บทที่ 134: เดียโบล จัมป์ [ฟรี]

ในขณะที่เคนกำลังสอบสวนจาบรา ช็อปเปอร์ นามิ โรบิน และวิวี่ก็แสดงความยินดีกับลูฟี่ที่ปลุกพลังฮาคิของราชันย์ขึ้นมาได้ สิ่งนี้ทำให้ลูกเรือรู้สึกว่ากัปตันของพวกเขาน่าเชื่อถือมากกว่าที่เห็น แม้พวกเขาจะเชื่อมั่นในตัวเขาเสมอมา แต่นี่ยิ่งยืนยันว่ากัปตันของพวกเขาจริงจังได้เมื่อถึงคราวจำเป็น

ตอนนี้ลูฟี่รู้แล้วว่าเขาต้องต่อสู้และเพิ่มความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องเพื่อน เนื้อ และทุกสิ่งที่เขารักหลังจากได้ใช้ชีวิตเป็นฮิรุเซ็นและเห็นสงครามมาแล้ว เนื่องจากเคนย้ำบ่อยๆ ว่าพวกเขายังไม่แข็งแกร่งพอในระดับที่ใหญ่กว่า การพัฒนาตัวละครที่ควรจะเกิดหลังจากเผชิญหน้ากับอาโอคิจิได้เกิดขึ้นมานานพอสมควรแล้ว

เขาจึงจริงจังกับการฝึกฝนเสมอมา แม้ความเร่งด่วนของลูฟี่จะไม่รุนแรงเท่าหลังจากเกือบตายจากการเผชิญหน้ากับอาโอคิจิหรือการตายของเอซในเรื่องดั้งเดิม แต่เขาก็ก้าวหน้าสู่ความแข็งแกร่งที่มากขึ้นเร็วกว่าที่เคนคาดไว้มาก

ขณะเดียวกัน จาบราก็อ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำพูดของเคน

"นาย... นาย... นายเป็นใคร?" จาบราถาม เสียงสั่น

"ไม่เห็นโปสเตอร์ค่าหัวหรือว่าแกล้งโง่เหมือนที่ชอบทำกับคู่ต่อสู้ทุกคนน่ะ?" เคนย้อนถาม จาบราขึ้นชื่อเรื่องชอบเล่นกับ "เหยื่อ" ของเขาเสมอ อุซปเคยทนทุกข์ที่เอนิเอสล็อบบี้เพราะการกระทำของเขา

จาบราไม่เคยรู้สึกกลัวมาก่อนในชีวิต แต่เขารู้สึกได้แน่นอนตอนนี้ เขาไม่เห็นทางเลือกอื่นนอกจากต้องสู้กับคนคนนี้อย่างเปิดเผย ตลอดมาเขาหลอกใช้ทหารให้ทำตามคำสั่ง เมื่อวิวี่ออกมาพูดคุยกับกองทัพกบฏ เขาเป็นคนยิงวิวี่หลายครั้งหลังจากใช้โซล (การเคลื่อนไหวร่างกายเร็วมาก หนึ่งในศิลปะของโรคุชิคิ หรือที่รู้จักในชื่อศิลปะ 6 รูปแบบของกองทัพเรือ)

เขาเห็นลูกเรือหมวกฟางในโปสเตอร์นักล่าค่าหัว เขาจึงรู้ว่าแม้แต่เขาเอง การสู้กับคนพวกนี้ทั้งหมดอาจจะยาก คนพวกนี้ไม่ใช่คนที่จะมาดูถูกได้ ดังที่เห็นได้จากค่าหัวสูงที่ถูกตั้งโดยคนที่รู้จริง

ค่าหัวของพวกเขาบ่งบอกว่าพวกเขามีค่าพอๆ กับจำนวนศูนย์ในค่าหัว พวกเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าค่าหัวด้วยซ้ำ แต่ยังไม่เคยมีกรณีที่ค่าหัวพิสูจน์ว่าผิด แม้จาบราจะไม่คิดว่าพวกมือใหม่เหล่านี้จะแข็งแกร่งกว่าเขา แต่เขาก็ไม่ได้ประเมินต่ำมากเหมือนที่โจรสลัดและนักล่าค่าหัวคนอื่นๆ มักจะทำ

"ชิงัน"

จาบราตะโกนและพยายามโจมตีเคนด้วยนิ้วที่ทำหน้าที่เป็นปืน เคนหลบการโจมตีของจาบราได้ทันเวลาพอดี แม้จะประหลาดใจ แต่จาบราไม่ได้ท้อใจกับการหลบหลีกครั้งนี้ เขาดำเนินการโจมตีรอบต่อไป

"ชิงัน"

"ชิงัน"

"ชิงัน"

"รันเคียคุ"

จาบราโกรธและปล่อยการโจมตีระยะไกลหลังจากใช้ชิงันหลายครั้งแต่แม้แต่เสื้อผ้าของเคนก็ยังไม่ฉีกขาด รันเคียคุเป็นการโจมตีด้วยคมอากาศที่ปล่อยออกมาจากเท้า และเคลื่อนที่ผ่านอากาศด้วยความเร็วค่อนข้างสูง

เคนตัดสินใจไม่หลบรันเคียคุนี้และรับมันด้วยสตอร์มเบรกเกอร์ เคนต้องรับการโจมตีตรงๆ เพราะเขายังไม่เก่งพอที่จะห่อหุ้มสตอร์มเบรกเกอร์ด้วยฮาคิ ขวานค้อนรับแรงกระแทกได้ดีมาก และเคนถูกผลักถอยหลังเพียงเล็กน้อย

ทหารคนอื่นๆ ของกองทัพกบฏมีสีหน้าเหมือนเห็นผี จริงๆ แล้วมันดูเหมือนผีสำหรับพวกเขา จาบราเคลื่อนไหวเร็วเกินไปสำหรับพวกเขา และการหลบหลีกของเคนดูเหมือนภาพลวงตาในสายตาพวกเขา พวกเขาไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวของเคนได้อย่างแม่นยำ และสำหรับพวกเขา เขาดูเหมือนจะไม่ขยับเลย

ทหารคนอื่นๆ ถูกบังคับให้แยกย้ายหลังจากเห็นการต่อสู้รุนแรงเช่นนี้ ไม่ว่าคนพวกนี้จะมีสมองมากแค่ไหน พวกเขาก็ตระหนักในที่สุดว่าทหารคนนี้ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มพวกเขาอย่างแน่นอน และบางทีนี่อาจเป็นกลอุบายหลอกพวกเขา

หลังจากเห็นจาบราใช้การเคลื่อนไหวในการต่อสู้แบบนั้น โคซ่าแน่ใจว่าพวกเขาถูกหลอก จริงๆ แล้วเป็นจาบราที่เข้าหาเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนพร้อมหลักฐานว่ากษัตริย์เป็นคนเลวและเอาเปรียบประชาชน โคซ่าโกรธอยู่แล้ว และหลังจากดูหลักฐานที่อ้างว่ามี เขาก็ออกเดินทางกับกองทัพกบฏเพื่อยึดประเทศที่เขารักคืน

แต่ทุกอย่างกลายเป็นการหลอกลวงครั้งใหญ่!

"ทุกคนถอยออกห่างจากคนทั้งสองคนนี้ ไม่งั้นพวกนายจะบาดเจ็บ ถอยให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้" โคซ่าตะโกน ไม่จำเป็นต้องบอกพวกเขาสองครั้ง พวกเขาเริ่มแยกย้ายไปแล้ว จาบรารู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นผู้คนหลีกเลี่ยงเขา เขาใช้เก็ปโปลอยในอากาศแล้วเตะด้านข้างเพื่อคว้าหนึ่งในคนที่กำลังวิ่งหนี พวกหมวกฟางอาจจะเป็นแค่โจรสลัด แต่จากที่วิวี่พยายามหยุดพวกเขาอย่างดุเดือด แสดงว่าลูกเรือคงห่วงใยผู้คนที่นี่ จริงๆ แล้วการโจมตีที่มุ่งไปที่กองทัพกบฏไม่มีอันตรายถึงชีวิต และไฟที่ติดเสื้อผ้าก็ดับเร็วด้วยทรายบนพื้น

และในกรณีแบบนี้ที่มีคนมากมายและเขาถูกโดดเดี่ยว การจับตัวประกันเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ขณะที่เขาเกือบจะคว้าคอทหารกบฏที่กำลังหนีได้ เขาก็ถูกเตะที่หน้าด้วยเท้าที่ลุกเป็นไฟ เขาแม้แต่จะหลบด้านข้างยังไม่ทัน เพราะเท้านั้นเคลื่อนที่เร็วมาก ไฟที่เท้าร้อนถึงขนาดที่ทำให้ใบหน้าด้านข้างของจาบราไหม้

และแรงนั้นก็แรงพอที่จะส่งเขากระเด็นไปไกลหลายเมตร

แน่นอน มันคือซันจิ และประวัติศาสตร์เกือบจะซ้ำรอยกับจาบรา