บทที่ 40 สูญเสีย (2)
ร่างกายของสิงอวี้เซิงที่เขาเห็นค่อยๆ กลายเป็นโปร่งใส จนกระทั่งหายไปในอากาศอย่างกะทันหัน ลมยามค่ำคืนพัดผ่านป่าไม้ แสงสลัวๆ ของดวงจันทร์ดูเย็นยะเยือกคล้ายภาพลวงตามากขึ้น สิงอวี้เซิงน้ำตาไหลพราก ร่างของบิดามารดาค่อยๆ ไหลลงเข้าไปในตัวสุ่ยป้า โดยไม่หายใจอีกต่อไปแล้ว เขาร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดและโศกเศ...
