บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 445 จิ้งจอกเก้าหางแสดงความขอบคุณ

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 445 จิ้งจอกเก้าหางแสดงความขอบคุณ

“เจ้าอสูร ของขวัญชิ้นนี้น่าพึงพอใจหรือไม่”

เสียงของหลี่ซูดังขึ้น

เจ้าอสูรจิ่วเว่ยสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาที่งดงามมองไปยังหลี่ซู เอ่ยอย่างจริงจังว่า “ของขวัญชิ้นนี้นับว่าล้ำค่ามาก ไม่คิดเลยว่าความสามารถในเสียงมรรคาของเจ้าเซียน จะสูงส่งเช่นนี้”

ถึงแม้ว่าในโลกเซียนอสูร จะมีเซียนอสูรมากมาย แม้แต่อริยะอสูรก็ยังคงมีอยู่

แต่เซียนอสูรเหล่านี้ ในการสร้างเสียงมรรคา เมื่อเทียบกับเซียนบุปผาแล้ว ก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่ามากนัก

สัตว์อสูรมากมายต่างก็บำเพ็ญด้วยสัญชาตญาณ การที่จะเติบโตขึ้นมาได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับวาสนาเซียนและสายเลือดที่แข็งแกร่ง บวกกับสัญชาตญาณของสัตว์อสูร จึงสามารถค้นพบโอกาสในการทะลวงระดับได้

ในเผ่าอสูร ก็ยังคงมีเผ่ามากมาย

เช่น เจ้าอสูรราชสีห์โลหิต คนผู้นี้เป็นถึงอริยะเทียมแล้ว แต่ให้เขาไปสร้างเสียงมรรคา เขาสร้างไม่ได้อย่างแน่นอน

โลกเซียนอสูรที่เข้าใกล้โลกเซียน ก็ยังคงหวังว่ายอดฝีมือในโลกเซียนจะสร้างวิชาบำเพ็ญให้พวกเขา

แต่ว่า สายเลือดของเผ่าอสูรโดยทั่วไปแล้วจะแข็งแกร่ง เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้ว จะมีข้อได้เปรียบแต่กำเนิด ข้อเสียก็คือสติปัญญาวิญญาณจะด้อยกว่าเล็กน้อย

ถึงแม้สติปัญญาวิญญาณจะด้อยกว่า แต่สัตว์อสูรหลายตัวกลับมีสัญชาตญาณแต่กำเนิดที่แข็งแกร่งอย่างมาก

ในสถานการณ์เช่นนี้ โลกเซียนจะไม่ทำตามความต้องการของโลกเซียนอสูรอย่างแน่นอน

แม้แต่วิชาบำเพ็ญก็ยังคงยากลำบาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเสียงมรรคา

แต่ว่า ตอนนี้หลี่ซูกลับสร้างเสียงมรรคาสี่บทให้กับเผ่าจิ้งจอกโดยตรง

ของขวัญชิ้นนี้ นับว่าล้ำค่ามาก

จิตใจของหลี่ซูเคลื่อนไหว แผ่นหยกสี่แผ่นก็บินไปยังเจ้าอสูรจิ่วเว่ย

“เจ้าอสูร นี่คือตารางมรรคา”

เจ้าอสูรจิ่วเว่ยรับแผ่นหยกสี่แผ่นมา จิตตระหนักรู้เซียนเข้าไปข้างใน หลังจากที่ได้สัมผัสแล้ว นางก็ลุกขึ้นยืน โค้งคำนับหลี่ซู

“ท่านผู้มีพระคุณมีบุญคุณอย่างมากต่อเผ่าจิ้งจอก โปรดรับการคารวะจากจิ่วเว่ย!”

ขณะที่กำลังพูด สีหน้าของนางก็ดูจริงจังมากขึ้น

คำเรียกขานหลี่ซู ก็เปลี่ยนจาก “เจ้าเซียน” เป็น “ท่านผู้มีพระคุณ”

การเปลี่ยนแปลงของคำเรียกขาน แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงท่าทีของนางที่มีต่อหลี่ซู

ในโลกเซียน มีเจ้าเซียนถึงสิบคน

คนที่สามารถทำให้นางเรียกว่า “ท่านผู้มีพระคุณ” มีไม่กี่คน

“เจ้าอสูรไม่ต้องเกรงใจ หากจอมอสูรต้องการ หลี่โหมวสามารถสร้างเสียงมรรคาที่เหลือให้ แต่ต้องให้เจ้าร่วมมือด้วย”

หลี่ซูกล่าว

พอได้ยินคำพูดของหลี่ซู เจ้าอสูรจิ่วเว่ยก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เผ่าจิ้งจอกในโลกเซียนอสูรก็เป็นเผ่าใหญ่ การที่สามารถมีกึ่งอริยะได้ ในโลกเซียนอสูรคงจะไม่ธรรมดา

แต่อำนาจในการพูดของเผ่าจิ้งจอกในโลกเซียนอสูร กลับไม่ได้มากมายนัก

ทั้งเผ่าจิ้งจอก นอกจากนางที่เป็นกึ่งอริยะแล้ว ก็ไม่มีอริยะเทียม แม้แต่เซียนอสูรระดับต้าหลัว ไท่อี่ ก็ยังคงมีไม่กี่คน

หากสามารถได้รับความช่วยเหลือจากหลี่ซูได้ เผ่าจิ้งจอกจะต้องเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก

นี่จะไม่ทำให้เจ้าอสูรจิ่วเว่ยตื่นเต้นได้อย่างไร

“ท่านผู้มีพระคุณมีบุญคุณอย่างมาก ไม่ว่าท่านผู้มีพระคุณจะต้องการอะไร จิ่วเว่ยจะร่วมมืออย่างเต็มที่”

เจ้าอสูรจิ่วเว่ยกล่าวอย่างจริงใจ

“เอาแบบนี้ ข้ามาที่โลกเซียนอสูรก็ไม่สะดวก อีกร้อยปีให้หลัง พวกเราพบกันที่ฟ้านอกสวรรค์”

หลี่ซูมอบตำแหน่งที่ตั้งให้กับเจ้าอสูรจิ่วเว่ย

สถานที่ที่ต้องให้นางร่วมมือ ความจริงแล้วไม่ได้มากมายนัก

ส่วนใหญ่ก็คือหลี่ซูต้องดูวิธีการของนาง แม้แต่ต้องลงมือต่อสู้กับนาง หลังจากที่ได้รู้จักความสามารถและวิธีการของเผ่าจิ้งจอกมากขึ้น จึงจะสามารถสร้างเสียงมรรคาให้พวกนางได้ดียิ่งขึ้น

ก็ต้องดูว่าเจ้าอสูรจิ่วเว่ยกล้าไปหรือไม่

หลังจากที่เจ้าอสูรจิ่วเว่ยรับตำแหน่งที่ตั้งมา บนใบหน้ากลับไม่มีความลังเล “อีกร้อยปีให้หลัง จิ่วเว่ยจะไปที่นั่น”

“ดี อีกร้อยปีให้หลัง พวกเราพบกัน”

จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูสลายหายไป

เวลาร้อยปี ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในฟ้านอกสวรรค์ ในสถานที่ที่นัดหมายกันไว้ หลี่ซูได้ปรากฏตัวขึ้นที่นั่นแล้ว

เขาไม่ได้ซ่อนตัว แต่กลับยืนอยู่ที่นั่น มือประสานไว้ด้านหลัง

เวลานี้ ไกลออกไป เงาร่างหนึ่งเดินทางมาอย่างเงียบ ๆ

นางเหมือนกับว่ามีอยู่จริง เหมือนกับว่าไม่มีอยู่จริง

เหมือนกับภาพลวงตา เหมือนกับความจริง

สายตาของหลี่ซูมองไป ก็เห็นเจ้าอสูรจิ่วเว่ยปรากฏตัวขึ้นที่นั่น

นางในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะยังคงงดงามราวกับนางฟ้า แต่ท่าทางกลับดูจริงจังมาก

นางมาถึงด้านหน้าของหลี่ซู โค้งคำนับ “ท่านผู้มีพระคุณ”

หลี่ซูพยักหน้าเล็กน้อย

“จิ่วเว่ย มรรคของเจ้า เกี่ยวข้องกับความจริงกับความลวงตา ภาพลวงตากับความจริงกระมัง”

หลี่ซูเอ่ยขึ้น

เจ้าอสูรจิ่วเว่ยกล่าวว่า “ถูกต้อง ท่านผู้มีพระคุณ คนทั่วไปต่างก็พูดว่าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ชอบใช้ภาพลวงตา แต่ความเจ้าเล่ห์นั้นเป็นสิ่งที่มีมาแต่กำเนิด ภาพลวงตาหลังจากที่ไปถึงขั้นสูงสุดแล้ว ก็มิใช่วิถีน้อย”

หลี่ซูกล่าวว่า “เจ้าลองใช้ภาพลวงตากับข้า”

“ท่านผู้มีพระคุณโปรดระวัง จิ่วเว่ยจะร่ายเวทแล้ว”

“…”

ในฟ้านอกสวรรค์ หลี่ซูกับเจ้าอสูรจิ่วเว่ย ครั้งนี้ได้อยู่ที่นี่ด้วยกันหลายร้อยปี

หลายร้อยปีมานี้ หลี่ซูส่วนใหญ่จะถกมรรคเกี่ยวกับวิธีการและปัญหาของภาพลวงตากับนาง

มรรคแห่งภาพลวงตา มิใช่เล็กน้อยจริง ๆ

ในรูปแบบบางอย่าง จะมีความคล้ายคลึงกันกับบันทึกมหาฝัน

ส่วนที่แตกต่างก็คือ บันทึกมหาฝันที่เกี่ยวกับ “ความฝัน” มิใช่ความลวงตาโดยสมบูรณ์ ส่วนที่เป็นความจริงกลับมีมากกว่า

วันหนึ่งคิดถึงอะไร คืนนั้นก็จะฝันถึงสิ่งนั้น

ส่วน “ภาพลวงตา” ส่วนใหญ่จะเป็นของปลอม เป็นความลวงตา

อาศัยเจ้าอสูรจิ่วเว่ย หลี่ซูจึงได้รู้จักมรรคแห่งภาพลวงตามากขึ้น

พร้อมกันนั้น ก็ยังคงสามารถทำให้บันทึกมหาฝันก้าวหน้าไปอีกขั้น

“จอมอสูรโปรดกลับไป รอให้หลี่โหมวสร้างเสียงมรรคาที่เหลือเสร็จสิ้น จึงจะพบกับเจ้าอสูรอีกครั้ง”

หลี่ซูกล่าว

“ทราบแล้ว ท่านผู้มีพระคุณ”

ถึงแม้จิ่วเว่ยจะเป็นจิ้งจอก หลายร้อยปีที่ผ่านมา นางกลับเคารพหลี่ซูเป็นอย่างยิ่ง

ทั้งสองจึงได้จากกัน

ครั้งนี้ หลี่ซูใช้เวลาเพียงสี่ร้อยกว่าปี ก็ได้สร้างเสียงมรรคาบทที่ห้าให้กับเผ่าจิ้งจอกได้สำเร็จ

“เสียงที่ห้าแห่งชิงชิว”

หลี่ซูนำเสียงมรรคานี้ มาถึงภูเขาจิ้งจอกมรกต มอบให้กับเจ้าอสูรจิ่วเว่ย

หลังจากที่ได้ถกมรรคกับอีกฝ่ายเป็นเวลานาน หลายร้อยปีต่อมา หลี่ซูก็ได้สร้างเสียงที่หกแห่งชิงชิวขึ้นมาอีกครั้ง

ด้วยพลังและตบะของเขาในตอนนี้ การสร้างเสียงมรรคานับว่ารวดเร็วมาก

เพียงแต่ว่า การสร้างเสียงมรรคาให้กับเซียนอสูร จะมีความแตกต่างอยู่บ้าง

ยิ่งกว่านั้น หลี่ซูมิใช่ว่าจะทำเพียงเรื่องนี้

หลังจากที่เสียงที่หกแห่งชิงชิวถูกสร้างขึ้นมา เซียนหญิงจื่อเว่ยก็ได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ นางตื่นขึ้นมาหลายชั่วโมง

หลังจากที่ได้ใช้เวลากับหลี่ซูอย่างมีความสุขหลายชั่วโมงแล้ว เซียนหญิงจื่อเว่ยก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย

“ท่านพี่ ครั้งหน้า ข้าคงจะสามารถอยู่เป็นเพื่อนท่านได้หลายวันแล้ว”

นางกล่าว

สถานการณ์ของนาง กำลังดีขึ้นเรื่อย ๆ

หลังจากที่เซียนหญิงจื่อเว่ยกลับไปอยู่ในสภาวะเหม่อลอยอีกครั้ง หลี่ซูก็ยังคงสร้างเสียงมรรคาให้กับเผ่าจิ้งจอกต่อไป

“ภาพลวงตา”

ในกระบวนการสร้างเสียงมรรคา หลี่ซูก็ยิ่งรู้จักมรรคที่จิ่วเว่ยเลือกมากขึ้น

เขายังได้สร้าง “ภาพลวงตา” ที่เป็นของตนเองขึ้นมา

ภาพลวงตากับจิตสำนึกวิญญาณมีความคล้ายคลึงกัน แต่ก็ยังคงมีความแตกต่างกันอย่างมาก ก็ยังคงมีความมหัศจรรย์มากมาย

อีกหลายพันปีต่อมา ในที่สุดเสียงมรรคาแห่งชิงชิวก็ถูกหลี่ซูสร้างถึงเสียงที่แปด

จากนั้น ก็คือเสียงที่เก้า

ตอนที่เสียงที่แปดถูกสร้างขึ้นมา จิ่วเว่ยก็รู้สึกขอบคุณอย่างมากแล้ว

พอเสียงที่เก้าถูกสร้างขึ้นมา สายตาที่จิ่วเว่ยมองหลี่ซู ก็เปลี่ยนไป

“ท่านผู้มีพระคุณมีบุญคุณอย่างมาก จิ่วเว่ยไม่มีอะไรตอบแทน จิ่วเว่ยมีวิชาลับสายเลือดหนึ่งบท ยินดีมอบให้กับท่านผู้มีพระคุณ”

จิ่วเว่ยกล่าว

วิชาลับหรือ

หลี่ซูมองไปที่นาง

“วิชาลับนี้มีเพียงเผ่าจิ้งจอกเท่านั้นที่มี หากท่านผู้มีพระคุณเชื่อใจจิ่วเว่ย โปรดให้จิตวิญญาณของท่านผู้มีพระคุณรวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิ่วเว่ย”

นางกล่าว

จิตวิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียว!

สิ่งนี้มีความคล้ายคลึงกันกับการหลอมรวมจิตวิญญาณ

หากชายหญิงจิตวิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียว หากก้าวหน้าไปอีกขั้น… ก็คือการหลอมรวมจิตวิญญาณแล้ว

จิ่วเว่ยเป็นผู้หญิง แน่นอนว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

หลี่ซูตกลง

ดังนั้น ในฟ้านอกสวรรค์ หลังจากที่จิตวิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียวหลายครั้ง หลี่ซูก็ได้รู้จักผลของวิชาลับนี้

วิชาลับนี้พิเศษมาก สามารถใช้ในการเปลี่ยนความจริงกับความลวงตาได้

กล่าวคือ หลังจากที่จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูไปยังสถานที่แห่งหนึ่งแล้ว หากเขาต้องการ ก็สามารถเปลี่ยนตนเองไปยังที่นั่นได้ในทันที

ความจริงกับความลวงตา สามารถเปลี่ยนแปลงได้

เพียงแต่ว่า การเปลี่ยนแปลงแบบนี้จะมีข้อจำกัดและเวลาพัก

แต่ วิชาลับนี้ก็ยังคงเป็นอาวุธลับ

หากหลี่ซูเรียนรู้จนเชี่ยวชาญ ถึงแม้จะยังคงค้นหาโลกวิญญาณเทพไม่พบ เขาก็ยังคงสามารถลองดูว่า สามารถไปที่นั่นก่อนได้หรือไม่ ให้จักรพรรดิโบราณให้กำเนิดบุตรให้เขาสิบคนก่อน