บทที่ 72
เสียงแหบต่ำของเมฟิสโตดังก้องในอากาศ แทรกซึมถึงหูของทุกคน “ช่างอวดดีนัก เมฟิสโต” ลีออนกล่าวเบาๆ สายตาของเขาเงยขึ้นมาประสานกับดวงตาของปีศาจที่ลอยอยู่เหนือพื้น ลมพัดผ่านเบาๆ ทำให้เส้นผมของลีออนปลิวไสว ท่าทีสงบนิ่งของเขาตัดกับบรรยากาศที่ตึงเครียดรอบตัว “เจ้ามนุษย์ตัวน้อยอวดดี ” เมฟิสโตเริ่มพูด แต่ลีออน...
