บทที่ 40 ได้อาวุธระดับ S แล้ว การสอบเข้ามหาวิทยาลัยเริ่มขึ้น
วันรุ่งขึ้น
จางฟานตื่นตรงเวลา เขามองดูระบบ
"แต้มการหยั่งรู้..."
ต้องยอมรับว่าตอนนี้การได้รับแต้มเร็วขึ้นเป็นสองเท่าจริงๆ
แต่เขาไม่ได้รีบใช้มัน เก็บไว้รอดูสถานการณ์ฉุกเฉินก่อนค่อยพิจารณา
วันนี้เป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว
หลังออกจากห้อง เขาก็เห็นเหลียงปิงอวี่ที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นแต่เช้า
"ไง ตื่นแล้วเหรอ" เหลียงปิงอวี่ทักทายเมื่อเห็นจางฟานออกมา
พูดจบ เธอก็หยิบกระเป๋าถือสีเงินใหม่เอี่ยมส่งให้จางฟาน
"นี่อะไรหรือ?" จางฟานถามอย่างสงสัย
"นี่เป็นของที่ท่านผู้ว่าหลี่เพิ่งเอามาให้ ฝากให้ฉันส่งให้นาย" เหลียงปิงอวี่หาวพลางพูด "รับไปเร็วๆ เถอะ ฉันจะไปงีบต่อ"
ดวงตาของจางฟานเป็นประกาย ดูเหมือนอาวุธระดับ S ของเขาจะทำเสร็จแล้ว ประสิทธิภาพดีทีเดียว พอดีเลยจะได้ใช้ในการสอบเข้า
หลังรับมาจากเหลียงปิงอวี่ เขาก็รีบดูทันที
นี่เป็นกระเป๋าถือที่ผลิตด้วยกลไก พื้นผิวเรียบลื่น ด้านบนสลักคำว่า "หลงอิน" และมีปุ่มขนาดเท่าหัวแม่มือ
จางฟานจับที่จับ มืออีกข้างกดปุ่มเบาๆ กระเป๋าถือก็ส่งเสียงฟันเฟืองหมุน
จากนั้นมันก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่าง
ใช้เวลาเพียง 1-2 วินาที มันก็กลายเป็นดาบคมกริบ ขอบคมบางราวกับปีกจักจั่น เปล่งประกายเย็นเยียบ ราวกับสามารถตัดอากาศได้อย่างง่ายดาย แสดงถึงความคมที่ไม่มีใครเทียบ บนนั้นยังมีกลิ่นอายลึกลับจากกระดูกวาฬหลงเหลืออยู่
ส่วนที่จับที่เขากำอยู่ก็กลายเป็นด้ามดาบ
จางฟานเพิ่งเคยเห็นการออกแบบแบบนี้เป็นครั้งแรก อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
ตอนนี้ เขาพบว่าปุ่มก่อนหน้านี้ได้ย้ายไปอยู่ที่ด้ามดาบแล้ว
เขากดเบาๆ อีกครั้ง อาวุธก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่างอีกครั้ง
ครั้งนี้ มันกลับกลายเป็นปืนสีเงินขาว พื้นผิวปืนเคลือบด้วยผิวด้านละเอียด เปล่งประกายเย็นและสว่างจ้า
"เจ๋งว่ะ!" แม้แต่จางฟานยังรู้สึกตื่นเต้น
นี่ดีกว่าที่เขาคิดไว้มากเลย
มีอาวุธระดับ S แบบนี้ ยังไม่ทันเริ่มสู้ ก็นำหน้าผู้เข้าสอบ 99% ไปแล้ว
เก็บอาวุธแล้ว จางฟานก็รีบไปโรงเรียนมัธยมหนานฉิงที่หนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ
...
ตอนนี้ด้านนอกโรงเรียนมัธยมหนานฉิงที่หนึ่งมีคนยืนเต็มไปหมดแล้ว
หลังตรวจสอบตัวตนผู้เข้าสอบแล้ว จางฟานก็เข้าไปได้สำเร็จ
ลานกว้างของโรงเรียนมีนักเรียนยืนเต็มไปหมด
อาจารย์ของโรงเรียนกำลังกล่าวปราศรัยอย่างเร่าร้อนบนเวที
"โลกนี้โหดร้ายนัก นี่คือก้าวแรกในชีวิตของพวกเธอ ถ้าก้าวนี้ยังก้าวไม่ผ่าน ก็อย่าหวังจะมีชีวิตอิสระ อนาคตก็ได้แต่หลบซ่อนอยู่หลังผู้แข็งแกร่งเหมือนสัตว์ที่ถูกขังเท่านั้น"
คำพูดนี้ตรงไปตรงมาและสะท้อนความเป็นจริง
ใบหน้าของนักเรียนเต็มไปด้วยความกังวลและความใฝ่ฝันถึงอนาคต
พอถึงเวลา ก็เริ่มจัดการเคลื่อนย้าย
หลังแสงวาบผ่านไป นักเรียนทั้งหมดก็ถูกเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่สอบรอบแรก
การสอบเข้ามหาวิทยาลัยแบ่งเป็นสามรอบ
รอบแรกคือการทดสอบร่างกาย จะทดสอบค่าพลังและความเร็วของผู้เข้าสอบ
รอบนี้คือการคัดกรองนักเรียนที่มีศักยภาพจะเป็นนักรบ
พูดอีกอย่างคือ ถ้าถูกคัดออกตั้งแต่รอบนี้ แสดงว่าไม่มีศักยภาพที่จะเป็นนักรบเลย
รอบสองใช้ระบบคะแนน ต่อสู้กับสัตว์ร้ายต่างระดับ ดูว่าสุดท้ายจะได้คะแนนเท่าไหร่ คะแนนตรงนี้จะกำหนดว่าผู้เข้าสอบจะได้เข้ามหาวิทยาลัยไหน
รอบสุดท้ายคือการจับฉลากต่อสู้ เป็นการประลองระหว่างนักเรียน เฉพาะผู้ที่ได้คะแนนร้อยอันดับแรกเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วม ใช้เพื่อหาผู้ชนะเลิศที่แท้จริง
ตอนนี้ รอบแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว
จางฟานมองรอบๆ ในห้องทดสอบที่เขาถูกจัดให้อยู่ มองไปทางไหนก็มีคนอย่างน้อยพันกว่าคน
เครื่องวัดพลังนับร้อยเครื่องวางอยู่บนพื้น แต่ละเครื่องมีผู้ทดสอบยืนอย่างเคร่งครัด
"เฉินเผิง พลัง 1050 ผ่าน ผู้เข้าสอบที่ผ่านให้ไปทดสอบความเร็วที่ช่องทางสีเขียว"
"หวังเทา พลัง 998 ไม่ผ่าน"
"หลิวอวี่ฟาง พลัง 3200 ผ่าน" พอประกาศชื่อนี้ ผู้ทดสอบคนนี้ก็เหลือบมองเล็กน้อย ตอนนี้พลัง 3000 เกินกว่า 80% ของคนไปแล้ว ข้อมูลแบบนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด สามารถติด 100 อันดับแรกของประเทศได้
จากตรงนี้ก็เห็นความแตกต่างระหว่างคนแล้ว
ตื่นมาในวันเดียวกัน คนที่มีพรสวรรค์สูงมีคะแนนเกินเกณฑ์ผ่านหลายเท่า คนที่พรสวรรค์ต่ำ แค่เข้าประตูก็ไม่ได้ ต่อยทีหนึ่ง เครื่องยังไม่อยากขยับ
ส่วนคนที่กำลังจะทดสอบ ล้วนมีสีหน้าตื่นเต้น
"ซี้...หวังเทาคนนี้น่าเสียดายจริงๆ อีกแค่สองแต้มก็ผ่านแล้ว" มีคนถอนหายใจ พูดด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย ดูเหมือนกลัวว่าตัวเองจะเป็นแบบนั้นด้วย
"ฮึ พลังยังไม่ผ่านเลย ความเร็วจะมีหวังเหรอ? ออกจากห้องสอบเร็วๆ เป็นผู้เข้าสอบคนแรกที่ออกจากห้องสอบก็สง่างามดีนะ"
"พลัง 3200 น่าอิจฉาจัง ชาตินี้ฉันคงไม่มีทางทำได้ถึงระดับนั้น"
"......"
ไม่นาน ก็ถึงคิวจางฟานเดินหน้า
มองดูเครื่องวัดพลังที่คุ้นตา จางฟานแย้มยิ้มอย่างมีนัย
ต่างจากคนก่อนหน้าที่ยืนลูบคลำเครื่องวัดพลังครึ่งวัน เกือบจะชกท่าชุดฝึกร่างกายจนครบก่อนจะรวบรวมใจชก
พอจางฟานขึ้นไป ไม่พูดพร่ำทำเพลง เตรียมจะชกทีเดียว
แต่พอชกไปครึ่งทาง เขาก็หยุดกะทันหัน
เขานึกขึ้นได้ว่า พลังของเขาตอนนี้ ถ้าชกของพวกนี้ทีเดียวพังไปจะทำยังไง?
ถึงตอนนั้นคงต้องมีเรื่องวุ่นวายอีกแน่
'ยังไม่ถึงรอบชิงชนะเลิศเลย เก็บตัวไว้ก่อนดีกว่า'
คิดแบบนี้แล้ว จางฟานก็ดึงหมัดกลับ เตรียมควบคุมพลังแล้วค่อยชก
เห็นแบบนี้ ผู้ทดสอบข้างๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ในใจก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
พวกที่เตรียมตัวตั้งครึ่งวันก่อนจะลงมือชกยังพอทำเนา เพราะนี่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต ก็พอจะเข้าใจได้
แต่จางฟานทำแบบนี้ ทำท่าจะชกแล้วหยุดกลางคัน ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกเล่นงานจริงๆ
แต่จางฟานไม่ได้คิดอะไรมาก ควบคุมพลังเล็กน้อย แล้วก็ชกออกไป
"โครม!"
เสียงดังสนั่นก้องไปทั่วห้องสอบ สะท้อนไปทั้งห้อง
ในทันใด มีคนปิดหูด้วยความเจ็บปวด ทุกคนต่างหันมามองที่มาของเสียง
ผู้ทดสอบข้างๆ ตกใจ หันมามอง แล้วก็ชะงักอยู่กับที่ ปากอ้าค้าง
เขาถอดแว่นตา ขยี้ตา มองดูอีกที ก็ยังตกตะลึง
"เฮ้ย เครื่องพังได้ไง!"
เห็นแค่ว่า เครื่องวัดพลังที่เมื่อกี้ยังแข็งแรงมาก ตอนนี้กลายเป็นเศษเหล็กกองหนึ่ง มีควันดำและกระแสไฟฟ้าลอยออกมา
ส่วนจางฟานในใจก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน เขาพยายามควบคุมพลังสุดๆ แล้ว
แต่เขาลืมไปอย่าง นั่นคือเมื่อเขาใช้พลังทำลายล้าง ต่อให้กดพลังลงต่ำแค่ไหน ก็กดไม่อยู่
"เอ่อ... แบบนี้นับว่าผ่านไหม?" จางฟานเกาจมูก
ตอนนี้ คนในที่นี้ต่างตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ชั่วขณะนั้น ห้องใหญ่ที่มีคนกว่าพันคนกลับเงียบกริบ
เหตุการณ์ตรงนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน
ไม่มีใครคิดว่าเครื่องจักรจะเกิดขัดข้องกะทันหัน
(จบบท)
