ตอนที่ 185 ความสำคัญต่อโลก (ฟรี)

ตอนที่ 185 ความสำคัญต่อโลก

หลังจากนั้น ทั้งสองก็มองหน้ากัน และในที่สุดก็ตัดสินใจวิ่งไปในทิศทางที่เสียงกรีดร้องดังออกมา

ไม่ใช่แค่พวกเธอทั้งสองเท่านั้นที่วิ่งไปในทางนั้น หลายคนที่ได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมาเช่นกัน

เมื่อฉู่เจียงเยว่มาถึง คนอื่นๆ ก็หลีกทางให้โดยไม่รู้ตัว เมื่อแหวกผ่านฝูงชน เธอ และคนอื่นๆ ก็ไปถึงส่วนในสุดได้สำเร็จ และได้เฝ้าดูจากระยะใกล้

ภายในวงล้อม ฉู่เจียงเยว่ได้เห็นชายคนหนึ่งที่มีบาดแผลทั่วร่าง

แม้แต่ใบหน้าของเขาก็ยังถูกข่วน และกัดหลายต่อหลายครั้ง

ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือคนที่ถูกเสือกลายพันธุ์ทั้งสองถอดการคุ้มครองไปเมื่อไม่นานมานี้

“หรือเขาจะถูก...โจมตีโดยสัตว์กลายพันธุ์?”

อย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากแผลแล้วก็ไม่ค่อยลึกเท่าไหร่

“อาจจะ แต่พวกมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ตัวเล็กๆ ที่มีความเป็นอันตรายต่ำ ดังนั้นพวกมันจึงทำอันตรายต่อเขาไม่ค่อยได้มากนัก”

หากเป็นสัตว์กลายพันธุ์ตัวใหญ่ๆ มีความเป็นไปได้สูงที่ชายคนนี้จะไม่อาจรอดกลับมาได้

“เถ้าแก่ ผม...ผมขอโทษ ผมผิดเอง คุณช่วยบอกพวกมันว่าอย่าถอดการคุ้มครองได้หรือไม่?”

เมื่อเห็นว่าคนอื่นยังสบายดี และเขาเป็นคนเดียวที่มักจะต้องกังวลเกี่ยวกับการโจมตีจากสัตว์กลายพันธุ์ จิตใจของเขาก็พังทลายลงในที่สุด

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่ในรถหรือเต็นท์บ้านตลอดเวลา แต่ตราบใดที่เขาอยู่ข้างนอก สัตว์กลายพันธุ์ก็จะเข้ามาโจมตี ซึ่งทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย

ฉู่เจียงเยว่เหลือบมองเขา "นี่เป็นเรื่องระหว่างนายกับเสือกลายพันธุ์ ฉันไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง"

แม้ว่าเสือกลายพันธุ์จะอาศัยอยู่ในโรงแรมเจียงหลิน แต่พวกมันก็เป็นสัตว์ป่าที่มีอิสระอย่างสมบูรณ์ และฉู่เจียงเยว่ก็ไม่สามารถก้าวก่ายการตัดสินใจใดๆ ได้

เมื่อทำให้เสือกลายพันธุ์โกรธแล้ว เขาควรจะไปมองหาเสือกลายพันธุ์ ไม่ใช่เธอ

“พวกมันไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ ผมถึงต้องมาหาคุณ ช่วยคุยกับพวกมันให้หน่อยไม่ได้หรือยังไง ถ้าคุณต้องการอะไรก็ว่ามาได้เลย”

หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป ก่อนที่เขาจะกลับไปที่ถึงโรงแรมเจียงหลิน เขาอาจถูกสัตว์กลายพันธุ์กินจนเหลือเพียงโครงกระดูกเท่านั้น

"เสียใจด้วย"

เป็นไปไม่ได้ที่ฉู่เจียงเยว่จะเสี่ยงทำให้เสือกลายพันธุ์โกรธเพราะคนที่มีนิสัยไม่ดีคนหนึ่ง

หากเสือกลายพันธุ์รู้สึกไม่ดีต่อเธอเนื่องจากเธอไปขอร้องแทน เธอคงจะร้องไห้ไม่ออกเป็นแน่

การสร้างสายสัมพันธ์กับพวกมันเป็นสำคัญ มันจะมีประโยชน์ต่อตัวเธอมากในอนาคต

ตอนนี้ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี และฉู่เจียงเยว่จะไม่ทำลายโอกาสนี้เพื่อคนอื่น

เมื่อเห็นว่าฉู่เจียงเยว่ตอบอย่างไม่แยแส ชายคนนั้นก็มองมาที่เธอด้วยความขุ่นเคืองในดวงตา

ฉู่เจียงเยว่เหลือบมอง และจ้องกลับอย่างใจเย็น ตอนนี้เธอเป็นหลักยึดของทุกคน และแม้ว่าเขาต้องการวางแผนทำอะไรกับเธอ เขาก็ต้องดูว่าคนอื่นจะเห็นด้วยหรือไม่

เพราะไม่มีใครกล้าเดิมพันว่าถ้าเธอตาย โรงแรมเจียงหลินจะยังอยู่หรือไม่

หากไม่มีโรงแรมเจียงหลิน ชีวิตของพวกเขาในวันสิ้นโลกจะยากเย็นมากขึ้น

ดังนั้นแม้ว่าบางคนจะไม่ชอบฉู่เจียงเยว่ แต่พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอ

“เก็บความคิดแย่ๆ ของนายไปซะ หากเราพบพิรุธใดๆ เราก็ไม่รังเกียจที่จะส่งนายไปให้สัตว์กลายพันธ์ุพวกนั้น!”

จินซู่หยูมองเห็นสายตาของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน และพูดเตือนเขาโดยตรง

การดำรงอยู่ของฉู่เจียงเยว่มีความสำคัญมากต่อประเทศนี้ และแม้แต่โลกทั้งใบ พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอ

เมื่อได้ยินคำเตือนของจินซู่หยู ชายคนนั้นก็ปิดปากด้วยความโกรธ เขาก้มหัวลงเพื่อปกปิดความขุ่นเคืองใจในดวงตา

ก่อนค่ำยังมีเวลาเหลืออีกมาก และฉู่เจียงเยว่ไม่ต้องการรออยู่เฉยๆ เพื่อให้มืดลง ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะมองหาพืชและสัตว์กลายพันธุ์ในบริเวณใกล้เคียง

“น่าเบื่อจริงๆ ฉันจะไปดูว่ารอบๆ มีอะไรให้ล่าไหม?”

ด้วยพลังวิเศษระดับสูงของเธอ ฉู่เจียงเยว่วางแผนที่จะออกจากทีม และออกล่าเพียงลำพัง

เธอมั่นใจว่าจะปกป้องตัวเองได้ จึงไม่มีปัญหาที่จะออกไปไหนเพียงลำพัง

“ฉันขอไปด้วย” จินซู่หยูก็รู้สึกเบื่อๆ ในกลุ่มมีผู้หญิงไม่มากนัก เธอจึงต้องการหาเวลาคุยกับฉู่เจียงเยว่ให้มากขึ้น

จินซู่หยูถือเป็นผู้ปลุกพลังที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง และเธอไม่ใช่คนที่แทงข้างหลังคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของตัวเอง ฉู่เจียงเยว่จึงตอบรับอย่างว่าง่าย

"ผมด้วย!"

เสิ่นจื้อกุย และฮั่วฮวนพูดคำเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง

“ว้าว ยังกับพวกนายใจสื่อถึงกันเลย” จินซู่หยูพูดหยอกล้อ

เมื่อได้ยิน เสิ่นจื้อกุย และฮั่วฮวนชำเลืองมองหน้ากัน จากนั้นหันหน้าหนีจากกันด้วยความรังเกียจ

ฉู่เจียงเยว่ และจินซู่หยูมองหน้ากันโดยไม่คาดคิด พวกเธอก็เข้าใจตรงกันโดยปริยาย

“ตามมาถ้าคุณต้องการ”

ทีมสี่คน จำนวนกำลังพอดิบพอดี ฉู่เจียงเยว่จึงไม่ต้องการหาคนเพิ่มอีก

ไม่รู้ว่าหลินซวี่หยวน และคนอื่นๆ กำลังคิดอะไรอยู่ คราวนี้พวกเขาไม่ได้ติดตามเสิ่นจื้อกุยมา และทั้งสี่ก็ตั้งทีมของตัวเองขึ้น โดยมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่แตกต่างจาก ฉู่เจียงเยว่ และทีมของเธอ

ฉู่เจียงเยว่ปล่อยให้ทุกคนเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ และนัดเวลาให้กลับมาก่อนสามทุ่มเพื่อตั้งเวรยาม

แน่นอนว่าผู้ที่ไม่ต้องการออกไปก็ให้รออยู่ที่นี่ได้ เพราะวันนี้พวกเขาจะพักค้างแรมอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

“โฮสต์ คุณอยากฉันช่วยสแกนหาพืชและสัตว์กลายพันธุ์ไหม?”

เมื่อไม่มีซอมบี้ พวกเขาก็ออกล่าได้เฉพาะพืชและสัตว์กลายพันธุ์เท่านั้น

“ตกลง หากเจออะไรให้บอกฉันด้วย”

เนื่องจากฉู่เจียงเยว่ต้องการต่อสู้กับพืชและสัตว์กลายพันธุ์ เธอจึงต้องเลือกศัตรูที่ตรงกับความแข็งแกร่งของทีม

“ข้างหน้าห้าร้อยเมตร มีฝูงกระต่ายกลายพันธุ์อยู่ โฮสต์ คุณอยากไปที่นั่นไหม?”

หลังจากนั้นไม่นาน จิ้งจอกน้อยก็สแกนเจอบางอย่าง และส่งเสียงเรียกฉู่เจียงเยว่

“พอจะบอกจำนวนที่เฉพาะเจาะจงได้ไหม?”

ฉู่เจียงเยว่ยังไม่เคยสู้กับกระต่ายกลายพันธุ์มาก่อน แต่จินซู่หยูได้มอบขนกระต่ายให้ ดังนั้นเธอจึงพอจะคาดเดาความอันตรายของพวกมันได้อยู่

"จำนวนไม่ต่ำกว่า 200"

กระต่ายเป็นสัตว์ที่มีอัตราการขยายพันธุ์สูง หลังกลายพันธุ์ คุณลักษณะนี้ยังคงไม่เปลี่ยนไป

อีกอย่าง ด้วยความแข็งแกร่งที่มากขึ้น พร้อมกับจำนวนที่เพิ่มเป็นทวีคูณ เมื่ออยู่เป็นฝูง พวกมันจึงค่อนข้างอันตรายเลยทีเดียว

หากไม่จำเป็น ก็คงไม่มีใครอยากยั่วยุ หรือไปยุ่งเกี่ยว

“ข้างหน้าอีกห้าร้อยเมตร มีกระต่ายกลายพันธุ์อยู่ประมาณสองร้อยตัว พวกคุณอยากไปล่าพวกมันไหม?”

กระต่ายกลายพันธุ์จะเพิ่มจำนวนได้อย่างรวดเร็ว หากศัตรูตามธรรมชาติ ฉู่เจียงเยว่จึงมั่นใจว่าหากปล่อยเอาไว้ มันคงจะแพร่กระจายไปทั่วโลก

จินซู่หยู และคนอื่นๆ มองหน้ากัน และในที่สุดก็เลือกที่จะล่ากระต่ายกลายพันธุ์

“งั้นก็ไปกันเลย กระต่ายกลายพันธุ์ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก และสองร้อยตัวยังถือเป็นจำนวนที่เราพอจะจัดการได้”

พลังวิเศษของพวกเขาล้วนมุ่งไปสู่การต่อสู้ แม้ว่าพลังไม้ของฉู่เจียงเยว่จะฟังดูอ่อนโยน แต่เมื่อเห็นว่าเธอฆ่าซอมบี้ได้เหมือนกับการหั่นแตงโม พวกเขาก็รู้ว่าความแข็งแกร่งของเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่นๆ เลย

เมื่อทั้งสี่คนเห็นพ้องต้องกัน การตัดสินใจจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ภายใต้การนำทางของจิ้งจอกน้อย ฉู่เจียงเยว่ได้พาเสิ่นจื้อกุย และคนอื่นๆ เข้าหาฝูงกระต่ายกลายพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว

เนื่องจากมีชั้นขนหนาอยู่ด้านนอก กระต่ายกลายพันธุ์จึงยังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระโดยไม่มีอาการสั่นใดๆ แม้แต่ในสภาพอากาศหนาวจัดที่อุณหภูมิติดลบถึง 100 องศาเซลเซียส

“นี่ควรจะเป็นรังของพวกมัน”

ฉู่เจียงเยว่ชี้ไปยังจุดที่จิ้งจอกน้อยนำทางมา

จากนั้น เสิ่นจื้อกุยก็เปิดฉากโจมตีด้วยพลังสายฟ้า