ตอนที่ 32 ตีกลอง

ที่ค่ายโจรโพกผ้าเหลือง

ตู้ตู แม่ทัพโจรโพกผ้าเหลือง ขี่ม้าศึก มองเมืองจงซานด้วยความสนใจ

"หึหึ ทหารของจงซานนี่ดื้อรั้นจริงๆ!"

"สามารถต้านทานได้นานขนาดนี้!"

"แต่ก็แค่นั้น!"

"เมื่อเมืองจงซานแตก ข้าจะแขวนคอคนที่ไม่รู้จักยอมแพ้บนกำแพงเมือง!"

รองแม่ทัพพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาเป็นประกายโล�

"ท่านแม่ทัพ ข้าได้ยินมาว่าลูกสาวของตระกูลเอียนชื่อเอียนเจียงเป็นหญิงงาม!"

"หลังจากเมืองแตก ท่านแม่ทัพก็สามารถ..."

"พวกเราก็คงได้ลิ้มลอง..."

ในเวลานี้ ก็มีเสียงกลองดังมาจากที่ไกลๆ แม้จะอยู่ไกล ก็ยังได้ยินเสียงชัดเจน

ตู้ตูขมวดคิ้ว

"เกิดอะไรขึ้นที่นั่น ส่งคนไปดู!"

ไม่นาน ทหารคนหนึ่งก็ควบม้าเข้ามา หยุดอยู่หน้าตู้ตูและพูดอย่างเร่งรีบ

"ท่านแม่ทัพ แย่แล้ว!"

"ตรวจพบกองทัพราชสำนักกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ บนถนนหลวงทางเหนือ"

"เสียงกลองที่ดังสนั่นมาจากพวกมัน เสียงดังมาก!"

ตู้ตูตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมา

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

"ทหารโง่เง่าเหล่านี้!"

"ตั้งแต่โบราณมา การจัดทัพที่สำคัญที่สุดคือต้องเก็บเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นเดาความคิดของตัวเองได้!"

"เหมือนกับพวกมัน ดูเหมือนน่าเกรงขาม แต่จริงๆ แล้วโง่มาก พวกเรารู้ตำแหน่งของพวกมัน เราสามารถใช้มาตรการที่เหมาะสมและกำจัดพวกมันได้โดยตรง!"

รองแม่ทัพรีบประจบ "ท่านแม่ทัพมีไหวพริบ คนอื่นเทียบไม่ได้!"

ตู้ตูโบกมือและพูดอย่างเย็นชา

"สั่งให้พี่น้องทุกคนไปที่ถนนหลวงทางเหนือ จับตาดูกองทัพราชสำนัก!"

"ส่วนคนอื่นๆ ให้บุกเมืองจงซานต่อไป!"

"เมื่อยึดเมืองจงซานได้แล้ว เราจะจัดการกับทหารโง่เง่าเหล่านี้!"

......

บนกำแพงเมืองจงซาน

เอียนอี้ เจ้าของตระกูลเอียน และบุคคลสำคัญอื่นๆ ในเมืองจงซาน ต่างก็ยืนอยู่ที่นี่

พวกเขาก็ได้ยินเสียงกลองที่ดังสนั่น ต่างก็มองหน้ากัน

"นี่มันอะไรกัน?"

เอียนอี้เงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า

มองเห็นธงขนาดใหญ่ที่มีตัวอักษร "เฉิน"

"เสียงมาจากถนนหลวงทางเหนือ"

"และมีธงแซ่เฉิน?"

"เจียงเอ๋อร์พากำลังเสริมมาหรือ?"

แต่แล้วเขาก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ

"เฉินฉงนี่ไร้เดียงสาจริงๆ"

"นี่มันสงคราม ไม่ใช่การเล่นขายของ จะส่งเสียงดังขนาดนี้ได้ยังไง? นี่มันเหมือนกับบอกกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองว่าพวกเขามาถึงแล้ว!"

"คนแบบนี้จะช่วยเมืองจงซานได้ยังไง? จะช่วยตระกูลเอียนได้ยังไง!"

......

บนถนนหลวงทางเหนือ

เฉินฉงได้สั่งให้กองทัพตั้งค่ายที่นี่

เขานั่งอย่างสงบนิ่ง

จิวฉองรีบวิ่งเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี

"นายท่าน!"

"มีข่าวอะไรบ้าง?"เฉินฉงพูดเบาๆ

จิวฉองพูดโดยไม่ลังเล

"นายท่านเดาได้แม่นยำมาก หลังจากที่เราตีกลองและจงใจทำให้หน่วยสอดแนมของโจรโพกผ้าเหลืองตกใจ โจรโพกผ้าเหลืองก็เคลื่อนไหวจริงๆ!"

"กองกำลังส่วนใหญ่ของพวกมันถูกดึงมาทางเรา!"

"ค่ายของพวกมันว่างเปล่ามาก!"

"กลยุทธ์ล่อศัตรูของนายท่านแยบยลจริงๆ พวกมันเหมือนหมาที่ถูกจูงจมูก!"

ในขณะนี้ จิวฉองรู้สึกขอบคุณอย่างมาก

โชคดีที่เขาเลือกเข้าร่วมกับเฉินฉง

หากเขาเป็นโจรโพกผ้าเหลืองและอยู่ฝั่งตรงข้ามกับนายท่าน เขาคงต้องตาย!

เฉินฉงพยักหน้าเล็กน้อย มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

"เฟิงเซียนและเหวินหยวนก็น่าจะถึงในไม่ช้า"

"คืนนี้ตอนยามสาม จะเป็นเวลาที่วิญญาณของโจรโพกผ้าเหลืองเหล่านี้กลับคืนสู่สวรรค์!"

"หยวนฝู ให้พี่น้องทุกคนเตรียมพร้อม ไม่ว่าจะเป็นทหารราบหรือพลธนู ต้องมีสมาธิ!"

"เมื่อทหารม้าเพลิงสายฟ้าเริ่มการโจมตี กองทัพโจรโพกผ้าเหลืองจะต้องตื่นตระหนกและบุกโจมตีค่ายของเรา! สิ่งที่เราต้องทำคือตั้งรับและปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของพวกมัน"

"ให้ทหารม้าเพลิงสายฟ้าเก็บเกี่ยวอย่างเต็มที่!"

จิวฉองก็กระตือรือร้นเช่นกัน

"นายท่านวางใจ ไม่มีปัญหา!"

เฉินฉงหันไปมองเอียนเจียงและตู้ซือ

"พวกเจ้าสองคน คืนนี้อยู่กับข้า"

"พวกเจ้าไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ถ้าเข้าไปในความวุ่นวาย จะต้องตาย!"

"ที่นี่ปลอดภัยที่สุด"

เอียนเจียงและตู้ซือพยักหน้า

พวกเขาก็รู้ว่าเรื่องนี้สำคัญ

จะไม่วิ่งไปที่สนามรบเพื่อความสนุก และกลายเป็นภาระของคนอื่น!

เวลาผ่านไปทีละนาที

กลางคืน...มืดมิด!