บทที่ 612 ชายแมงป่องกับหญิงแมงป่อง
บทที่ 612 ชายแมงป่องกับหญิงแมงป่อง
“ที่นี่คือจุดกำเนิดของทุกสิ่ง!”
เรย์ลินถอนหายใจ หากไม่มีชายแมงป่องที่นำสายเลือดของยักษ์หญิงทองสัมฤทธิ์ตกลงมาตายที่นี่ โลกน้ำแข็งทั้งหมดนี้ก็คงไม่ถือกำเนิดขึ้น
ดังนั้น การเรียกชายแมงป่องว่าเป็นบรรพบุรุษของโลกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเกินเลย
ร่างของเรย์ลินลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะค่อย ๆ ร่อนลงมาที่ก้นของแอ่งยุบ
เมื่อเห็นภาพรวมของชายแมงป่อง ดวงตาของเรย์ลินหดเล็กลงในทันที
ในสายตาของเรย์ลิน ร่างขนาดมหึมาครึ่งคนครึ่งแมงป่องนอนทอดกายอยู่ เส้นใยสีน้ำเงินจากเครือข่ายน้ำแข็งเหมือนใยแมงมุม ทะลุผ่านผิวหนังของชายแมงป่องและเชื่อมโยงกับเขา ดูดซับพลังชีวิตและพลังน้ำแข็งเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
บนแผ่นหลังของชายแมงป่อง เลือดสีเขียวประหลาดกำลังเดือดพล่านและเคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต มันไหลซึมปกคลุมแผ่นหลังทั้งหมดและเริ่มกระจายตัวออกไปโดยรอบ
เส้นเลือดสีเขียวเกือบจะปกคลุมร่างกายทั้งหมดของชายแมงป่อง และเริ่มบิดตัวเป็นปม คล้ายกับลูกตาที่ไร้ชีวิตแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
ภายใต้การกัดกร่อนของเลือดและเส้นเลือดสีเขียว ร่างกายของชายแมงป่องก็เริ่มเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ในความทรงจำของเรย์ลิน ตอนนี้ชายแมงป่องมีรูปร่างเพรียวขึ้น ใบหน้าก็ละเอียดอ่อนขึ้นเรื่อย ๆ มุ่งไปสู่ความเป็นหญิง บริเวณส่วนบนของร่างกายยังแสดงลักษณะทางกายภาพของผู้หญิงอย่างชัดเจน
“อืม! ไม่ใช่... นี่ไม่ใช่ศพ…”
เรย์ลินตกใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน เมื่อเข้าไปใกล้มากขึ้น เขาจึงสังเกตเห็นว่าชายแมงป่องในตอนนี้ยังมีลมหายใจเบาบางอยู่ หัวใจยังคงเต้นอย่างช้า ๆ
แต่การเต้นของหัวใจและการแสดงออกของชีวิตนั้นเทียบกับร่างกายอันใหญ่โตแล้ว ดูเล็กน้อยจนถึงขนาดที่เรย์ลินเกือบจะมองข้ามไปในตอนแรก
“ชายแมงป่องตัวนี้… ยังมีชีวิตอยู่!”
เรย์ลินถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความตกใจ และในตอนนั้นเอง ชายแมงป่องก็ลืมตาขึ้น!
“เจ้า… มาแล้ว!”
พลังวิญญาณที่คุ้นเคยเริ่มพุ่งเข้ามาโจมตีเกราะป้องกันของเรย์ลิน
“เจ้าไม่ใช่เขา! เจ้าเป็นราชินีแห่งน้ำแข็ง! ไม่… เจ้าเป็นผู้พิทักษ์จากโลกน้ำแข็งต่างมิติ ยักษ์หญิงทองสัมฤทธิ์นั่นเอง!!!”
เรย์ลินอุทานออกมา สีหน้าตื่นตะลึง ร่างกายปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำละเอียด หลอดทดลองหลายหลอดแตกกระจาย ก่อให้เกิดม่านแสงขนาดใหญ่ ในขณะที่จี้สีแดงเข้มที่หูของเขาเตรียมพร้อมที่จะใช้งาน
ความน่าสะพรึงกลัวของสิ่งมีชีวิตตามกฎโบราณ แม้แต่เรย์ลินในตอนนี้ก็ยังไม่กล้ารับมือโดยตรง
แม้จะเคยคาดเดาไว้บ้าง แต่เมื่อความจริงปรากฏขึ้นตรงหน้า ก็ทำให้เรย์ลินรู้สึกตื่นตระหนกและสับสน
ภาพทั้งหมดย้อนกลับมาในหัวของเรย์ลินและถูกเชื่อมโยงอย่างรวดเร็ว
ในสงครามโบราณ มารดาแห่งแม่งูหมื่นตัวได้บุกเข้ามาในโลกน้ำแข็ง ยักษ์หญิงทองสัมฤทธิ์ต่อสู้อย่างหนักจนเสียชีวิต หยดเลือดหนึ่งหยดตกลงบนร่างของชายแมงป่อง และไหลลงสู่รอยแยกในมิติ นำพาเขามายังที่นี่โดยบังเอิญ
ชายแมงป่องสิ้นใจในทันที แต่เลือดสีเขียวบนหลังของเขา… ยังไม่สิ้น!
ยักษ์หญิงคือสิ่งมีชีวิตระดับเจ็ดขึ้นไปที่น่าสะพรึงกลัว! นางครอบครองพลังตามกฎเกณฑ์ สามารถฟื้นคืนชีพได้ด้วยหยดเลือดเดียว!
สายเลือดของนางยังคงรักษาร่องรอยจิตวิญญาณของนางไว้บางส่วน แม้ชายแมงป่องผู้มีพลังระดับดวงดาวรุ่งอรุณจะตายไปแล้ว แต่หยดเลือดนั้นยังคงมีชีวิตชีวา!
สายเลือดโบราณเช่นนี้ แม้จะมีเพียงหยดเดียว แต่ก็เพียงพอที่จะได้รับชีวิตใหม่แม้จะแยกออกจากร่างจริง
ทว่า การคืนชีพจากหยดเลือดเพียงหยดเดียวนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง ดังนั้นเลือดจึงทำตัวเหมือนไวรัส ค้นหาชีวิตที่สามารถเกาะกินได้ และพยายามเปลี่ยนร่างนั้นให้กลายเป็นรูปแบบที่นางต้องการ
ในดินแดนแห่งความมืด จะมีสิ่งมีชีวิตใดที่เหมาะสมไปกว่าชายแมงป่องอีกหรือ? ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น ๆ แค่เรื่องระยะทางก็เพียงพอที่จะเป็นตัวเลือกแล้ว!
ดังนั้น สายเลือดของยักษ์หญิงจึงเริ่มเกาะอยู่บนร่างของชายแมงป่อง และทำการดัดแปลงเขา จนกระทั่งร่างของเขามีลักษณะเป็นหญิง
การดัดแปลงเช่นนี้ต้องใช้เวลานานมาก อีกทั้งยังต้องการพลังชีวิตที่มหาศาล
ด้วยเหตุนี้ รอยประทับของยักษ์หญิงจึงใช้การแผ่รังสีน้ำแข็ง ดัดแปลงพื้นที่ในดินแดนแห่งความมืด ให้กลายเป็นโลกน้ำแข็ง และแม้แต่ทำให้สิ่งมีชีวิตในโลกน้ำแข็งถือกำเนิดขึ้น!
หลังจากนั้น นางได้ใช้ส่วนหนึ่งของเลือดและเนื้อของชายแมงป่อง สร้างอาร์เวินขึ้นมา เพื่อเป็นผู้พิทักษ์ของนาง
ในดินแดนแห่งความมืด ผู้พิทักษ์ที่มีพลังระดับดวงดาวรุ่งอรุณก็มากพอที่จะควบคุมทุกสิ่ง!
ด้วยเหตุนี้ ยักษ์หญิงจึงหลบอยู่เบื้องหลัง ปล่อยให้อาร์เวินจัดการทุกอย่างในทางเปิดเผย โดยทำการรวบรวมสิ่งมีชีวิตในโลกน้ำแข็งเป็นระยะ ๆ เพื่อทำพิธีบูชาด้วยเลือด เพิ่มพลังชีวิตให้กับร่างของชายแมงป่อง และให้สารอาหารแก่เลือดของยักษ์หญิง
แผนการทั้งหมดนี้เกือบจะสำเร็จแล้ว
เพียงแค่รอการดัดแปลงให้สำเร็จ ยักษ์หญิงก็จะสามารถคืนชีพบนร่างของชายแมงป่องได้ กลายเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่อีกครั้ง! หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของเรย์ลิน
แต่โลกนี้ไม่มีคำว่า "ถ้า" การปรากฏตัวของเรย์ลิน โดยเฉพาะการตายของอาร์เวิน ทำให้ยักษ์หญิงต้องลงมือเอง เร่งกระบวนการรวบรวมเลือดเนื้อและพลังชีวิตจนถึงตอนนี้
“ไม่! ข้าเป็นเพียงส่วนหนึ่งของยักษ์หญิง ตอนนี้ข้าเป็นการรวมกันของความทรงจำและรอยประทับในร่างของชายแมงป่อง! ดังนั้น ข้าคือราชินีแห่งน้ำแข็ง!”
ดวงตาของชายแมงป่องจับจ้องมาที่เรย์ลิน คลื่นพลังวิญญาณที่เย็นชาแผ่ออกมาจากร่างของเขา
เมื่อเห็นภาพนี้ เรย์ลินก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย แม้ว่าจะเป็นสายเลือดจากสิ่งมีชีวิตตามกฎเกณฑ์โบราณ แต่ร่างกายของชายแมงป่องในตอนนี้ยังไม่ถูกดัดแปลงเสร็จสิ้นดี จึงไม่ถือว่าเป็นการคืนชีพอย่างแท้จริง เป็นเพียงรอยประทับสายเลือดที่ยังดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น
ดังนั้น ตอนนี้ชายแมงป่องไม่สามารถขยับตัวได้เลย แม้แต่การพูดก็ต้องสื่อสารผ่านพลังวิญญาณ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเคลื่อนย้ายใด ๆ
“ถ้าเป็นเช่นนี้ ข้ายังมีโอกาส!”
ดวงตาของเรย์ลินเปล่งประกายขึ้น แม้ร่างของอีกฝ่ายจะถูกดัดแปลงเสร็จสมบูรณ์ ก็จะมีพลังไม่เกินระดับสี่ขั้นสูงสุด หรืออาจเทียบเท่าพ่อมดระดับห้าด้วยพลังจากสายเลือด แต่เรย์ลินมีไพ่ตายอยู่มากพอที่จะสู้ได้ ยิ่งตอนนี้ที่อีกฝ่ายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ยิ่งทำให้เขาได้เปรียบ
“ชายแมงป่อง? นี่คือชื่อจริงของสิ่งมีชีวิตตัวนี้ใช่หรือไม่?” เรย์ลินถาม
“ใช่ แต่ข้าไม่ชอบรูปลักษณ์นี้ จึงต้องทำการดัดแปลง ให้เขาเอนเอียงไปทางหญิงแมงป่อง เพราะความสามารถด้านภาพลวงตาของหญิงแมงป่องนั้นโด่งดังไปทั่วโลกน้ำแข็ง และพรสวรรค์ที่เกิดขึ้นก็พอดีเข้ากับสายเลือดของข้า เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงจากความตายสู่การคืนชีพนั้นต้องใช้เวลามาก…”
ราชินีแห่งน้ำแข็งดูเหมือนจะเปลี่ยนท่าที กลายเป็นตอบคำถามของเรย์ลินทุกอย่าง
“ไม่แปลกใจเลย…” เรย์ลินพยักหน้า แต่ในดวงตากลับมีแววเย้ยหยัน
ปัง!
พื้นดินสั่นไหว รากไม้สีน้ำเงินโผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน มันเชื่อมต่อกับหนวดสีน้ำเงินบนร่างของชายแมงป่อง ก่อตัวเป็นกรงขัง ล้อมรอบเรย์ลินไว้ในนั้น
พรวด พรวด!
หมอกสีขาวบริสุทธิ์พวยพุ่งออกมาจากรูขุมขนของชายแมงป่อง แทรกซึมเข้าไปในหนวดสีน้ำเงิน จนก่อตัวเป็นสัญลักษณ์น้ำแข็งขึ้นมาบนพื้นผิว
“แต่ก็ดีแล้วที่เจ้ามา! ด้วยเนื้อและเลือดของมนุษย์ระดับดวงดาวรุ่งอรุณเช่นเจ้า หากข้าใช้”พิธีบูชาวอส“เพื่อบูชา ‘จุดป้องกัน’ ของเจ้าให้กับจ้าวแห่งน้ำแข็ง ข้าคาดว่ากระบวนการเปลี่ยนแปลงจะรวดเร็วขึ้น หรืออาจเสร็จสิ้นในทันที!”
เสียงของราชินีแห่งน้ำแข็งเย็นชา “ในเมื่อเจ้าฆ่าอาร์เวิน ก็จงชดใช้ด้วยเลือดเนื้อของเจ้าเถิด!”
ปัง!
แสงสีแดงเลือดปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเรย์ลิน แปรสภาพเป็นคมดาบและฟันลงไปที่กรงขัง ส่งเสียงดังเสียดหู
สัญลักษณ์หิมะสีขาวจำนวนมากส่องแสงวาบ ก่อตัวเป็นชั้นน้ำแข็งแข็งแกร่งสีน้ำเงิน แช่แข็งคมดาบและลามไปยังแขนของเรย์ลิน
“การโจมตีด้วยอุณหภูมิ 700 องศาก็ไม่เกิดผล?”
เรย์ลินถอยกลับและพิจารณาสัญลักษณ์บนกรงขัง “วงจรพลังงานแค่นี้ไม่น่าจะทนทานได้ขนาดนี้ หรือเป็นเพราะสัญลักษณ์เหล่านี้?”
“นี่คือสัญลักษณ์ ‘พันธนาการน้ำแข็ง’ จากโลกน้ำแข็งโบราณ มันเคยใช้กักขังพ่อมดระดับแสงจันทร์มาแล้ว! หากเจ้าไม่เชื่อ ก็ลองดูอีกครั้งได้!”
เสียงของราชินีแห่งน้ำแข็งเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ก็ไร้ซึ่งพลังตอบโต้หรือ? ข้าบอกแล้วว่า เจ้าจะต้องเสียใจที่เข้ามาที่นี่!”
เรย์ลินไม่สนใจเสียงหัวเราะของนาง เขาเดินไปที่ขอบของกรงขังแทน “ชิป! สแกน!”
“ติ้ง! ตรวจพบสัญลักษณ์ ‘พันธนาการน้ำแข็ง’ จากยุคโบราณ! คุณสมบัติ: เพิ่มความแข็งแกร่งของวัตถุที่ฝังอยู่ 5 ระดับ เพิ่มความทนทานต่อน้ำแข็ง 7 ระดับ และให้พลังสะท้อนน้ำแข็ง! ประเมินความแข็งแกร่งรวม: 890–1120!”
ชิปตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ความแข็งแกร่งระดับนี้ เกรงว่าข้าคงต้องใช้ ‘การแปรสภาพเป็นงูโคโมอิน’ เต็มกำลังหลายครั้งจึงจะสามารถหลุดออกมาได้”
เรย์ลินถอนหายใจ “แต่ถามจริง ๆ เถิด จำเป็นต้องทำเช่นนี้หรือ?”
เรย์ลินยื่นมือทั้งสองออกมา แสงสีม่วงจาง ๆ เริ่มแผ่กระจายออกมาจากมือของเขา
เมื่อแสงสีม่วงสัมผัสกับกรงขัง สิ่งที่น่าประหลาดใจก็เกิดขึ้น! จุดสีดำเริ่มกระจายไปทั่วกรงขัง แม้แต่สัญลักษณ์พันธนาการโบราณก็ไม่สามารถต้านทานได้
กรงขังทั้งกรงเหมือนกับโครงไม้เก่า ๆ ที่ถูกกัดกร่อนอย่างรวดเร็ว จนเต็มไปด้วยรูโหว่
ปัง! ปัง!
เพียงแค่เรย์ลินออกแรงเล็กน้อย กรงขังก็ถูกเปิดออกเป็นรูขนาดใหญ่ เขาก้าวออกมาอย่างง่ายดาย
“เป็นไปไม่ได้!” เสียงหัวเราะของราชินีแห่งน้ำแข็งหยุดลงทันที
“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้หรอก! แม้ว่าเจ้าจะพยายามตรวจสอบยาของข้าอย่างละเอียด และกำจัดสารพิษออกไป แต่เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่ายาของข้าจะง่ายขนาดนั้น?”
เรย์ลินยิ้มบาง ๆ สัญลักษณ์สีม่วงส่องแสงวาบอยู่ที่ปลายนิ้วของเขา
ดูเหมือนว่าสัญลักษณ์นี้จะเป็นตัวจุดชนวนให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ จุดสีม่วงจำนวนมากเริ่มปรากฏขึ้นบนร่างของชายแมงป่อง และแพร่กระจายไปยังบริเวณที่มีเลือดถูกผนึกไว้
ด้วยการวางแผนไว้ล่วงหน้าในปราสาทน้ำแข็ง รวมถึงการจัดการกับสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์น้ำแข็งที่ถูกนำมา เรย์ลินพลิกสถานการณ์และกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ
“แค่สารพิษเล็กน้อยเท่านั้น!” ราชินีแห่งน้ำแข็งแค่นเสียงอย่างเย้ยหยัน
“ข้ารู้ดี สำหรับสิ่งมีชีวิตระดับดวงดาวรุ่งอรุณในยุคโบราณแล้ว สารพิษแค่นี้ไม่มีผลอะไรมาก และอาจจะคงอยู่ได้เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น… แต่ข้าก็แค่หวังให้มันถ่วงเวลาได้ไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง…”
ดวงตาของเรย์ลินส่องประกาย เขาเดินไปที่ร่างของชายแมงป่อง จ้องมองเลือดสีเขียวบนแผ่นหลังของเขา
“เจ้ายังไม่รู้สินะ? ที่จริงแล้วข้าเป็นพ่อมดสายเลือด! และข้ายังเป็นผู้สืบทอดสายเลือดของ” แม่แห่งงูหมื่นตัว หรือก็คือ มารดาแห่งหมู่งู“ผู้ที่ทำให้เจ้าตกตายยังไงละ ดังนั้น สำหรับพวกเราเหล่าพ่อมดสายเลือด การแยกเลือดและการสกัดพันธุกรรมเป็นเรื่องง่ายมาก…”
..........