บทที่ 90 อาศัยพระเจ้าเพื่อออกคำสั่งแก่ขุนศึก

###

"ข้าไม่อาจยอมรับเรื่องนั้นได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อวานเจ้าพูดถูก ข้าขัดขวางจีเสวี่ยไม่ให้เข้าร่วมทีม ซึ่งทำให้เจ้าพลาดการคว้าอันดับหนึ่งในสำนักเต๋าอันผิง เรื่องนี้เป็นความผิดของข้า เพื่อชดเชย ข้าจะช่วยให้เจ้าได้อันดับที่ห้าในการสอบเขตตะวันออกเฉียงใต้ แล้วจากนั้นพวกเราก็จะถือว่าหมดสิ้นภาระผูกพันต่อกัน!"

"……"

ถูกหลอกเข้าใจผิดซ้ำเข้าอีก ไม่เพียงไม่ได้คิดจะลงมือทำร้ายเขา แต่กลับยังคิดจะช่วยเหลือเสียอีก

ต้องบอกเลยว่า แม้ว่าฉู่หลิงหลัวจะเปลี่ยนไปเย็นชา แต่จิตใจที่ดีงามของนางนั้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

พูดตามตรง มู่หลินไม่อยากรับข้อเสนอนี้ ในเมื่อตัดสัมพันธ์เร็วก็ย่อมเป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่าย

แต่ในฐานะ "คนเลวโลภมาก" หากเขาปฏิเสธข้อเสนอนี้ ก็จะดูไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

ด้วยเหตุนี้ มู่หลินจึงจำต้องตอบรับชั่วคราว เพื่อรอดูว่ามารดาของฉู่หลิงหลัวจะมีวิธีรับมืออย่างไร

ทั้งสองจึงกลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อฝึกฝน แต่บรรยากาศระหว่างพวกเขาในครั้งนี้แตกต่างจากเมื่อก่อน ตอนนี้ทั้งคู่มีบรรยากาศที่เย็นชาและอึดอัด

แม้จะอึดอัด แต่มู่หลินก็ยังทนได้

"วึ้ง…"

เคล็ดวิชาเริ่มเคลื่อนพลัง พลังจากแสงจันทร์ถูกดูดซับไป เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วถึงเวลาพักเที่ยง มู่หลินลืมตาขึ้นและลุกขึ้นยืน เตรียมมุ่งหน้าไปยังโรงอาหาร

เขาคิดว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ฉู่หลิงหลัวคงไม่เตรียมอาหารไว้ให้เขาแล้ว

แล้วก็เป็นเช่นที่ทำให้มู่หลินต้องแปลกใจอย่างมาก ฉู่หลิงหลัวยังคงเตรียมอาหารวิญญาณไว้ให้ และยังคงใช้วัตถุดิบอย่างดีเช่นเคย

'...นางคงยังไม่เลิกล้มใช่หรือไม่?'

เมื่อถูกมู่หลินมองด้วยสายตาแปลกๆ ใบหน้าของฉู่หลิงหลัวก็ขึ้นสีแดงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้านางก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "อย่าเข้าใจผิด นี่เพื่อการสอบเขตตะวันออกเฉียงใต้เท่านั้น เจ้าต้องแข็งแกร่งขึ้น จึงจะผ่านการสอบได้สำเร็จ หลังจากนั้นเราจะหมดสิ้นภาระผูกพันต่อกัน"

เป็นอันแน่ใจได้ว่านางยังไม่ยอมเลิกรา

สิ่งนี้ทำให้มู่หลินงุนงง เพราะเขาได้แสดงความประพฤติที่ต่ำช้าออกมาแล้ว ทำไมฉู่หลิงหลัวยังไม่ล้มเลิกที่จะสนใจเขาอีก

"ช่างมีจิตใจที่ดีงามเหลือเกิน…"

ความจริงแล้ว มู่หลินนั้นยังติดกรอบความคิดเดิมๆ ที่เคยเห็นในชาติก่อนของตน ที่มักจะเห็นผู้คนเลิกรากันได้ง่ายๆ แม้เพียงเรื่องเล็กน้อย ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงรักกันหรือแม้แต่แต่งงานกันแล้ว

แต่ที่นี่ไม่ใช่ชาติก่อนของเขา และสภาพสังคมก็ไม่เหมือนยุคสมัยใหม่ที่เปิดกว้าง หากแต่เป็นยุคสมัยโบราณที่เคร่งครัด

ในโลกนี้ การใช้ชีวิตร่วมกันตลอดชีวิตระหว่างชายหญิงถือเป็นเรื่องปกติ

ฉู่หลิงหลัวที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมนี้ได้รับอิทธิพลไปด้วย เมื่อนางยอมรับมู่หลิน นางก็คิดถึงการใช้ชีวิตร่วมกันไปจนตลอดชีวิต

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเห็นธาตุแท้ของมู่หลินแล้ว นางไม่ได้คิดจะเลิกรา แต่นางตั้งใจจะเปลี่ยนความคิดของมู่หลินและทำให้เขากลับสู่จิตใจเดิมที่เคยรักนาง

เรื่องนี้สามารถเห็นได้จากคำพูดของนาง นางพูดว่าจะช่วยให้มู่หลินได้อันดับห้าแล้วหมดสิ้นภาระต่อกัน แต่นางไม่ได้พูดว่าจะออกจากทีมหลังจากนั้น

—และอีกประการหนึ่ง มู่หลินยังคงติดอยู่ในความคิดเก่า

ในชาติที่แล้วมีการแต่งงานแบบหนึ่งผัวหนึ่งเมีย มู่หลินจึงเห็นว่าการนอกใจเป็นสิ่งที่ไม่อาจให้อภัยได้

คำพูด "ชายมีภรรยาหลายคนผิดตรงไหน" เป็นเพียงคำที่เขาพูดขึ้นเพื่อยั่วยุฉู่หลิงหลัวเท่านั้น

ทว่าในยุคสมัยนี้ การมีภรรยาหลายคนไม่ได้ถือเป็นความผิด แต่กลับเป็นสาวที่หึงหวงต่างหากที่ถูกมองว่ามีข้อบกพร่อง

ฉู่หลิงหลัวที่เคยยึดถือความคิดแบบหนึ่งผัวหนึ่งเมีย เป็นเพราะบิดาของนางนั้นเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาในตระกูล มารดาของฉู่หลิงหลัวจึงปลูกฝังความคิดนี้ให้กับนางเพื่อป้องกันไม่ให้ลูกสาวถูกข่มเหง

ด้วยเหตุนี้ นางจึงอยากจะอยู่กับมู่หลินเพียงสองคน

แต่ด้วยสภาพแวดล้อมของโลกที่มีสามีหลายภรรยาเป็นปกติ ทำให้นางได้รับอิทธิพลไปด้วยเช่นกัน

หลังจากถูกมู่หลินทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรงในวันนั้น นางกลับเริ่มคิดทบทวนตัวเอง

‘พี่มู่จะกลายเป็นคนแบบนี้ได้อย่างไร…’

‘…แต่พี่มู่พูดถูก ข้าเองก็ผิด เขาก็แค่อยากจะมีภรรยาหลายคน…’

‘แต่เพื่อเอาใจเหยียนอวิ๋นหยู พี่มู่ถึงกับให้ข้าเป็นภรรยารอง ข้าไม่มีวันให้อภัย…’

หลังจากทบทวนตัวเองแล้ว ฉู่หลิงหลัวเริ่มยอมรับในคำพูดของมู่หลินว่า นางก็มีส่วนผิด

หากมู่หลินต้องการมีภรรยาหลายคนจริงๆ และพูดโน้มน้าวใจด้วยคำหวานสักหน่อย ฉู่หลิงหลัวอาจจะอดทนและยอมรับได้

แต่น่าเสียดายที่เขาติดกับความคิดเก่า และไม่รู้ว่าตอนนี้สิ่งที่ฉู่หลิงหลัวโกรธที่สุดก็คือที่เขาให้เธอเป็นภรรยารอง

…

มู่หลินรับประทานอาหารวิญญาณที่ฉู่หลิงหลัวเตรียมให้อย่างเรียบร้อย จากนั้นภายใต้สายตาเย็นชาและแฝงไปด้วยความโกรธแค้นของนาง เขาก็รีบวิ่งออกไป

การออกไปครั้งนี้เป็นเพราะต้องการเรียกคืนร่างกระดาษทดแทนของตน

ร่างกระดาษทดแทนของมู่หลินเองก็ฝึกฝนเช่นกัน แต่เพื่อให้มีไพ่ตายเพิ่มอีกหนึ่งใบ เขาจึงวางร่างกระดาษทดแทนไว้ที่ลานบ้านของตนเพื่อฝึกฝน

"วึ้ง…"

เมื่อมู่หลินท่องคาถา ร่างกระดาษทดแทนทั้งหกก็กลับเข้ามาในร่างของเขา

พลังเวทที่พวกมันรวบรวมมาและความเข้าใจที่ได้จากการฝึกฝนก็กลับมาด้วย

"โครม!"

ร่างกระดาษทั้งหกฝึกฝนพร้อมกัน โดยใช้หยาดน้ำจันทร์ส่งผลให้พวกมันสะสมพลังเวทไว้มากในช่วงเช้านี้

พลังเวทเหล่านี้ไหลเข้ามาในร่างของมู่หลินจนรู้สึกปวดเส้นลมปราณ

โชคดีที่ร่างกระดาษทดแทนเป็นหนึ่งเดียวกับมู่หลิน ทำให้พลังเวทที่พวกมันรวบรวมมาเป็นคุณสมบัติเดียวกับเขา

เมื่อเคลื่อนพลังเพียงเล็กน้อย พลังเวทเหล่านั้นก็กลายเป็นพลังของมู่หลินเอง

หลังจากรวบรวมร่างกระดาษทดแทน พลังเวท และความเข้าใจกลับคืน มู่หลินจึงปล่อยร่างกระดาษทดแทนทั้งหกออกไปฝึกฝนต่อ และตัวเขาเองก็มุ่งหน้าไปที่ห้องของเหยียนอวิ๋นหยู เพื่อไปพบกับมารดาของฉู่หลิงหลัว หวังจะถามว่าควรทำอย่างไรต่อไป

แน่นอนว่าเหยียนอวิ๋นหยูก็กลับมาที่ห้องของนางและบอกเรื่องราวให้มารดาของฉู่หลิงหลัวทราบแล้ว

เมื่อมีคนบอกแล้ว มู่หลินก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก

มู่หลินยืนอยู่ด้านล่างและคาดหวังว่ามารดาของฉู่หลิงหลัวจะใช้วิธีการใดเพื่อตัดขาดความหวังของฉู่หลิงหลัว

“ให้ข้าปฏิเสธโดยตรง หรือให้ข้าไปเที่ยวสถานเริงรมย์ดี…”

แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หลังจากที่ทราบว่าฉู่หลิงหลัวไม่ยอมเลิกรา มารดาของนางลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจที่จะคงสถานการณ์ไว้ตามเดิมชั่วคราว

“ทำไมกัน…”

เมื่อได้ยินการตัดสินใจนี้ มู่หลินถึงกับงุนงง ไม่เข้าใจว่ามารดาของฉู่หลิงหลัวไม่รู้หรือว่าการตัดปัญหาให้เด็ดขาดจะดีกว่า

เพียงแค่เงยหน้าขึ้นและเห็นสีหน้าของมารดาฉู่หลิงหลัวที่แฝงความกังวล มู่หลินก็เริ่มเข้าใจทุกอย่าง

"ลูกของตนย่อมรักใคร่เป็นพิเศษ"

ฉู่หลิงหลัวเป็นเด็กดี น่ารัก อ่อนโยนและมีความรับผิดชอบ นางจึงเป็นที่รักของผู้คน

หญิงสาวในชุดหรูผู้นี้แสดงความรักต่อฉู่หลิงหลัวอย่างสุดซึ้ง

ไม่ว่าจะเป็นการเลี้ยงดูให้ฉู่หลิงหลัวเป็นเด็กบริสุทธิ์ไร้เดียงสาหรือการเดินทางจากที่ไกลมาเพื่อดูแลลูกสาว ล้วนแสดงถึงความรักที่มีต่อนาง

นางเป็นลูกที่นางอุ้มท้องมาเป็นเวลาสิบเดือน

ด้วยความรักต่อลูกสาวของตน มารดาของฉู่หลิงหลัวห่วงใยอนาคตของนาง แต่ก็ยังแคร์ความรู้สึกของนางในตอนนี้เช่นกัน

ละครเรื่องเมื่อวานที่ทำให้ฉู่หลิงหลัวเปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด ทำให้หญิงสาวในชุดหรูตกใจ

เพราะเกรงว่าการกระทำที่เร่งเร้าอาจทำให้ฉู่หลิงหลัวรับไม่ไหว และถึงขั้นทำให้จิตวิญญาณได้รับความเสียหาย นางจึงยับยั้งการกระทำทั้งหมดไว้ชั่วคราว

"……"

เมื่อเข้าใจทุกอย่าง มู่หลินก็เผยสีหน้าประหลาดใจ เขาพบว่าตนเองนั้นมีความสามารถ "อาศัยพระเจ้าเพื่อออกคำสั่งแก่ขุนศึก"

'ท่านหญิง เจ้าคงไม่อยากให้หลิงหลัวรู้ความจริงทั้งหมดแล้วเกลียดท่านไปตลอดชีวิตหรอกใช่หรือไม่…'