บทที่ 247 วีรบุรุษช่วยสาวงาม! ม้วนกระดาษระดับเทพเจ้า!

เมื่อเห็นหลินฉางเฟิงที่จู่ๆ ก็ร่อนลงมาจากฟ้า

ความสิ้นหวังบนใบหน้าของจูฮวนฮวนหายไป แต่เธอก็ยังมองเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ

เพราะก่อนหน้านี้เธอทำตัวไร้มารยาทกับเขาที่ชายฝั่งทะเล ถ้าหลินฉางเฟิงจะเลือกปล่อยให้เธอตายก็เป็นเรื่องปกติ

หรือไม่ก็ฆ่าเธอเสีย แล้วก็จะได้ของทุกอย่างที่ตกอยู่กับตัวเธอไปด้วย

แต่หลินฉางเฟิงก็ยังปรากฏตัว

จูฮวนฮวนที่พยายามกลั้นความกลัวมาตลอด ตอนนี้น้ำตาก็เริ่มคลอหน่วย

"ลองบอกมาสิว่าเจ้ามีของดีอะไร ข้าไม่ได้ออกโรงช่วยฟรีๆ หรอกนะ"

หลินฉางเฟิงยังคงมีรอยยิ้มจางๆ ติดอยู่บนใบหน้า เขาไม่สนใจฝูงชนที่กำลังตื่นตระหนกตรงนั้นเลย จ้องมองจูฮวนฮวนที่ถูกจับมือไว้ทั้งสองข้างเท่านั้น

ที่เขาปรากฏตัว ก็เพื่อจะยืนยันว่าเธอมีของดีอะไรกันแน่ ถ้าไม่มีประโยชน์กับเขา เขาก็ไม่รังเกียจที่จะจากไปเฉยๆ

"เฮ้! แกเป็นใครกัน! รู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร!"

เมื่อเห็นหลินฉางเฟิงมาคนเดียว รวมกับใบหน้าอ่อนเยาว์ที่ดูไม่น่าเชื่อถือนัก คนที่เมื่อครู่กลัวๆ กันอยู่ก็เริ่มมีความมั่นใจขึ้นมาบ้าง

ถึงอย่างไร ก็แค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง

เผชิญหน้ากับพวกเขาที่มีจำนวนมากขนาดนี้ จะมีทางชนะได้อย่างไร?

"เจ้าเสียงดังเกินไป"

คิ้วงามของหลินฉางเฟิงขมวดเล็กน้อย แต่ก็ไม่คิดจะมองอีกฝ่ายแม้แต่แวบเดียว

แล้วในวินาถัดมา

เงาดำที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงก็พุ่งออกมาจากด้านหลังของหลินฉางเฟิง ก่อนที่พวกเขาจะทันได้จับภาพร่างนั้น ชายหนุ่มที่เพิ่งพูดเย้ยหยันเมื่อครู่ก็กลายเป็นศพที่ไม่มีวันขยับอีกต่อไป

ทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาไม่ถึงวินาที

เลือดกระเซ็น หยดลงบนตัววัยรุ่นที่มาด้วยกันหลายคน

"กรี๊ดดด!"

**เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่กระเซ็นมาโดน พวกเขาก็ตกใจถอยกรูดไปด้านหลัง

ส่วนชายวัยกลางคนคนนั้น สีหน้าก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้น

เขารู้ดีว่าในโลกนี้มีอัจฉริยะที่น่าสะพรึงกลัวอยู่มากมาย หน้าตาที่ดูเยาว์วัยจะเป็นอะไรไป พลังความสามารถต่างหากที่สำคัญที่สุด อย่าว่าแต่ฆ่าคนคนเดียวเลย บางทีอาจจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก!

เขาจึงรีบลดท่าทีลง

"น้องชายคนนี้ ผู้หญิงคนนี้พวกเราไล่ล่ามาก่อน การที่เจ้ามาขัดขวางกลางทางแบบนี้ดูจะไม่ค่อยดีนัก ไม่เช่นนั้นพวกเราลองจับมือกันดูไหม ข้าขอเพียงของอย่างเดียว ที่เหลือยกให้เจ้าหมด เจ้าว่าอย่างไร?"

เพียงชั่วพริบตา ชายวัยกลางคนก็วิเคราะห์สถานการณ์ออกแล้ว

หลินฉางเฟิงไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน!

ไม่อาจล่วงเกินได้!

เมื่อล่วงเกินไม่ได้ ก็ควรจับมือเป็นพันธมิตรกัน!

"อย่าฟังที่พวกเขาพูด! พวกเขาเป็นคนที่โลภมากไม่รู้จักพอ!"

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนเริ่มดึงหลินฉางเฟิงเข้าพวก จูฮวนฮวนก็เริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ตะโกนใส่เขาโดยไม่สนใจภาพลักษณ์

"หืม? งั้นเจ้าลองบอกมาสิว่าของที่เจ้าต้องการนั้นคืออะไร?"

หลินฉางเฟิงไม่สนใจจูฮวนฮวน แต่กลับมองไปที่ชายวัยกลางคนพลางถาม

เมื่อเห็นว่าเขาดูเหมือนจะพูดคุยด้วยได้ ชายวัยกลางคนก็ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ

"ก็แค่ของเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ไม่รู้ว่าหญิงคนนี้ไปขโมยมาจากที่ไหน แต่ดันมีม้วนกระดาษระดับเทพเจ้าอยู่หนึ่งม้วน คิดว่าคงไม่มีประโยชน์อะไรกับเจ้าหรอก สู้เอาของอย่างอื่นดีกว่า ข้ายังยินดีจะให้ม้วนกระดาษระดับมหากาพย์อีกสองม้วนเป็นของแถมด้วย"

ม้วนกระดาษระดับเทพเจ้า!

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ม่านตาของหลินฉางเฟิงก็หดเล็กลง

นี่มันของวิเศษที่หาได้ยากจริงๆ!

แม้แต่ในการประมูลสาธารณะ ก็แทบจะไม่มีม้วนกระดาษประเภทนี้ปรากฏ

เพียงเพราะว่าสัตว์อสูรและอสูรระดับเทพเจ้านั้นหายากเหลือเกิน ม้วนกระดาษที่ดรอปออกมายิ่งมีน้อย อีกทั้งยังเป็นม้วนกระดาษระดับสูงที่ตระกูลใหญ่ๆ มักจะเก็บไว้ใช้กันเองภายใน

และเมื่อสัตว์อสูรและอสูรถึงระดับเทพเจ้าแล้ว เนื่องจากกลไกพิเศษบางอย่าง ส่วนใหญ่จะดรอปค่าประสบการณ์และไอเทมออกมา โอกาสที่จะได้ม้วนกระดาษมีเพียงหนึ่งในยี่สิบเท่านั้น

และม้วนกระดาษระดับเทพเจ้าขึ้นไปยังมีเงื่อนไขพิเศษด้วย

นั่นคือต้องเป็นผู้ใช้อาชีพระดับเทพเจ้าเท่านั้นถึงจะใช้ได้!

นี่ก็คือเหตุผลที่ชายวัยกลางคนมั่นใจว่าม้วนกระดาษนี้คงไม่มีประโยชน์กับเขา เพราะเขาเชื่อมั่นว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่มีทางที่จะมีอายุน้อยขนาดนี้แล้วถึงระดับเทพเจ้าได้!

ถ้าเป็นคนฉลาด ก็คงไม่เลือกของที่ใช้ไม่ได้ อีกทั้งเขายังเพิ่มข้อเสนอ แถมม้วนกระดาษระดับมหากาพย์ให้อีกสองม้วนฟรีๆ

"เป็นไง? เจ้าคงไม่ขาดทุนนะ?"

ชายวัยกลางคนเลียริมฝีปาก พูดด้วยแววตาเร่าร้อน

แค่หลินฉางเฟิงไม่มาก่อกวน ม้วนกระดาษระดับเทพเจ้านั่นก็จะกลายเป็นของในกำมือเขา เพียงแค่นำกลับไปมอบให้ตระกูล นั่นก็เป็นความดีความชอบชั้นเยี่ยมแล้ว!

เมื่อถึงตอนนั้น รางวัลที่เขาจะได้รับยังมากกว่านี้อีก!

"หืม? นี่ยังไม่ขาดทุนอีกหรือ?"

ในที่สุดหลินฉางเฟิงก็พูดขึ้น แต่กลับใช้สายตาเย็นชามองอีกฝ่าย

คนผู้นี้คงคิดว่าเขาเป็นคนโง่

แม้จะใช้ไม่ได้ แต่ม้วนกระดาษหายากระดับนี้ก็ขายได้ราคาสูงลิบ และใครจะรู้ว่าจูฮวนฮวนจะมีของดีอะไรอีกบ้าง?

"เจ้าคงไม่ได้เป็นคนโง่หรอกนะ?"

หลินฉางเฟิงยกมุมปากขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

"..."

แม้ชายวัยกลางคนจะมีนิสัยใจเย็นเพียงใด แต่เมื่อเห็นตัวเองถูกเด็กที่อายุน้อยกว่าตนมากเย้ยหยัน ตอนนี้เขาก็รักษาหน้าไว้ไม่อยู่แล้ว

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้จักบุญคุณคน ระวังจะได้ของแถมที่ไม่อยากได้"

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วแน่น พูดด้วยความไม่พอใจ

แม้พวกเด็กๆ ที่อยู่ด้านหลังจะมีพลังไม่มากนัก แต่เขาก็เป็นผู้ใช้อาชีพระดับมหากาพย์ ถ้าจะต่อสู้กับหลินฉางเฟิงจริงๆ เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะแพ้!

คิดได้ดังนั้น สีหน้าของชายวัยกลางคนก็เผยความมั่นใจออกมา

"อ้อ"

หลินฉางเฟิงตอบอย่างเรียบเฉย ยังคงทำท่าเหมือนไม่แยแส

"เจ้า!"

ท่าทางแบบนี้ทำเอาชายวัยกลางคนโกรธจนแทบพูดไม่ออก

แต่หลินฉางเฟิงไม่สนใจเขาอีกแล้ว กลับหันไปมองจูฮวนฮวนที่ถูกจับตัวอยู่

"ถ้าอยากให้ข้าไม่ถือสาความขัดแย้งก่อนหน้านี้แล้วช่วยเจ้า ก็ได้ ม้วนกระดาษระดับเทพเจ้าต้องให้ข้า นอกจากนั้น ถ้าข้าจะลงมือ ก็ต้องฆ่าพวกนี้ให้หมด ดังนั้น เจ้าต้องเพิ่มข้อเสนอ"

ดวงตาของเขาหรี่ลงเป็นรูปโค้งที่ดูอันตราย มองจูฮวนฮวน

ตั้งแต่ต้นจนจบ สำหรับเขาแล้วนี่ก็แค่เกมการต่อรองเท่านั้น

แม้พวกเขาจะมีเรื่องไม่ลงรอยกันมาก่อน แต่หลินฉางเฟิงก็ไม่ใช่คนขี้งก ถ้าได้ม้วนกระดาษระดับเทพเจ้า การช่วยเหลือก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

แต่ก็นะ เขาไม่มีทางช่วยฟรีๆ หรอก

"ข้าตกลง! ขอแค่เจ้าฆ่าพวกมันให้หมด ข้าจะมอบม้วนกระดาษระดับเทพเจ้าให้ นอกจากนั้น ข้าจะให้ม้วนกระดาษระดับมหากาพย์อีกสี่ม้วนด้วย!"

จูฮวนฮวนมองหลินฉางเฟิง รีบพยักหน้าหงึกๆ ตกลงตามข้อเสนอของเขาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แถมยังให้มากกว่าข้อเสนอของชายวัยกลางคนถึงสองเท่า

หลินฉางเฟิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้

สมแล้วที่เป็นลูกหลานตระกูลใหญ่ ออกของทีก็ยิ่งใหญ่เสียจริง

เมื่อได้รับคำสัญญา สายตาของเขาก็ค่อยๆ มองไปที่ชายวัยกลางคน

"ช่วยไม่ได้ ตอนนี้ข้าจะได้ทั้งม้วนกระดาษระดับเทพเจ้าและม้วนกระดาษระดับมหากาพย์อีกสี่ม้วน รับเงินแล้วต้องทำงาน คงต้องรบกวนให้พวกเจ้าไปพบนายท่านยมบาลแล้วล่ะ"

หลินฉางเฟิงยิ้ม

แต่รอยยิ้มเย็นเยียบนั้นกลับเหมือนถูกชุบด้วยยาพิษ

(จบบท)