ตอนที่ 27 ฆ่าฉินอี้หลู
เฉินฉงมองหญิงสาวที่กำลังร้องทุกข์อย่างครุ่นคิด
แม้ว่าจะดูไม่เรียบร้อยและน่าสงสาร
แต่ก็ยังเห็นได้ว่าหญิงสาวคนนี้มีรูปร่างที่เพรียวบางและมีเสน่ห์ เอวเล็กคอดกิ่ว
สีหน้าของเต๊งหงวนเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"เจ้ามีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรก็ว่ามา!"
"วันนี้ข้าจะให้ความเป็นธรรมแก่เจ้า!"
ตู้ซือเงยหน้าขึ้น ในดวงตาที่สดใสของเธอ มีเพียงความแค้น
"ผู้น้อยแซ่ตู้ ชื่อซือ ฉินอี้หลู องครักษ์จิ้นหยางใช้อำนาจข่มเหงบังคับให้ผู้น้อยเป็นอนุภรรยา!"
"เมื่อผู้น้อยไม่ยอม เขาก็บังคับพ่อของผู้น้อยจนตาย!"
"ผู้น้อยไม่มีทางแก้แค้น วันนี้จึงกล้าขวางทางท่านผู้ว่า ขอให้ท่านผู้ว่าให้ความเป็นธรรมแก่ผู้น้อย หากท่านผู้ว่าปฏิเสธ ผู้น้อยก็จะยอมให้รถม้าชนตายอยู่ตรงนี้!"
ยิ่งเต๊งหงวนฟัง เขาก็ยิ่งโกรธ
แววตาของเขาฉายแววสังหาร
เฉินฉงที่ยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาเป็นประกาย
ตู้ซือ? ฉินอี้หลู?
ชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆ!
ถ้าเขาจำไม่ผิด ฉินอี้หลูเป็นราชาแห่งหมวกเขียวในประวัติศาสตร์สามก๊ก
ภรรยาของเขา ตู้ซือ เคยเป็นภรรยาของลิโป้ กวนอู และโจโฉ
กวนอูยังเคยขอให้โจโฉมอบตู้ซือให้เขาหลังจากเอาชนะลิโป้
แต่โจโฉกลับนำนางเข้าฮาเร็มของตัวเอง
หญิงสาวคนนี้น่าจะเป็นตู้ซือที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์สามก๊กหรือ?
เฉินฉงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"ท่านอา หากมีการกระทำที่ไม่ยุติธรรม ก็ต้องถูกลงโทษ"
เต๊งหงวนพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา
"ฉินอี้หลูเป็นองครักษ์จิ้นหยาง ตอนนี้เขาน่าจะยังอยู่ในค่ายทหาร ไปที่ค่ายทหารกันเถอะ!"
เขาไม่ได้สนใจทิวทัศน์บนถนนจิ้นหยางอีกต่อไป รีบไปที่ค่ายทหาร
เฉินฉงเดินไปที่ข้างๆ ตู้ซือ
"ไปกันเถอะ เจ้าก็ไปด้วย ไปเผชิญหน้ากัน"
"ข้ารับรองกับเจ้าได้เลยว่า ถ้าฉินอี้หลูทำผิดจริง เขาจะต้องถูกลงโทษ"
ตู้ซือเงยหน้าขึ้นมองเฉินฉง
ดวงตาของนางอ่อนโยนลงเล็กน้อย
เฉินฉงหล่อเหลามาก
หลังจากผ่านการต่อสู้มา เขาก็ดูแข็งแกร่งขึ้น เหมือนภูเขาที่ผู้คนสามารถมองเห็นได้แต่ไกล
"ผู้น้อยขอบพระคุณนายท่าน!"
......
ในค่ายทหาร
ฉินอี้หลูถูกมัดเหมือนหมาตาย โยนไปอยู่ตรงหน้าเต๊งหงวน
เขามองเต๊งหงวนด้วยความหวาดกลัวและพูดอย่างร้อนใจ
"ท่านผู้ว่า ท่านทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?"
เขาไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรผิด
เป็นเพราะเรื่องของตู้ซือหรือ?
เป็นไปไม่ได้ เขาเคยตรวจสอบแล้ว
นอกจากความงามแล้ว ตู้ซือก็ไม่มีภูมิหลังอะไร เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา
ทำไมถึงทำให้ผู้ว่าโกรธได้?
ดวงตาของเต๊งหงวนเต็มไปด้วยความโกรธ
"เจ้าทำอะไรลงไป? ยังมีหน้ามาถามข้าอีกหรือ?"
ฉินอี้หลูแก้ตัว "ข้าปฏิบัติหน้าที่อย่างซื่อสัตย์สุจริต ไม่เคยทำอะไรผิด!"
"ไม่เคยทำอะไรผิด?"
"เจ้ากล้าพูด?"
เสียงเยาะเย้ยดังขึ้น
ม่านกระโจมเปิดออก เฉินฉงเดินเข้ามา
ตู้ซือเดินตามหลังเขา
เมื่อเห็นตู้ซือ สีหน้าของฉินอี้หลูก็ซีดลงทันที
เหงื่อเย็นไหลลงมาจากหัวของเขา
เขาไม่กล้าโกหกอีกต่อไป คลานไปกับพื้น พูดอย่างร้อนใจ
"ท่านผู้ว่าขอรับ เมตตาผู้น้อยด้วย!"
เต๊งหงวนแค่นเสียงเย็นชา หันไปมองเฉินฉง
"หลานชาย เจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร?"
ตู้ซือก็หันไปมองเฉินฉง ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
นางกลัว กลัวว่าเฉินฉงจะเห็นแก่หน้าฉินอี้หลูและปล่อยเขาไป
เฉินฉงมีสีหน้าเรียบเฉย
"ราชสำนักมีกฎหมาย ใครทำร้ายชีวิตผู้อื่นต้องชดใช้ด้วยชีวิต"
"ในเมื่อเขาบังคับพ่อของตู้ซือจนตายก็ต้องเอาชีวิตของเขามาชดใช้"
คำพูดง่ายๆ ไม่กี่คำ ตัดสินประหารชีวิตฉินอี้หลู!
สีหน้าของฉินอี้หลูซีดเผือด ดวงตาว่างเปล่า
เขาไม่คิดว่าเพราะผู้หญิงคนเดียว เขาต้องมาตาย
ตู้ซือถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองเฉินฉงด้วยความขอบคุณ
"ก็ทำตามนั้นเถอะ!" เต๊งหงวนโบกมือด้วยความรังเกียจ สั่งให้ทหารลากฉินอี้หลูออกไป
หลังจากเรื่องวุ่นวายนี้ จิตใจของเขาไม่ค่อยดี
"หลานชาย ข้าคงต้องไปแล้ว"
"ข้าจะให้คนพาเจ้าไปหาโกซุ่น"
เฉินฉงเข้าใจดี
"ท่านอา ไปเถอะ"
เต๊งหงวนมีสีหน้าเศร้าหมอง เดินออกจากค่าย
ในค่ายขนาดใหญ่ เหลือเพียงเฉินฉงและตู้ซือ
เฉินฉงมองนาง
ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ตู้ซือก็คุกเข่าลง
ร้องไห้ออกมา
"นายท่าน! ผู้น้อยไม่มีบ้านแล้ว ไม่มีที่ไป!"
"วันนี้ ขอบคุณความเมตตาของนายท่าน ผู้น้อยจึงสามารถแก้แค้นให้พ่อได้"
"หากนายท่านไม่รังเกียจ โปรดให้ผู้น้อยติดตามท่าน แม้จะเป็นแค่สาวใช้ธรรมดาๆ ผู้น้อยก็ยินดี"
เฉินฉงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้า
"ตกลง ต่อจากนี้ไป เจ้าก็ติดตามข้า"
ข้างๆ เขายังไม่มีใครรับใช้
ถ้ารับตู้ซือไว้ ก็จะมีคนช่วยทำงานบ้าน
แน่นอน เขาไม่ได้สนใจหน้าตา เขาไม่ได้โลภร่างกายของตู้ซือ!
