บทที่ 145 ศิษย์เอกของท่านเทียนซือ
หยวนโม่ไป๋มองดูเจ้าหมีแพนด้าอย่างสงบใจเป็นที่สุด ไม่ได้ตื่นตระหนกใดๆอีกต่อไปแล้ว เมื่อเล่ยจวินเอ่ยถาม เขาก็เพียงยิ้มและกล่าวว่า “ก็มีพรสวรรค์อยู่บ้างเล็กน้อย แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือพื้นฐานและการฝึกฝนหลังจากนั้น” แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ตามที่เล่ยจวินทราบ อาจารย์ของเขาที่อยู่บนภูเขาหลงหูนั้นเชี่ยวชาญในวิช...
