บทที่ 116 เหาะเหินเดินอากาศ
บทที่ 116 เหาะเหินเดินอากาศ เมิ่งย่วนเจี๋ย “…” ไม่สิ จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะต่อต้าน มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองโดยธรรมชาติของนักสู้ทุกคนเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตี ขณะที่กำลังลังเลว่าจะอธิบายดีไหม เขาก็รู้สึกถึงแรงกระแทกที่ฝ่ามือ ทำให้ทั้งตัวสั่นสะท้าน และปล่อยแส้ไม้ไผ่นั้นหลุดมือไป ทันใดนั้น อีกฝ่าย...
