ตอนที่ 661 กุญแจรถเป็นกล่องๆ เลยเหรอ?

คนที่มาถึงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นพี่สาวของ เย่เฉิน จ้าว ซูซวน

เมื่อเห็นพี่สาวของเขา เย่เฉิน ก็เพิ่งนึกได้ถึงเรื่องที่พวกเขาคุยกันทาง WeChat เมื่อสองสามวันก่อนได้

เมื่อเข้ามาในคฤหาสน์ จ้าว ซูซวน ก็ทักทาย ซู หนิงซวง และเพื่อนๆ ของเธอเรียบร้อย

“น้องชาย จะให้ฉันขับรถคันไหนล่ะ?”

หลังจากทักทายแล้ว จ้าว ซูซวน ก็ถามขึ้นทันที

ไม่กี่วันก่อนเธอคุยกับ เย่เฉิน ไว้ว่าจะขอยืมรถขับสักคันในวันหยุดนี้ เนื่องจากเธอมีเรื่องบางอย่างที่ต้องไปทำ

“พี่ครับ กุญแจรถของผมอยู่บนชั้นวางหนังสือในชั้นที่สองของห้องหนังสือ พี่เลือกได้ตามใจเลย”

เย่เฉิน เองก็ไม่รู้ว่าพี่สาวเขาจะไปทำอะไร และต้องการรถแบบไหนจึงเหมาะสม ดังนั้นเขาเลยปล่อยให้เธอไปเลือกเองจะดีกว่า

“ได้จ้ะ”

จ้าว ซูซวน พยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือของ เย่เฉิน

ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที เสียงสงสัยที่ปนไปด้วยความสับสนของ จ้าว ซูซวน ก็ดังมาจากห้องหนังสือ

“น้องชาย กุญแจรถของนายมันอยู่ตรงไหนนะ ชั้นวางชั้นที่สองฉันไม่เห็นกุญแจรถเลย?”

เมื่อได้ยินเสียงของ จ้าว ซูซวน จาง เชี่ยนเชี่ยน และเพื่อนๆ มองมาที่ เย่เฉิน พร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“พี่เห็นกล่องเล็กๆ สองกล่องบนชั้นวางไหมครับ?”

เย่เฉิน ที่ได้ยินแล้วตอบกลับไป

“เห็นแล้ว ทำไมเหรอ?”

จ้าว ซูซวน ตอบกลับมาอย่างมั่นใจจากในห้องหนังสือ

“กุญแจรถของผมทั้งหมดอยู่ในสองกล่องนั้นน่ะครับ พี่เปิดแล้วเลือกได้เลย”

เย่เฉิน ตอบกลับไปอีกครั้ง

กุญแจรถของ เย่เฉิน มีมากเกินไป ไม่สะดวกจะจัดเก็บ ดังนั้นเขาจึงหากล่องเล็กๆ สองกล่องที่พอดีกับชั้นวางหนังสือแล้วใส่รวมกันไว้ในนั้น

หลังจากที่ เย่เฉิน พูดจบ ไม่เพียงแค่ จ้าว ซูซวน ที่อยู่ในห้องหนังสือเท่านั้น แต่แม้กระทั่ง จาง เชี่ยนเชี่ยน และเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน

กุญแจรถของ เย่เฉิน มากถึงขั้นต้องเก็บเป็นกล่องๆ เลยเหรอ?!

นี่มันเกินไปจริงๆ

เกินไปแล้ว!!!

ความรู้สึกว่า เย่เฉิน เป็นคนที่ ‘รวยเว่อร์’ ในใจของพวกเธอเพิ่มขึ้นไปอีกหลายระดับ

แต่ในความคิดของพวกเธอ เย่เฉิน ก็ช่างเป็นคนที่ติดดิน เป็นคนที่เข้าถึงง่าย ซึ่งเขาดูต่างออกไปจากคนอื่นๆ

ในห้องหนังสือ จ้าว ซูซวน เปิดกล่องทั้งสองกล่อง เมื่อเห็นกุญแจรถที่อยู่เต็มกล่อง จ้าว ซูซวน ก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

เธอมองหากุญแจไปสักพักก็เลือกหยิบกุญแจรถ Maserati คันหนึ่งออกมา

ด้วยเพราะมีรถหลายคันที่เธอไม่รู้จักแม้กระทั่งยี่ห้อ เนื่องจากรถของ เย่เฉิน บางคันมีราคาหลายสิบล้าน เธอจึงเลือกคันที่ดูธรรมดาที่สุดเพื่อให้เรียบง่ายที่สุด

หลังจากหยิบกุญแจแล้ว จ้าว ซูซวน ก็ปิดกล่องทั้งสองกล่องก่อนจะออกมาจากห้องหนังสือ

“น้องชาย ฉันขับ Maserati คันนี่แล้วกันนะ”

จ้าว ซูซวน โชว์กุญแจให้ เย่เฉิน ดู

“ฉันจะใช้ถึงราวๆ วันมะรืนนี้ แล้วเดี๋ยวจะเอามาคืนให้”

จ้าว ซูซวน เสริมขึ้นมา

“ไม่ต้องหรอกครับพี่ พี่ขับคันนี้ไปเลยจะได้สะดวกๆ รถคันนี้ผมก็แค่จอดทิ้งไว้ไม่ได้ขับอยู่แล้ว”

เย่เฉิน มีรถเยอะเกินไป

ถ้าพี่สาวของเขาไม่ใช้ รถ Maserati คันนี้ก็คงจอดทิ้งไว้ให้ฝุ่นเกาะอยู่ในโรงรถ

“ขอบใจนะ น้องชาย”

พี่น้องคงไม่ต้องเกรงใจอะไรกันมาก หลังจากขอบคุณแล้ว จ้าว ซูซวน ก็เตรียมตัวจะกลับ

แต่ก่อนที่จะไป จ้าว ซูซวน ก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยภายในใจของเธอ

“น้องชาย กุญแจรถเป็นกล่องๆ แบบนี้ นายยังมีอีกเยอะไหม?”

มีอีกเยอะไหม?

เมื่อได้ยินคำถามนี้ จาง เชี่ยนเชี่ยน และเพื่อนๆ ก็สนใจขึ้นมาทันที

“ไม่เยอะหรอกครับ ก็แค่ที่บ้านในเมืองเจียงโจว กับหางโจวก็มีแค่กล่อง หรือสองกล่องเท่านั้น”

เย่เฉิน คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ

ที่เมืองเจียงโจว กับหางโจวมีกล่องหนึ่ง หรือสองกล่อง?

นี่ถือว่าไม่เยอะเหรอ?!

โดยประมาณแล้ว เย่เฉิน น่าจะมีกุญแจรถถึงสี่ห้ากล่อง! นี่มัน..น่ากลัวจริงๆ

จ้าว ซูซวน เริ่มรู้สึกเสียใจที่ถามคำถามนี้ออกไป เธอแสร้งยิ้มขำๆ ก่อนจะบอกลา และออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกับ ซู หนิงซวง และเพื่อนๆ คนอื่นๆ

ตกเย็น จาง เชี่ยนเชี่ยน และเพื่อนๆ ไปทานอาหารที่คฤหาสน์ของ เย่เฉิน

ในเช้าวันเสาร์ เย่เฉิน ได้มาที่บริษัท ฟิวเจอร์ เกม

เย่เฉิน ไม่ได้แวะมาที่บริษัทของเขานานแล้ว ก็เลยถือโอกาสเช้าวันเสาร์นี้มาดูธุรกิจของตัวเองบ้าง

เย่เฉิน เดิมคิดว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ คนในบริษัทน่าจะน้อย มีเพียงคนไม่กี่คน

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ วันนี้กลับมีคนอยู่ไม่น้อย

“สวัสดีครับ ท่านประธานเย่”

“สวัสดีคะ ท่านประธานเย่”

เมื่อเห็น เย่เฉิน พนักงานก็พากันทักทายเขาด้วยความเคารพ

เย่เฉิน เดินตรงไปยังห้องทำงานของ โม่ เมิ่งเฟย

“เย่เฉิน คุณมาแล้วเหรอ?”

โม่ เมิ่งเฟย พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็น เย่เฉิน

“ใช่...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

เย่เฉิน ยิ้มแบบเขินๆ

หลังจากตั้งบริษัทเกม เขาก็แทบจะไม่ค่อยได้มาเลย งานส่วนใหญ่ก็โยนไปให้ โม่ เมิ่งเฟย ผู้เป็นรองประธานจัดการ

เขาในฐานะที่เป็นประธานบริษัทแต่กลับปล่อยงานแบบนี้ ทำให้ เย่เฉิน รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกจริงๆ เพราะมีธุรกิจอื่นๆ อีกมากที่เขาต้องดูแล ไม่มีเวลามากพอจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง

โม่ เมิ่งเฟย หัวเราะเล็กน้อย เธอชินกับสไตล์การบริหารแบบ ‘เจ้านายที่ไม่ลงมือทำอะไรเอง’ ของ เย่เฉิน แล้ว

“ฉันก็กำลังคิดว่าจะติดต่อคุณในช่วงบ่าย หรือพรุ่งนี้ แต่พอคุณมาแล้วก็ดีเลย”

โม่ เมิ่งเฟย เริ่มพูดคุยเรื่องงานทันที

ตอนนี้มีหลายเรื่องที่ต้องจัดการในบริษัท

“มีอะไรเหรอ?”

เย่เฉิน นั่งลงตรงข้ามกับ โม่ เมิ่งเฟย แล้วถาม

“วันอังคารฉันคงต้องกลับเจียงโจวแล้ว เรื่องในบริษัทคงต้องจัดการจากระยะไกล ส่วนอีกบางส่วนจะให้ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทดูแลแทน”

โม่ เมิ่งเฟย อธิบาย

ในฐานะประธานบริษัท โม่ กรุ๊ป เธอก็ยุ่งมากเหมือนกัน

ตอนนี้ที่เจียงโจวมีงานที่รอเธอไปจัดการอยู่ การที่เธอต้องกลับไป แม้จะสามารถจัดการงานจากระยะไกลได้ แต่มันก็ไม่เหมือนกับอยู่ที่นี่เอง ซึ่งอาจมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นได้

ดังนั้น โม่ เมิ่งเฟย จึงหวังว่า เย่เฉิน จะเข้ามาดูแลบริษัทยิ่งขึ้นในช่วงที่เธอไม่อยู่

“ไม่มีปัญหาครับ”

เย่เฉิน พยักหน้า ในฐานะเจ้าของบริษัทเขาต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว

โม่ เมิ่งเฟย เองก็กำลังยุ่งมาก เพราะนอกเหนือจากที่ต้องดูแลงานของบริษัท ฟิวเจอร์ เกมแล้ว เธอยังต้องจัดการเรื่องของบริษัท โม่ กรุ๊ป ในเมืองนี้อีก

โม่ เมิ่งเฟย พูดถึงเรื่องสำคัญที่สองต่อ

“อีกเรื่องหนึ่งคือ เรื่องการออกแบบเกมเล็กๆ ของบริษัทที่เคยพูดถึง”

เย่เฉิน พยักหน้า เขาจำเรื่องนี้ได้ดี…

เรื่องนี้เขา และโม่ เมิ่งเฟย เป็นคนเห็นด้วยเอง เพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ บริษัทเองได้จัดทีมพิเศษขึ้นเพื่อออกแบบเกมเล็กๆ ที่ว่านี้โดยเฉพาะ

ตอนนี้เวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรแล้ว

“เกมเล็กๆ เกมแรกที่บริษัทออกแบบก็ใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว ช่วงนี้กำลังเก็บรายละเอียดอยู่”

โม่ เมิ่งเฟย อธิบาย

“คาดว่าวันศุกร์หน้า เกมจะพร้อมปล่อยขายบนแพลตฟอร์ม”

นี่เป็นเหตุผลที่วันนี้ถึงเป็นวันหยุดแต่พนักงานหลายคนยังมาทำงานเพิ่มเพื่อให้เกมพร้อมขายได้อย่างราบรื่น

และแน่นอน บริษัท ฟิวเจอร์ เกมก็ให้ค่าตอบแทนพิเศษสำหรับการทำงานล่วงเวลาได้ดีมากๆ

“จริงเหรอ เยี่ยมเลย”

นี่คือเกมแรกที่บริษัทออกแบบเอง เย่เฉิน ก็เลยรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เพราะบริษัทกำลังจะทำกำไรแล้ว

“เกมนี้ชื่อว่าอะไร?”