บทที่ 23 พรสวรรค์ของเถ้าแก่เนี๊ยคือ 【แม่สื่อ】
พอเดินเข้ามาในหอโคมแดง ก็มีหญิงสาวท่าทางยั่วยวน เดินเยื้องย่างเข้ามาหา หน้าอกหน้าใจสั่นไหวแทบจะเกาะลู่เฉินไว้แน่น “นี่...เจ้าเป็นใครกัน?” ลู่เฉินที่เมาอยู่ไม่น้อยปัดมือหญิงสาวออกไป “โอ๊ย~ คุณชายใจร้ายเสียจริง เดือนก่อนเรายังมีคืนที่แสนสุขกันอยู่แท้ๆ วันนี้กลับจำข้าไม่ได้เสียแล้วหรือเจ้าคะ?” “ไม่......
