บทที่ 109 ความสัมพันธ์และมนุษยสัมพันธ์! หมีดำจอมพลัง
ตอนที่จ้าวหานถามคำถามกับจางหลิน เขาเองก็มีความคาดหวังอยู่ไม่น้อย
โครงการตลาดกลางคืนนี้เป็นไอเดียที่เขาต้องระดมความคิดอยู่หลายวันจนผมแทบจะร่วงหมดหัว และเพิ่งทำแผนการนี้ออกมาได้สำเร็จ
จริงๆแล้ว เขารู้สึกมาตลอดว่าฟาร์มหลียวนมีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก แต่เมืองอวี๋เฉิงยังไม่ได้ดึงศักยภาพจากกระแสผลประโยชน์นี้อย่างเต็มที่
โดยเฉพาะในอนาคต หากฟาร์มหลียวนขยายตัวและมีนักท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น สิ่งนี้จะยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าระยะทางระหว่างฟาร์มหลียวนกับเมืองอวี๋เฉิงจะห่างกันประมาณ 20-30 นาที และนักท่องเที่ยวก็ยังไม่คุ้นเคยกับอวี๋เฉิงมากนัก ทำให้ถึงแม้ว่าจะมีโครงการบางอย่างเกิดขึ้นในอวี๋เฉิง ก็ไม่แน่ใจว่านักท่องเที่ยวทุกคนจะหาทางไปพบเจอได้หรือไม่
ยิ่งไปกว่านั้น ปัจจุบันฟาร์มหลียวนมีแคมป์พักค้างคืน แถมยังได้ซื้อกิจการที่ดินของไคหลินอินเวสท์เมนต์อีก ทำให้มีแคมป์พักค้างอยู่ถึงสองแห่ง
นักท่องเที่ยวที่พักในแคมป์เหล่านี้คงไม่เสียเวลาย้อนกลับมายังอวี๋เฉิงเพื่อออกมาเดินเล่นยามค่ำคืนหรือหาความบันเทิงต่างๆ
ในตอนแรก จ้าวหานคิดจะสร้างถนนอาหารในอวี๋เฉิง แต่ด้วยเหตุผลนี้เขาจึงไม่ได้ดำเนินการต่อ
แต่โครงการตลาดกลางคืนนี้สามารถแก้ปัญหาได้อย่างดี
เขาเชื่อว่าตลาดกลางคืนนี้จะกลายเป็นจุดศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของอวี๋เฉิงในอนาคต เพราะเขามั่นใจในตัวจางหลินผู้บริหารฟาร์ม
การพัฒนาฟาร์มหลียวนถึงจุดนี้ได้ใช้เวลาเพียงไม่นาน แต่ก็มีผลงานที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้
คนอื่นๆคงทำได้ไม่เทียบเท่า
ในฐานะหัวหน้าสำนักงานการท่องเที่ยวอวี๋เฉิง เขารู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี อวี๋เฉิงมีแหล่งท่องเที่ยวทั้งหมด 25 แห่ง ที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงผู้รับผิดชอบไม่รู้กี่ครั้ง
แม้ว่าจะทำการประชาสัมพันธ์มา 5 ปีเต็ม แต่จำนวนผู้เข้าชมรายวันของทั้งอวี๋เฉิงยังไม่เกิน 20,000 คน
แต่ฟาร์มหลียวนเปิดมาไม่นาน และดูจำนวนผู้เข้าชมที่เข้ามาในแต่ละวันสิ?
ไม่มีใครเข้าใจความแตกต่างนี้มากกว่าจ้าวหานอีกแล้ว
พูดง่ายๆ ถ้าไม่มีจางหลิน ฟาร์มหลียวนคงกลายเป็นเหมือนแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆของอวี๋เฉิงในไม่ช้า หายไปในสายตาคนทั่วไป
โชคดีที่ตอนนี้ทางการในอำเภอมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ที่จะสนับสนุนฟาร์มหลียวนอย่างเต็มที่
เพียงแค่ให้เวลาแก่จางหลินอีกไม่กี่ปี ฟาร์มหลียวนก็น่าจะเติบโตเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ครบวงจรขนาดใหญ่มากได้
เมื่อนั้นจะมีคนหลั่งไหลเข้ามามากแค่ไหนกัน?
แน่นอนว่าการสร้างตลาดกลางคืนนี้ต้องมีเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดคือการสนับสนุนจากจางหลิน เพราะโครงการนี้จะต้องพึ่งพานักท่องเที่ยวจากฟาร์มหลียวนเป็นหลัก
เมื่อจางหลินเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของจ้าวหาน เขาจึงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนตอบว่า “ท่านหัวหน้าจ้าว ผมสนับสนุนโครงการตลาดกลางคืนนี้และพร้อมที่จะให้ความร่วมมือ ส่วนเรื่องการพัฒนาร่วมกันนั้น ทางฟาร์มของเรามีงบประมาณจำกัด จึงไม่อาจเข้าร่วมได้ หากเพียงทางอำเภอช่วยเหลือโดยการจัดสรรพื้นที่เช่าไว้ให้เป็นที่พักของพนักงานก็พอ ฟาร์มเราต้องการห้องพักพนักงานไม่น้อยเหมือนกัน”
การที่เขาตัดสินใจไม่เข้าร่วมพัฒนาในโครงการนี้ ก็คือการละทิ้งผลประโยชน์มหาศาล
งบประมาณจำกัดเป็นปัญหาหนึ่ง เนื่องจากเพิ่งจ่ายเงิน 20 ล้านหยวนให้กับไคหลินอินเวสท์เมนต์ และยังค้างชำระอีก 20 ล้าน คงเหลือในบัญชีเพียงแค่ประมาณ 2 ล้านหยวนเท่านั้น
แต่เหตุผลหลักไม่ใช่เรื่องงบประมาณเพียงอย่างเดียว
เหตุผลหลักคือเขาไม่ต้องการทำทุกอย่างคนเดียว หรือเข้าไปมีส่วนร่วมในทุกโครงการเพื่อเก็บผลประโยชน์ทั้งหมดไว้คนเดียว
ถ้าคนหนึ่งคนพยายามจะทำทุกอย่างและเก็บเกี่ยวผลกำไรเพียงผู้เดียว เขาจะกลายเป็นหมาป่าที่โดดเดี่ยว และสุดท้ายจะพบกับความอิจฉาริษยา
ถ้าเขาสามารถทำให้คนอื่นๆ ได้รับผลประโยชน์ไปพร้อมๆ กัน เขาจะมีผู้สนับสนุนมากมาย
ตัวอย่างเช่น โครงการตลาดกลางคืนที่จ้าวหานเสนอ
อำเภอกำลังสร้างตลาดขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นโครงการขนาดใหญ่แน่นอน คนจำนวนมากจะมีส่วนเกี่ยวข้องและมีผลประโยชน์มากมาย
เขาไม่ต้องการเข้าไปแย่งผลประโยชน์ในเรื่องนี้
ยิ่งไปกว่านั้น หากโครงการนี้ไปได้ดี เขาจะได้รับประโยชน์แอบแฝงโดยไม่ต้องเข้าร่วม เพราะคนที่มีผลประโยชน์ในโครงการนี้จะไม่อยากเห็นฟาร์มของเขาล่มจม พวกเขาจะสนับสนุนเขา เพราะโครงการตลาดกลางคืนนี้ต้องอาศัยนักท่องเที่ยวจากฟาร์มของเขา
ผู้ที่มีผลประโยชน์ร่วมในโครงการนี้ต่างก็อยากให้ฟาร์มของเขาดีขึ้น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวมากขึ้นไปอีก
นี่เองเป็นเสมือนเกราะป้องกันที่มั่นคงให้กับเขา
จ้าวหานคาดไม่ถึงว่าจางหลินจะสนับสนุนโครงการนี้ แต่กลับเลือกที่จะไม่เข้าร่วม ทั้งที่รู้ว่าโครงการนี้จะมีผลประโยชน์มหาศาลในท้ายที่สุด
ต้องรู้ว่าหลังจากเขาเขียนใบแผนงานและส่งให้หลิวเสี้ยน ก็มีคนเริ่มมาติดต่อเพื่อหาความคืบหน้าเรื่องนี้แล้ว
“คุณจาง คุณไม่คิดที่จะเข้าร่วมจริงๆหรือ? การที่คุณเข้าร่วมโครงการนี้จะทำให้โครงการดำเนินไปได้ง่ายขึ้นมาก” จ้าวหานกล่าวขึ้นด้วยความหวังเล็กๆ
“คุณจ้าว คนเรามีขีดจำกัดด้านพลังงาน” จางหลินตอบพร้อมกับส่ายศีรษะ “ผมควรจะทุ่มเทพลังงานทั้งหมดที่มีให้กับฟาร์ม ถ้ากระจายพลังงานไปมากเกินไป ฟาร์มก็จะไม่ได้รับการดูแลอย่างเต็มที่ ฟาร์มต้องเติบโตดีถึงจะดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากขึ้นไม่ใช่หรือ?”
จ้าวหานเมื่อได้ฟังก็ไม่พูดอะไรต่อ แต่อมยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น ผมจะกลับไปแจ้งให้ทางอำเภอทราบตามจริง แต่คุณจางวางใจได้ ถนนทั้งสองฝั่งจะได้รับการก่อสร้างโดยบริษัทอี้เจี้ยน ซึ่งจะเริ่มดำเนินการภายในสามวัน เราจะเตรียมให้มีรถโดยสารเชื่อมต่อทั้งสองฝั่งด้วย”
“รบกวนคุณจ้าวด้วยครับ”
นี่ช่วยลดความยุ่งยากให้เขาได้มากทีเดียว
และเขาก็ไม่สงสัยคำพูดของจ้าวหานที่จะซ่อมถนนภายในสามวัน
อี้เจี้ยนเป็นบริษัทก่อสร้างของทางการอวี๋เฉิงเอง
ขีดความสามารถในการสร้างสิ่งปลูกสร้างของทางการนั้นเชื่อถือได้อยู่แล้ว
อย่าลืมว่าโรงพยาบาลหัวเสิ้งที่สร้างบนพื้นที่ 500 ไร่ใช้เวลาแค่ 10 วันในการสร้างจนเสร็จและเปิดให้ใช้งาน สิ่งก่อสร้างที่สร้างแบบรีบร้อนขนาดนั้นยังไม่เกิดปัญหาเลยแม้แต่ครั้งเดียว แตกต่างจากโรงพยาบาลที่ใช้เวลาสร้างนานหลายปี
แน่นอนว่าในอินเทอร์เน็ตมีข่าวเชิงลบอยู่บ้าง แต่สิ่งที่แน่นอนคือภาพรวมเป็นไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีที่ไหนที่มั่นคงเท่าประเทศของเราแล้ว
“คุณจาง จบเรื่องแล้ว ผมจะไม่รบกวนคุณต่อนะ” จ้าวหานพูดเสร็จก็รีบออกจากศูนย์สำนักงานทันที
มองไปรอบๆฟาร์มและโครงการก่อสร้างต่างๆ จ้าวหานรู้สึกชื่นชมอยู่ไม่น้อย ถ้าไม่มีจางหลินที่เก่งขนาดนี้ ใครจะสามารถพัฒนาที่รกร้างจนกลายเป็นฟาร์มได้ขนาดนี้ในระยะเวลาสั้นๆแบบนี้?
จากนั้น เขาก็รีบกลับไปที่อำเภอ และพบว่านอกจากหลิวเสี้ยนแล้ว ยังมีบุคคลสำคัญอีกคนที่มาจากเมืองหมิงเข้ามาร่วมประชุมด้วย
จ้าวหานไม่คาดคิดเลยว่าท่านนี้จะมา เขาจึงกล่าวรายงาน “ท่านหลิว ผมบอกคุณแล้วว่าโครงการนี้คุณจางจะสนับสนุนอย่างเต็มที่แน่นอน”
“คุณจางมีข้อเรียกร้องอะไรไหม?” หลิวเสี้ยนถามอย่างยิ้มแย้ม
แผนการสร้างตลาดกลางคืนเป็นโครงการที่ดีมาก และที่สำคัญคือโครงการนี้นำโดยอำเภอ
“บนอินเทอร์เน็ตยังล้อเลียนว่าเรายังไม่รู้จักวิธีลอกเลียนแบบอย่างดี นี่แหละคือคำตอบ ใครว่าลอกเลียนแบบไม่เป็น?”
จ้าวหานอธิบายว่า “คุณจางบอกว่าจะสนับสนุนเราอย่างเต็มที่ แต่เนื่องจากงบประมาณของเขาไม่เพียงพอ แถมยังต้องใช้พลังงานมากในการดูแลฟาร์ม เขาจึงไม่สามารถเข้าร่วมโครงการนี้ได้”
หลิวเสี้ยนหยุดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา “คุณจางมองข้ามเราไปจริงๆ แต่การตัดสินใจนี้ทำให้น่านับถือจริงๆ!”
เขามองเข้าใจถึงความคิดของจางหลินและนับถือวิธีการรับมือของเขาที่ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่
การกระทำเช่นนี้ช่วยให้การจัดการทางสังคมดำเนินไปอย่างราบรื่น
“คุณจ้าว ว่าอย่างไร เรามาเริ่มต้นประชุมกันดีไหม?”เจ้าหน้าที่คนสำคัญจากเมืองหมิงถามขึ้น
หลิวเสี้ยนโบกมือ “ยังไม่ต้องรีบ แม้ว่าคุณจางจะไม่เข้าร่วมโครงการนี้ แต่เราเข้าใจถึงเหตุผลและจะต้องให้ผลประโยชน์กับเขาบ้าง”
…
ในขณะเดียวกัน จางหลินเดินไปยังห้องเพาะเลี้ยงหิ่งห้อยที่ฟาร์มอีกครั้ง
เพราะคุณสมบัติที่ทำให้เติบโตเร็วขึ้น ลูกหิ่งห้อยรุ่นใหม่เริ่มเปล่งแสงออกมาแล้ว ลูกหิ่งห้อยจำนวนมากกำลังรอให้ฟักและโตเต็มที่
โครงการต่างๆของฟาร์มที่มาจากการซื้อกิจการของไคหลิน เช่น แคมป์ปิ้งและทุ่งดอกไม้ อาจไม่ได้มีสีสันหรือเป็นเอกลักษณ์มากนักเมื่อเปิดใช้งาน
การเพิ่มหิ่งห้อยเข้าไปจะช่วยเติมเต็มบรรยากาศยามค่ำคืนได้
เมื่อจางหลินกำลังตรวจงานอยู่นั้น เขาก็สังเกตเห็นเหตุการณ์ชายหญิงทะเลาะกันในศูนย์บริการ นักท่องเที่ยวหลายคนมองไปที่พนักงานรักษาความปลอดภัยที่แม้จะเป็นพนักงานของระบบเกมแต่ก็ไม่รู้จะช่วยเหลือใคร
จางหลินเริ่มคิดว่าเป็นคู่รักทะเลาะกัน แต่กลับได้ยินเสียงโต้เถียงที่แปลกประหลาด
“จ้าวเฉา ทำไมถึงรักเสี่ยวลู่ได้?”
“ฉู่หน่า เธอเป็นบ้าอะไร?”
“เลิกเอาพฤติกรรมต่ำช้าจากต่างประเทศเข้ามาได้ไหม?”
“ฉู่หน่า ฉันไม่ชอบ LGBT!” สาวในชุดกระโปรงขาวที่ยืนข้างจ้าวเฉาพูดขึ้นอย่างอับอายพร้อมดึงจ้าวเฉาออกไป
จางหลินได้ยินประโยคนี้ก็ตัดสินใจสั่งการให้พนักงานรักษาความปลอดภัย “เอาผู้หญิงคนนี้ออกไป!”
นักท่องเที่ยวหลายคนปรบมือให้การกระทำของจางหลิน
หลังจากเสร็จงาน จางหลินกลับไปที่สำนักงาน แต่ไม่ช้าก็มีจ้าวหานเข้ามาอีกครั้ง
“ท่านหัวหน้าจ้าว มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่าครับ?” จางหลินกล่าวทักทายจ้าวหานพร้อมชงชาร้อนให้
“อันที่จริง มีเอกสารฉบับหนึ่งจากท่านหลิวให้เซ็นน่ะ” จ้าวหานยื่นเอกสารให้จางหลินพร้อมรอยยิ้ม
จางหลินพลิกดูเอกสารและพบว่ามันคือสัญญาสำหรับการสร้างพื้นที่พักอาศัยสำหรับพนักงานของฟาร์มที่ตลาดกลางคืน และระบุว่าเงินทุนทั้งหมดจะมาจากอำเภอผ่านการสนับสนุนจากหน่วยงานของรัฐ
เขาแปลกใจเล็กน้อยว่านี่เป็นการสนับสนุนทางการเงินหรือเพียงแค่ใช้ชื่อเป็นการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์
ถึงแม้ว่าจะเข้าใจแต่ไม่พูดออกมา
จางหลินจึงเซ็นสัญญาพร้อมรอยยิ้ม สร้างพื้นที่พักพนักงานย่อมดีต่อตัวฟาร์ม
จ้าวหานเมื่อเห็นเขาเซ็นเสร็จจึงกล่าวว่า “คุณจาง มีโครงการอะไรใหม่ไหม? ถ้ามีเราพร้อมสนับสนุน”
จางหลินหัวเราะและตอบ “ไม่มีโครงการใหม่ครับ แต่คาดว่านักท่องเที่ยวจะเพิ่มขึ้น”
ทันใดนั้นมีข้อความแจ้งจากเกม:
【ขอแสดงความยินดี คุณได้ผ่านเกณฑ์การจ้างพนักงาน 500 คน ฟาร์มได้รับของรางวัลพิเศษ: หมีดำจอมพลังใส่จีวรและชอบเล่นสเก็ต!】
จางหลินงงเมื่อได้เห็นข้อความนี้
อะไรกัน? หมีดำจอมพลังใส่จีวร
(จบบท)
