บทที่ 30 : เฉินหย่งเหริน จัดงานแต่งใหญ่โต? แล้วผมจะกลับกองตำรวจได้ยังไง?

ชิวกังเอ้าไม่คิดว่ากวนจู่จะรู้จักเขา รู้สึกชอบกวนจู่ขึ้นมาทันที ยิ้มจับมือกวนจู่: "คุณกวนชมเกินไปแล้ว เคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณกวนทำงานการกุศลอย่างแข็งขัน วันนี้ได้พบตัวจริงเสียที"

ชิวกังเอ้าเป็นคนเจ้าเล่ห์ มีจริยธรรมที่ยืดหยุ่นเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับกวนจู่ เพียงแต่รู้สึกว่าไม่เข้ากับสถานะอันธพาลของเขา

นี่ไม่ใช่แค่อคติของชิวกังเอ้าคนเดียวที่มีต่ออันธพาล แต่เป็นอคติของประชาชนส่วนใหญ่ในฮ่องกง

อย่างไรก็ตาม กวนจู่ไม่ใช่อันธพาลธรรมดา ชิวกังเอ้าจึงรักษาความเคารพตามสมควร

กวนจู่สืบเรื่องซือถูเจี๋ยมา รู้ว่าซือถูเจี๋ยมีลูกน้องคนสำคัญสองคน คนหนึ่งคือชิวกังเอ้า อีกคนคือจางฉงปัง

ทำไมซือถูเจี๋ยถึงส่งชิวกังเอ้ามา? แทนที่จะส่งจางฉงปังลูกน้องคนสำคัญอีกคน?

เพราะซือถูเจี๋ยรู้ว่า ถ้าจางฉงปังมา จะต้องทำหน้าบึ้งตึง แล้วมองไปรอบๆ หาหลักฐานการกระทำผิด หรือจับผิดเรื่องที่อู๋อิงและคนอื่นๆ ทำร้ายกวนลี่ เพื่อเล่นงานอู๋อิงและพวก ทำแบบนี้จะต้องขัดใจกวนจู่แน่

แต่ชิวกังเอ้าเป็นคนเจ้าเล่ห์ มีจริยธรรมที่ยืดหยุ่น จะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ จะจัดการเรื่องนี้อย่างนุ่มนวล

กวนจู่พอใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของซือถูเจี๋ยมาก

"งั้นผมขอมอบผู้ต้องสงสัยให้คุณ"

"พาคนมา!"

กวนจู่โบกมือ ลูกน้องหลายคนก็ลากกวนลี่และคนขายยาอีกคนที่เหมือนหมาตายมาโยนไว้ตรงหน้าชิวกังเอ้าและคณะ

กวนลี่เงยหน้า มองชิวกังเอ้าด้วยสีหน้าซับซ้อน

ในสายตาเขา ชิวกังเอ้าช่างเจิดจ้า ในขณะที่ตัวเองดิ้นรนอยู่บนเส้นทางสายลับ อนาคตไม่แน่นอน

วันนี้ยังถูกคนทงหล่อวานจับได้คาหนังคาเขา ถ้าไม่อยากติดคุก ก็ต้องเปิดเผยความลับว่าเป็นสายลับ แต่ถ้าเปิดเผยความลับสายลับ ผลงานที่เป็นสายลับมาหลายปีอาจจะถูกขโมยไป ทำงานฟรี

คิดถึงตรงนี้ สีหน้าเขาเปลี่ยนจากเขียวเป็นขาว

"มานี่!"

กงจื่อเตะกวนลี่อย่างรุนแรง แล้วลากไป

กวนลี่จ้องเขาด้วยความโกรธ ผลคือโดนกงจื่อเตะอย่างรุนแรงอีกที

"กงจื่อ!" พฤติกรรมรุนแรงของกงจื่อถูกชิวกังเอ้าห้ามด้วยสายตาดุ

ต่อมาก็เป็นการบันทึกปากคำ อู๋อิงและคนอื่นๆ เล่าเหตุการณ์ทั้งหมด และทิ้งเบอร์โทรศัพท์ของเพื่อนบ้านที่เป็นพยาน

วุ่นวายอยู่นาน ในที่สุดก็เสร็จ

สุดท้าย ชิวกังเอ้าขอบคุณ: "ขอบคุณคุณกวน ผมขอตัวพาพวกเขากลับก่อน มีโอกาสไปดื่มชากัน!"

กวนจู่: "ฮ่าๆ ดีครับ เป็นเกียรติมาก"

ชิวกังเอ้าโบกมือ

"พาไป!"

กงจื่อ เป่าจู และคนอื่นๆ ลากกวนลี่และคนขายยาออกจากโรงยิม

...... ......

บนรถตำรวจ

พอขึ้นรถ กงจื่อก็อดพูดไม่ได้

"กวนจู่คนนี้ แตกต่างจริงๆ พวกนายสังเกตไหม พวกเราใส่เครื่องแบบตำรวจเข้าไป ลูกน้องของเขาไม่กลัวพวกเราเลย"

ฉวนซูพยักหน้า: "ใช่ ผมก็สังเกตเห็น อันธพาลอื่นเห็นพวกเรา เหมือนหนูเห็นแมว"

ชิวกังเอ้าพูดอย่างจริงจัง: "นี่แสดงว่าพวกเขาไม่รู้สึกผิด คนพวกนี้ไม่ใช่อันธพาลแล้ว แต่เป็นพนักงานบริษัทที่เสียภาษีถูกกฎหมาย คุณกวนคนนี้ ไม่ธรรมดา!"

ทุกคนทำงานในวานไจ๋ จึงคุ้นหูกับกวนจู่แห่งทงหล่อวาน

เรื่องที่ฮือฮาที่สุดคือตอนสถานีตำรวจวานไจ๋ไปจับกวนจู่ แต่ถูกประชาชนหลายร้อยคนล้อมไว้ ต้องหนีกลับมาอย่างอับอาย ภายหลังได้ยินว่าตำรวจพวกนี้โดนร้องเรียนบ่อย การเลื่อนตำแหน่งก็พังไปด้วย

ตำรวจหลายคนไม่อยากมายุ่งกับกวนจู่ที่นี่

กวนจู่คนนี้ มีชื่อเสียงในกองตำรวจ

ตอนนี้ชิวกังเอ้าสงสัยกวนจู่มาก เขาไปมีความสัมพันธ์อะไรกับผู้บังคับบัญชาของตน ซือถูเจี๋ย? เป็นความสัมพันธ์แบบไหน?

......

ในขณะเดียวกัน กวนจู่ได้รับเสียงแจ้งรางวัลจากระบบสำหรับ 'การจับกุมผู้ค้ายาเสพติด'

'คุณช่วยตำรวจจับกุมผู้ค้ายาเสพติด เข้าเงื่อนไขรับรางวัล...'

'คุณได้รับ 「เทคโนโลยี Boost ของอาดิดาส (2013)」(ระดับหายาก)...'

กวนจู่เห็นแล้วตาเป็นประกาย

มาแล้ว!

ธุรกิจที่ใช้แรงงานเข้มข้นที่เขาใฝ่ฝันมาตลอด มาแล้ว!

เขารอมาหนึ่งปี ในที่สุดก็ได้มา!

เขาคิดมาตลอดว่า อยากทำความดี ทำความดีเล็กๆ น้อยๆ ได้แค่รางวัลเล็กๆ

ให้ปลาดีกว่าสอนตกปลา

ที่ดีที่สุดคือสร้างอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้น ให้โอกาสคนว่างงานได้ทำงาน นี่ถึงจะได้คะแนนความดีมากขึ้น ได้รางวัลจากระบบที่ใหญ่ขึ้น

"เทคโนโลยีพื้นรองเท้า..."

กวนจู่ดูรายละเอียดของ 「เทคโนโลยี Boost ของอาดิดาส」

�มีความยืดหยุ่นสูง: ทำจากอนุภาค TPU ที่ผลิตโดยบริษัท BASF ผ่านการอัดฟองอากาศ มีความยืดหยุ่นสูงมาก

�น้ำหนักเบา: พื้นรองเท้าเบามาก

�ทนทาน: วัสดุมีความทนทานสูง ทนต่อการสึกหรอมาก

"นี่ไม่ใช่พื้นรองเท้าที่ตัวเองใส่บ่อยๆ ในอนาคตหรอกเหรอ?"

"เจ๋งสุดๆ เลย!"

กวนจู่ตื่นเต้นมาก

ตอนนี้รองเท้าที่กวนจู่ใส่ พื้นรองเท้าเป็นยังไง?

พื้นแข็งๆ และสึกหรอเร็วมาก

แต่พื้นรองเท้าในอนาคต นุ่มนิ่มทั้งนั้น ใส่สบายมาก

"พื้นรองเท้า Boost นี่ ในยุคนี้ เหนือกว่าทุกอย่างเลย!"

"อาฮวา!"

อาฮวาได้ยินแล้วรีบเดินมา

"พี่จู่"

"ไปซื้อโรงงานรองเท้าสักแห่ง?"

"??"

อาฮวาอึ้ง แทบจะคุกเข่าให้กวนจู่ดู อดบ่นเถ้าแก่ไม่ได้: "พี่จู่ ดูสิว่าผมมีเวลาที่ไหน บริษัทอสังหาฯ แก๊ง แล้วก็บริษัทหนัง..."

ใช้คนเหมือนควายก็ไม่ควรใช้แบบนี้นะ!

กวนจู่ฟังแล้วรู้สึกว่าก็ถูก รีดนมแกะก็ไม่ควรรีดคนเดียวจนหมดนะ

"อาจิ้น!"

เกาจิ้นเดินมา: "พี่จู่"

กวนจู่: "เรื่องโรงงานรองเท้า นายจัดการ"

เกาจิ้นเย็นชาพูดน้อย: "ครับ พี่จู่"

เขามีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ยังหนุ่ม ต้องฝึกฝน

เมื่อโรงงานรองเท้าเตรียมจะเริ่ม แผนประชาสัมพันธ์ก็ต้องเริ่มด้วย

กวนจู่บอกอาฮวา: "อาฮวา เดี๋ยวฉันจะให้บทหนังนาย จัดตั้งทีมถ่ายทำขึ้นมา"

《新世界》ต้องเริ่มทำแล้ว

ต้องการรองเท้าหนัง ฉันทำรองเท้าหนังแบบมีแผ่นรองอากาศก็ได้นะ ยังไงตอนนี้รองเท้าหนังก็แข็ง กดเท้า ไม่สบายเลย ถ้าเป็นรองเท้าหนังที่มีแผ่นรองอากาศ จะสบายขนาดไหน

เดี๋ยวก่อน ถ้าจะถ่าย《新世界》 ไม่ควรซื้อโรงงานเสื้อผ้าด้วยหรือ?

นั่นเป็นหนังที่มีแต่สูทนะ

"อาจิ้น ให้งานนายอีกอย่าง ซื้อโรงงานเสื้อผ้าอีกแห่ง"

"ครับ พี่จู่!"

หลังจากสั่งงานแล้ว กวนจู่ทบทวนสิ่งที่ต้องทำเร็วๆ นี้

การเลือกตั้งสมาชิกสภา...

โรงงานรองเท้า โรงงานเสื้อผ้า...

ถ่ายหนัง《新世界》...

และพื้นที่ของอูกา...

เฉินหย่งเหรินที่ไม่ต้องสนใจมาก...

อืม ดูเหมือนจะมีงานเยอะอยู่

ในตอนนั้น กวนจู่มองไปที่เฉินหย่งเหรินในกลุ่มคน ควายตัวนี้ ต้องเร่งความเร็วแล้ว

จึงโบกมือเรียก: "อาเหริน มานี่..."

เฉินหย่งเหรินรีบเดินมา เคารพ: "พี่จู่"

กวนจู่ยิ้ม: "เป็นไง? จดทะเบียนกับแฟนแล้วใช่ไหม?"

เฉินหย่งเหรินยิ้ม: "ขอบคุณพี่จู่ที่เป็นห่วง จดทะเบียนแล้วครับ"

กวนจู่ยิ้มตาหยี: "ในเมื่อจดทะเบียนแล้ว ก็ควรจัดงานแต่งสักหน่อย กำหนดวันแล้วหรือยัง?"

สีหน้าเฉินหย่งเหรินเกร็งไปนิด: "พี่จู่ ผมคิดว่าไม่จัดงานแต่งดีกว่า"

จัดงานแต่งจะเป็นเรื่องใหญ่โต เขาตอนนี้เป็นสายลับ ยังอยากกลับกองตำรวจ แม้โอกาสจะน้อย แต่เขาก็ยังอยากลอง

ไม่จัด?

กวนจู่ยิ้มทันที ตบไหล่เฉินหย่งเหริน: "จะไม่จัดงานแต่งได้ยังไง? ตอนนี้เรื่องราวความรักของคุณสองคนเล่าลือกันไปทั่วทงหล่อวานแล้ว เพื่อนบ้านหลายคนชมเชยนาย"

"เพราะฉะนั้น งานแต่งนี้ต้องจัด และต้องจัดให้ยิ่งใหญ่ด้วย!"

"เชิญผู้อาวุโสที่น่านับถือในละแวก พี่น้องในทงหล่อวาน หัวหน้าหงเหิง หัวหน้าแต่ละสาขา... เชิญมาทั้งหมด"

เฉินหย่งเหรินได้ยินถึงตรงนี้ หน้าซีดเขียว

พระเจ้า

อย่านะ!

จัดงานแต่งแบบนี้ ผมจะกลับกองตำรวจได้ยังไง?

พวกสายลับทรยศต้องโดนฆ่าตาย!

"พี่จู่..." เฉินหย่งเหรินจะปฏิเสธ

แต่กวนจู่ตบไหล่เขาแรงๆ ตัดบทคำพูด

"ยังไง? ซาบซึ้งใช่ไหม?"

"ไม่ต้องขอบคุณ ไม่ต้องซาบซึ้ง เราเป็นพี่น้องกัน!"

"งานแต่งนี้ ฉันออกเงินให้ รับรองจัดให้ยิ่งใหญ่ ทั้งหงเหิง ทั้งวงการจะต้องรู้"

คำพูดของกวนจู่ ทำให้ลูกน้องทุกคนอิจฉา

"บ้าเอ๊ย นี่มันเท่ขนาดไหน?"

"อิจฉาจัง"

"แต่ความรักของพี่เหรินก็ทำให้คนซาบซึ้งจริงๆ นะ"

"พี่จู่เป็นเถ้าแก่ที่ดี"

"ดีกว่าเถ้าแก่เก่าอย่างอูกาเป็นหมื่นเท่า"

ท่ามกลางเสียงอิจฉา เฉินหย่งเหรินอยากจะร้องไห้

"ทำไม? ไม่ดีใจเหรอ?" กวนจู่มองเฉินหย่งเหรินอย่างสงสัย

"ดีใจครับ ดีใจ ขอบคุณพี่จู่!" เฉินหย่งเหรินฝืนยิ้มอัปลักษณ์ ขอบคุณ

"ดี ตกลงตามนี้!"

กวนจู่ตบมือตัดสินใจ

นี่... น่าจะนับเป็นการทำความดีใช่ไหม? คราวก่อนระบบก็เตือนแบบนี้ จะมีรางวัล

ดังนั้น จัดเลย!

ทั้งโรงยิมก็โห่ร้อง แสดงความยินดีกับเฉินหย่งเหริน

แต่เฉินหย่งเหรินเจ้าภาพงาน กลับอยากจะร้องไห้

ตอนนั้น อู๋อิงวิ่งมา โอบไหล่เฉินหย่งเหริน: "อาเหริน ยินดีด้วยนะ!"

เฉินหย่งเหรินมองอู๋อิง ในใจรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย มีอู๋อิงเป็นพี่น้องที่ดี อยู่ที่นี่ก็ดูไม่เลวเหมือนกัน

กวนจู่มองเฉินหย่งเหริน หัวเราะในใจ: "กลับกองตำรวจ? เป็นควายให้ฉันดีๆ ไป!"

(จบบทที่ 30)