ตอนที่ 40 : ฉันไม่ได้ดูหมวดวิดีโอจริงๆ นะ

“นั่นแฟนเธอเหรอ?”

ดวงอาทิตย์แผดแสงจ้าราวกับว่าเหนือมหาวิทยาลัยหลินชวนมีดวงไฟขนาดใหญ่ห้อยอยู่ แต่ในขณะนี้ เหล่าชายหนุ่มในชั้นเรียนที่สี่กลับรู้สึกเย็นยะเยือกอยู่ในใจ

เฟิงหนานซูได้รับการยอมรับว่าเป็นเทพธิดาในชั้นเรียนที่สี่ ทันทีที่เธอปรากฏตัวเมื่อวานก็ได้ทำให้ชายหนุ่มทุกคนในชั้นเรียนต่างพากันหลงใหลคลั่งไคล้ นอกจากนี้ยังเป็นเพราะการดำรงอยู่ของเธอที่ทำให้หนุ่มๆ ในชั้นเรียนอื่นถึงกับอิจฉาจนแทบอยากตาย บางคนถึงกับตัดพ้ออย่างเสียใจด้วยซ้ำว่าทำไมตัวเองถึงไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนที่สี่

เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้บ่อยๆ เหล่าชายหนุ่มในชั้นเรียนที่สี่ต่างก็เริ่มเกิดความมั่นใจอย่างแปลกประหลาด ราวกับว่าการได้อยู่ในชั้นเรียนนี้เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจมาก

แม้ว่าเธอจะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนใดก็ตามที่คุยกับเธอ แต่ยิ่งเธอทำเช่นนี้ ผู้คนก็ยิ่งปฏิบัติต่อเธอในฐานะเทพธิดามากขึ้น

จะบอกว่าผู้ชายทุกคนเป็นพวกชอบด้อยค่าตัวเองเหรอ?

ก็เธอน่ะดีเกินไป ยิ่งครอบครองเธอได้ยากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเธอสมบูรณ์แบบมากขึ้นเท่านั้น!

แต่สาวงามระดับเทพธิดาคนนี้กลับเป็นฝ่ายไปนั่งข้างเจ้าเหรียญสุนัขจากชั้นเรียนข้างๆ แถมยังนั่งอย่างน่ารัก พูดคุยและหัวเราะคิกคักด้วยกันอีก

จากนั้นพวกเขาก็เข้าใจได้ทันที โอ้ ปรากฏว่าหญิงสาวที่ทำให้เราภาคภูมิใจมาตลอด จริงๆ แล้วเป็นของชายหนุ่มคนอื่นมาตั้งแต่แรก พวกเราก็แค่หลงดีใจกันไปเอง นี่มันโคตรเจ็บปวดสุดๆ เลย

เป็นผลให้นักรบแห่งความรักลงไปนอนกองกับพื้นกันทีละคน

เฉากวงอวี่ โจวเชา และเหรินจื้อเฉียงรู้สึกราวกับว่าร่างกายของพวกเขากำลังถูกกระแสไฟฟ้าช็อตอย่างหนัก เกิดอาการชาตั้งแต่หนังศีรษะจรดนิ้วเท้า

พวกเขามองเจียงฉินด้วยสีหน้าซับซ้อน ความสับสนที่พวกเขาเพิ่งประสบมาหมาดๆ เมื่อวานย้อนกลับมาเล่นงานพวกเขาอีกครั้ง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาไม่สนใจหงหยาน แถมยังเดินจากไปต่อหน้าฉู่ซือฉี คุณไม่มีทางรู้เลยว่าเจ้าเหรียญสุนัขตัวนี้รู้จักสาวสวยกี่คนกันแน่ มันแทบเหมือนกับการสะสมแสตมป์กันเลยทีเดียว

เฉากวงอวี่อดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนไม่ได้ ตอนที่เขาต้องการลากเจียงฉินไปชั้นเรียนที่สี่เพื่อดูสาวงามบนปากบ่อน้ำ ตอนนั้นขณะที่เขากำลังบรรยายว่าเธอสวยพอๆ กับนางฟ้า เจ้าเหรียญสุนัขเหล่าเจียงก็คงกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ในใจ

นั่นคือผู้หญิงของเขา เขาสามารถดูเธอตอนไหนก็ได้ตามต้องการ จำเป็นต้องให้คนอื่นมาชื่นชมให้ฟังทำไม?

ให้ตายเถอะ เจียงฉินคงไม่ปล่อยให้ฉันกินขี้จริงๆ ใช่ไหม?

เฉากวงอวี่กลืนน้ำลาย รู้สึกว่าใบหน้าของตนถูกทำให้ขายหน้าไปถึงบ้านยายแล้ว

หลังจากนี้ฉันต้องห้ามเปรียบเทียบกับเขาเป็นอันขาด

ตอนเพิ่งเปิดเทอมใหม่ๆ ชายคนนี้อ้างว่าเขาโซโล่ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ แต่ในเรื่องความรักคงไม่มีใครเอาชนะเขาได้แน่นอน!

ในเวลานี้เอง เจียงฉินก็เหมือนจะจำบางอย่างได้ เขาจึงหันไปมองซ่งฉิงฉิงที่เข้ามาใกล้ก่อนหน้านี้: “เธอตื่นแล้วเหรอ?”

“...”

มุมปากของซ่งฉิงฉิงกระตุกถี่ๆ เธอต้องการยิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดว่าไม่มีอะไร จากนั้นก็หันศีรษะไปแบบไม่ใส่ใจ แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถยิ้มออกมาได้ เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนตัวตลกเลย

พานซิ่ว นังนั่นพูดว่าอะไรนะ?

เจียงฉินตามจีบผู้หญิงมาสามปีแต่สุดท้ายสารภาพรักล้มเหลว?

และเธอก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆ แถมยังรีบวิ่งมาอย่างหยิ่งยโสเพื่อทาเกลือบนบาดแผลนี้ บอกว่าคนอย่างเจียงฉินไม่มีปัญญาจีบตัวเองได้หรอก เพราะงั้นอย่าคิดเรื่องไร้สาระจะดีกว่า พอมาคิดอีกทีตอนนี้มันช่างน่าอายสุดๆ

ในเวลานี้ใบหน้าของพานซิ่วก็ซีดลงเช่นกัน เธอหันควับไปมองเหรินจื้อเฉียง: “เรื่องนั้นนายแต่งขึ้นเองเหรอ?!”

เหรินจื้อเฉียงโบกมือปฏิเสธทันที: “ไม่ใช่ เหล่าเจียงต่างหากที่แต่งขึ้น ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าสิบเอ็ดในสิบประโยคของเขาเป็นเรื่องโกหก คนๆ นี้ลึกเกินจะหยั่ง!

“พานซิ่ว เหรินจื้อเฉียงพูดว่าอะไร”

“เขาบอกว่าเจียงฉินลึกเกินจะหยั่ง!”

“บอกต่อเร็ว เจียงฉินลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ได้”

“ได้ยินไหม เจียงฉินได้เป็นนายแบบแล้ว”

“ให้ตายเถอะ เจียงฉินแอบเลี้ยงนางแบบไว้นอกมหาวิทยาลัย!”

“...”

ผ่านไปครู่หนึ่งเฟิงหนานซูก็พูดขึ้นว่าฉันไปก่อนนะ จากนั้นก็ยืนขึ้นแล้วเดินกลับไปที่แถวของชั้นเรียนที่สี่ด้วยฝีเท้าที่เบาและมีความสุข ขณะที่รอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มทุกคนถูกถ่ายโอนไปยังใบหน้าของเจียงฉิน

“อืม มันก็รู้สึกดีนิดหน่อย”

เจียงฉินยอมรับตรงๆ ว่าตอนนี้เขากำลังแสร้งทำเป็นเจ๋งอยู่

ในสามวันต่อมา นักศึกษาปีหนึ่งได้ฝึกการเดินแถว การเดินสวนสนาม และการเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว แต่ละคนถูกแดดเผาจนดูเหมือนไก่แอฟริกากันเลยทีเดียว

พระเจ้าเองก็ใจดีมากเช่นกัน ตรงที่พวกเขาอยู่ไม่มีฝนตกแม้แต่หยดเดียว

เฉากวงอวี่เป็นคนแรกที่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาคือคุณชายที่ผิวพรรณเนียนนุ่ม ไม่เคยต้องพบเจอความยากลำบากแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงเอาแต่สบถด่าแม่อยู่ในหอพักตลอดทั้งวัน ทำแม้กระทั่งสวดภาวนาขอฝน

เจียงฉินรู้สึกรำคาญเขา ดังนั้นจึงได้ให้คำแนะนำบางอย่างแบบลับๆ เช้าวันรุ่งขึ้น เฉากวงอวี่จึงขอเงินจากที่บ้าน 1,500 หยวน แล้วใช้เวลาพักช่วงบ่ายไปเข้ารับการขริบที่โรงพยาบาล จากนั้นก็เอาใบรับรองแพทย์ไปให้ครูฝึกเพื่อขอลา

“เหล่าเจียง วิธีของนายสุดยอดมาก ครูฝึกยอมให้ฉันหยุดพักจริงๆ ด้วย!”

“ต่อไปนี้ฉันจะกลายเป็นผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์ ต้องมั่นคงมากขึ้นและไม่ส่งเสียงดังโวยวายแบบนั้นอีก”

เจียงฉินไล่เขาไปและกลับมาดู [คู่มือการดำเนินการเว็บไซต์] ที่อยู่ในมือต่อ แต่ไม่นานก็ได้รับข้อความจากซูไน่

เธอบอกว่าเว็บไซต์เกือบจะเสร็จแล้ว นอกจากส่วนที่เหลือที่ยังไม่ได้รับการปรับแต่ง ตอนนี้เว็บไซต์พร้อมที่จะออนไลน์แล้ว เธอถามเขาว่าว่างไหมและได้เชิญเขาไปที่ห้องสมุดเพื่อตรวจสอบเบื้องต้น

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเจียงฉินก็เดินไปที่ชั้นสามของหอสมุด เข้าไปในห้องอ่านหนังสือโซนมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

ซูไน่ได้ล็อกอินเข้าสู่หลังบ้านของเว็บไซต์เรียบร้อยแล้ว เธอเริ่มแสดงส่วนแรกของหน้าหลักโดยไม่พูดอะไรสักคำ และสาธิตการสลับไปหน้ารองอีกสองสามครั้ง พร้อมทั้งแสดงรูปแบบการนำเสนอโพสต์ที่แตกต่างกันสองวิธี

เจียงฉินรู้สึกค่อนข้างพอใจหลังจากที่ลองศึกษามัน

พูดตามตรงสิ่งที่สำคัญที่สุดในการสร้างผลิตภัณฑ์ไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นความเข้าใจ

หากคุณมีเทคโนโลยี 80% และความเข้าใจ 100% คุณสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ที่ตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้ 80% แต่หากคุณมีเทคโนโลยี 100% ทว่าความเข้าใจไม่ถึง 50% ด้วยซ้ำ แม้แต่ผลิตภัณฑ์กึ่งสมบูรณ์คุณก็คงไม่สามารถสร้างมันได้

โชคดีที่ความเข้าใจและทักษะของซูไน่ไม่ได้แย่ และโดยพื้นฐานแล้วทุกอย่างล้วนถูกใจเจียงฉิน

เว็บไดเรคทอรี่มีความชัดเจน รูปลักษณ์เรียบง่าย การสลับไปมาระหว่างหน้าไม่มีเอฟเฟ็กต์ที่ซับซ้อนมากเกินไป ซึ่งทำให้ความเร็วในการตอบสนองเป็นไปอย่างรวดเร็ว และโครงสร้างที่เรียบง่ายก็ยังสามารถช่วยให้ผู้ใช้งานเข้าสู่ส่วนที่สนใจได้อย่างรวดเร็ว

“ส่วนที่เสร็จแล้วทำได้ค่อนข้างดีเลย แล้วส่วนที่ยังไม่เสร็จล่ะมีอะไรบ้าง?”

“เหลือตรงส่วนการทดสอบโหลดและการทดสอบความปลอดภัยของเว็บไซต์ แล้วก็หน้าต่างป๊อปอัพของพี่สาวเปลือยที่ยังทำไม่เสร็จ” ซูไน่ตอบตามความจริง

เจียงฉินลูบคางเบาๆ: “พูดง่ายๆ ก็คือ ตอนนี้เงื่อนไขที่ใช้ในการออนไลน์ถือว่าครบแล้ว?”

ซูไน่ดันแว่นตาขึ้น: “พร้อมที่จะออนไลน์แล้ว การปรับแต่งในส่วนถัดไปสามารถทำได้ทีละขั้นตอน”

“งั้นเรามาลองออนไลน์กันก่อน เดี๋ยวผมจะหาคนมาสร้างเนื้อหาอีกที หลังจากที่ปริมาณเนื้อหามีจำนวนหนึ่งเราค่อยเริ่มโปรโมตมัน ความคืบหน้าของการปรับแต่งสามารถทำให้ทันก่อนการโปรโมตได้ไหม?”

“ไม่มีปัญหาค่ะ”

เจียงฉินละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์และมองไปที่ซูไน่อยู่ครู่หนึ่ง: “นี่คุณ…ไปเป็นขโมยตอนกลางคืนมาหรือไง ทำไมขอบตาถึงดำขนาดนี้?”

ซูไน่กระแอมแล้วรีบก้มหน้าลง: “รุ่นพี่ การสร้างเว็บไซต์เป็นสิ่งที่กินพลังงานมาก เพื่อให้แน่ใจว่าได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดฉันก็เลยนอนดึกนิดหน่อย แต่มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร รุ่นพี่ไม่ต้องกังวล”

“ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณสามารถทำได้ในเวลาห้าวัน ทำไมต้องรีบทำให้เสร็จภายในสามวันด้วยล่ะ หรือว่าคุณไม่อยากให้ผมเพิ่มค่าจ้างให้?”

“ไม่ๆๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำการออกแบบเว็บไซต์เชิงพาณิชย์ด้วยตัวเอง ก็เลยต้องจริงจังกับมัน เพราะงั้นฉันจึงทำไปพร้อมกับเปิดดูหนังสือข้อมูลไปด้วย เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แถมรุ่นพี่ยังบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าถ้ามันออกมาดี รุ่นพี่ก็จะมอบหน้าที่บำรุงรักษาทั้งหมดให้ฉัน ฉันก็เลยตื่นเต้นหน่อยๆ จนเผลอดู…เอ้ย ทำเพลินไปหน่อยน่ะค่ะ”

เจียงฉินเงียบไปสามวินาที ก่อนที่จะส่งเสียงจิ๊จิ๊ออกมา: “รุ่นน้อง ผมแนะนำให้คุณดูมันน้อยลงหน่อย”

ซูไน่เงยหน้าขึ้นด้วยความตื่นตระหนก แก้มของเธอแดงก่ำไปทั้งแถบ: “รุ่นพี่ คุณอย่าพูดไร้สาระ ฉันไม่ได้ดู!”

“ผมหมายถึงหนังสือข้อมูล”

“โอ้.. หมายถึงหนังสือข้อมูลนี่เอง ฮ่าฮ่า…” ซูไน่ถูฝ่ามือแล้วดันแว่นขึ้น

จู่ๆ เจียงฉินก็เอามือออกจากคาง: “เราเพิ่มส่วนวิดีโอด้วยได้ไหม ในทางเทคนิคมันยากไปหรือเปล่า?”

“ไม่ยากเลยค่ะ ฟังก์ชั่นการเล่นของมันเรียบง่ายมาก แค่ต้องอัปโหลดไฟล์ที่มีรูปแบบเหมาะสมแล้วฝังโค้ดของเซิร์ฟเวอร์ไว้ก็พอ”

“แล้วมันจะกระตุกไหม?”

“ไม่เคยเห็นเลยนะคะ แต่ตอนเริ่มต้นจะมีเจ้ามือสุดเซ็กซี่มาแจกไพ่ออนไลน์ ตรงนี้น่ารำคาญมาก”

ขณะที่ซูไน่กำลังพูด เสียงของเธอก็ชะงักไปอย่างกะทันหัน จากนั้นก็รู้ตัวว่าในคำถามมีกับดัก เธออ้าปากออกเล็กน้อย ทั้งตัวเหมือนจะกลายเป็นก้อนหิน: “สิ่งที่ฉันพูดถึง อันที่จริงมันเป็น…วิดีโอการสร้างเว็บไซต์ คุณเชื่อไหม?”

เจียงฉินพยักหน้าอย่างจริงจัง: “ดูให้น้อยลงหน่อย มันจะทำลายสุขภาพของคุณ”

“ฮือออ…”

(ตอนจบ)

***คำว่าลึกลับ, คาดเดาไม่ได้ กับคำว่า นายแบบ, นางแบบ ในภาษาจีนออกเสียงคล้ายกัน