บทที่ 34 นี่ฉันกำลังหาทางตาย?

ออกจากประตูมา ขณะนี้เป็นช่วงบ่ายแล้ว

แต่ดวงอาทิตย์ยังคงลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า ราวกับมีพลังงานไม่รู้จักหมด ส่องแสงจ้าลงมาจากขอบฟ้า

จางฟานเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วไปตามถนน

ด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัวของเขาในตอนนี้ การนั่งรถกลับช้ากว่าการวิ่งไปเองเสียอีก

เพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น เขาก็วิ่งวนรอบเมืองหนานฉิงไปเกือบครึ่งเมือง จนมาถึงจุดหมาย

มิติเมฆาสมุทร เป็นมิติที่มีระดับความยากสูงที่สุดในเมืองหนานฉิง

แบ่งเป็น 4 โซน ได้แก่ ธรรมดา สูง สูงพิเศษ และฝันร้าย

ผู้เล่นจะถูกส่งไปยังพื้นที่ต่างๆ ตามระดับความยากที่เลือก

หากเลือกระดับธรรมดา จะถูกส่งไปยังพื้นที่ชายขอบที่ค่อนข้างปลอดภัย ยิ่งเลือกระดับยากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะถูกส่งเข้าไปในพื้นที่ที่อันตรายมากขึ้นเท่านั้น

แน่นอนว่า ยิ่งคลื่นลมแรง ปลาก็ยิ่งมีราคา อันตรายย่อมมาพร้อมกับโอกาส จึงไม่ขาดคนที่กล้าเสี่ยง

ดันเจี้ยนนี้เป็นดันเจี้ยนที่ยากที่สุดในเมืองหนานฉิง แม้แต่โซนธรรมดาก็ยังมีสัตว์ร้ายระดับ 9 ปรากฏตัว

ส่วนในโซนฝันร้าย เต็มไปด้วยสัตว์วิเศษ มีข่าวลือว่ายังมีร่องรอยของสัตว์วิเศษระดับ 9 อีกด้วย

แต่สิ่งเหล่านี้แทบไม่สร้างอันตรายใดๆ ให้กับจางฟานในตอนนี้

ตรงกันข้าม สำหรับเขาในตอนนี้ อาจถือเป็นวิธีผ่อนคลายความเครียดก็ได้

ในฐานะที่เป็นมิติระดับสูงสุดของเมืองหนานฉิง ผู้คนที่นี่โดยทั่วไปจะแข็งแกร่งกว่าที่อื่น อาจกล่าวได้ว่าเป็นกำลังรบชั้นสูงของเมืองหนานฉิง

ผู้แข็งแกร่งครองพื้นที่ ส่งผลให้พื้นที่นี้เจริญรุ่งเรืองกว่าที่อื่นๆ

ที่นี่เต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าที่ขายของสารพัด

พอเข้าใกล้ทางเข้ามิติ บริเวณนี้ยิ่งคึกคักมากขึ้น

เสียงตะโกนเรียกและพูดคุยของผู้คนดังไปทั่ว

โดยเฉพาะด้านนอกมิติ มีกลุ่มคนตะโกนหาเพื่อนร่วมทีมเพื่อเข้ามิติด้วยกัน

ที่นี่แทบไม่มีนักเรียนเลย เพราะการเข้ามิติต้องมีใบรับรองนักรบ หรือไม่ก็ต้องอยู่ในขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ขึ้นไปถึงจะลงทะเบียนเข้าได้

ในสำนักงานขนาดเล็กข้างดันเจี้ยน พนักงานในชุดยูนิฟอร์มนั่งทำงานอยู่ข้างหน้าต่าง

ข้างๆ มีคนตะโกนมากมาย

"มีใครอยู่ในขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ที่มีพรสวรรค์ระดับ B ขึ้นไปไหม มาลุยโซนระดับสูงกัน"

"โซนระดับสูง ต้องการคนที่มีพรสวรรค์การโจมตี ขาดอีกคนเดียวก็ออกดันได้แล้ว"

"โซนธรรมดา ใครอยากฟาร์มแบบชิลๆ มาเลย ทีมมีพรสวรรค์รักษาแล้ว ฟาร์มได้ยาว"

"โซนระดับสูงพิเศษ ต้องการคนที่มีพรสวรรค์การรักษาระดับ A ขึ้นไป ไม่มีข้อจำกัดอื่น แค่ฟังคำสั่งก็พอ"

"เฮ้อ อิจฉาจังเลย พรสวรรค์รักษาแค่ยืนตะโกนเรียกคนเก่งก็พอ พวกเราต้องคิดเยอะกว่านี้ตั้งเยอะ"

จางฟานเดินผ่านไปอย่างสงบ มีคนมองเขาอย่างประหลาดใจ แต่ไม่มีใครชวนเขาเข้าทีม

ที่พวกเขาประหลาดใจเพราะจางฟานดูอายุน้อยแต่กลับมาที่แบบนี้ ซึ่งพบเห็นได้ยากมาก

ต้องรู้ว่าแค่เงื่อนไขการเข้ามิติก็คัดคนออกไปเยอะแล้ว

แต่จางฟานดูอายุน้อยมาก ชัดเจนว่าคงไม่มีประสบการณ์ และพลังก็คงไม่ได้เรื่อง

บางคนถึงกับคิดว่าจางฟานอาจหลงทางมาที่นี่

ขณะนั้น จางฟานเดินไปที่หน้าต่างของพนักงานแล้ว

พนักงานเห็นจางฟานแล้วขมวดคิ้วชัดเจน แต่ก็พูดอย่างอดทน "ไม่มีใบรับรองเข้าไม่ได้นะ"

จางฟานเตรียมพร้อมมาแล้ว หยิบใบรับรองนักรบระดับกลางที่ได้มาก่อนหน้านี้ออกมา พูดอย่างไม่ใส่ใจ "ของพวกนี้ใช่ไหม"

มาถึงระดับพลังขนาดนี้ เขารู้สึกขำขึ้นมา

แค่ใบรับรองนักรบระดับกลางนี่ มีมือก็ทำได้ นี่เรียกว่าด่านกั้นจริงๆ เหรอ

ถ้าให้เขากลับไปทดสอบกับเครื่องทดสอบนั่นอีกครั้ง คงต้องทุบมันพังด้วยหมัดเดียวแน่

พูดเล่นที่ไหน พลังโจมตีกว่าหนึ่งแสนเชียวนะ

เขาเพิ่งเข้าใจว่า ไม่ว่าจะเป็นใบรับรองนักรบระดับกลางหรือระดับสูง มันเป็นแค่ด่านต่ำสุดเท่านั้น

ถ้าผ่านด่านนี้ไม่ได้ ก็ไม่เหมาะกับเส้นทางนักรบจริงๆ

เพราะแม้จะผ่านได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าอะไร ปรมาจารย์ก็สามารถได้ใบรับรองนักรบระดับสูงง่ายๆ

ความจริงก็คือ ปรมาจารย์ก็แค่รังแกสัตว์วิเศษระดับต่ำได้ ตัวที่แข็งแกร่งหน่อยก็สู้ไม่ได้

ขณะนี้ พนักงานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แสดงสีหน้าประหลาดใจ

เด็กหนุ่มที่ดูเหมือนนักเรียนตรงหน้า กลับเป็นนักรบระดับกลางจริงๆ

แม้ที่นี่จะมีนักรบระดับกลางไม่น้อย ไม่ถือว่าโดดเด่น แต่ล้วนเป็นคนที่เรียนจบมหาวิทยาลัยหรืออายุสามสี่สิบแล้ว ไม่ใช่ระดับเดียวกันเลย

ส่วนคนรอบข้างที่มาทำธุระ เห็นแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ

เด็กหนุ่มที่ดูไร้เดียงสานี่ พลังไม่ได้อ่อนกว่าพวกเขาเหรอ

พวกเขาอดคิดไม่ได้ว่า คนนี้ต้องเป็นอัจฉริยะจากตระกูลใหญ่ที่ออกมาฝึกฝนแน่ๆ

"รอสักครู่นะคะ" พนักงานรีบตั้งสติ รับใบรับรองจากมือจางฟานแล้วพิมพ์ข้อมูลในคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว

ไม่นานข้อมูลก็ปรากฏ แสดงว่าใบรับรองเป็นของจริง

"จางฟาน อายุ 18 ปี นักรบระดับกลาง" พนักงานยืนยันข้อมูล น้ำเสียงและท่าทีดีขึ้นหลายส่วน "คุณจางต้องการอะไรคะ"

"เข้ามิติเมฆาสมุทร"

"ได้ค่ะ แล้วเพื่อนร่วมทีมของคุณล่ะคะ"

"ผมคนเดียว"

"ค่ะ... เดี๋ยวก่อน" พนักงานหยุดกะทันหันแล้วมองเขา "คุณจะเข้ามิติเมฆาสมุทรคนเดียวเหรอคะ"

"ใช่ครับ" จางฟานพยักหน้า

มีพลังแล้วใครจะไปอยากจับทีม เขาคนเดียวก็พอ การจับทีมนอกจากจะยุ่งยากแล้ว ยังอาจมีปัญหาเรื่องแบ่งทรัพยากร สู้ไปคนเดียวให้สบายใจดีกว่า

พนักงานเงียบไปครู่หนึ่ง ทำงานมาหลายปี เธอเพิ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก พูดอย่างกระไอ "เอ่อ... คุณแน่ใจนะคะว่าพลังของคุณเพียงพอ? ข้างในมีสัตว์วิเศษอยู่นะคะ แม้แต่ปรมาจารย์เข้าไปก็ต้องระวังตัวมากๆ"

เธอถามย้ำอีกครั้ง คิดในใจว่าคนนี้อาจจะหยิ่งเกินไปแล้ว

หรือว่าแค่ผ่านการทดสอบนักรบระดับกลางได้ ก็คิดว่าตัวเองเก่งกาจไปทั่วแล้ว?

ชายวัยกลางคนข้างๆ ถอนหายใจ มองจางฟานแล้วตักเตือนด้วยความหวังดี "น้องชาย อย่าเข้าไปคนเดียวเลย ทุกปีมีคนตายในมิตินี้นับไม่ถ้วน สัตว์ร้ายในนั้นกินคนได้จริงๆ นะ เธอยังเด็ก อนาคตยังอีกยาว อย่าเดินทางผิดเลย"

"ใช่ อย่าคิดสั้นนะ ข้างในอันตรายมาก ยังไงก็หาคนไปด้วยกันสักหลายๆ คนเถอะ จะได้มีคนช่วยดูแล"

"ถูกต้อง มาทีมฉันก็ได้ พวกเรามีคนที่มีพรสวรรค์การรักษา สามารถฟาร์มในโซนธรรมดาได้เรื่อยๆ"

เห็นแบบนี้ จางฟานรู้สึกจนใจ เขารู้ว่าคนพวกนี้หวังดี แต่มันไม่จำเป็นจริงๆ

"ขอบคุณความหวังดีของพวกคุณ แต่ผมรู้ขีดจำกัดตัวเอง ผมกล้าเข้าไป ก็แปลว่าผมมีพลังพอที่จะเดินออกมามีชีวิต"

ดังนั้น คนที่กำลังจะพูดอะไรต่อก็ชะงักไป

พวกเขาแค่ไม่อยากเห็นเด็กที่มีแววดีต้องพลาดท่าเสียชีวิต

เมื่อครู่ยังชื่นชมเด็กหนุ่มที่อายุน้อยแต่เป็นนักรบระดับกลางได้ ไม่คิดว่าจะตัดสินใจโง่เขลาแบบนี้ เหมือนกับจงใจหาทางตายเลยทีเดียว

(จบบท)