บทที่ 37 ทุกคนตกตะลึง มิติลับถูกทำลายสิ้น

"เฮ้ย อะไรกันวะ ทำไมวงเวทย์เคลื่อนย้ายไม่ทำงานแล้ว"

"พนักงานพวกนี้ทำอะไรกันอยู่ เข้ามิติลับไม่ได้ จะให้พวกเรายืนรออยู่ที่นี่เฉยๆ เปล่าประโยชน์หรือไง"

ตั้งแต่เมื่อครู่ พวกเขาพบว่าจุดเคลื่อนย้ายตรงทางเข้าใช้งานไม่ได้ ไม่สามารถเข้าสู่มิติลับได้

บางคนรอเรียกเพื่อนร่วมทีมมาตั้งครึ่งวัน แต่ผลคือบอกว่าเข้าไม่ได้ก็เข้าไม่ได้

ปิดซ่อมบำรุงชั่วคราวงั้นเหรอ? ไม่น่าใช่นะ ก่อนหน้านี้มีคนเข้าไปตั้งเยอะแยะ แต่ยังไม่มีใครออกมาเลย

ในตอนนี้ เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงสวมชุดขาวหลายคนรีบวิ่งมา

เห็นดังนั้น มีคนรีบเดินเข้าไปถามทันที "ขอถามหน่อยครับ มิติลับเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเข้าไม่ได้ พวกเรารวมคนครบแล้วรออยู่จะเข้าไปนะ"

"ใช่ๆ ฟ้าจะมืดแล้ว จะเข้าได้ไหมเนี่ย"

ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงคนหนึ่งพูดอย่างรำคาญ "มิติลับเกิดความผิดปกติ ทางเชื่อมระหว่างแต่ละพื้นที่วุ่นวายไปหมดแล้ว พวกคุณแน่ใจเหรอว่ายังอยากเข้าไป?"

ได้ยินคำพูดนั้น ทุกคนอดสูดหายใจเฮือกไม่ได้

ความกระวนกระวายและโกรธแค้นในใจพลันมลายหายไป กลายเป็นความหวาดกลัวแทน

"ทางเชื่อมวุ่นวาย? งั้นไม่เท่ากับว่าข้างในอาจเจอสัตว์ร้ายระดับสูงได้ทุกที่เลยเหรอ?"

"ซี้ดดด... แม่งเอ๊ย โชคดีที่พวกเราช้าไปก้าวนึง ถ้าเข้าไปแล้วไม่เท่ากับต้องตายแน่ๆ เหรอ?"

พวกเขาพลันรู้สึกโล่งอก นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว เหมือนหนีความตายมาได้

หลายปีมานี้ เพิ่งเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก

"งั้นคนที่เข้าไปก่อนหน้านี้..."

"ใช่ คนที่เข้าไปก่อนหน้านี้คงเก้าตายเจ็ดเป็นแล้ว"

นึกถึงตรงนี้ ทุกคนอดถอนหายใจไม่ได้ คนข้างในนี่ซวยจริงๆ

......

ในเวลาเดียวกัน

ในมิติลับ แม้วาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรจะแข็งแกร่งมากในทะเลทราย ภายใต้โล่ทรายหนาหนักที่ไม่มีวันหมด การป้องกันก็แข็งแกร่งถึงขีดสุด

กวัดแกว่งหางโจมตีไม่หยุด พลังมหาศาล บางครั้งก็ใช้หัวพุ่งชน ก่อให้เกิดหมอกทรายขึ้นมากมาย

แต่การโจมตีของจางฟานก็ไม่ได้อ่อนแอเลย ขณะหลบหลีกด้วยวิชาก็คอยบั่นทอนฝ่ายตรงข้ามไปด้วย

"ดีที่มีพลังเก้าตะวันอยู่ แม้แต่การโจมตีวงกว้างที่น่าสะพรึงกลัวของวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรก็แทบโดนไม่ได้" จางฟานรำพึง

ส่วนสภาพของวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรกลับไม่ค่อยดีนัก แม้จะมีโล่ทรายหนาหนักล้อมรอบตัวตลอด แต่ร่างกายก็เต็มไปด้วยบาดแผลใหญ่น้อย

"นักรบไล่ล่าวาฬ น่าเกรงขามถึงเพียงนี้!"

"บ้าเกินไปแล้ว กล้าท้าประลองกับสัตว์วิเศษระดับ 9 ตัวต่อตัว แถมยังไม่เสียเปรียบ!"

นักรบในละแวกนั้นต่างมองภาพตรงหน้าราวกับเห็นผี

"เขาเป็นใครกันแน่ ความเร็วนี่เร็วเกินไปแล้ว แม้แต่ข้ายังมองไม่ทัน" ชายชุดเกราะพูดอย่างตกตะลึง

พวกเขาไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ได้แต่มองดูอย่างเหม่อลอย

แม้วาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรจะถูกโจมตีจนร้องครวญครางไม่หยุด แต่พวกเขารู้ดีว่านี่คือสัตว์วิเศษระดับ 9

อย่างน้อยต้องถึงขั้นเทพยุทธ์ถึงจะต่อกรได้ พวกเขาขืนเข้าไป คงทนไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

เหมือนกับสัตว์ร้ายรอบๆ ที่ถูกวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรเรียกมา จางฟานแทบไม่ต้องมอง ฟันดาบเดียวก็จัดการหมด

และพวกสัตว์ร้ายที่จางฟานฟันดาบเดียวฆ่าหมดนี่ พวกเขาต้องต่อสู้อย่างยากลำบากเชียวนะ

พวกเขาได้ประจักษ์อีกครั้งว่า ช่องว่างระหว่างคนกับคนนั้นช่างใหญ่โตเหลือเกิน

ไม่นานหลังจากนั้น มองดูวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรที่ใกล้ตาย จางฟานเดินเข้าไปอย่างสงบ ตั้งใจจะโจมตีครั้งสุดท้าย

"เดี๋ยวก่อน ท่านผู้แข็งแกร่ง ได้โปรดละเว้นด้วย!" ตอนนี้ ชายชุดเกราะรวบรวมความกล้าพูด "วาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรนี่เป็นแก่นหลักของมิติลับ ถ้าฆ่ามันไป มิติลับนี้ก็จะพังพินาศสิ้น!"

จางฟานเลิกคิ้ว แก่นหลักของมิติลับ?

เขาพลันเข้าใจ อ๋อ นี่ก็อธิบายได้แล้ว

เรื่องผิดปกติก่อนหน้านี้ เขาเข้าใจเกือบหมดแล้ว

นี่คือมีคนตั้งใจจะขัดขวางเขาตั้งแต่แรก

จางฟานหัวเราะเย็นชา น่าเสียดายที่ฝ่ายตรงข้ามประเมินพลังของเขาต่ำเกินไป

แค่ระดับนี้ก็คิดจะมาขัดขวางเขา?

ไม่ลังเล เขามองดูวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรตรงหน้าแล้วฟันดาบลงไปทันที

การโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวฟันลงบนวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทร มันส่งเสียงร้องแผ่วเบา ร่างกายมหึมาระเบิดออกเป็นเศษซาก กลายเป็นผงทราย

และในตำแหน่งเดิมของมัน มีกระดูกสีเงินขาวยาวประมาณหนึ่งเมตรปักอยู่บนพื้น

จางฟานเดินเข้าไป จับด้ามจับตรงปลาย ดึงออกมาทันที

"อะไรของมันวะ"

เขาอึ้งไปเล็กน้อย ต่อสู้มาตั้งนาน เนื้อและเลือดของวาฬคลั่งแห่งเมฆสมุทรสลายไปก็ช่างเถอะ แต่แก่นสัตว์ร้าย แก่นคริสตัลอะไรก็ไม่มี เหลือแค่กระดูกชิ้นเดียว?

ชิ้นใหญ่ขนาดนี้ เอาไปต้มซุปก็ยังยุ่งยากเลย

หรือมันมีประโยชน์อย่างอื่น?

ขณะที่เขากำลังสงสัยอยู่ในใจ ใต้เท้าเกิดการสั่นสะเทือน ฉากรอบข้างเริ่มสั่นไหว

ต่อมา ที่เท้าของทุกคนปรากฏแท่นพิธีสีฟ้า

......

ส่วนด้านนอกมิติลับ

มิติลับที่ไม่เคยเกิดเรื่องอะไรมาก่อน จู่ๆ ก็เกิดความผิดพลาดขึ้นมา

คนที่ตั้งใจจะเข้าไปก็ล้มเลิกความคิดทันที ชีวิตมีแค่ครั้งเดียว

ไม่ใช่แค่วันนี้ หลังจากมีเหตุการณ์นี้เป็นบทเรียน พวกเขาก็ไม่คิดจะมาอีก

ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่จะเกิดเรื่องแปลกๆ แบบนี้อีก

ตอนที่คนข้างนอกหลายคนกำลังจะกลับบ้าน

วงเวทย์เคลื่อนย้ายพลันสว่างขึ้นมา

พร้อมกับแสงสว่างที่ฉายออกมา คนที่เข้าไปในมิติลับก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็ปรากฏตัวต่อหน้า

หลังจากพวกเขาออกมา เห็นสภาพตอนนี้ ก็ต่างถอนหายใจโล่งอก

"ดูเร็ว พวกเขากลับมากันหมดแล้ว!"

คนที่กำลังจะกลับก็หยุดฝีเท้า ต่างอยากรู้ว่าคนพวกนี้เจออะไรมาบ้างในมิติลับ

เนื่องจากคนถูกส่งออกมาพร้อมกันมากเกินไป แทบจะเต็มพื้นที่บนแท่นไปหมด

ตอนนี้ คนเหล่านี้จู่ๆ ก็เริ่มเปิดทางให้ ต่างยืนตัวตรงด้วยท่าทางเคารพ

จากนั้น เห็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มคนอย่างไม่เร่งไม่ช้า

มองดูคนสองข้างที่ยืนตัวตรง ไม่กล้าส่งเสียง และมองเขาด้วยสายตาเคารพ จางฟานรู้สึกทั้งขำทั้งจะร้องไห้

พวกนี้รู้ความจริงดี แต่ทำให้เขารู้สึกงง นี่มันยุคไหนแล้ว ทำเหมือนเจ้าพ่อมาเฟียออกโรงอย่างนั้นแหละ

ซึ่งทำให้คนข้างนอกที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมองอย่างงงๆ

เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ราชามังกรมาเหรอ?

ส่วนคนที่เคยเห็นจางฟานข้างนอกก่อนหน้านี้ ก็จำเขาได้ทันที

"เป็นเขาเหรอ? คนกล้าที่เข้าไปในพื้นที่ระดับฝันร้ายคนเดียว เขายังมีชีวิตอยู่ด้วย"

"เฮ้ย ใครช่วยบอกหน่อยได้ไหม ข้างในเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงหลายคนเดินเข้ามา ถามด้วยสีหน้ากังวล "มิติลับเป็นยังไงบ้าง?"

จางฟานเลิกคิ้ว หรี่ตามองเจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงคนนั้นแวบหนึ่ง

หลังจากพวกเขาออกมาจากมิติลับ ประโยคแรกที่อีกฝ่ายถามไม่ใช่คนเป็นยังไง แต่ถามถึงมิติลับ นี่มันแสดงถึงความผิดปกติแล้ว

นักรบที่เพิ่งออกมาจากมิติลับ ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่ พูดตามตรงว่า:

"มิติลับ...ดูเหมือนจะพังทลายแล้ว"

"อะไรนะ? พังทลาย???"

พอได้ยินคำพูดนี้ บรรยากาศก็เดือดพล่านขึ้นมาทันที มีคนรีบถามว่า "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

นักรบคนนั้นพูด "ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนแรกก็ยังดีอยู่ จู่ๆ ก็มีแสงสีขาววาบขึ้นมาจากใต้ดิน แล้วพวกเราทุกคนก็ถูกรวมเข้าด้วยกัน จากนั้นก็มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งฆ่าสัตว์วิเศษระดับ 9 ตัวหนึ่ง แล้วพวกเราก็ถูกส่งออกมา"

"สัตว์วิเศษระดับ 9??? เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นสัตว์วิเศษระดับ 9 ไม่ใช่สัตว์ร้ายระดับ 9 ธรรมดา?"

นักรบคนนั้นยืนยัน "ใช่ครับ เป็นสัตว์วิเศษระดับ 9 แน่นอน"

พอได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่นั้นต่างฮือฮา

สัตว์วิเศษระดับ 9 นั่นมันระดับไหนกัน?

นั่นต้องถึงขั้นเทพยุทธ์ถึงจะมีกำลังต่อสู้ได้นะ นี่หมายความว่าในกลุ่มคนพวกนี้มีผู้แข็งแกร่งระดับเทพยุทธ์อยู่?

ที่เล็กๆ ของพวกเขานี่มีเทพยุทธ์มาเยือนด้วยเหรอ? พวกเขาตื่นเต้นสุดขีด อยากรู้ว่าผู้แข็งแกร่งคนนี้เป็นใคร

"เจ้ารีบบอกสิ ผู้แข็งแกร่งคนนั้นอยู่ที่ไหน?"

"ใช่ๆ อย่ามัวปิดบังอยู่เลย ให้พวกเราได้คารวะสักหน่อย"

ตอนนี้ คนที่เพิ่งออกมาจากมิติลับพร้อมใจกันมองไปที่จางฟานที่กำลังครุ่นคิดอยู่ด้านข้าง

(จบบท)