสงคราม และก่อนที่ความวุ่นวายจะปะทุขึ้น

รัฐบาลของพวกเขาขอให้ผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณคดีของจีนเข้าไปขุดค้นสุสานโบราณของพวกเขา

เนื่องจากเทคโนโลยีของพวกเขาเองไม่สามารถสำรวจสุสานเหล่านั้นได้

ดังนั้น ทีมนักโบราณคดีจากประเทศต้าหลงจึงได้เข้าไปในสุสานหนึ่ง

แต่หลังจากนั้น การสื่อสารก็ขาดหายไปอย่างกะทันหัน

ดูเหมือนจะมีคลื่นพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งขัดขวางสัญญาณทั้งหมด

ประกอบกับสถานการณ์สงครามที่ยืดเยื้อ ทำให้การส่งทีมกู้ภัยของประเทศต้าหลงเป็นไปอย่างยากลำบาก

พวกเขาจึงขอความช่วยเหลือจากศาสตราจารย์หวังผู้มากประสบการณ์

ศาสตราจารย์หวังเคยเผชิญความเป็นความตายในสุสานโบราณหลายครั้งและรอดชีวิตมาได้

เขารู้จักผู้เชี่ยวชาญด้านการขุดสุสานที่มีความสามารถพิเศษหลายคน

รัฐไม่ได้ดำเนินคดีกับพวกเขา แต่กลับรวมพวกเขาเข้าเป็นทีมทางการของศาสตราจารย์หวัง เพื่อสนับสนุนการวิจัยทางโบราณคดี

ด้วยประสบการณ์และความรู้อันมากมายของคนเหล่านี้ ทีมของศาสตราจารย์หวังจึงมีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้

อย่างไรก็ตาม จากรายงานในพื้นที่ คลื่นพลังงานนั้นดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับลัทธิเต๋าโบราณ

ศาสตราจารย์หวังจึงตัดสินใจเชิญหนิงชวนออกมาช่วย

หนิงชวนตั้งใจจะปฏิเสธ

เขาเองก็มีเรื่องให้ปวดหัวมากมายแล้ว จะมีแรงไปยุ่งเรื่องของคนอื่นได้อย่างไร?

การดำเนินงานประจำวันของวัดเต๋าและร้านน้ำชาต้องอาศัยเขาลงมือเอง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังต้องจ่ายเงินเดือนด้วย

อย่างไรก็ตาม ระบบปรากฏขึ้นอีกครั้ง

เมื่อเห็นตัวเลขนั้น หนิงชวนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่!

หากทำภารกิจนี้สำเร็จ เขาจะก้าวกระโดดในทันที!

ระดับพุ่งทะยาน!

ดังนั้น เขาจึงรับปากทันที

มีเงินไม่หาถือว่าโง่!

คะแนน 50,000 นี้ เขาต้องเล่านิทานเป็นเวลาสองสามเดือนถึงจะได้

และการ์ดทะลุกฎเกณฑ์นี้คืออะไร?

ฟังดูน่าทึ่งมาก

อ่านคำอธิบายอย่างละเอียด ไม่ธรรมดาจริงๆ!

ไม่นาน หนิงชวนมาถึงบนเขา

"ทุกคน หลังจากทำงานร่วมกันมาหลายวัน อาตมารู้สึกว่าทุกคนเป็นคนซื่อสัตย์ อาตมาต้องจากไปสักพัก ช่วงนี้ หลังจากซ่อมแซมร้านน้ำชาและวัดเต๋าเสร็จแล้ว พวกท่านก็สามารถไปได้อย่างอิสระ"

"ถ้าตอนอาตมากลับมา ยังมีใครอยู่ที่นี่ อาตมายินดีรับเป็นศิษย์ ให้เป็นคนของลัทธิเต๋าตั้งแต่นั้น หากท่านอยากไป อาตมาจะไม่ขัดขวาง"

"แต่ในช่วงที่อาตมาไม่อยู่ หากได้ยินว่ามีคนรังแกเสี่ยวเย่ว อาตมารับรองว่าจุดจบของเขาจะน่าเวทนามาก"

หนิงชวนพูดกับเจ้าหน้าที่จัดระเบียบเมืองอย่างจริงจัง

จากนั้น ท่ามกลางเสียงอำลา หนิงชวนลงจากเขา ขึ้นรถของหวังซง

บนรถ เขาเปิดระบบขึ้นมาดู

เห็นค่าประสบการณ์และคะแนนเกียรติยศที่หามาอย่างยากลำบาก เขายิ้มจนปิดปากไม่มิด

ระดับของเขาถึงระดับ 7 แล้ว (6000/6400)

แม้ว่าจะใช้คะแนนเกียรติยศไปสองพันในการซื้อวัสดุและเมล็ดพันธุ์

แต่ยอดรวมยังคงน่าประทับใจ

รวมทั้งหมด 13,200 คะแนนเกียรติยศ

นอกจากนี้ ยังมีกล่องของขวัญอัพเกรดระดับ 6 และกล่องของขวัญชัยชนะระดับ 7 ที่ยังไม่ได้เปิด

เขาไม่มีเวลาเปิดก่อนหน้านี้ เพราะช่วงหลายวันมานี้ยุ่งกับการซ่อมแซมวัดเต๋า

แต่ตอนนี้ เขามีเวลาว่าง

"ระบบ เปิดกล่องของขวัญอัพเกรดระดับ 6"

คุณสมบัติเสื้อคลุมเต๋าระดับ 3: สามารถต้านทานการโจมตีทั้งหมดในระดับฝึกลมปราณ เมื่อเผชิญกับความเสียหายในระดับสร้างรากฐาน จะก่อเกิดด่านป้องกันสามชั้นโดยอัตโนมัติ แต่ละชั้นป้องกันได้หนึ่งนาที ในช่วงเวลานั้นการโจมตีระดับสร้างรากฐานจะไม่มีผล แต่ไม่สามารถต้านทานพลังที่เหนือกว่าระดับสร้างรากฐาน

เอฟเฟกต์พิเศษ: เมื่อเติมพลังจริง สามารถเปลี่ยนสีเสื้อคลุมได้สามสี สถานะสีเขียวเพิ่มความเร็ว 50% สีแดงเพิ่มพลังโจมตี 50% สีน้ำเงินเพิ่มการป้องกัน 50%

หนิงชวนตื่นเต้นมาก

รีบให้ระบบช่วยสวมใส่ทันที

เสื้อคลุมเต๋าสีเขียวค่อยๆ ปกคลุมร่างของหนิงชวน

การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้หวังซงตกใจมาก

เห็นร่างของหนิงชวนเปล่งประกายแสง

เสื้อคลุมที่เดิมเป็นสีเทาขาวเปลี่ยนเป็นสีเขียวสดในพริบตา

บุคลิกของเขาก็ดูทรงพลังมากขึ้น

"นี่...นี่คืออะไร?"

หวังซงตกตะลึง

"แค่กลเล็กๆ น้อยๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ"

หนิงชวนส่ายหน้าอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า แต่ในใจกลับดีใจจนบาน

โอ้โห อวดได้เจ๋งจริงๆ!

"พระเจ้า! ลัทธิเต๋ามีความลึกซึ้งมากกว่าแค่ปรัชญาความคิด!"

หวังซงแสดงความตกตะลึงออกมาไม่หมด

เขาเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์มาตลอด คิดว่าศาสนาทั้งหมดมีไว้เพื่อเสริมสร้างอำนาจกษัตริย์ ไม่มีความหมายที่แท้จริง แต่หลังจากเห็นเวทมนตร์ของหนิงชวน ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง!

ไม่ใช่ทุกศาสนาที่รับใช้แนวคิดอำนาจกษัตริย์

ลัทธิเต๋ามีเสน่ห์เฉพาะตัว ถ้าทุกคนสามารถใช้เวทมนตร์เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ได้ การสวมใส่และถอดเสื้อผ้าก็ไม่ต้องใช้แรงอีกต่อไป

ทั้งประหยัดแรงและรวดเร็ว

"ปั๊บ"

หนิงชวนดีดนิ้วเบาๆ

จากช่องเก็บของในรถเบนท์ลีย์ยืดยาว แก้วก้านสูงสองใบและไวน์แดงหนึ่งขวดลอยออกมาทันที จุกขวดเปิดเอง ลอยในอากาศ รินไวน์ใส่แก้วทั้งสองจนเต็ม

จากนั้น จุกก็ปิดกลับเองและเก็บเข้าช่องเก็บของ

แก้วลอยมาตรงหน้าทั้งสองคน หนิงชวนยื่นมือรับ

สิ่งที่เขาใช้เมื่อกี้คือทักษะหยิบของจากระยะไกลในคัมภีร์ลับ

หวังซงงงไปหมดแล้ว

ตอนที่ไวน์แดงและแก้วลอยขึ้นมา เขาก็ตะลึงเหมือนไก่เห็นขวาน

เวทมนตร์ของหนิงชวนพลิกความเข้าใจของเขาโดยสิ้นเชิง

ทฤษฎีวัตถุนิยมและจิตนิยมในสมองของเขาพังทลายในพริบตา

เวทมนตร์สะดวกสบายขนาดนี้ ไม่แปลกเลยที่เทคโนโลยีของประเทศต้าหลงแทบจะหยุดนิ่งมาหลายพันปี

ลองคิดดู ปัจจุบันการประดิษฐ์ AI ก็เพื่อแทนที่คนในการทำงานเล็กๆ น้อยๆ

เช่น การขนของหรือชงกาแฟ

แต่ถ้าทุกคนรู้เวทมนตร์เต๋า แค่ชี้นิ้วเบาๆ ก็สามารถสั่งการให้ทำงานเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย

ไม่แปลกเลยที่หลายปีมานี้ เทคโนโลยีของประเทศต้าหลงยังคงอยู่ในยุคราชวงศ์ศักดินา

จนกระทั่งยุคใหม่ ผลกระทบจากภายนอกจึงทำให้พวกเขาเข้าใจโลกภายนอก

ชนชั้นสูงในราชวงศ์ศักดินาเรียนเวทมนตร์บางอย่างจากนักพรต

ดังนั้น พวกเขาไม่จำเป็นต้องพัฒนาเทคโนโลยี ก็สามารถจัดการกับเรื่องง่ายๆ ได้

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง อย่างนี้นี่เอง..."

หวังซงรับแก้วมา มองไวน์ในแก้ว พึมพำเบาๆ

หนิงชวนมีรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก แต่ในใจกลับเหมือนมหาสมุทรที่กำลังเฉลิมฉลอง

โอ้โฮ ฉันช่างเจ๋งจริงๆ!

ฉันหนิงชวนเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาที่สุดในโลกจริงๆ!

ขณะที่หนิงชวนภูมิใจในใจ ศาสตราจารย์หวังขมวดคิ้ว และคนขับรถกำลังคิดเงียบๆ ถึงเมนูอาหารเย็น

สามคนในรถคันเดียวกัน ต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างโลก

(จบตอนที่ 22)