บทที่ 2 : เจียงหลิงซู่

เหล่าคนใหม่ด้านล่าง มองคังฟู่ลู่ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

ทั้งชื่นชม อิจฉา หรือรู้สึกขบขัน

คังฟู่ลู่พูดต่อว่า "ข้อมูลของห้ายอดเขาในสำนักเสินกวง ได้ส่งให้พวกเจ้าทุกคนแล้ว

ตอนนี้ ผู้ที่ได้ผลการทดสอบระดับอี๋และปิ้ง เริ่มเลือกยอดเขาที่จะเข้าได้"

ผลการทดสอบแบ่งเป็นสามระดับคือ เจี๋ย อี๋ และปิ้ง

เจี๋ยคือระดับดีที่สุด อี๋รองลงมา ปิ้งแย่ที่สุด

ดังนั้นคนที่ได้อี๋และปิ้งจึงได้เลือกยอดเขาที่จะเข้าก่อน

ผู้ที่ได้อี๋ จะเป็นศิษย์ทั่วไป ส่วนผู้ที่ได้ปิ้ง จะเป็นศิษย์รับใช้

ส่วนผู้ที่ได้เจี๋ย จึงจะมีคุณสมบัติเป็นศิษย์แท้!

สำหรับคนที่ได้เจี๋ย แต่ละคนล้วนถือว่าเป็นอัจฉริยะ ต้องได้รับการบ่มเพาะเป็นพิเศษ

จุดประสงค์หลักที่พวกเขาศิษย์พี่ใหญ่ของแต่ละยอดเขามาที่นี่ ก็เพื่อพูดคุยกับศิษย์ใหม่ที่ได้เจี๋ยเหล่านั้น เชิญชวนให้เข้าร่วมยอดเขาของตน

"คังฟู่ลู่พี่ใหญ่เท่จัง เข้ายอดเขาห้าแสง ไม่ขาดทุนแน่นอน!"

"ข้าจะเลือกเข้ายอดเขาหมื่นกฎ ในเส้นทางการบำเพ็ญ วิชาเวทย์ต่างหากที่สำคัญที่สุด!"

"ความฝันของข้าคือเป็นหมอ มีเพียงหมอเท่านั้นที่จะช่วยเหลือต้าซางได้ ข้าจะเข้ายอดเขาเภสัชเทพ!"

"ยอดเขาสู้รบเหมาะกับข้า!"

"น่าเสียดาย ยอดเขาเจ็ดสีไม่รับศิษย์ทั่วไปและศิษย์รับใช้ ไม่อย่างนั้นข้าต้องเลือกยอดเขาเจ็ดสีแน่ ได้ยินว่าบนนั้นมีศิษย์พี่แค่คนเดียว

หากข้าได้เข้าร่วม ก็จะเป็นศิษย์คนที่สอง ทรัพยากรต้องอุดมสมบูรณ์แน่"

ไม่นานนัก ผู้ที่ได้ผลการทดสอบอี๋และปิ้งเหล่านี้ ต่างก็เลือกยอดเขาที่จะเข้าเสร็จสิ้น

ในนั้น ยอดเขาห้าแสงมีคนเข้าร่วมมากที่สุด ยกเว้นยอดเขาเจ็ดสี ยอดเขาเภสัชเทพมีคนน้อยที่สุด เพราะไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเป็นหมอได้ หากเสียเวลาไปหลายสิบปีแล้วไม่มีผลงานอะไร ก็อาจถูกขับไล่ออก ยังไม่ดีเท่าตั้งหน้าตั้งตาฝึกบำเพ็ญ

ทุกคนต่างเลือกยอดเขาที่จะเข้าร่วม เหลือเพียงเจ็ดคนสุดท้ายที่ได้ผลการประเมินระดับเจี๋ย สี่ชายสามหญิง

"น้องๆ ทั้งหลาย เจ็ดคนนี้จะให้เลือกอย่างไร?" คังฟู่ลู่เอ่ยปาก สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ชายชุดดำคนหนึ่ง นั่นคือคนที่เขาถูกใจที่สุด

คนอื่นๆ นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ จึงไม่มีใครพูดอะไร

ในตอนนี้ จูเก๋อเมี่ยวศิษย์พี่ใหญ่ของยอดเขาเภสัชเทพพูดขึ้นมาทันทีว่า "ก่อนมา อาจารย์สั่งไว้ ครั้งนี้ให้ยอดเขาเจ็ดสีเลือกก่อน"

คังฟู่ลู่ได้ยินดังนั้น ถอนหายใจเล็กน้อย

แต่เดิม เขาตั้งใจจะปิดบังข้อมูลนี้ไว้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องเปิดเผย

เขากลัวว่าฉีหยวนจะเลือกคนที่เขาถูกใจไป

เพราะยอดเขาเจ็ดสีมีศิษย์เพียงคนเดียว จึงดึงดูดคนอื่นมากเกินไป

การไปยอดเขาอื่น ต้องแข่งขันกับศิษย์มากมาย แต่การไปยอดเขาเจ็ดสี มีคู่แข่งเพียงคนเดียว

และคู่แข่งคนเดียวนี้ ดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

เจ็ดศิษย์ใหม่ที่อยู่ตรงนั้น มองฉีหยวนด้วยสายตาที่ร้อนแรงไม่มากก็น้อย

บนใบหน้าราวกับเขียนคำว่า "เลือกข้า" สองตัว

"ฉีหยวนน้องรัก เชิญเลือกคนเถอะ" คังฟู่ลู่เอ่ยปาก

เขาไม่ได้บอกข้อมูลของเจ็ดคนนี้กับฉีหยวน ไม่อย่างนั้น หากคนที่มีพรสวรรค์สูงถูกเลือกไป ยอดเขาห้าแสงของเขาจะขาดทุนใหญ่

ฉีหยวนมองไปยังเจ็ดคนที่อยู่ตรงนั้น สีหน้าของเขาสงบนิ่ง

เมื่ออาจารย์ให้เขามาเลือกศิษย์คนหนึ่ง เพื่อเพิ่มความคึกคักให้ยอดเขาเจ็ดสี

เขาต้องเลือกคนที่เหมาะสมแน่นอน

เขามองไปยังเจ็ดคน ข้อมูลบางอย่างก็ปรากฏในดวงตาของเขา

คนแรกที่เขามองไป คือชายชุดดำคนนั้น ซึ่งก็คืออัจฉริยะที่คังฟู่ลู่ให้ความสนใจมากที่สุด

เห็นดังนี้ คังฟู่ลู่รู้สึกใจเต้นแรง

ชายชุดดำคนนั้น มีรากฐานแสงอันหายาก

รากฐานชนิดนี้ เหมาะกับยอดเขาห้าแสงที่สุด หากฝึกวิชาห้าแสงศักดิ์สิทธิ์ อาจจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่

ฉีหยวนมองชายชุดดำ ข้อมูลหนึ่งส่งเข้ามาในสมองของเขา

[นี่คือชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง แต่การเข้าร่วมสำนักเสินกวงของเขา ดูเหมือนจะมีจุดประสงค์ที่บอกไม่ได้]

บอกไม่ได้?

ฉีหยวนตัดเขาทิ้งไปทันที

ส่วนข้อมูลเหล่านี้ จะบอกคนอื่นในสำนักเสินกวงไหม?

ไม่บอกหรอก!

เพราะเมื่อสามเดือนก่อน เขาเคยเปิดโปง ว่าเจ้าสำนักของสำนักเสินกวงเป็นสายลับของสำนักมอหยวนเหมิน แค่ถูกกักบริเวณไม่กี่วันเท่านั้น

แน่นอน นี่มีความเกี่ยวข้องอย่างมากกับการที่เขามีอาจารย์ที่เก่งกาจ

ในสายตาของฉีหยวน สำนักเสินกวงมีปัญหาไปหมด

โลกใบนี้ ก็มีปัญหาไปหมด

เมื่อทุกที่ล้วนมีปัญหา ก็ถือว่าไม่มีปัญหาอะไรมาก

ตามใจฟ้า

ฉีหยวนมองไปยังหญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อน ที่ดูไร้เดียงสา

หญิงสาวมองฉีหยวน กะพริบตา ในนั้นราวกับแฝงความเย้ายวนไว้

[นี่คือหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง แต่ร่างกายของเหล่อมีความพิเศษ ถูกเฮยจีเหล่าเยาจับตามอง มองว่าเป็นเตาหลอม อาจจะนำความยุ่งยากมาสู่สำนักเสินกวง]

คัดออก

ฉีหยวนมองไปยังคนที่เหลือ

[นี่คือชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง เขามีประสบการณ์การฝึกบำเพ็ญสองปีครึ่ง แต่ตอนนี้กลับไม่มีวรยุทธ์ใดๆ ในส่วนลึกของจิตสำนึกของเขา มีวิญญาณที่แตกสลายหลับใหลอยู่ ก่อนมาสำนักเสินกวง เขาเคยบอกเลิกหมั้นกับคู่หมั้น]

คนที่มีแม่แบบของตัวเอก?

ต้องหลีกเลี่ยง!

ในภาพยนตร์และละครที่ฉีหยวนเคยดูก่อนข้ามมิติ ต้องอยู่ห่างๆ ตัวเอก

โดยทั่วไป ตัวประกอบที่ดีต่อตัวเอก ตัวประกอบคนนั้นก็จะถูกฆ่าในไม่ช้า

คนแบบนี้ ไม่ควรคบเป็นเพื่อน

เขามองไปยังคนที่เหลือ

ผู้ชายสามขา?

คัดออก!

จิตใจหญิงในร่างชาย?

ภพชังหลานยังไม่มีการอัปเดตเวอร์ชันใหม่ คัดออก!

โรคจิต?

อันตรายเกินไป คัดออก!

ฉีหยวนคัดสามคนที่เหลือออกไป

เขามองไปยังหญิงสาวคนสุดท้าย

[นี่คือหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง เธอมีความลึกลับบางอย่าง ดูเหมือนจะมีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าสำนักยอดเขาเจ็ดสี]

สายตาของฉีหยวนดูแปลกประหลาด

คู่แข่ง?

ต้องคัดออก!

เจียงหลิงซู่หญิงสาวมองฉีหยวน ก้มหน้า สายตาระมัดระวัง

เมื่อเห็นว่าฉีหยวนดูเหมือนจะปฏิเสธ สายตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น โค้งคำนับฉีหยวนอย่างลึก "ฉีหยวนพี่ใหญ่ โปรดให้โอกาสข้าเข้าร่วมยอดเขาเจ็ดสีด้วยเถิด!"

เจียงหลิงซู่ไม่ใช่คนประเทศต้าซาง แต่มาจากดินแดนทางตะวันออกอันไกลโพ้น

เธอมีชาติกำเนิดสูงส่ง ฐานะสูงศักดิ์

สำนักเช่นสำนักเสินกวงนี้ เธอคนเดิมคงไม่สนใจเท่าไหร่

แต่เมื่อเดือนก่อน สายเลือดของเธอตื่นขึ้น ได้รับโอกาสครอบครองสมบัติล้ำค่าของตระกูลคือกระจกเฉียนคุนหนึ่งครั้ง

ในกระจกเฉียนคุน เธอได้เห็นภาพวูบหนึ่ง เป็นภาพเหตุการณ์ราวกับวันสิ้นโลก

ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยการฆ่าฟัน ผู้ฝึกบำเพ็ญนับไม่ถ้วนล้มตาย

บิดาของเธอสิ้นใจในสนามรบ มารดาเลือดสาดกระเซ็นในวัง

แผ่นดินใหญ่แตกสลาย ทะเลพลิกคว่ำ

มีเพียงสำนักเสินกวงเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะมีผู้มีความสามารถ รอดพ้นจากหายนะ

กระจกเฉียนคุนเป็นสมบัติล้ำค่า สิ่งที่เธอเห็นคือภาพในอนาคต

หรือพูดอีกอย่างคือ เป็นการเตือนจากสวรรค์

ดังนั้น เธอจึงมาที่สำนักเสินกวง

ก่อนมาสำนักเสินกวง เธอได้สืบหาข้อมูลเกี่ยวกับสำนักนี้แล้ว

สำนักนี้ค่อนข้างธรรมดา สิ่งเดียวที่ไม่ธรรมดาอาจจะเป็นเจ้าสำนักบนยอดเขาเจ็ดสี ที่มาที่ไปลึกลับ วรยุทธ์ก็แข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้

น่าเสียดายที่อนาคตที่เห็นในกระจกเฉียนคุน เธอไม่สามารถบอกใครได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด

หากเปิดเผยออกไป ทุกคนจะลืมความทรงจำส่วนนี้ รวมถึงตัวเธอด้วย

ดังนั้น ตอนนี้เธอจึงแบกรับภาระอันยิ่งใหญ่

เธอไม่อยากเห็นคนที่รักตายจาก ไม่อยากเห็นฟ้าถล่มดินทลาย

ยอดเขาเจ็ดสี เธอต้องเข้าให้ได้!

ฉีหยวนมองสายตามุ่งมั่นของหญิงสาว แล้วหาวหนึ่งที

เจียงหลิงซู่รีบพูดทันที "หากได้เข้าร่วมยอดเขาเจ็ดสี ข้ายินดีเป็นทาสเป็นบ่าว ช่วยพี่ใหญ่แก้ไขปัญหา"

ก่อนมาสำนักเสินกวง เธอได้สืบหาข้อมูลเกี่ยวกับศิษย์อาจารย์ของยอดเขาเจ็ดสีแล้ว

เจ้าสำนักผู้นั้นลึกลับยิ่งนัก เห็นหัวไม่เห็นหาง

ส่วนศิษย์คนนั้น มีพรสวรรค์บ้าง และเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญสายฉงหลง

ผู้ฝึกบำเพ็ญสายฉงหลง ล้วนมีปัญหาด้านบุคลิกภาพ

และเพราะความ "ฉงหลง" จึงละเลยสิ่งอื่น ข้างกายขาดคนดูแล หรือคนช่วยทำงาน

ฉีหยวนมองเจียงหลิงซู่อย่างเรียบเฉย พูดช้าๆ ว่า "ได้"

ได้รับคำตอบนี้ เจียงหลิงซู่ถอนหายใจโล่งอก

เพื่อประชาชนทั่วหล้า ยอมลำบากตัวเองสักหน่อยจะเป็นไรไป?

(จบบทที่ 2)