บทที่ 89 ไม่แนะนำให้ผู้บำเพ็ญฝ่ายมารมากินที่ร้านย่าง

ตอนนี้ลู่หยางยังไม่รู้ว่าหลันถิงปิดดีลใหญ่ได้ เขากำลังใช้ยันต์พรางกายและวิชาซ่อนร่าง ติดตามเจ้าหน้าที่ตามหายันต์พลิกอายุขัย

ทั้งสามคนแยกย้ายกันไปสามทาง พยายามหาตำแหน่งยันต์พลิกอายุขัยให้ได้มากที่สุด

เห็นได้ชัดว่าทางการให้ความสำคัญกับยันต์พลิกอายุขัยมาก แทบจะส่งคนออกมาทั้งหมด เพื่อค้นหามณฑลเหยียนเจียงจนทั่ว

ทางการเริ่มจากรวบรวมสถิติว่าประชาชนรู้สึกเหนื่อยล้าและง่วงนอนที่ไหนบ้าง แบ่งพื้นที่ค้นหา

หัวหน้าใหญ่ฝางชิงยุนถึงกับแยกร่างเป็นสอง ร่างจริงหนึ่งร่างและร่างแยกสองร่างแผ่จิตออก นำกำลังพลไปค้นหายันต์

พลังของฝางชิงยุนสูงเกินไป ลู่หยางทั้งสามคนไม่กล้าตามหลังฝางชิงยุน

ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็พบยันต์พลิกอายุขัยหนึ่งแผ่น ลู่หยางที่ซ่อนตัวอยู่จดจำตำแหน่งไว้เงียบๆ

พอถึงตอนเย็น ทั้งสามคนมารวมตัวกัน หยิบแผนที่มณฑลเหยียนเจียงออกมา ทำเครื่องหมายตำแหน่งยันต์พลิกอายุขัย

"สะพานหินใหญ่หนึ่งแผ่น ร้านเครื่องสำอางถนนเฉียนเหมินหนึ่งแผ่น โรงรับจำนำหนึ่งแผ่น... นี่คือตำแหน่งยันต์พลิกอายุขัยหกแผ่นที่พบตอนนี้"

"แค่ข้อมูลเท่านี้ยังยืนยันไม่ได้ว่าวางตามค่ายกลพลิกอายุขัยหรือไม่ รอดูพรุ่งนี้อีกที"

ตอนที่ทั้งสามคนกลับมาที่ร้านย่าง เห็นหลันถิงสวมหน้ากากเต้าหู้ กำลังปรับปรุงค่ายกลย่างอัตโนมัติอย่างตั้งใจ

เนื้อย่างลอยอยู่เหนือโต๊ะ ถูกความร้อนย่าง

ผีปอบสองตนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล ขอบคุณพระคุณอันยิ่งใหญ่ของหลันถิงที่ช่วยพวกมันพ้นจากการย่างเนื้อไม่รู้จบ

ลู่หยางมีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มหัว พวกเขาออกไปแค่ไม่ถึงบ่าย เกิดอะไรขึ้น?

"เจ้าได้หน้ากากนี้มาจากไหน?"

หลันถิงพูดอย่างภูมิใจ "อ๋อ เป็นเจ้าของร้านเต้าหู้ที่เจ้าช่วยไว้เมื่อคืนเอามาให้ นางยังบอกอยากจัดกิจกรรมร่วมกับร้านย่างของพวกเราในช่วงเทศกาลเก็บดอกไม้ด้วย"

"นี่คือแผนกิจกรรมที่พวกเราสองคนปรึกษากันแล้ว"

"ข้าน้อยเห็นเมื่อวานตอนทำงานมีแค่ผีปอบสองตนย่างเนื้อ ประสิทธิภาพช้าเกินไป ลูกค้าบางคนรอจนหมดความอดทน ข้าน้อยจึงออกแบบค่ายกลย่างอัตโนมัตินี้ขึ้นมา เพิ่มประสิทธิภาพได้มาก"

"ค่ายกลย่างอัตโนมัติเป็นค่ายกลที่ไม่เคยมีมาก่อน นับเป็นนวัตกรรม เมื่อข้าน้อยกลับสำนัก ยังเอาไปแลกคะแนนบำเพ็ญได้"

"ค่ายกลนี้ก็ง่าย บางทีในอนาคตอาจเผยแพร่ในวงกว้างได้"

สำนักเยว่กุยเซียนกงก็เหมือนสำนักเวิ่นเต๋า มีภารกิจระยะยาวคล้ายกัน

ลู่หยาง: "..."

ดูท่าการพัฒนาอย่างรวดเร็วของร้านย่างคงห้ามไม่อยู่แล้ว

เมิ่งจิ่งโจวยิ้มรับหน้ากากเต้าหู้มา "หน้ากากเต้าหู้นี่สวยดีนะ มา คนละอัน ลู่หยาง เจ้าดูสิ หน้ากากเต้าหู้นี่เข้ากับเจ้ามาก เหมือนกันราวกับแกะ"

ลู่หยางมองหน้ากากเต้าหู้สี่เหลี่ยม กลอกตา ไม่อยากเถียงกับคนโง่ รับหน้ากากมา

หลันถิงพูดต่อ "ข้าได้วางค่ายกลรวมพลัง ค่ายกลกันเสียง และค่ายกลอื่นๆ ที่สะดวกต่อการบำเพ็ญไว้ที่ชั้นสองด้วย"

หลันถิงโบกมือ "ใช้หินวิเศษสองสามก้อน แค่เงินค่าขนม"

เมิ่งจิ่งโจวเงยหน้าขึ้นทันที มองหลันถิงอย่างระแวง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคู่แข่งในด้านการอวดรวย

การมาของหลันถิงทำให้ชีวิตของทั้งสามคนสบายขึ้นไม่น้อย กลางวันสามารถตั้งใจค้นหายันต์ได้

ผ่านไปสิบวัน ลู่หยางทั้งสามคนรู้ตำแหน่งยันต์กว่าสองร้อยแผ่น ตรงกับจุดเชื่อมต่อของค่ายกลพลิกอายุขัยทุกประการ

หลังพบรูปแบบ พวกเขาไปค้นหาที่จุดเชื่อมต่ออื่นๆ ก็พบยันต์พลิกอายุขัยจริงๆ

"ทำอย่างไรดี บอกหัวหน้าเว่ยไหม?" เมิ่งจิ่งโจวถาม

ลู่หยางลำบากใจ ถ้าบอกตำแหน่งยันต์พลิกอายุขัยให้หัวหน้าเว่ย ผู้บังคับบัญชาของหัวหน้าเว่ยก็ต้องรู้ว่ามีคนแอบช่วยพวกเขาอยู่ หลังหัวหน้าสาขาชูรู้ข่าว อาจสงสัยพวกเขาสามคน

แต่ถ้าไม่บอก ยันต์พลิกอายุขัยที่ติดอยู่ทั่วมณฑลเหยียนเจียงก็เป็นอันตรายแฝง

"น้อง เอาเนื้อแพะย่างสองร้อยไม้ เนื้อวัวย่างสองร้อยไม้!" เสียงห้าวดังขึ้น แม้แต่ผีปอบในลานหลังก็ได้ยินชัดเจน

ปกติเสียงที่มีข้อมูลแบบนี้จะทำให้พวกเขาตกใจจนวิญญาณหาย

แต่ตอนนี้มีค่ายกลย่างอัตโนมัติ งานของพวกเขาลดลงมาก อย่าว่าแต่เนื้อแพะย่างสองร้อยไม้ เนื้อวัวย่างสองร้อยไม้เลย เจ้าจะสั่งเนื้อหมูย่างอีกสองร้อยไม้ก็ไม่กลัว!

"เอาเนื้อหมูย่างอีกสองร้อยไม้!" เสียงห้าวตะโกนต่อ ดูเหมือนจะเป็นคนรวย

ลู่หยางหรี่ตา รู้สึกว่าเจ้าของเสียงคุ้นๆ "เป็นอี้จ้างหงที่เข้าร่วมการคัดเลือกศิษย์ สองคนที่ตามหลังมาก็เหมือนอี้จ้างหง อยู่ขั้นสร้างฐานเหมือนกัน"

สามคนนี้ไม่ผ่านการคัดเลือก

"จะจำพวกเราได้ไหม?" หม่านกู่ถาม พวกเขาสามคนเคยปลอมตัวเป็นกรรมการหลอกอี้จ้างหง

ลู่หยางส่ายหน้า "ไม่หรอก หัวหน้าสาขาเคยบอกว่า เพื่อความลับของสาขาย่อย คนที่ไม่ผ่านการคัดเลือกจะถูกสำนักใหญ่ลบความทรงจำ พวกเขาจำเรื่องการคัดเลือกศิษย์ไม่ได้"

อี้จ้างหงเห็นว่าไม่มีใครมาต้อนรับ จึงตะโกนเสียงดัง "คนไหนวะ! หูหนวกหรือไง!"

"มาแล้วๆ ลูกค้าจะสั่งอะไรขอรับ?" ลู่หยางวิ่งเหยาะๆ ออกมา

อี้จ้างหงท่าทางโอหัง "เนื้อหมู วัว แพะ อย่างละสองร้อยไม้ ที่เหลือเจ้าดูเอาเองเลย ข้าได้ยินว่าที่นี่อร่อย ถึงได้มา ถ้าไม่อร่อย ระวังข้าจะทุบร้านเจ้า!"

เห็นได้ชัดว่าเขาจำลู่หยางไม่ได้ ถ้าจำได้คงทุบร้านเลย

ลู่หยางยิ้มต้อนรับ ก้มหัวคำนับ "ลูกค้าวางใจได้ อาหารของร้านเราอร่อยจนท่านจะอยากกินไปตลอดชีวิตแน่นอน"

อี้จ้างหงแค่นเสียง ไม่สนใจลู่หยาง

เพื่อนสองคนของอี้จ้างหงก็หรี่ตา ไม่อยากคุยกับลู่หยาง

ลู่หยางส่งจิตถึงเมิ่งจิ่งโจว "บอกหัวหน้าเว่ย บอกว่าที่นี่มีผู้บำเพ็ญอิสระฝ่ายมารขั้นสร้างฐานสามคน ให้พาคนมาจับ"

พวกฝ่ายมารพวกนี้ฆ่าคนราวกับเด็ดหญ้า ตามกฎหมายต้องประหารหลายรอบ ลู่หยางไม่มีเมตตากับพวกมัน

ให้เจ้ารู้จักวิชาของฝ่ายมาร - แจ้งความ!

เมิ่งจิ่งโจวชะงัก ส่งจิตกลับ "พวกเราไม่มีหลักฐานนะ จะดูออกได้ไงว่าพวกเขาเป็นผู้บำเพ็ญอิสระฝ่ายมารขั้นสร้างฐาน หัวหน้าเว่ยจะเชื่อหรือ?"

ลู่หยางหัวเราะเยาะ "จะไม่เชื่อได้ไง บอกว่าพวกเราเห็นพวกเขามียันต์ที่ทำให้คนหลับน่าสงสัย"

เมิ่งจิ่งโจวเข้าใจความหมายของลู่หยาง พวกเขามียันต์พลิกอายุขัยอยู่หลายแผ่น พอดีจะใช้ใส่ร้าย

"ได้ ข้าไปแป๊บเดียว" เมิ่งจิ่งโจววิ่งออกไป

หัวหน้าเว่ยได้ยินว่ามีผู้บำเพ็ญฝ่ายมารขั้นสร้างฐานสามคนปรากฏตัว และยังสงสัยว่ามียันต์พลิกอายุขัย นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก รีบรายงานฝางชิงยุนทันที

ฝางชิงยุนฟังแล้วไม่ลังเล นำกำลังพลมาล้อมจับทั้งสามคนทันที

ไม่ว่าจะมียันต์พลิกอายุขัยหรือไม่ แค่เป็นผู้บำเพ็ญฝ่ายมารขั้นสร้างฐานสามคนก็คุ้มกับกำลังพลขนาดนี้แล้ว

ฝางชิงยุนมาถึงร้านย่าง ปล่อยแรงกดดันขั้นแก่นทองคำ ทำให้อี้จ้างหงทั้งสามคนขยับไม่ได้ แล้วโบกมือสั่งอย่างเฉียบขาด "จับพวกมัน ค้นตัว!"

อี้จ้างหงทั้งสามคนยังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกหัวหน้าขั้นสร้างฐานหลายคนจับตัว กดลงกับพื้น

เกิดอะไรขึ้น กินอาหารในมณฑลเหยียนเจียงของพวกเจ้าผิดกฎหมายหรือ?

จากนั้นหัวหน้าเว่ยก็ค้นพบยันต์พลิกอายุขัยจำนวนมากจากตัวอี้จ้างหง มากกว่าที่ลู่หยางจะใส่ร้ายได้เสียอีก

"ที่แท้ก็พวกเจ้านี่เองที่แปะค่ายกลพลิกอายุขัย!" ฝางชิงยุนจ้องอี้จ้างหงเขม็ง ก็เพราะเขา ช่วงนี้ตนไม่ได้พักเลย

ลู่หยาง: "..."

เมิ่งจิ่งโจว: "..."

เอ่อ พวกเจ้าจะร่วมมือขนาดนี้เลยหรือ?

อี้จ้างหงทั้งสามคนยิ่งงง พวกเขาทำเรื่องนี้อย่างไร้รอยต่อ ไม่ทิ้งเบาะแสใดๆ ทำไมตำรวจถึงมาจับพวกเขาได้?

เกิดปัญหาตรงไหน?