บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 423 ความลำบากของจักรพรรดิโบราณ มหาความชั่วร้าย

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 423 ความลำบากของจักรพรรดิโบราณ มหาความชั่วร้าย

พอได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย จิตสำนึกของหลี่ซูก็เคลื่อนไหว ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างขึ้น

เขาในตอนนี้ จิตสำนึกวิญญาณสามารถปรากฏร่างขึ้นเพื่อสื่อสาร แล้วยังสามารถนำพลังบางส่วนออกมาลงมือได้

แต่ทำได้เพียงเท่านี้

ท้ายที่สุด จิตสำนึกวิญญาณยิ่งไร้รูปร่าง เวลาที่หลี่ซูท่องจิตสู่โลก ผลลัพธ์ก็จะยิ่งดี

หากนำพลังออกมา เวลาท่องจิต ก็มักจะไม่ค่อยมีปฏิภาณไหวพริบ

ครั้งนี้ จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซู จึงไม่ได้นำพลังออกมา

ถึงแม้จะไม่ได้นำพลังออกมา จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูก็ยังคงสามารถปรากฏร่างขึ้นเพื่อสื่อสารได้

หลังจากที่ปรากฏร่างขึ้นแล้ว สายตาของหลี่ซูก็มองไปยังมารหญิงบนบัลลังก์

รูปลักษณ์ของอีกฝ่ายในตอนนี้ กับอวี้เว่ย แน่นอนว่าไม่เหมือนกัน

ตอนที่นางฟื้นคืนชีพ นางกับอวี้เว่ยมีร่างกายและดวงวิญญาณเดียวกัน รูปลักษณ์จึงเหมือนกัน

ตอนนี้กลับชาติมาเกิดแล้ว ไม่รู้ว่ารูปลักษณ์ของนางในตอนนี้ กับนางในอดีต จะเหมือนกันหรือไม่

แน่นอน บนใบหน้าของนางมีหมอก หลี่ซูจึงมองไม่ค่อยชัด

แต่นะ ถึงแม้จะมองไม่ชัด ถึงแม้จะเป็นเพียงกลิ่นอายที่ดูสบาย ๆ และไม่ใส่ใจ หลี่ซูก็ยังคงมั่นใจว่า นางก็คือจักรพรรดิโบราณ

ท่าทางการนั่งของนางในตอนนี้ กับเงาเซียนมารเบื้องหลังเซียนหงส์ เหมือนกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน

รอยยิ้มที่ดูเหมือนมีเหมือนไม่มีที่มุมปาก เหมือนกับตัวร้ายที่แท้จริง

ไม่ว่าจะพบเจอเรื่องใด ก็จะพูดว่า “เรื่องราวดูเหมือนจะน่าสนใจขึ้นมาแล้ว”

.

หลังจากที่จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูปรากฏขึ้น สายตาที่ดูน่าสนใจของนาง ก็จ้องมองหลี่ซู

“ทำไม เจ้าเตรียมจะจับเปิ่นเซียนกลับไปหรือ”

จักรพรรดิโบราณกล่าว

จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซู เดินทางมาถึงไม่ไกลจากนาง

“ข้าเดาว่าเจ้าพบเจอปัญหาแล้ว”

จากนั้น หลี่ซูกล่าว

“ปัญหาหรือ นอกจากเจ้าแล้ว เปิ่นเซียนก็ไม่เคยพบเจอปัญหาใด ๆ โลกใบนี้น่าสนใจมาก ไม่นาน โลกใบนี้ก็จะยอมสยบอยู่ใต้เท้าของเปิ่นเซียน ทุกคนต่างก็จะสวดภาวนาให้เปิ่นเซียน… ฮ่า น่าเบื่อจริง จริง”

จักรพรรดิโบราณ พูดไปพูดมา ก็รู้สึกเบื่อหน่าย

ในฐานะที่เป็นจักรพรรดิเซียนในอดีต เรื่องแบบเทพ ในสายตาของนาง น่าเบื่อมาก

นางไม่สนใจเลยว่า ปุถุชนมากมายนับไม่ถ้วนจะรู้จักชื่อของนางหรือไม่

พลังที่ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตของจักรพรรดิเซียน ล้วนมาจากตนเอง

ข้าก็คือทุกสิ่งทุกอย่าง

ความตั้งใจของข้า ก็คือความตั้งใจของสวรรค์

ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่จักรพรรดิเซียนต้องการ ก็คือการอยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง

สำหรับเทพแล้ว ไม่เหมือนกัน

ภายในอาณาจักรของเทพ ทุกคนต้องสวดภาวนาให้เทพทุกวัน เพื่อส่งมอบศรัทธาอย่างต่อเนื่องให้กับเทพ

เทพยิ่งแข็งแกร่ง ชื่อเสียงก็จะยิ่งโด่งดัง

ความจริงแล้ว นี่มิใช่สาเหตุหลัก

สาเหตุหลักก็คือ จักรพรรดิโบราณรู้สึกว่าโลกใบนี้อ่อนแอเกินไป

ระบบพลัง ในสายตาของนาง ไม่มีอะไรท้าทาย

นางเพิ่งจะกลับชาติมาเกิดไม่กี่พันปี ก็ได้ขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดของโลกใบนี้แล้ว

“ดังนั้น เจ้าพบเจอปัญหาแล้ว”

หลี่ซูกล่าว

“ทำไม เจ้าเตรียมจะช่วยข้าหรือ”

ดวงตางดงามดุจไข่มุกของจักรพรรดิโบราณมองไปยังหลี่ซู

หลี่ซูกล่าวอย่างแผ่วเบา “เปล่า ข้ารู้สึกว่าแบบนี้ดีแล้ว เจ้าก็ถูกขังอยู่ที่นี่แหละ เห็นเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าก็สบายใจแล้ว”

หลังจากพูดจบ จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูก็หายไป

จักรพรรดิโบราณ ยังไม่ทันได้ตอบสนอง

จากนั้น นางก็พูดไม่ออก

.

หลายปีต่อมา หลี่ซูไม่ได้ไปหาจักรพรรดิโบราณ แต่กลับกำลังตามหาตำแหน่งของโลกใบนี้

โลกใบนี้ มิใช่หนึ่งในสามโลกที่โลกเซียนได้ค้นพบบนฟ้านอกสวรรค์

แต่เป็นโลกใบใหม่ในฟ้านอกสวรรค์

ระยะทางจากโลกเซียน เกรงว่าจะไกลมาก

กับอาณาจักรวิญญาณต่าง ๆ ภายใต้โลกเซียนก็ไม่เหมือนกัน

อาณาจักรวิญญาณเหล่านั้น เหมือนกับโลกที่ถูกโลกเซียน “ผนวก” อยู่ภายใต้กฎของโลกเซียน เป็น “โลกเบื้องล่าง” ของโลกเซียน

ภัยคุกคามที่อาณาจักรวิญญาณเหล่านี้ต้องเผชิญ ไม่น่ากลัวเท่าภัยคุกคามในฟ้านอกสวรรค์

ภัยคุกคามบางอย่างในฟ้านอกสวรรค์ แม้แต่ต้าหลัว หากไม่ระวัง ก็ต้องตาย

เมื่อเทียบกันแล้ว อาณาจักรวิญญาณต่าง ๆ นอกจากภัยคุกคามจากการรุกรานของโลกเซียนมาร หรือภัยคุกคามจากสัตว์อสูรบางตัวแล้ว ก็ถือว่าปลอดภัยและสงบสุขมาก

ไม่รู้ว่าจักรพรรดิโบราณกลับชาติมาเกิด ทำไมถึงมาเกิดในโลกใบนี้

แต่เห็นได้ชัดว่า

การที่จักรพรรดิโบราณมาเกิดในโลกใบนี้โดยไม่คาดคิด สำหรับนางแล้ว เป็นเรื่องที่ลำบาก

นางในโลกวิญญาณเทพแห่งนี้ ไม่สามารถเติบโตไปได้ไกลมากนัก

ยิ่งกว่านั้น เทพสูงสุดของโลกใบนี้ ในความรู้สึกของหลี่ซู ก็ยังคงพอ ๆ กับราชันเซียนไท่อี่ บางคนที่แข็งแกร่งกว่า อาจจะสามารถไปถึงขอบเขตของต้าหลัวได้

จักรพรรดิโบราณใช้เวลาเพียงไม่กี่พันปี ก็ทำให้เทพสูงสุดของโลกใบนี้ทำอะไรนางไม่ได้ เร็วเกินไปเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าด้วยพลังของหลี่ซู จะสามารถเอาชนะเทพสูงสุดทุกคนของโลกใบนี้ได้

แต่เขากว่าจะเป็นต้าหลัวได้ ก็ยังคงใช้เวลาแปดพันกว่าปี

จักรพรรดิโบราณก็ไม่มีนิ้วทองคำ

นางทำได้อย่างไร

ไม่ว่าจักรพรรดิโบราณจะทำได้อย่างไร จักรพรรดิโบราณในตอนนี้ ก็พบเจอปัญหาแล้ว

.

หลังจากที่ไม่สนใจจักรพรรดิโบราณมาร้อยกว่าปี จิตสำนึกวิญญาณของหลี่ซูก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ นางก็ยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์

“ปัญหานี้เจ้าแก้ไม่ได้ นอกประตูมีมหาความชั่วร้าย เจ้าแม้แต่จะเชิญดอกไม้นั่นมาก็ยังไม่มีประโยชน์ ยิ่งกว่านั้น เปิ่นเซียนก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ใด”

พอเห็นหลี่ซู จักรพรรดิโบราณก็เอ่ยขึ้น

ครั้งนี้ค่อนข้างตรงประเด็น

หลี่ซูเผยรอยยิ้มออกมา “คุยกันแบบนี้ดีกว่าเยอะ มหาความชั่วร้ายคืออะไร”

จักรพรรดิโบราณกล่าวอย่างแผ่วเบา “ในยุคของข้า จักรพรรดิเซียนแบบข้ามีไม่น้อย ยุคสมัยในอดีตมากมายนับไม่ถ้วน ตอนที่ยุคสมัยล่มสลาย ก็ยังคงมีคนบางคนที่ไม่ยอมแพ้ ใช้เคล็ดวิชาลับต่าง ๆ เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป พวกเขาเหล่านั้น ก็คือมหาความชั่วร้าย!”

พอพูดถึงตรงนี้ ดวงตาที่เหมือนกับสามารถพูดได้ของนางก็มองไปยังหลี่ซู

“เจ้าคงจะไม่คิดว่าจักรพรรดิเซียนทุกคนจะใจดีแบบเปิ่นเซียนกระมัง”

จักรพรรดิโบราณกล่าว

ใจดีหรือ ถึงแม้จักรพรรดิโบราณจะไม่ได้ชั่วร้าย แต่นางก็ไม่ได้ใจดีกระมัง

หลี่ซูกล่าว “เล่าเรื่องราวที่ละเอียดกว่านี้ให้ข้าฟังหน่อย”

ครั้งนี้ จักรพรรดิโบราณค่อนข้างร่วมมือ

ด้วยนิสัยของนาง ตราบใดที่พูดคุยเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างจริงจัง ก็แสดงว่าเรื่องนี้สำคัญมากสำหรับนาง

นางถึงขั้นเล่าเรื่องราวที่นางกลับชาติมาเกิดออกมา

พูดแล้ว โชคชะตาของนาง ไม่รู้ว่าดีหรือร้าย

กลับชาติมาเกิด กลับมาเกิดในโลกแบบนี้

หากเป็นคนทั่วไป มาถึงโลกแบบนี้ อาจจะคิดว่าตนเองข้ามภพมา ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เอาชนะเทพต่าง ๆ

แต่สำหรับจักรพรรดิโบราณแล้ว ไม่ใช่เรื่องดี

ถึงแม้ระบบพลังของโลกใบนี้จะมีเอกลักษณ์ แต่ในสายตาของจักรพรรดิโบราณ กลับไม่น่าสนใจ

เทพของโลกเซียน นางก็ยังคงไม่สนใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่นี่

ที่สำคัญก็คือ เทพของโลกเซียน มิใช่ว่าจะใช้เพียงธูปบูชา พลังของตนเองก็ยังคงแข็งแกร่ง มักจะใช้พลังศรัทธาจากธูปเทียนเพื่อช่วยเหลือเล็กน้อย

เคยมีคนที่บำเพ็ญมรรคแห่งเทพจนถึงขั้นสูงสุด

แต่จักรพรรดิโบราณไม่สนใจ

นางชอบที่ตนเองเป็นแหล่งกำเนิดของพลัง

ยิ่งหวังว่าตนเองจะสามารถทำได้ สวรรค์และโลกดับสูญ ข้าก็ยังคงอยู่ สวรรค์และโลกผุพัง ข้าก็ยังคงอยู่ มิใช่เพียงแค่อายุยืนยาวเทียบเท่าฟ้าดิน เทียบเท่าดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

.

ไม่รู้ว่าโชคชะตาของจักรพรรดิโบราณนั้นดีหรือร้าย หลังจากที่นางกลับชาติมาเกิดได้ไม่นาน ก็เหมือนกับกลายเป็นผู้ที่โชคชะตาเลือกสรรของโลกใบนี้ ได้รับแก่นเทพของเทพสูงสุดที่ตายจากไป

ด้วยเหตุนี้ นางจึงสามารถเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่นางก็ยังคงมองพลังของโลกใบนี้เป็นพลังภายนอก ใช้แก่นเทพควบคุม

หลังจากที่นางเปลี่ยนแปลงแก่นเทพแล้ว เวลาที่เผชิญหน้ากับเทพสูงสุด ก็จะไม่ด้อยกว่า

นางเอง ก็กำลังฝึกฝนอย่างเงียบ ๆ

ผ่านไปหลายพันปี เพราะระบบพลังของโลกใบนี้นั้นแตกต่าง การฝึกฝนของนางจึงไม่รวดเร็วมากนัก

ตอนนี้ ก็แค่พอ ๆ กับระดับมหายาน

ระดับมหายาน ก็สามารถเอาชนะเทพทั่วไปของโลกใบนี้ได้แล้ว

ตอนนี้ สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิโบราณไม่สบายใจก็คือ นางอยากบรรลุเป็นเซียนในโลกใบนี้ แทบจะเป็นไปไม่ได้

และการที่จะออกจากโลกใบนี้ ก็เป็นปัญหาใหญ่

นอกโลก… มีมหาความชั่วร้าย!

นางออกไปไม่ได้!

ถึงแม้จะไร้เทียมทานในโลกใบนี้ ในสายตาของจักรพรรดิโบราณ ก็ไม่มีความหมายใด ๆ

ก็คือคำสองคำ น่าเบื่อ!

เหมือนกับว่า นักศึกษาปริญญาเอกคนหนึ่ง ถึงแม้จะไปสอบได้ที่หนึ่งในโรงเรียนมัธยม… นักศึกษาปริญญาเอกคนนี้ก็จะไม่รู้สึกภาคภูมิใจ

จากนั้น นักศึกษาปริญญาเอกคนนี้ยังถูกจำกัดอยู่ในโรงเรียนมัธยม ไม่สามารถไปเรียนมหาวิทยาลัยได้ จะน่าเบื่อขนาดไหน

นี่ก็คือปัญหาของจักรพรรดิโบราณในตอนนี้