บทที่ 166 เวลาพร้อมหน้า (1)
ยังไม่ทันถึงประตูเมืองแต่รถม้าต้องหลีกทางให้รถม้าคันอื่นจึงเบี่ยงหลบไปจอดอยู่ข้างทาง รถม้าพึ่งจะจอดสนิทหานเซิงก็กระโดดลงมา เสิ่นเยว่ประคองเขา ไม่รู้ว่านางคิดไปเองหรือไม่ แค่ไม่กี่เดือนแต่นางกลับรู้สึกว่าหานเซิงหายไปนานเหลือเกิน “ท่านพี่” หานเซิงโผเข้ามากอดนาง เสิ่นเยว่ใช้มือกะขนาดตัว ถอนใจพูด “หานเซ...
