บทที่ 154: กันโฟล

พวกเขาใช้เวลาอยู่บนแมรี่นานทีเดียวก่อนจะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ พวกเขาเห็นก้อนเมฆขาวมหึมา เรือแล่นผ่านเมฆขาวหลายก้อนก่อนจะได้เห็นบางสิ่งที่อธิบายได้เพียงว่าเป็นดั่งสรวงสวรรค์ มันงดงามยิ่งนัก เมฆที่นี่ขาวบริสุทธิ์ไร้รอยด่างดำแม้แต่น้อย

มีประตูใหญ่ที่มีถนนสีขาวหลายสายมาบรรจบกัน บนประตูมีสิ่งที่ดูเหมือนด่านเก็บค่าผ่านทาง เรือค่อยๆ แล่นมุ่งหน้าไปยังประตู

"นี่มันอะไรกัน?"

"บนประตูเขียนว่าสกายเปีย นี่เป็นเกาะที่พวกเรากำลังตามหาจริงๆ เหรอ?"

"แต่เข็มทิศชี้ขึ้นไปสูงกว่านี้อีกนะ"

"งั้นนี่อาจเป็นส่วนกลาง" โรบินพูด ทุกคนเห็นได้ว่ามีถนนทอดยาวไปด้านหลังประตูด้วย

"นี่มันน่าทึ่งมาก ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นอะไรที่น่าสนใจขนาดนี้ในชีวิต" วิวี่พูด เคนเห็นว่าพวกเขามาถึงมหาสมุทรเมฆแล้วจึงเก็บสตอร์มเบรคเกอร์ และเรียกการูกลับมา

ทุกคนประหลาดใจอีกครั้งที่เห็นเมฆทำหน้าที่เป็นทะเลที่นี่

"ไปที่ประตูนั่นกันเถอะ" ลูฟี่ตื่นเต้นและอยากไปถึงจุดหมายโดยเร็ว แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปได้ไกลกว่านี้ ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังขี่เมฆด้วยรองเท้าสเก็ตประหลาดก็แล่นเข้ามาหาพวกเขา เขาสวมหน้ากากรูปสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ถือโล่รูปสี่เหลี่ยมในมือข้างหนึ่ง และแบกปืนที่ดูคล้ายบาซูก้าไว้บนไหล่อีกข้าง

เคนซึ่งมาจากโลกก่อนหน้านี้ สังเกตเห็นได้ง่ายว่าชายคนนี้ดูเหมือนเวอร์ชั่นสมัยใหม่ของชาวอินเดียนแดงที่เคยอาศัยอยู่ในอเมริกาเมื่อนานมาแล้ว

"ใครกันนะ?" ซันจิถาม

"เขาอยากได้อาหารของเราหรือเปล่า? ฉันไม่แบ่งหรอกนะ" ลูฟี่พูด

"เฮ้... นายต้องการอะไร?" โซโรตะโกนถาม

ชายในหน้ากากตะโกนตอบกลับมา

"กำจัดพวกแก"

"โอ้! งั้นนายก็กำลังเข้ามาหาพวกเราสินะ" เคนอดไม่ได้ที่จะพูดประโยคอันโด่งดังนั้น ชายในหน้ากากกระโดดลงมาบนราวเรือและเตะใส่ซันจิด้วยความเร็วพิเศษด้วย 'สเก็ต' ของเขา แต่เมื่อเขาเกือบจะถีบโดนหน้าซันจิ ก็ถูกซันจิที่ใช้เท้าเหมือนกันสกัดไว้ได้

และแทนที่รองเท้าสเก็ตของเขา กลับมีไฟลุกอยู่ใต้เท้า ชายในหน้ากากประหลาดใจ เขาเพิ่งจะทำลายเรือหลายลำด้วยพละกำลังและบาซูก้าของเขาเพียงอย่างเดียว และไม่มีใครสามารถต้านทานเขาได้ แต่ชายคนนี้กลับหยุดการโจมตีด้วยเท้าของเขาได้อย่างง่ายดาย

"เคนพูดถูก อากาศที่นี่เบาบางจริงๆ มันยากนิดหน่อยที่จะใช้ท่าปกติ"

ชายในหน้ากากโกรธมากที่เห็นท่าทีไม่แยแสของคนพวกนี้ ที่ดูเหมือนไม่สนใจว่ากำลังถูกโจมตี เขาจึงเล็งบาซูก้าไปที่พวกเขา แต่กลับได้ยินคำว่า

"แอคซิโอ!"

บาซูก้าที่แบกไว้บนไหล่พลันลอยออกจากมือของเขาและตกไปอยู่ในมือของนามิ ที่ถือไม้เท้าในมือข้างหนึ่งและมองบาซูก้าด้วยความสนใจ เธอเคยเห็นสิ่งแบบนี้ในบางโลกที่วิวี่และคนอื่นๆ เคยไป แต่ไม่เคยเห็นของจริง เธอจึงสงสัย

"วิวี่ เธอทำอันนี้ได้มั้ย?"

"ฉันต้องศึกษาก่อน" วิวี่ตอบ

ชายในหน้ากากยิ่งโกรธมากขึ้นและกระโดดเพื่อเอาของของเขาคืน แต่กลับได้ยิน

"อิชิ โนะ คาตะ: เฮคิเรกิ อิสเซ็น" (ท่าที่หนึ่ง: สายฟ้าฟาด)

โซโรพุ่งจากที่ของเขาและฟันใส่ชายในหน้ากาก การเคลื่อนไหวกะทันหันนี้ถูกชายคนนั้นหยุดไว้ได้ แต่ต้องแลกด้วยราคาแพง โล่ที่เขาใช้หยุดการโจมตีถูกฉีกขาดครึ่งหนึ่ง และสเก็ตข้างหนึ่งของเขาก็พังด้วย ชายคนนั้นถูกแรงปะทะกระเด็นไปกระแทกกับผนังเรือ

"ยะ... ยังงั้นหรอ... พวกนายชั่งรุนแรงจริงๆ" เสียงชราดังมาจากด้านข้าง ที่นั่นยืนชายชราหนวดยาวอยู่ สวมชุดอัศวินแบบยุโรปโบราณ และถือหอกปลายแหลมในมือ เขายืนอยู่บนนกขนาดใหญ่มากที่มีสีประหลาด สีสตรอเบอร์รี่กับมีจุดดำประปรายทั่วตัวนก

ลูฟี่ โซโร และซันจิพร้อมที่จะจัดการเขา พวกเขาอาจจะดูไม่แยแสกับคนก่อนหน้า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่จริงจังกับใคร ที่จริงแล้ว เคนได้ปลูกฝังกฎข้อนี้กับทุกคน ซึ่งแม้แต่แชงคส์เองก็ยึดถือ

'อย่าประมาทการต่อสู้ใดๆ และอย่าดูถูกใคร'

แต่เคนก็ยังไม่ค่อยพอใจนัก เพราะเขาเห็นได้ชัดว่าพวกเขายังค่อนข้างประมาทในการต่อสู้

สาเหตุที่ทำให้ศัตรูของกลุ่มหมวกฟางหลายคนพ่ายแพ้ก็คือ พวกเขาเชื่อว่าตัวเองเหนือกว่ากลุ่มหมวกฟาง ตั้งแต่คร็อกโคได เอเนล CP9 โมเรีย โดฟลามิงโก้ บิ๊กมัม และแม้แต่ไคโดในระดับหนึ่ง

แชงคส์เป็นต้นแบบ อย่างน้อยก็ในเรื่องนี้สำหรับเคน เขาไม่ดูถูกใคร เมื่อเอซมาเยือนเพื่อพบเขา เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้ใช้พลังเต็มที่เพื่อเผชิญหน้ากับซูเปอร์โนว่าคนใหม่ ดังนั้นเขาจึงเตือนพวกเขาเสมอว่าอย่าดูถูกแม้แต่มด

"มัตเตะ... มัตเตะ... ฉันไม่ใช่ศัตรู" ชายชราพูดและแนะนำตัวว่าเป็นกันโฟล นักรับจ้างแห่งท้องฟ้าที่ช่วยเหลือผู้คนแลกกับเงิน เขามาที่นี่เพื่อหยุดชายในหน้ากาก แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ต้องการความช่วยเหลือ

"ปล่อยเขาได้ไหม?" กันโฟลชี้ไปที่ชายที่ถูกนามิใช้ไม้เท้ากดไว้ ชายคนนั้นพยายามลุกขึ้น แต่ต้องเงียบลงเมื่อวิวี่เล็งบาซูก้าของเขาเองใส่ เขาตัวสั่นและดูเหมือนคนครึ่งตายที่กัดฟันด้วยความโกรธ

"ทำไมล่ะ? เขาโจมตีพวกเราด้วยความคิดที่จะทำลายแมรี่ เขาโชคดีแล้วที่พวกเราแค่ทำลายโล่ของเขา" อุซปตะโกน เขารู้สึกห่วงแมรี่เสมอ และไม่อาจทนต่อสิ่งใดที่ทำร้ายเธอได้

ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่า