บทที่ 17: การยอมรับลูกศิษย์สองคน
นัวร์ดึงดาบออกมาทำให้สองพี่น้องรีบยกดาบคาตานะขึ้นเล็งเขาทันทีและประเมินเขาอย่างระมัดระวัง
“โจมตี!”
พี่สาวตะโกนและทั้งสองก็พุ่งเข้าหานัวร์เข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือด
สิบห้านาทีต่อมาสาวๆทั้งสองซึ่งมีใบหน้าบวมเป่งคุกเข่าลงบนพื้นอย่างเรียบร้อยพร้อมพึมพำ
"นายเอาชนะอารอง ได้จริงๆไม่ต้องสงสัยเลย!"
นัวร์รู้สึกอยากรู้จึงย่อตัวลงไปตรวจสอบพวกเขาแล้วถามว่า
"พวกคุณเป็นนักล่าโจรสลัดจริงๆเหรอดูคุณอ่อนแอจังเลยนะ!"
พี่สาวพยักหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกล่าวว่า “พวกเราไม่ได้โกหก ฉันชื่อคาเอเดะส่วนนี่น้องสาวของฉันนาโอมิ พวกเราเป็นนักล่าโจรสลัดชื่อดังแห่งอีสต์บลู!”
ดังเหรอ?
ไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องต้นฉบับเลย...
นัวร์สงสัยแต่ก็เข้าใจในไม่ช้าวันนี้พวกเธอมาสร้างความเดือดร้อนให้กับอารองหากนัวร์ไม่เปลี่ยนเเปลงเนื้อเรื่องและอารองยังอยู่ที่นี่...
ตอนนี้พวกเธอคงจะถูกฆ่าไปแล้วใช่ไหม?
ด้วยความระมัดระวัง นัวร์จึงตัดสินใจใช้เทคนิคการตรวจจับกับพี่น้องที่มีชื่อเสียง
ชื่อ: คาเอเดะ
Random Slash Master: คุณภาพสีขาว มีพรสวรรค์ พิเศษในการใช้ดาบคาตานะและในระหว่างการดวลตัวต่อตัวเมื่อมีอารมณ์รุนแรงจะกระตุ้น 'Random Slash' ซึ่งมีโอกาส 1% ที่จะโจมตีศัตรู
EastBlue Info Vault : คุณภาพสีขาว เนื่องจากเธอมีผิวที่หนาเธอจึงแทบไม่พบเจออุปสรรคทางสังคม ดังนั้นจึงบันทึกข้อมูลของโจรสลัดและอาชญากรส่วนใหญ่ในอีสต์บูล
ชื่อ: นาโอมิ
Inherited Blind Chaos Blade : คุณภาพสีขาว มีพรสวรรค์พิเศษสำหรับดาบคาตานะและในระหว่างการต่อสู้กับศัตรูหลายคนเมื่ออารมณ์พุ่งสูง มันจะกระตุ้นทักษะดาบที่สืบทอดมาโดยมีโอกาส 3% ที่จะโจมตีศัตรูอย่างน้อยหนึ่งคน
นักข่าวล่ารางวัล: คุณภาพสีขาว เนื่องจากนิสัยขึ้เกียจของเธอ เธอจึงจำใบประกาศล่ารางวัลโจรสลัดได้แทบทุกอันและรายงานข้อมูลได้อย่างแม่นยำ
พวกเธอสองคนไม่มีพรสวรรค์ด้านสีฟ้า... นัวร์เข้าใจดีว่าช่องว่างระหว่างผู้คนนั้นกว้างมาก
แม้แต่คุณเก็นซึ่งเป็นเด็กน้อยที่อ่อนแอก็ยังมีพรสวรรค์ในการฝึกฝนอย่างการมีสมาธิแต่ทำไมความสามารถของสองสาวสองคนนี้ถึงพิเศษนัก!
ไม่แปลกใจเลยที่พวกเธอจะล้มลงระหว่างการต่อสู้ก่อนที่เขาจะได้ออกแรงมากนักโชคดีที่อารมณ์ของพวกเธอไม่สูงนัก...
นัวร์ถูหน้าผากของเขาและพูดอย่างช่วยไม่ได้
"โอเครฉันเชื่อเธอ"
“แต่ว่าอารองเเพ้ให้ฉันจริงๆเเละเขาหนีไปแล้วดังนั้นเธอควรไปหาที่อื่นซะ!”
คาเอเดะและนาโอมิสบตากันจากนั้นก็ก้มหัวและกระแทกลงกับพื้นเสียงดัง หัวใจของนัวร์เต้นแรงขึ้นและเขาจ้องมองสองสาวอย่างมึนๆ
สองสาวทั้งสองตะโกนว่า “ท่านอาจารย์ โปรดรับพวกเราเป็นลูกศิษย์ด้วยค่ะ !”
ห้ะ? นัวร์เอียงหัวด้วยความสับสน คาเอเดะเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังและพูด "ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะเราทั้งสองคนได้ในคราวเดียวถือว่าหายากในอีสต์บลู!"
นาโอมิพยักหน้าอย่างแข็งขัน "ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน!"
ดวงตาของคาเอเดะเปล่งประกายด้วยความเฉลียวฉลาด "ทักษะดาบของคุณยอดเยี่ยมมากและคุณยัง เอาชนะโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่อย่างอารองได้อีกด้วย
คุณคงเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์แล้วล่ะ!"
นาโอมิเห็นด้วยอย่างเต็มที่ว่า "ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน!"
คาเอเดะก้มศีรษะลงอีกครั้งด้วยความเคารพ "ท่านอาจารย์!โปรดรับพวกเราป็นลูกศิษย์ด้วย!"
นาโอมิยิ่งจริงใจมากขึ้นโดยโขกหัวเธอดังๆ อีกครั้ง" อาจารย์!"
นัวร์มองดูบุคคลแปลกประหลาดสองคนนี้โดยไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรด้วยพรสวรรค์เช่นพวกเธอ เขาไม่กล้าที่จะรับพวกเธอเป็นลูกศิษย์เลยจริงๆ...
นัวร์โบกมืออย่างรวดเร็วพร้อมพูดว่า “แต่ฉันอายุแค่สิบสองปีและพวกคุณทั้งคู่ก็อายุมากกว่าฉันลืมเรื่องนี้ไปเถอะ!”
คาเอเดะและนาโอมิดูตกใจ "อาจารย์ คุณอายุแค่สิบสองเหรอ? คุณดูเป็นผู้ใหญ่จังเลยนะ!"
คาเอเดะถามอย่างถ่อมตัวว่า “ถึงแม้คุณจะยังเด็กแต่คุณก็แข็งแกร่งกว่าพวกเรา พวกเราไม่ถือหรอก !”
แต่ฉันไม่สนใจ!
นัวร์กำลังจะหลั่งน้ำตาทันใดนั้นแรงบันดาลใจก็แวบ เข้ามาในตัวเขา เขาชี้ไปด้านหลังน้องสาวทั้งสองแล้วตะโกนว่า "ดูสิ นั่นอารอง!"
"อะไร?"
"ฮะ?"
โดยอาศัยโอกาสที่เขาได้รับจากความวุ่นวาย นัวร์จึงกระโดดลงจากเรือโจรสลัดและวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด!
นัวร์สาบานว่าเขาไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อนแม้แต่ตอนที่นั่งในโรงอาหาร!
“อารองอยู่ไหน...”
นัวร์วิ่งเข้าไปในหมู่บ้านแบกเบลเมลไว้บนหลังลากน้องสาวสองคนที่กำลังดื่มเหล้ากันอย่างลับๆออกมาแล้วรีบกลับบ้าน
นัวร์เช็ดเหงื่อจากหน้าผากแล้วยิ้ม
พวกเธอคงไม่มีความสามารถหาฉันเจอใช่ไหม ?
เช้าวันรุ่งขึ้นนัวร์ซึ่งมองไปรอบๆด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มองเห็นคาเอเดะและนาโอมิยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเขา
โดยเขามีท่าทางหงุดหงิด ทำไม?!
เบลเมลหัวเราะอย่างร่าเริงและกล่าวว่า “ฉันไปที่หมู่บ้านตั้งแต่เช้าและเห็นเด็กผู้หญิงสองคนนี้ถามหาเธอ พวกเธอบอกว่าเป็นลูกศิษย์ของเธอฉันจึงพาพวกเธอกลับมา”
“อ๋อ!” นัวร์ตะโกนพร้อมกับปิดหน้าด้วยความสิ้นหวัง แต่ไม่มีทางเลือกอื่น เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อพวกเธอได้
นัวร์จึงออกไปพบพวกเธออย่างไม่เต็มใจ คาเอเดะและนาโอมิเห็นนัวร์ก็สดใสขึ้นและโค้งคำนับอย่างเคารพ
"ท่านอาจารย์!"
นัวร์รู้สึกว่าหัวของเขาสั่นและพูดว่า "เธอไม่จำเป็นต้องโค้งคำนับ"
ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าคุณไม่อาจต้านทานได้คุณก็ควรยอมรับมันอย่างนิ่งเฉยและทำให้ตัวเองสบายใจขึ้น
มองในด้านดีคือมีผู้ช่วยที่เก่งตั้งสองคน...
โอ้.. ไม่นะมีน้องสาวตัวน้อยคอยไปทำธุระ ก็ไม่ได้แย่เกินไปนักอย่างน้อยเมื่อเขาต่อสู้ในอนาคตเขาก็จะมีกองเชียร์สองคนที่คอยให้กำลังใจเขาอยู่เคียงข้าง
แม้ว่าสมองของพวกเธออาจจะยังพัฒนาไม่เต็มที่ก็ตาม นัวร์รับคาเอเดะและนาโอมิเป็นลูกศิษย์และสอนวิชาดาบให้พวกเธออย่างขยันขันแข็ง
แต่น่าเสียดายที่พื้นฐานของพวกเธอยังขาดอยู่ เขาจึงให้พวกเธอเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น
นัวร์พบว่าอาชีพนักล่าโจรสลัดนั้นน่าสนใจมาก การฆ่าโจรสลัดและเก็บค่าหัวจากกองทัพเรือเป็นวิธีที่ดีในการหาเงิน
เมื่อเขาออกเรือในอนาคตเขาสามารถใช้ตำแหน่งนี้เพื่อการผจญภัยได้
นัวร์ไม่มีความรักต่อโจรสลัดมากนักหากไม่ถูกบังคับ ให้จนมุมหรือถูกยั่วยุเขาก็ไม่มีวันเป็นโจรสลัดโดยสมัครใจ
ในทะเลอันกว้างใหญ่ก็มีกลุ่มโจรสลัดเช่นเดียวกับลูฟี่แต่หายากมากสำหรับการเป็นทหารเรือนัวร์ไม่สนใจ
แม้ว่ามันจะมั่นคงและปลอดภัยแต่การทำงานให้กัรัฐบาลโลกที่ทุจริตเเละเป็นคนคอยรับใช้มังกรฟ้า...
ไม่มีทางหากนัวร์ได้พบกับมังกรฟ้าพวกนั้น เขาคงไม่สามารถต้านทานการชักดาบออกมาและสังหารพวกมันได้
การปกป้องพวกมันจึงเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้และลืมเรื่องล้มล้างรัฐบาลจากภายในเพื่อความยุติธรรมและการปกป้องประชาชนไปได้เลย
นัวร์รู้ว่าเขาไม่ใช่คนดีเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว ขอแค่คนที่เขารักมีความสุขก็พอแล้ว
ความประพฤติที่ถูกต้องของนายทหารเรือนั้นไม่เหมาะกับเขาเลย
