บทที่ 363 เดือนละแค่แสนกว่า จะเอาชีวิตไปทิ้งทำไม
เดินอย่างองอาจ จางเป่ยซิงเดินจากไปต่อหน้าพวกเขาอย่างไม่สนใจ ไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาได้เข้าใกล้แม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าจางเป่ยซิงจะยังบินไม่ได้ แต่ตอนนี้เขายืนอยู่บนโดรน โดรนสีดำกลืนไปกับความมืดของราตรี หากไม่ใช่เพราะไฟแดงที่กะพริบเป็นระยะ คงยากที่จะสังเกตเห็นการมีอยู่ของมัน จางเป่ยซิงยืนอยู่กลางอากาศ ราวกั...
