บทที่ 21 : โจรสลัดผู้สิ้นหวัง
นัวร์เร่งฝีเท้ามือฟาดดาบออกไปอย่างดุดัน ส่งคลื่นพลังดาบอันร้ายกาจออกไปทำให้ศัตรูของเขาล้มตายหรือไม่ก็บาดเจ็บสาหัส
โจรสลัดไม่อาจต้านทานความบ้าคลั่งที่เพิ่มขึ้นของนัวร์ได้อีกต่อไป ยอร์กที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนมองดูด้วยความหวาดกลัวขณะที่เขาก้าวถอยหลังอย่างช้าๆชัดเจนว่าเขากำลังคิดจะทิ้งพรรคพวกแล้วหนีไป
นัวร์ขมวดคิ้วก่อนจะแทงดาบไปข้างหน้า ฟันเหล่าโจรสลัดที่ขวางทางเขาออกเป็นทาง ก่อนจะสะบัดดาบเข้าหายอร์ก
ยอร์กที่ตกตะลึงสามารถดึงดาบเล่มงามของเขาออกมาได้ทันเวลาเพื่อปัดป้องการโจมตีนั้น
แรงมหาศาลส่งผ่านมาทางคมดาบทำให้มือของยอร์กสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดและแทบทำให้เขาทำดาบหลุดมือ
นัวร์ฉวยโอกาสเตะยอร์กเต็มแรง ส่งเขาปลิวไปก่อนจะฉกดาบเล่มงาม "เพียวฮาร์ท" ออกมาจากมือของเขาอย่างรวดเร็ว
นัวร์จ้องมองสมบัติชิ้นใหม่ในมือ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นก่อนจะยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ
การเดินทางครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ เขาได้ทั้งเงินและดาบเล่มงาม!
เพียวฮาร์ท เป็นดาบยาวแม้ว่านัวร์จะมีความสูงและความยาวของแขนแต่ก็ยังรู้สึกว่าดาบเล่มนี้ไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไหร่ แต่ด้วยการเติบโตอย่างรวดเร็วของเขาอีกไม่นานเขาก็จะใช้มันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ดาบเล่มนี้มีใบมีดสีขาวราวกับหิมะและมีลวดลายสี เขียวสลักอยู่ด้วย ดาบเล่มนี้หนักและเข้ากับสไตล์ของ นัวร์ได้อย่างลงตัว
ดาบอันยอดเยี่ยมและตอนนี้มันก็เป็นของฉันแล้ว!” นัวร์กล่าวอย่างพึงพอใจ
ยอร์กไอเป็นเลือดและดูสิ้นหวัง เขาไม่สนใจว่าเด็กชายจะหยิบดาบของเขาไป จากการปะทะกันสั้นๆของพวกเขา เขาสามารถบอกได้ว่าความเเข็งเเกร่งของพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
ยอร์กซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องความรอบคอบของเขา ตัดสินใจหลบหนี เขาสามารถเริ่มใหม่ได้เสมอ
แต่นัวร์อยู่ที่นี่เพื่อเอาหัวของยอร์กและจะไม่ยอม ปล่อยให้เขาหนีไปได้
“กำลังพยายามหนีเหรอ?”
"มาทดสอบดาบเล่มใหม่นี้กันเถอะ!”
นัวร์ยิ้มเก็บดาบเล่มเก่าเข้าฝักแล้วจับเพียวฮาร์ตด้วยมือทั้งสองข้าง เล็งไปที่หลังของยอร์กที่กำลังถอยหนี
นัวร์พุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกศร ไล่ตามยอร์กทันอย่างรวดเร็วและฟันไปที่หลังเขาด้วยเพียวฮาร์ต
แสงสีเขียววาบผสมกับเลือดทำให้หลังของยอร์กแตกออกและมีเลือดพุ่งออกมา
ยอร์กตกลงไปในแอ่งเลือดพร้อมกับกรีดร้องอย่างน่ากลัวและกลายเป็นศพที่ไร้ชีวิตในเวลาไม่นาน
“กัปตันของเราตายแล้วเหรอ?!”
“เป็นไปได้ยังไง? ยอร์คทำได้ยังไง...”
“เด็กคนนี้เป็นปีศาจ! ปีศาจ!”
เสาหลักทางจิตใจของลูกเรือโจรสลัดคือกัปตัน เมื่อโจรสลัดเห็นว่านัวร์สามารถฝ่าแนวป้องกันและฆ่าหัวหน้าของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย พวกเขาก็เกิดอาการตื่นตระหนก
เสียงกรีดร้องอันหวาดกลัวของพวกเขาทำให้เกิดความกลัวในหมู่โจรสลัดและหลายคนก็หนีไปโดยไม่ได้เก็บร่างของกัปตันของพวกเขากลับมาด้วยซ้ำ
นัวร์มองร่างของยอร์กด้วยความเห็นอกเห็นใจและพูด “ดูเหมือนว่านายไม่ได้มีความสำคัญต่อลูกเรือของนายมากนัก ไม่มีใครอยู่กับนายเลยด้วยซ้ำ”
หากยอร์กได้ยินเขา เขาคงสาปแช่งนัวร์ด้วยน้ำตาแห่งความโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย
ในขณะเดียวกัน โจรสลัดที่หลบหนีก็ลืมผู้นำของตัวเองไปเเล้ว โจรสลัดคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างกะทันหัน "มี สมบัติมากมายอยู่ในคลังสมบัติของยอร์ก ในเมื่อเขา ตายแล้ว ทำไมเราไม่แบ่งกันล่ะ"
เมื่อคิดถึงความมั่งคั่งที่ยอร์กสะสมไว้ ดวงตาของพวกโจรสลัดก็แดงด้วยความโลภและพวกเขาก็ตกลงด้วยความยินดีและมุ่งหน้าไปที่คลังสมบัติพร้อมกัน
แต่เมื่อไปถึงห้องเก็บสมบัติก็ตกตะลึง
ทำไมมันถึงว่างเปล่าไม่เหลือเหรียญสักเหรียญเดียว!
แม้แต่หนูยังทิ้งอะไรบางอย่างไว้บ้าง !
ขณะที่พวกเขายืนตกตะลึงอยู่ ก็มีโจรสลัดวิ่งเข้ามาและตะโกนว่า "มีเรืออยู่ที่ฝั่ง! ไอ้สารเลวบนเรือลำนั้นเอาสมบัติของพวกเราไปหมดแล้ว!"
“อะไรนะ!” พวกโจรสลัดโกรธจัดดึงอาวุธออกแล้วรีบวิ่งไปที่ชายฝั่ง
เด็กปีศาจคนนั้นอาจจะแข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวก เขา แต่พวกเขาก็ยังสามารถจัดการกับพวกโจรพวกนั้นได้!
บนเรือ นามิสั่งคาเอเดะและนาโอมิอย่างมีความสุขให้จัดระเบียบสมบัติที่ถูกขโมย
ด้วยการใช้ "ความรู้สึกสมบัติ" ที่เป็นเอกลักษณ์ของ เธอ นามิจึงพบที่ซ่อนของยอร์กได้อย่างรวดเร็วและจัดการมันให้เรียบร้อย
ถ้าคาเอเดะกับนาโอมิไม่ลากเธอออกไป เธอคงรื้อและแพ็คประตูทองไปแล้ว
ดวงตาของนามิเป็นประกายด้วยความสุขเมื่อเห็นเรือ ที่บรรทุกสมบัติ
เธอชอบเงินและของที่เป็นมันวาวมากที่สุด!
“ไอ้โจรชั่ว! เอาสมบัติของเราคืนมา”
"ไอ้ขี้ขลาด! ลงมาสู้ซะ!"
"คืนมันมา!"
นามิน้ำลายไหลด้วยความดีใจและฟื้นจากอาการมึนงงเมื่อได้ยินเสียงตะโกนด่าทอเเวบเข้ามา
“ไม่ดีแน่ พวกโจรสลัดกำลังมา! เผ่นกันเถอะ!”
ใบหน้าของนามิเปลี่ยนเป็นซีดขณะที่เธอสั่งให้คาเอเดะออกเดินทางอย่างรวดเร็ว
คาเอเดะลังเล “แต่ท่านอาจารย์ยังไม่กลับมา!”
“อ่า...” นามิเป็นกังวลแต่เธอก็เห็นนัวร์อยู่บนชายฝั่ง ทันทีและตะโกนด้วยความตื่นเต้น “พี่ชาย รีบไปเถอะ! พวกเราเอาสมบัติของพวกมันไปหมดแล้ว!”
นัวร์ยืนอยู่บนชายฝั่งโดยมีหัวของยอร์กหุ้มด้วยผ้าสีดำเเละแสดงความเห็นอกเห็นใจพวกโจรสลัด
วันเดียวก็สูญเสียทั้งกัปตันและสมบัติ.....
น่าสงสารจัง...
แต่ทำไมบนเรือของเขาถึงมีเงินมากมายขนาดนี้?
นัวร์ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจากเสียงกรีดร้องของนามิและบ่นพึมพำว่า "เด็กผู้หญิงคนนั้นชอบสร้างปัญหา เสมอ!"
นัวร์กระโดดขึ้นเรืออย่างสง่างาม นามิพูดอย่างตื่นเต้น "ดูสิพี่ชาย เรามีเงินมากมาย!"
นัวร์อยากจะดุเธอแต่เขาไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เมื่อเห็นใบหน้าที่เปล่งประกายและตื่นเต้นของเธอ
“ยอร์กได้รับการการจัดการเเล้วและเรามีเงิน ลืมพวกตัวเล็กๆเเล้วไปกันเถอะ!” นัวร์สั่ง
คาเอเดะและนาโอมิตอบอย่างตื่นเต้น "ค่ะอาจารย์!"
พวกโจรสลัดเห็นฆาตกรที่ฆ่ากัปตันและพวกโจรอยู่ ด้วยกันก็รู้สึกเสียใจมาก
พวกโจรพวกนี้เป็นใคร?
เมื่อเห็นโจรสลัดที่สิ้นหวัง นัวร์ก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากขึ้น
แต่เมื่อเขาเห็นนามิเฉลิมฉลองกับคาเอเดะและนาโอมิเขาก็คิดขึ้นมา
เรื่องราวของอารองเปลี่ยนไปแล้วแต่นามิก็ยังคงชอบเบรีเสมอเเละขโมยมันมา
หรือจะเป็นนิสัยของนามิกันนะ?
