บทที่ 92(91) ช่างพร้อมเพรียงกันจริงๆ!

บทที่ 92(91) ช่างพร้อมเพรียงกันจริงๆ!

บทที่ 92(91) ช่างพร้อมเพรียงกันจริงๆ! "โลกใบนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน" อาจารย์หยาง มองดูใบหน้าน่าสยดสยองบนกำแพง รู้สึกราวกับตนเพิ่งตื่นจากความฝันอันยาวนาน... ราวกับนานมาแล้ว มีเสียงหนึ่งบอกเขาว่า: "นอนหลับให้สบายเถอะ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา โลกใบนี้จะปลอดภัย" เสียงนั้นชวนให้เชื่อถือ เขาจำได้ว่าหลับ...