ตอนที่ 1540 จักรพรรดิเทพผู้ยิ่งใหญ่แห่งอดีตกาล (2) (ฟรี)

ตอนที่ 1540 จักรพรรดิเทพผู้ยิ่งใหญ่แห่งอดีตกาล (2)

ทันทีที่กลีบดอกบัวสัมผัสภูเขาและต้นไม้ พวกมันก็ร่วงหล่นลงมา คนของเผ่าขนนกมากกว่า 1,000 คน จากแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์ถูกพลังที่สั่นสะเทือนโลกแทงทะลุหน้าอก

“ติ้ง! ทำลายพลังผังก่อเกิดหนึ่งผัง ได้รับรางวัล: แต้มบุญ 100 แต้ม หมายเหตุ: สถานะผู้มีมลทิน”

ลู่โจวได้รับการแจ้งเตือน 992 ครั้ง

“ติ้ง! สังหารเป้าหมาย ได้รับรางวัล: แต้มบุญ 100,000 แต้ม โบนัสเผ่าพันธุ์: แต้มบุญ 20,000 แต้ม หมายเหตุ: เป้าหมายมีเพียงแค่ไข่มุกจิตวิญญาณ”

ลู่โจวได้รับการแจ้งเตือนแปดครั้ง ถึงแม้ว่าไข่มุกจิตวิญญาณจะทรงพลังมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ มันก็เปล่าประโยชน์

“ปัง! ปัง! ปัง!” ถูเว่ยกับหมิงป้านที่ตอนนี้สร้างเกราะป้องกันแสงสว่างเอาไว้ได้แต่คิดในใจ

“สมกับเป็นผู้มีมลทินที่สูงส่งและสง่างามที่รังฉินหยวนเคารพ!” ฉินหยวนที่ตอนนี้ยังคงรู้สึกตื่นเต้นและสะเทือนใจกล่าวด้วยความเคารพ น้ำตายังคงไหลอาบแก้มของนาง

หมิงซี่หยินกับชงฉีมองดูลู่โจวอย่างตกตะลึงราวกับว่าลูกตาของพวกเขากำลังจะหลุดออกมาจากเบ้าตา

“มะ...ไม่...ไม่แปลกใจเลย ทำไมท่านอาจารย์ถึงได้ไม่เคยกลัวคู่ต่อสู้! ท่...ท่านปกปิดพลังเอาไว้ได้แนบเนียนมาก!” หมิงซี่หยินที่พยายามอย่างหนักที่จะสะกดกลั้นความตกใจและตื่นเต้นมองดูคนของเผ่าขนนกจากแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่ตอนนี้ร่างกายของพวกเขาถูกกลีบดอกบัวนับไม่ถ้วนแทงทะลุ เขากลืนน้ำลายและหันไปมองท่านอาจารย์ที่ตอนนี้ผมของท่านนั้นยุ่งเหยิงเล็กน้อย ดวงตาของท่านเปล่งประกายแสงสีน้ำเงิน เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

ฉินหยวนรู้สึกว่าการคุกเข่าข้างหนึ่งนั้นไม่สามารถแสดงความรู้สึกของนางได้ นางจึงเปลี่ยนเป็นคุกเข่าทั้งสองข้าง นางโค้งคำนับลู่โจว “ผู้มีมลทินจะต้องกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!”

คนของเผ่าขนนก 992 คน จากแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ส่วนหมิงป้าน เขาใช้ทุกอย่างที่มี แต่มันก็ยังคงแทบจะไม่อาจป้องกันการโจมตีนี้ได้ เขากลืนน้ำลาย เขามองดูผู้มีมลทินที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เขานึกถึงตอนที่ผู้อาวุโสในเผ่าขนนกแอบพูดคุยกันถึงตอนที่ผู้มีมลทินครอบครองโลก ตอนนั้นเขายังคงหัวเราะเยาะเรื่องเหล่านั้น แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ผู้มีมลทินนั้นแข็งแกร่งมาก ตอนนี้เขากลัวจริงๆ ก่อนหน้านี้เขาตกใจและกังวล เขาคิดว่าเขากลัวแล้ว แต่ตอนนี้เขาเพิ่งจะรู้ว่าความกลัวที่แท้จริงนั้นเป็นยังไง

“ไปกันเถอะ!” ถูเว่ยที่ยื่นมือออกไปเพื่อที่จะป้องกันการโจมตีกล่าว

การที่เขาจะต้องเสียสละแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่เป็นไร แต่เขาไม่อยากจะถูกลากเข้าไปพัวพันด้วย หมิงป้านไม่รู้ว่าพลังของผู้มีมลทินนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่อย่างงั้นเขาคงจะไม่ส่งแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์ออกมา แต่เขารู้ดี ตอนนี้การหลบหนีคือทางออกที่ดีที่สุด เขาไม่สนใจฉินหยวนหรือหมิงซี่หยินอีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้นคนทั้งสองนั้นไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา เขาตระหนักดีว่าการหลบหนีนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาก็ยังคงต้องลอง

ถูเว่ยยกมือขึ้น เส้นทางอักษรโบราณสีดำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

หมิงป้านที่สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดของเขานั้นแข็งแกร่งรีบหายตัวไป เขาติดตามถูเว่ยไป

“นาฬิกาทรายแห่งกาลเวลา!” ลู่โจวที่ดวงตาของเขาเป็นประกายสีน้ำเงินโยนนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลาออกไป

ตอนนี้นาฬิกาทรายแห่งกาลเวลานั้นมีสีน้ำเงินเข้มกว่าเดิมและใหญ่กว่าเดิม มันมีออร่าลึกลับที่ดูเหมือนกับมหาสมุทร มันลอยอยู่กลางอากาศ มิติในระยะ 10,000 ลี้ ถูกแช่แข็งในทันที

แม่น้ำหยุดไหล น้ำตกหยุดไหล นกหยุดบิน และเมฆหยุดเคลื่อนที่ ทุกคน รวมไปถึงถูเว่ย แข็งตัวราวกับรูปปั้น

ลู่โจวหัวเราะเยาะ เขารีบบินออกไป เขาคือสิ่งมีชีวิตเดียวที่สามารถเคลื่อนไหวได้ในระยะ 10,000 ลี้ สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงไป ดวงตาสีน้ำเงินของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร เพียงพริบตาเดียว เขาก็มาถึงเหนือถูเว่ย เขายกมือขึ้นและปิดเส้นทางอักษรโบราณสีดำ จากนั้นเขาก็กดมือลง เขากำลังสยบถูเว่ยกับหมิงป้าน

ตูม!

“เคลื่อนย้าย!” ถูเว่ยที่ตั้งสติได้ก่อนเป็นคนแรกรีบหายตัวไป เขาพยายามที่จะหลบเลี่ยง

ลู่โจวไม่สนใจถูเว่ย เขายังคงโจมตีต่อไป มิติบิดเบี้ยวเมื่อเขาเคลื่อนไหว

“กฎกระแสน้ำวนย้อนกลับ?!” ถูเว่ยอุทาน

ถูเว่ยถูกกฎแห่งกระแสน้ำวนย้อนกลับดึงกลับไป ผนึกฝ่ามือโจมตีหน้าอกของเขา พลังงานสีดำพวยพุ่งออกมา มันกำลังต้านทานความเสียหายจากผนึกฝ่ามือ

ส่วนหมิงป้านนั้นโชคไม่ดี แม้แต่จักรพรรดิเทพก็ยังคงทำได้แค่เพียงตั้งรับ แล้วเทพอย่างเขาจะทำอะไรได้? ผนึกฝ่ามือโจมตีเขาเหมือนกับสายฟ้า มันแทงทะลุร่างกายของเขา

ตูม!

หมิงป้านร่วงลงสู่พื้นดิน

ลู่โจวเก็บนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลากลับไป เวลากลับมาไหลเวียนอีกครั้ง เขามองลงไปที่พื้นดิน

คนของเผ่าขนนกที่รอดชีวิตจากแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์หวาดกลัวมาก พวกเขาเลิกล้มความคิดที่จะต่อสู้ พวกเขารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่พวกเขามีก่อนจะหนีไป

“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย พวกเจ้าหนีไม่พ้นหรอก!” ลู่โจวผลักแอสโตรแลปที่แขวนอยู่บนหลังของพลังอวตารสีน้ำเงินขึ้นไปบนท้องฟ้า มันดูเหมือนกับว่าจะกว้างถึง 10,000 ลี้ เขาไม่ได้ลังเลที่จะใช้พลังที่ดูเหมือนกับว่าจะไม่มีที่สิ้นสุดของเขา

ผืนดินสั่นสะเทือน ทะเลปั่นป่วน

“ติ้ง! ทำลายพลังผังก่อเกิดหนึ่งผัง ได้รับรางวัล: แต้มบุญ 100 แต้ม”

ลู่โจวได้รับการแจ้งเตือน 18,848 ครั้ง

เลือด เนื้อ และชิ้นส่วนต่างๆ ของร่างกาย ตกลงมาจากท้องฟ้า

เจียงเหวินซูที่นอนอยู่บนพื้นดินเปียกโชกไปด้วยเลือดและชิ้นส่วนของร่างกาย เขามองดูท้องฟ้า ดวงตาของเขาดูเหมือนกับว่ากำลังจะหลุดออกมาจากเบ้าตา เขามองดูแอสโตรแลปขนาดมหึมาและการสังหารหมู่ เขารู้สึกหวาดกลัว

‘นี่คือผู้มีมลทินที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่าต้องสูญเสียสิ่งมีชีวิตสูงสุดไปถึงสี่คนก็เพื่อที่จะกำจัดเขางั้นเหรอ? ผู้มีมลทินที่แม้แต่จักรพรรดิถูเว่ยก็ยังคงต้องโค้งคำนับให้? แล้วเมื่อ 100,000 ปีก่อน เขาพ่ายแพ้ได้ยังไง?’

หมิงป้านที่เห็นการสังหารหมู่ของแปดวิหารศักดิ์สิทธิ์และพลังของลู่โจวอยากจะหนีไป เขาไม่สนใจถูเว่ย เขารีบบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เมื่อก่อนข้าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้กับท่าน ข้าต้องเก็บตัวฝึกฝนตัวเองเป็นเวลาหลายปีก่อนที่ข้าจะโชคดีพอที่จะได้เป็นจักรพรรดิเทพ แต่น่าเสียดาย ข้าก็ยังคงสู้ท่านไม่ได้” ถูเว่ยที่เห็นว่าลู่โจวกำลังจะลงมือพูดขึ้น